Σκέφθηκε κανείς τι θα γίνει αν δεν πετύχει το κούρεμα;

Όσα ακούγονται και γράφονται τις μέρες αυτές είναι μάλλον ανέξοδα και πάσχουν από έλλειψη αξιοπιστίας.  Σε όλο τον κόσμο γίνεται ο κακός χαμός, όλοι είναι ανήσυχοι γύρω από τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει μια ελληνική χρεοκοπία στις αδύναμες –λόγω κρίσης- οικονομίες τους και ο ελληνικός τύπος επιδίδεται στο γνωστό βαλκάνιο αυτισμό του.  Άλλος ασχολείται με τον Κούβελο, άλλος με τα απομεινάρια του ΛΑΟΣ και άλλος με το φλέγον ζήτημα της διαδοχής του 5^ου κόμματος.  Αρκετοί πολιτικοί πιστεύουν μάλιστα ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο.  Άλλοι πιο τολμηροί έχουν κλειδώσει τις εκλογές για τις 29 Απριλίου.  Ακόμα και ο πρωθυπουργός – κούριερ προορίζεται για αρχηγός κόμματος ή για πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης συνεργασίας.  Διασκεδαστικά όλα αυτά, αλλά

τελούν υπό μία καθοριστική αίρεση.  Βασίζονται στην ανίσχυρη πρόβλεψη ότι το PSI θα στεφθεί με επιτυχία και στη συνέχεια ένας πακτωλός ευρωπαϊκού χρήματος θα εισρεύσει στις ελληνικές τράπεζες σώζοντας την παρτίδα.

Ωστόσο η αίσθηση που αποκομίζουμε καθημερινά συνομιλώντας με στελέχη τραπεζών, αναλυταράδες και swapατζήδες είναι κάθετα αντίθετη.  Οι πιθανότητες μιας επιτυχούς έκβασης παραμένουν ελάχιστες, άλλωστε δεν άλλαξε κάτι συγκλονιστικό μετά το φιάσκο του Οκτωβρίου, μάλλον χειροτέρεψε, αφού έφυγε από το προσκήνιο η βεβαιότητα της δανειακής, που μετατράπηκε αίφνης σε πιθανότητα και αυτή υπό αίρεση.

Μάλιστα συγκεκριμένα γεγονότα των τελευταίων ημερών έχουν προβληματίσει ακόμα και τα ελληνικά ΜΜΕ.

Η πρώτη προειδοποίηση ήρθε βέβαια από τη σύνοδο κορυφής, όπου ο κούριερ έφαγε πόρτα ακόμα μια φορά και παρά την απαράμιλλη διαπραγματευτική του δεινότητα, το μόνο που κατάφερε να αποσπάσει είναι μια χλιαρή δέσμευση ότι αν πετύχει το PSI, ο EFSF θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και θα καλύψει τα συμφωνηθέντα ποσά που έχουν λαμβάνειν οι αγνοί τραπεζίτες.

Να θυμίσουμε επίσης για μία ακόμη φορά, ότι τα βασικότερα προβλήματα της διαδικασίας, και λέμε της διαδικασίας γιατί τα προβλήματα ουσίας είναι σαφώς ανυπέρβλητα εφόσον αυτό το έκτρωμα ολοκληρωθεί, δεν έχουν ακόμα επιλυθεί, ούτε κανένας ασχολείται επισήμως με αυτά, λίγες μέρες πριν τη λήξη της προθεσμίας.  Λέτε να ξέρουν κάτι, όπως η ατάκα που ξέφυγε του συμπαθούς κατά τα άλλα κ. Γιουνκέρ περί plan B;  Υπενθυμίζουμε ότι:

• Εφόσον η συμμετοχή είναι χαμηλή, θα πρέπει να ενεργοποιηθούν οι ρήτρες, απόφαση που σαφώς θα πυροδοτήσει με τη σειρά τους τα CDS, ενέργεια που θα καταστήσει την εθελοντική διαδικασία ακόμα ένα φιάσκο και θα αναγκάσει το Εurogroup να αποδεχθεί ένα πιστωτικό γεγονός σε κράτος μέλος.

Αυτό όμως που είναι ιδιαιτέρως ανησυχητικό είναι το ίδιο το πρόγραμμα (και οι προεκτάσεις του), που συνοδεύουν PSI και δανειακή.  Διαβάζοντας κανείς το σαδομαζοχιστικό πρόγραμμα, αντιλαμβάνεται ότι γράφτηκε με σκοπό να απορριφθεί.  Είναι σαφές ότι οι συντάκτες του μνημονίου επιδίωκαν οπωσδήποτε την απόρριψή του από τους έλληνες βουλευτές.  Το γεγονός αυτό μας κάνει να πιστεύουμε ότι στη Γερμανία δεν επιθυμούν την ολοκλήρωση του PSI και έχουν χίλιους λόγους για να το πράττουν.

