Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Φαίνεται πως η ασθένεια είναι μεταδοτική. Ο λόγος για την
συνεχιζόμενη δυσφήμηση της Ελλάδας, που έχει εξελιχθεί πλέον σε εθνικό
σπορ, σε μια σκυταλοδρομία άνευ προηγουμένου.
Ο ένας παίρνει τη σκυτάλη από τον άλλον και όλοι βάζουν το λιθαράκι τους στο οικοδόμημα της συκοφάντησης της χώρας – πάντα για λόγους προσωπικών επιδιώξεων.
Τον τελευταίο καιρό, στο πάνθεον των συκοφαντών έχει προστεθεί και ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο Γκι Φέρχοφσταντ, ο οποίος, αφού επισκέφθηκε την Ελλάδα προσκεκλημένος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, άρχισε ξαφνικά να ασχολείται με τον τρόπο χρηματοδότησης των ελληνικών κομμάτων.
Επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην Ελλάδα, δεν βρήκε τίποτε άλλο να πει, δεν έκρινε ότι υπήρχε οτιδήποτε άλλο με το οποίο να ασχοληθεί, να κάνει μια παρέμβαση, να προσφέρει κάποια βοήθεια.
Το μόνο που κατάλαβε ο κ. Φέρχοφσταντ – και την ευθύνη φέρουν οι συνομιλητές του – ήταν πως έπρεπε να παρέμβει για το θέμα της χρηματοδότησης των ελληνικών κομμάτων, λες και αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της χώρας.
Έτσι, έστειλε την γνωστή επιστολή στον πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο. Μια επιστολή με την οποία έλαβε μέρος στην προεκλογική εκστρατεία στην Ελλάδα, αφού ζητούσε να πληροφορηθεί «σε ποια βάση τα δύο βασικά πολιτικά κόμματα που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, μπορούν να λαμβάνουν ενίσχυση με επιβάρυνση των φορολογουμένων» – προφανώς και οι συνομιλητές του προέρχονται από παρθενογένεση.
Περιείχε δε τόσο πολλές λεπτομέρειες αυτή η επιστολή, που αποδεικνύεται πως ο άνθρωπος έλαβε συγκεκριμένες οδηγίες.
Τίποτε άλλο δεν είδε στην Ελλάδα ο κύριος αυτός. Λέξη για το μνημόνιο και για τη βίαιη προσαρμογή που έχει βυθίσει τη χώρα στην ύφεση και στη φτώχεια.
Κουβέντα για την ανάγκη να χαλαρώσουν τα μέτρα για να πάρει ανάσα η οικονομία.
Στις 12 Απριλίου, η Κομισιόν τον «άδειασε» με δήλωση του εκπροσώπου της, σύμφωνα με την οποία για τα θέματα αυτά αρμόδιες είναι οι εθνικές αρχές της κάθε χώρας - μέλους της ΕΕ και όχι οι κοινοτικές αρχές.
Στις 18 Απριλίου, ο Φέρχοφσταντ επανήλθε, μιλώντας στην Ολομέλεια του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, κατά τη συζήτηση για την αντιμετώπιση της κρίσης στις χώρες της ευρωζώνης.
Αυτό ήταν το θέμα του. Άλλο τίποτε δεν σκέφθηκε να πει για μια χώρα που βασανίζεται και λίγες ημέρες πριν είχε επισκεφθεί. Τέτοια πολιτική οξυδέρκεια!
Έχει βρει κι’ αυτός ένα θέμα για να συκοφαντεί την Ελλάδα, λες και στη χώρα του, το Βέλγιο, όλα είναι αγγελικά πλασμένα.
Υπενθυμίζω ότι ο Φέρχοφσταντ ήταν μόλις 29 χρόνων το 1982, όταν έγινε πρόεδρος του φλαμανδικού Κόμματος για την Ελευθερία και την Πρόοδο και μόλις τρία χρόνια αργότερα έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Οικονομικών υπό τον Βίλφριντ Μαρτένς.
Οι ιδέες του τότε ήταν τόσο φιλελεύθερες που, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, τον αποκαλούσαν «Μπέιμπι Θάτσερ».
Εξεδιώχθη από την κυβέρνηση, άλλαξε το όνομα του κόμματος, απέτυχε στις εκλογές, παραιτήθηκε, εξαφανίστηκε από την πολιτική σκηνή, επανήλθε το 1997 και το 1999 ορκίστηκε πρωθυπουργός, συμμαχώντας με τους σοσιαλιστές και τους πράσινους.
Επί της πρωθυπουργίας του, η οικονομία του Βελγίου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, η ανεργία έφθασε στα ύψη και η συμβολή του στην ακυβερνησία του Βελγίου υπήρξε χαρακτηριστική.
Ε, δεν πάει πολύ να μας συκοφαντεί και ένας άνθρωπος που ασχολείται με την πολιτική από τα 29 του και να συνεχίζει στα εξήντα του να παριστάνει τον τιμητή των πάντων χωρίς να κοιτά την καμπούρα του;
Το γεγονός ότι η Δημοκρατική Συμμαχία, δια του ενός ευρωβουλευτή της, έχει ενταχθεί στην ομάδα της οποίας ο Φέρχοφσταντ είναι επικεφαλής, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον υποστούμε και όλοι οι υπόλοιποι…
Ο ένας παίρνει τη σκυτάλη από τον άλλον και όλοι βάζουν το λιθαράκι τους στο οικοδόμημα της συκοφάντησης της χώρας – πάντα για λόγους προσωπικών επιδιώξεων.
Τον τελευταίο καιρό, στο πάνθεον των συκοφαντών έχει προστεθεί και ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο Γκι Φέρχοφσταντ, ο οποίος, αφού επισκέφθηκε την Ελλάδα προσκεκλημένος της Δημοκρατικής Συμμαχίας, άρχισε ξαφνικά να ασχολείται με τον τρόπο χρηματοδότησης των ελληνικών κομμάτων.
Επιστρέφοντας από το ταξίδι του στην Ελλάδα, δεν βρήκε τίποτε άλλο να πει, δεν έκρινε ότι υπήρχε οτιδήποτε άλλο με το οποίο να ασχοληθεί, να κάνει μια παρέμβαση, να προσφέρει κάποια βοήθεια.
Το μόνο που κατάλαβε ο κ. Φέρχοφσταντ – και την ευθύνη φέρουν οι συνομιλητές του – ήταν πως έπρεπε να παρέμβει για το θέμα της χρηματοδότησης των ελληνικών κομμάτων, λες και αυτό είναι το μέγα πρόβλημα της χώρας.
Έτσι, έστειλε την γνωστή επιστολή στον πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο. Μια επιστολή με την οποία έλαβε μέρος στην προεκλογική εκστρατεία στην Ελλάδα, αφού ζητούσε να πληροφορηθεί «σε ποια βάση τα δύο βασικά πολιτικά κόμματα που ευθύνονται για τη σημερινή κατάσταση, μπορούν να λαμβάνουν ενίσχυση με επιβάρυνση των φορολογουμένων» – προφανώς και οι συνομιλητές του προέρχονται από παρθενογένεση.
Περιείχε δε τόσο πολλές λεπτομέρειες αυτή η επιστολή, που αποδεικνύεται πως ο άνθρωπος έλαβε συγκεκριμένες οδηγίες.
Τίποτε άλλο δεν είδε στην Ελλάδα ο κύριος αυτός. Λέξη για το μνημόνιο και για τη βίαιη προσαρμογή που έχει βυθίσει τη χώρα στην ύφεση και στη φτώχεια.
Κουβέντα για την ανάγκη να χαλαρώσουν τα μέτρα για να πάρει ανάσα η οικονομία.
Στις 12 Απριλίου, η Κομισιόν τον «άδειασε» με δήλωση του εκπροσώπου της, σύμφωνα με την οποία για τα θέματα αυτά αρμόδιες είναι οι εθνικές αρχές της κάθε χώρας - μέλους της ΕΕ και όχι οι κοινοτικές αρχές.
Στις 18 Απριλίου, ο Φέρχοφσταντ επανήλθε, μιλώντας στην Ολομέλεια του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου, κατά τη συζήτηση για την αντιμετώπιση της κρίσης στις χώρες της ευρωζώνης.
Αυτό ήταν το θέμα του. Άλλο τίποτε δεν σκέφθηκε να πει για μια χώρα που βασανίζεται και λίγες ημέρες πριν είχε επισκεφθεί. Τέτοια πολιτική οξυδέρκεια!
Έχει βρει κι’ αυτός ένα θέμα για να συκοφαντεί την Ελλάδα, λες και στη χώρα του, το Βέλγιο, όλα είναι αγγελικά πλασμένα.
Υπενθυμίζω ότι ο Φέρχοφσταντ ήταν μόλις 29 χρόνων το 1982, όταν έγινε πρόεδρος του φλαμανδικού Κόμματος για την Ελευθερία και την Πρόοδο και μόλις τρία χρόνια αργότερα έγινε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός των Οικονομικών υπό τον Βίλφριντ Μαρτένς.
Οι ιδέες του τότε ήταν τόσο φιλελεύθερες που, λόγω του νεαρού της ηλικίας του, τον αποκαλούσαν «Μπέιμπι Θάτσερ».
Εξεδιώχθη από την κυβέρνηση, άλλαξε το όνομα του κόμματος, απέτυχε στις εκλογές, παραιτήθηκε, εξαφανίστηκε από την πολιτική σκηνή, επανήλθε το 1997 και το 1999 ορκίστηκε πρωθυπουργός, συμμαχώντας με τους σοσιαλιστές και τους πράσινους.
Επί της πρωθυπουργίας του, η οικονομία του Βελγίου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο, η ανεργία έφθασε στα ύψη και η συμβολή του στην ακυβερνησία του Βελγίου υπήρξε χαρακτηριστική.
Ε, δεν πάει πολύ να μας συκοφαντεί και ένας άνθρωπος που ασχολείται με την πολιτική από τα 29 του και να συνεχίζει στα εξήντα του να παριστάνει τον τιμητή των πάντων χωρίς να κοιτά την καμπούρα του;
Το γεγονός ότι η Δημοκρατική Συμμαχία, δια του ενός ευρωβουλευτή της, έχει ενταχθεί στην ομάδα της οποίας ο Φέρχοφσταντ είναι επικεφαλής, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον υποστούμε και όλοι οι υπόλοιποι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου