Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
«Όπως έχω επισημάνει στο παρελθόν, όταν η κυβέρνηση ολοκληρώσει το έργο της θα ληφθούν αποφάσεις σχετικά με την ημερομηνία προκήρυξης των εκλογών.
Δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο σε όσα έχω πει σχετικά με αυτό το θέμα, μάλιστα στην ίδια αίθουσα πριν από λίγες μέρες, και άλλες σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις εκλογές»:
Η συγκεκριμένη πρωθυπουργική απάντηση στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες (μετά από την όγδοη κατά σειρά σωτηρία μας, σας θυμίζω) έχει γίνει αντικείμενο αποκωδικοποίησης, ανάλυσης, ερμηνείας και γενικά μεγάλης κουβέντας.
Τρέξαμε στην Πυθία, πήγαμε σε καφετζούδες, κατεβάσαμε τους ονειροκρίτες, αλλά δεν νομίζω να βγήκε κάποιο συμπέρασμα.Κατ’ αρχήν, τι σημαίνει «όταν η κυβέρνηση ολοκληρώσει το έργο της»; Ποιο είναι το έργο της κυβέρνησης; Το PSI και οι «υποχρεώσεις» που απορρέουν από τη νέα δανειακή σύμβαση, θα πείτε.
Εντάξει. Άλλη δουλειά έχει να κάνει η κυβέρνηση; Για παράδειγμα, να μοιράσει (επιτέλους) τα σχολικά βιβλία, να μην κηρύσσονται άγονοι οι διαγωνισμοί για τα τετράδια των Πανελλαδικών, να μην κλέβουν τα μουσεία μας, να μην μας σκοτώνουν στους δρόμους, να πέσουν οι τιμές, να πέσει κανένα ευρώ στη χώρα;
Αν όχι, τότε κακώς ο κ. Παπαδήμος κράτησε μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων και κακώς ο κ. Βενιζέλος παραπληροφόρησε, λέγοντας ότι το PSI θα ολοκληρωνόταν μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου και οι εκλογές θα είχαν διεξαχθεί στις 19 Φεβρουαρίου, ώστε να λειτουργήσουν κάποτε και όλα τα υπόλοιπα.
Επίσης, τι σημαίνει «άλλες σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις εκλογές»;
Διότι από όσο γνωρίζω, η χώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τις καθαρές κουβέντες.
Πριν από δέκα ημέρες, μιλώντας σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, το Μποκκόνι του Μιλάνου, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι ήταν σαφής:
«Η προσωρινή θητεία μου λήγει το 2013 και χωρίς αμφιβολία θα επιστρέψω εδώ στο Μποκκόνι, για να ολοκληρώσω τη θητεία του προέδρου, αξίωμα για το οποίο έχω εκλεγεί για τέσσερα χρόνια».
Καθαρές κουβέντες. Ουδείς χρειάστηκε να ρίξει τα χαρτιά για να τον ερμηνεύσει.
Στην Ιταλία, το Κίνημα «Ελευθερία και Δικαιοσύνη», που εδώ και δέκα χρόνια παρεμβαίνει στον δημόσιο βίο της χώρας συγκεντρώνοντας κάθε φορά χιλιάδες υπογραφές κάτω από τα κείμενα – μανιφέστα του, είχε από την αρχή ταχθεί υπέρ του σχηματισμού της κυβέρνησης Μόντι.
Τώρα, παρεμβαίνει με άλλο κείμενο, με το οποίο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αποξένωση των Ιταλών από την πολιτική.
Για να διαπιστώσετε πως τίποτε δεν είναι τυχαίο, παραθέτω μερικά αποσπάσματα αυτού του κειμένου:
«Η τεχνοκρατική κυβέρνηση είναι ένα σημάδι των καιρών. Είναι καιροί υποχώρησης της πολιτικής και αδρανοποίησης των πολιτικών κομμάτων. Στην Ιταλία, το πολιτικό σύστημα και η «άρχουσα τάξη του» έχουν αποτύχει».
«Καθώς λίμναζε η πολιτική, ο σχηματισμός τεχνοκρατικής κυβέρνησης φάνηκε ότι ήταν η μοναδική λύση απέναντι στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή.
Πρέπει να την δεχθούμε σαν φάρμακο. Αλλά το φάρμακο που θεραπεύει μπορεί να εξελιχθεί σε δηλητήριο που σκοτώνει. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μια κυβέρνηση μπορεί να είναι τεχνοκρατική στις πράξεις, αλλά όχι και στις συνέπειες των πράξεών της».
Οι υπογράφοντες το κείμενο υποστηρίζουν ότι μπορεί τα συσσωρευμένα προβλήματα του παρελθόντος να αντιμετωπίζονται τεχνοκρατικά (βλέπε PSI), αλλά όλες οι κυβερνήσεις είναι πολιτικές, διότι οι πράξεις τους έχουν συνέπειες στους πολίτες.
Αλλά, συνεχίζουν, η τεχνοκρατική αντίληψη (βλέπε PSI και τα λοιπά) καταργεί την ελευθερία της πολιτικής. Οι τεχνοκράτες ασκούν μια ιδεολογική πίεση που μπορεί να οδηγήσει στην κατάργηση της πολιτικής. Αλλά χωρίς πολιτική δεν υπάρχει ελευθερία και δημοκρατία. Και όταν δεν υπάρχει δημοκρατία, οι λύσεις στηρίζονται στην επιβολή.
«Σήμερα, που η απομάκρυνση των πολιτών από τα κόμματα ουδέποτε υπήρξε τόσο μεγάλη, ακριβώς σήμερα επείγει μια εκστρατεία εθνικής συμφιλίωσης με την πολιτική. Ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα της άρχουσας τάξης μας είναι ότι κατέστησαν την πολιτική αποκρουστική και έσπρωξαν στην απάθεια τις νεότερες γενιές, ακριβώς αυτές τις γενιές που χρειάζεται περισσότερο η κουρασμένη και γερασμένη πατρίδα μας».
«Οι πολίτες – και είναι πολλοί – που μέσα στα κόμματα και στη δημόσια διοίκηση σέβονται τον εαυτό τους, πρέπει να βγουν στο φως, να εγκαταλείψουν τη σιωπή τους, να σταματήσουν να παρακολουθούν απαθώς την παρακμή της πολιτικής».
Ουσιαστικά, το Κίνημα «Ελευθερία και Δικαιοσύνη», που τα κείμενά του υπογράφουν προσωπικότητες της Ιταλίας, καλεί τους Ιταλούς να μην περιοριστούν στη στείρα διαμαρτυρία, αλλά να ανασυνταχθούν μέσα από τα κόμματά τους, να τα «καθαρίσουν» και να συνειδητοποιήσουν ότι η κυβέρνηση Μόντι δεν αρκεί για να λυθούν μακροπρόθεσμα τα προβλήματα της χώρας.
Αντίθετα, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως δεν βλέπουμε ποτέ τον επόμενο κίνδυνο.
Γι’ αυτό και δεν αντιδρά ποτέ κανείς, παρά μόνο εκ των υστέρων.
Ουδείς αντέδρασε δυναμικά όταν είδε να σχηματίζεται μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων που ήταν σχεδόν η ίδια με την προηγούμενη.
Πάνε τέσσερις μήνες και η χώρα παραμένει ακίνητη – εξαιρουμένων μερικών επιπλέον πήγαιν’ έλα στις Βρυξέλλες, που συνοδεύονται από τις συνήθεις θριαμβολογίες.
Καθαρές κουβέντες, λοιπόν. Αφήστε κατά μέρος τις σιβυλλικές εκφράσεις και πείτε μας αν μπορείτε να κυβερνήσετε τη χώρα εντός συνόρων και να διαπραγματευτείτε εκτός συνόρων.
Διότι μέχρι στιγμής δεν δείχνετε ότι είστε σε θέση να πράξετε ούτε το ένα, ούτε το άλλο!
Και η παράταση του μαρτυρίου, οδηγεί στην κατάργηση της πολιτικής – δηλαδή της ελευθερίας και της Δημοκρατίας!
Δεν έχω να προσθέσω τίποτε περισσότερο σε όσα έχω πει σχετικά με αυτό το θέμα, μάλιστα στην ίδια αίθουσα πριν από λίγες μέρες, και άλλες σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις εκλογές»:
Η συγκεκριμένη πρωθυπουργική απάντηση στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στις Βρυξέλλες (μετά από την όγδοη κατά σειρά σωτηρία μας, σας θυμίζω) έχει γίνει αντικείμενο αποκωδικοποίησης, ανάλυσης, ερμηνείας και γενικά μεγάλης κουβέντας.
Τρέξαμε στην Πυθία, πήγαμε σε καφετζούδες, κατεβάσαμε τους ονειροκρίτες, αλλά δεν νομίζω να βγήκε κάποιο συμπέρασμα.Κατ’ αρχήν, τι σημαίνει «όταν η κυβέρνηση ολοκληρώσει το έργο της»; Ποιο είναι το έργο της κυβέρνησης; Το PSI και οι «υποχρεώσεις» που απορρέουν από τη νέα δανειακή σύμβαση, θα πείτε.
Εντάξει. Άλλη δουλειά έχει να κάνει η κυβέρνηση; Για παράδειγμα, να μοιράσει (επιτέλους) τα σχολικά βιβλία, να μην κηρύσσονται άγονοι οι διαγωνισμοί για τα τετράδια των Πανελλαδικών, να μην κλέβουν τα μουσεία μας, να μην μας σκοτώνουν στους δρόμους, να πέσουν οι τιμές, να πέσει κανένα ευρώ στη χώρα;
Αν όχι, τότε κακώς ο κ. Παπαδήμος κράτησε μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων και κακώς ο κ. Βενιζέλος παραπληροφόρησε, λέγοντας ότι το PSI θα ολοκληρωνόταν μέχρι τις 15 Φεβρουαρίου και οι εκλογές θα είχαν διεξαχθεί στις 19 Φεβρουαρίου, ώστε να λειτουργήσουν κάποτε και όλα τα υπόλοιπα.
Επίσης, τι σημαίνει «άλλες σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά τις εκλογές»;
Διότι από όσο γνωρίζω, η χώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ τις καθαρές κουβέντες.
Πριν από δέκα ημέρες, μιλώντας σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, το Μποκκόνι του Μιλάνου, ο Ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι ήταν σαφής:
«Η προσωρινή θητεία μου λήγει το 2013 και χωρίς αμφιβολία θα επιστρέψω εδώ στο Μποκκόνι, για να ολοκληρώσω τη θητεία του προέδρου, αξίωμα για το οποίο έχω εκλεγεί για τέσσερα χρόνια».
Καθαρές κουβέντες. Ουδείς χρειάστηκε να ρίξει τα χαρτιά για να τον ερμηνεύσει.
Στην Ιταλία, το Κίνημα «Ελευθερία και Δικαιοσύνη», που εδώ και δέκα χρόνια παρεμβαίνει στον δημόσιο βίο της χώρας συγκεντρώνοντας κάθε φορά χιλιάδες υπογραφές κάτω από τα κείμενα – μανιφέστα του, είχε από την αρχή ταχθεί υπέρ του σχηματισμού της κυβέρνησης Μόντι.
Τώρα, παρεμβαίνει με άλλο κείμενο, με το οποίο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την αποξένωση των Ιταλών από την πολιτική.
Για να διαπιστώσετε πως τίποτε δεν είναι τυχαίο, παραθέτω μερικά αποσπάσματα αυτού του κειμένου:
«Η τεχνοκρατική κυβέρνηση είναι ένα σημάδι των καιρών. Είναι καιροί υποχώρησης της πολιτικής και αδρανοποίησης των πολιτικών κομμάτων. Στην Ιταλία, το πολιτικό σύστημα και η «άρχουσα τάξη του» έχουν αποτύχει».
«Καθώς λίμναζε η πολιτική, ο σχηματισμός τεχνοκρατικής κυβέρνησης φάνηκε ότι ήταν η μοναδική λύση απέναντι στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή.
Πρέπει να την δεχθούμε σαν φάρμακο. Αλλά το φάρμακο που θεραπεύει μπορεί να εξελιχθεί σε δηλητήριο που σκοτώνει. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι μια κυβέρνηση μπορεί να είναι τεχνοκρατική στις πράξεις, αλλά όχι και στις συνέπειες των πράξεών της».
Οι υπογράφοντες το κείμενο υποστηρίζουν ότι μπορεί τα συσσωρευμένα προβλήματα του παρελθόντος να αντιμετωπίζονται τεχνοκρατικά (βλέπε PSI), αλλά όλες οι κυβερνήσεις είναι πολιτικές, διότι οι πράξεις τους έχουν συνέπειες στους πολίτες.
Αλλά, συνεχίζουν, η τεχνοκρατική αντίληψη (βλέπε PSI και τα λοιπά) καταργεί την ελευθερία της πολιτικής. Οι τεχνοκράτες ασκούν μια ιδεολογική πίεση που μπορεί να οδηγήσει στην κατάργηση της πολιτικής. Αλλά χωρίς πολιτική δεν υπάρχει ελευθερία και δημοκρατία. Και όταν δεν υπάρχει δημοκρατία, οι λύσεις στηρίζονται στην επιβολή.
«Σήμερα, που η απομάκρυνση των πολιτών από τα κόμματα ουδέποτε υπήρξε τόσο μεγάλη, ακριβώς σήμερα επείγει μια εκστρατεία εθνικής συμφιλίωσης με την πολιτική. Ίσως το μεγαλύτερο έγκλημα της άρχουσας τάξης μας είναι ότι κατέστησαν την πολιτική αποκρουστική και έσπρωξαν στην απάθεια τις νεότερες γενιές, ακριβώς αυτές τις γενιές που χρειάζεται περισσότερο η κουρασμένη και γερασμένη πατρίδα μας».
«Οι πολίτες – και είναι πολλοί – που μέσα στα κόμματα και στη δημόσια διοίκηση σέβονται τον εαυτό τους, πρέπει να βγουν στο φως, να εγκαταλείψουν τη σιωπή τους, να σταματήσουν να παρακολουθούν απαθώς την παρακμή της πολιτικής».
Ουσιαστικά, το Κίνημα «Ελευθερία και Δικαιοσύνη», που τα κείμενά του υπογράφουν προσωπικότητες της Ιταλίας, καλεί τους Ιταλούς να μην περιοριστούν στη στείρα διαμαρτυρία, αλλά να ανασυνταχθούν μέσα από τα κόμματά τους, να τα «καθαρίσουν» και να συνειδητοποιήσουν ότι η κυβέρνηση Μόντι δεν αρκεί για να λυθούν μακροπρόθεσμα τα προβλήματα της χώρας.
Αντίθετα, το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πως δεν βλέπουμε ποτέ τον επόμενο κίνδυνο.
Γι’ αυτό και δεν αντιδρά ποτέ κανείς, παρά μόνο εκ των υστέρων.
Ουδείς αντέδρασε δυναμικά όταν είδε να σχηματίζεται μια κυβέρνηση πενήντα ατόμων που ήταν σχεδόν η ίδια με την προηγούμενη.
Πάνε τέσσερις μήνες και η χώρα παραμένει ακίνητη – εξαιρουμένων μερικών επιπλέον πήγαιν’ έλα στις Βρυξέλλες, που συνοδεύονται από τις συνήθεις θριαμβολογίες.
Καθαρές κουβέντες, λοιπόν. Αφήστε κατά μέρος τις σιβυλλικές εκφράσεις και πείτε μας αν μπορείτε να κυβερνήσετε τη χώρα εντός συνόρων και να διαπραγματευτείτε εκτός συνόρων.
Διότι μέχρι στιγμής δεν δείχνετε ότι είστε σε θέση να πράξετε ούτε το ένα, ούτε το άλλο!
Και η παράταση του μαρτυρίου, οδηγεί στην κατάργηση της πολιτικής – δηλαδή της ελευθερίας και της Δημοκρατίας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου