Ιδεολογική κυριαρχία και κοινοβουλευτική αυτοδυναμία ως προϋπόθεση για την δημοσιονομική εξυγίανση και την γεωπολιτική αναβάθμιση Το κείμενο θα προσπαθήσει να καταδείξει ότι ο Πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με μνημονιακή ή αντιμνημονιακή στάση και με πλειοδοσία αντιμνημονιακών κραυγών. Το κείμενο σαφέστατα τοποθετείται υπέρ του Α. Σαμαρά, γιατί πιστεύει ότι είναι ο μόνος, από τους σημερινούς πολιτικούς αρχηγούς, που ταυτίζει τον Πατριωτισμό και την εθνική υπερηφάνεια, μια λέξη που άλλοι πολιτικοί αρχηγοί αποκήρυσσαν και ανακάλυψαν πρόσφατα, με ιδανικά και όχι με την αγοραστική δύναμη, είτε σε ρευστό είτε τιτλοποιημένη.
Το ΠΑΣΟΚ διά του νέου αρχηγού του ζητάει αυτοδύναμη Ελλάδα. Αίτημα για αυτοδύναμη Ελλάδα σημαίνει μια Ελλάδα, που θα είναι κυρία του εαυτού της, δηλ. κυρίαρχη ενώ τώρα δεν είναι. Αυτή την κυριαρχία ποιος την περιόρισε, ποιος την υποθήκευσε κατά κυριολεξία και κατά μεταφορά; Το ΠΑΣΟΚ. Όποιος πιστεύει ότι το ΠΑΣΟΚ είναι η κατάλληλη δύναμη για ξαναδώσει στην Ελλάδα την αυτοδυναμία/κυριαρχία, που το ίδιο της αφαίρεσε, ας φωνάξει και τον Ηρώδη να του μιλήσει για τα παιδιά. Φύσει και θέσει ακατάλληλο το ΠΑΣΟΚ να επιλύσει την ελληνική κρίση, το κείμενο θα ασχοληθεί με την κριτική, τις μομφές και τις κατηγορίες κατά του Α.Σαμαρά.
Κατηγορείται ο Σαμαράς ότι «μήδισε», προσκύνησε και ότι αποκαλύφθηκε ψηφίζοντας την Δανειακή Σύμβαση. Σοβαρές μομφές για να μένουν αναπάντητες, τουλάχιστον από τους υποστηρικτές του. Οι ίδιοι, που ζητούν μανιωδώς εκλογές, για να τιμωρήσουν τον «προσκυνημένο» Σαμαρά, δεν είναι που υπέκυψαν χωρίς πολλά-πολλά, για να μην ξεχνιόμαστε, στον ωμό εκβιασμό ΓΑΠ «Σγουρός, Καμίνης και Μπουτάρης ή εκλογές»; Πού πήγε ο πατριωτισμός, στον οποίο τώρα ομνύουν, και τον οποίο εκφράζουν κατ αυτούς οι κ. Τσίπρας και Καμμένος; Δηλ. ο Σαμαράς δεν είναι πατριώτης επειδή ψήφισε την Δανειακή Σύμβαση και είναι πατριώτες αυτοί που ψηφίσαν τον Σγουρό-που έχει δηλώσει ότι ονειρεύεται μια Ελλάδα πολυπολιτισμική-, Καμίνη-που απαγόρευσε το «Χριστός Ανέστη» στον δημοτικό ραδιοσταθμό και οδηγεί την Αθήνα στην πληθυσμιακή αλλοίωση- και τον Μπουτάρη- που θεωρεί ότι η Θεσσαλονίκη οφείλει να αναδείξει το οθωμανικό της παρελθόν και να «συσφίξει» τους δεσμούς της με αυτό- για μη χάσουν τους μισθούς και τις συντάξεις τους; Μα πεμπτουσία του Πατριωτισμού είναι ο παραγκωνισμός του ατομικού συμφέροντος υπέρ του συλλογικού. Αυτοί που ψηφίσαν Σγουρό, Καμίνη και Μπουτάρη ποιο συμφέρον προέκριναν, το ατομικό (μισθούς, συντάξεις) τους ή το συλλογικό (κυρίαρχη/αυτοδύναμη Ελλάδα); Και γιατί ο Σαμαράς που ψήφισε τη δανειακή είναι προδότης και δεν είναι αυτοί που ψηφίζοντας Σγουρό, Καμίνη και Μπουτάρη έδωσαν ψήφο ανοχής στο καθεστώς του Μνημονίου αφήνοντας την κατάσταση να χειροτερέψει, βλ. και το τραγικό συμβάν στο Σύνταγμα, όταν έχει αποδειχθεί ότι τότε σωζόταν η κατάσταση;
Ο Σαμαράς, είτε αρέσει είτε όχι, σίγουρα θυσίασε το κομματικό του συμφέρον υπέρ του συλλογικού, αναλαμβάνοντας τη στήριξη Παπαδήμου και την ψήφιση της Δανειακής. Και για να διαχωριστεί η στάση του Σαμαρά από τον ψευδεπίγραφο πατριωτισμό του ΓΑΠ, ο οποίος λέει ότι θυσίασε πρωθυπουργία και πολιτικό μέλλον, ας τονιστεί ότι τα αδέρφια του Σαμαρά ούτε CDS με το ελληνικό χρέος παίζουν ούτε στο Κατάρ πάνε βόλτες με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος ούτε ο ίδιος απασχολεί προσωπικό γυμναστή με 2.500 ευρώ το μήνα και προσωπική σάουνα με έξοδα του κόμματος, άρα με δημόσιο χρήμα. Α, και ούτε ένα μήνα διακοπές έκανε εν μέσω κρίσης. Και βεβαίως δεν ζητά την εξουσία μοιράζοντας λεφτά, αλλά μιλώντας για ένα εθνοκεντρικό και γεωπολιτικά δραστήριο κράτος στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Οι εκλογές του 2009 ήταν οι μόνες μεταπολιτευτικά που δεν είχαν, έστω για τα προσχήματα ένα ιδεολογικό σύνθημα, π.χ. αλλαγή, εκσυγχρονισμός, επανίδρυση του κράτους παρά μόνο «λεφτά υπάρχουν». Έτσι για να συγκρίνουμε το ηθικό παράδειγμα που εκπέμπουν οι δύο πολιτικοί και να προβληματιστούμε και εμείς μήπως τελικά είμαστε υλιστές και το παίζουμε ιδεολόγοι εκ του ασφαλούς.