Ποια είναι τα σενάρια μετά την αποτυχία;

1. Hard default εντός του ευρώ και σύναψη νέας δανειακής συμφωνίας με ρεαλιστικότερους όρους και ελαφρά δημοσιονομική χαλάρωση.  Αυτή είναι η πιθανότερη εκδοχή, το πρόβλημα όμως οξύνεται όσον αφορά ελληνικές τράπεζες και ταμεία και αναμένεται να χυθεί είμαι στις διαπραγματεύσεις επανακεφαλαιοποίησης
2. 2.     Πλήρης αποκοπή κράτους και τραπεζών από την ΕΚΤ, πράγμα που εξαναγκάζει τη χώρα σε άτακτη χρεοκοπία και προφανώς οικειοθελή έξοδο από το ευρώ
3. Έκτακτη χορήγηση δανείου για την πληρωμή των ομολόγων του Μαρτίου και στη συνέχεια έναρξη διαπραγματεύσεων για νέο ρεαλιστικότερο πρόγραμμα βοήθειας.

Τα πονηρά σημεία της διαδικασίας:

Το επόμενο Σαββατοκύριακο είναι βιτριολικό.  Την Πέμπτη θα γνωρίζουμε τελικά ποια θα είναι η ‘’εθελοντική’’ συμμετοχή στο PSI και την Παρασκευή το απόγευμα το Eurogroup μέσω τηλεδιάσκεψης θα αποφανθεί, αν τελικά έχουμε εθελοντική αναδιάρθρωση ή πιστωτικό γεγονός.  Μέσα στο Σαββατοκύριακο και ανάλογα, τόσο με την εξέλιξη των πραγμάτων, όσο και με την πολιτική βούληση της Γερμανίας, η ελληνική κυβέρνηση, δυστυχώς υπό τον κ. Παπαδήμο και τους νεκραναστημένους εκσυγχρονιστές που τον πλαισιώνουν, θα κληθεί να λάβει τις κρισιμότερες μεταπολεμικές αποφάσεις της Ελλάδας.

Αν και το παράδειγμα είναι ακραίο, ωστόσο δεν μπορεί να αποκλειστεί και οφείλουμε να είμαστε έτοιμοι και ως κρατικός μηχανισμός, αλλά και προσωπικά ως πολίτες ο καθένας για τον εαυτό του και την οικογένειά του:

Αν τελικά η διαδικασία αποτύχει και αν τελικά οι Γερμανοί αρνηθούν είτε το bridge loan είτε μια νέα διαπραγμάτευση επί νέας αναδιάρθρωσης και ενίσχυσης των τραπεζών, η Δευτέρα θα ξημερώσει χαοτική και θα θυμίζει έντονα Αργεντινή.

Είναι ιδιαίτερα ενοχλητική η χαλαρότητα που επιδεικνύουν οι κομματικές ηγεσίες μπροστά σε μία κατάσταση, που μπορεί να φαίνεται εκ πρώτης όψεως μακρινή, ωστόσο αποτελεί φυσική εξέλιξη γεγονότων που η ελληνική κυβέρνηση δυστυχώς δεν ελέγχει. Ποιος μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία της αναδιάρθρωσης ή τον Γερμανικό αλτρουισμό, έναν αλτρουισμό που ουδέποτε επέδειξαν στην ιστορία τους;  Υπάρχει plan B ή η χώρα βρίσκεται έρμαιο στις ορέξεις αρπακτικών κάθε μορφής ή κοινωνικής προέλευσης;

Θα ήμασταν ευτυχείς, αν ακούγαμε από την πολιτική ηγεσία, εκτός από τα αναπτυξιακά παραμύθια και τις ιστορίες με τα καλά πλεονάσματα και τις κακές συντεχνίες, ένα συγκροτημένο σχέδιο δράσης, σε περίπτωση αποτυχίας της αναδιάρθρωσης.  Αν μη τι άλλο, για να ξέρουμε ο καθένας πώς πρέπει να αντιδράσουμε σε φαινόμενα βίας ή εκτροπής και για να βεβαιωθούμε ότι θα υπάρξει μέριμνα και κρατική συνέχεια.

Κακοφωνίξ