Τα παραπάνω δεν έχουν σκοπό να διχάσουν ούτε να κατηγορήσουν εμάς, γιατί πρέπει να αντιληφθούμε ότι έφρασε η ώρα όχι απλά να ομονοήσουμε, αλλά να ταυτιστούμε. Αποσκοπούν στο να καταδείξουν, κυρίως στον ψηφοφόρο της συντηρητικής παράταξης που βλέπει τον κ. Τσίπρα να μιλάει για έθνος και πατρίδα και ενθουσιάζεται αντί να προβληματίζεται, ότι ο πατριωτισμός δεν ταυτίζεται με την αντιμνημονιακή στάση/καταψήφιση της Δανειακής Σύμβασης. Πατριωτισμός δεν είναι οι τιτλοποιήσεις μελλοντικών εσόδων, γιατί πολύ απλά είναι αφελές να πιστεύεις ότι ο γύπας τοκογλύφος που σε έφερε σε αυτή την κατάντια θα σου δώσει 130 δις. αβάντα με βάση τα πορίσματα κάποιων γεωλογικών ερευνών. Ο Πατριωτισμός, όπως τον ορίζει ο θεμελιωτής της Α’ Ελληνικής Δημοκρατίας Αλ. Παπαναστασίου στο έργο του «Εθνικισμός», έχει να κάνει με την αγάπη για τη χώρα, άρα αφορά την ίδια της την ύπαρξη. Και με βάση τη διαπίστωση του Αλ. Παπαναστασίου τίθεται μια σειρά από ερωτήματα:
- Είναι πατριωτικό να αποκαλείς τη χώρα σου διεφθαρμένη, τους πολίτες της «κοπρίτες», το σκληρό πυρήνα της κρατικής εξουσίας «αντιπαραγωγικό»;
- Είναι πατριωτικό να αποκαλείς αυτούς που καίνε και λεηλατούν την πρωτεύουσα της χώρας σου επί ημέρες «γενιά των 700 Ευρώ», «αγανακτισμένα νιάτα» και «γενιά του Άρθρου 16»; Είναι πατριωτικό να θες να συνεργαστείς με αυτούς;
- Είναι πατριωτικό όταν ο λαός της χώρας σου, του οποίου οι πρόγονοι θυσίασαν τη ζωή τους το 21, το 12-22, το 40, πεινάει κυριολεκτικά να τον απαξιώνεις και άλλο, λέγοντάς τον «ακροδεξιό», «ξενοφοβικό» και να του λες ότι θα πρέπει να ανεχθεί και να υποστηρίξει 2.000.000 αλλοδαπούς μη ενσωματώσιμους, με επιχείρημα ότι δούλεψαν εντατικά και φθηνά στις μεγάλες κατασκευαστικές εταιρείες της χώρας; Είναι πατριωτικό να θες συνεργαστείς με αυτούς που τα λεν αυτά; Ο Σαμαράς είπε ξεκάθαρο όχι σε μια τέτοια συνεργασία και ναι σε νέες εκλογές. Οι «πατριώτες»;
- Είναι πατριωτικό να καταλαμβάνεται η Νομική Σχολή του αρχαιότερου Πανεπιστημίου της χώρας από παράνομους αλλοδαπούς, που μετέπειτα αποδείχθηκε ότι διαπράξαν εγκλήματα κατά της περιουσίας, και εσύ να συνομιλείς μαζί τους σαν να είναι μαχητές ιδεωδών; Με τον πολύτεκνο, που δίνει στρατιώτες, επιστήμονες, παραγωγούς, κτηνοτρόφους, ναύτες και αντιμετωπίζει πρόβλημα επιβίωσης γιατί δεν συνομιλείς; Και γιατί οι πατριώτες, ιδίως αυτοί που είναι «ανεξάρτητοι», δεν ξεσηκώνονται, αλλά διακηρύσσουν συνεργασία με τους προστάτες του Αμπτούλ από την Υπατία; Με τον μικρομεσαίο, που παλεύει να μην κλείσει η επιχείρησή του και απολυθούν οι υπάλληλοί του γιατί δεν συνομιλείς; Ο Σαμαράς, που ψήφισε την Δανειακή φταίει, όταν αγνοούνται όλοι αυτοί, για προβληθεί ο Αμπντούλ της Υπατίας και κανείς δεν εξίσταται; Ο Σαμαράς φταίει που μέτρο αποτίμησης του Πατριωτισμού είναι η αγοραστική δύναμη και η τιτλοποίηση γεωλογικών ερευνών; Και ίσως το τελευταίο ερώτημα να δίνει και την απάντηση στο αν θα υπάρξει η εξέγερση, που ονειρεύονται η Αριστερά και οι λοιποί νεόκοποι πατριώτες: Μια εξέγερση έχει ιδεολογικά και αξιολογικά αιτήματα όχι την αποκατάσταση της καταναλωτικής δύναμης.
Επίσης, η ποιότητα μιας απάντησης εξαρτάται από αυτήν της ερώτησης. Και όταν το ερώτημα, εν αναμονή ευρωπαϊκής χρηματοδότησης προ της χρεωκοπίας, είναι «Μέσα ή έξω από την ΕΕ» και ο λαός δεν ξεσηκώνεται να αποδοκιμάσει αυτόν που προωθεί την κατάλυση μιας κατάκτησης δεκαετιών, ενός συλλογικού κεκτημένου, ,αλλά πετάει το μπαλάκι στον Σαμαρά να «παραιτήσει» τον Παπανδρέου, ξέρει όμως να ξημεροβραδιάζεται στο Σύνταγμα για κάθε ευρώ που του κόβουνε προσωπικά, τότε δεν φταίει ο Σαμαράς. Πατριώτης είναι όποιος βάζει το συλλογικό συμφέρον πάνω από το ατομικό.
Ο Σαμαράς όμως φταίει γιατί δεν είπε στον ελληνικό λαό, προτού ψηφίσει την Δανειακή, το εξής απλό: Ότι ως έθνος ιστορικό, με μακρά πορεία, βιώνουμε και την φάση της παρακμής. Όλοι μας. Πολιτικοί και πολίτες. Αλλά για τους πρώτους θα υπάρξει ποινικός έλεγχος. Αυτό μπορεί να κάνει ως εκτελεστική εξουσία. Τα υπόλοιπα είναι θέμα της δικαστικής εξουσίας, η οποία είναι ανεξάρτητη από την πρώτη.
Τέλος, οφείλει ο Σαμαράς ξεκάθαρα να αναδείξει το ιδεολογικό στοιχείο της πολιτικής του πρότασης, να ξεκαθαρίσει ότι αν δεν σεβαστούμε εμείς τον εαυτό μας δεν πρόκειται να μας σεβαστεί κανείς. Τότε μόνο θα είμαστε αυτοδύναμοι, όταν μπορούμε να παίρνουμε δύναμη από τους εαυτούς μας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε περήφανοι για μας και για τη χώρα μας. Πρέπει να σεβαστούμε τα σύμβολά μας, τις σημαίες που τώρα καίμε, την Νομική Σχολή, που την καταλαμβάνει ο Αμπτούλ, τη γεωπολιτική δυναμική της χώρας μας, που την εκχωρούμε στους Τούρκους και στους λαθρομετανάστες, οι οποίο είναι μεν ταλαίπωροι, αλλά αν ταλαιπωρηθούν αρκετά μπορούν να γίνουν και αδίστακτοι. Αλήθεια αναρωτήθηκαν ποτέ όσοι δικηγόροι σκέφτονται να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό τί ευτελισμό συνεπάγεται για την αξία των σπουδών τους και για τις πιθανότητες εύρεσης εργασίας εκεί, η κατάληψη της Σχολής όπου φοιτήσαν από τον Αμπτούλ με τις εικόνες αυτές να κάνουν το γύρο του κόσμου; Είναι πατριωτικό αυτό; Φταίει ο Σαμαράς μήπως, επειδή υπέγραψε την Δανειακή; Επομένως: Άλλο Πατριωτισμός, άλλο δανεισμός, είτε σε μετρητό είτε με τιτλοποίηση. Αυτοδυναμία σημαίνει εθνική υπερηφάνεια, άρα επιστροφή στα Σύμβολα και τις Αξίες μας. Εκεί θα πρέπει να κριθεί αν και ποιος πολιτικός αρχηγός πρέπει να έχει ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου