Φτωχός με ελευθερία και αξιοπρέπεια ή φτωχός δουλοπάροικος και αναξιοπρεπής;

Δεδομένου ότι το χρέος μας είναι 360 δις € , ακόμα κι αν δεχτούμε ότι η απομείωση του κουρέματος των ομολόγων θα φτάσει τελικά τα 100 δις € ( που είναι το υπεραισιόδοξο σενάριο), θα μας μείνει υπόλοιπο χρέους 260 δισεκατομμύρια €. Με την δανειακή σύμβαση θα πάρουμε άλλα 130 δις € δανεικά. Επομένως θα... χρωστάμε 390 δις €, δηλαδή λογιστικά έχουμε επιδείνωση και όχι βελτίωση.

Σ’ αυτό το ύψος το χρέος είναι σχεδόν ίσο με το διπλάσιο του ΑΕΠ . Για να είναι “βιώσιμο”, θα πρέπει το επιτόκιο εξυπηρέτησης του, να είναι έως λίγο πάνω από το 2% στην πιο αισιόδοξη πρόβλεψη. Το επιτόκιο, για το νέο δάνειο, γράφεται οτι θα κυμανθεί μεταξύ του 3-4%. Με δεδομένο οτι εμείς , θα πρέπει κάθε χρόνο, για να είμαστε συνεπείς στο δανεισμό μας, να ξεπουλάμε δημόσια περιουσία ή θα λαμβάνουμε συνεχώς νέα δημοσιονομικά μέτρα.

Έτσι με ορίζοντα το 2015, προβλέπεται το ολοκληρωτικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις €. Σύμφωνα με τις αποφάσεις των οργάνων της Ε.Ε. μέχρι το 2015 θα πρέπει να έχουμε χρέος μέχρι το 60% του ΑΕΠ. Η χώρα μας με «πετυχημένο» κούρεμα θα έχει όπως προβλέπεται χρέος ίσο με το 120% του ΑΕΠ το 2020. Επομένως, είναι ενδεχόμενο στο μεταξύ να αποβληθεί η χώρας μας από την ευρωζώνη, αφού δεν θα έχει επιτύχει τον στόχο. Τότε με ποιά πιστοληπτική ικανότητα θα αντιμετωπίσουμε την υπερχρεωσή μας;

Το ΑΕΠ μας μειώθηκε κατά 15%, οι μισθοί καταβαραθρώθηκαν, οι αξίες των ακινήτων ευρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, οι τράπεζες μας έχουν σχεδόν χρεοκοπήσει, η ανεργία αυξάνεται διαρκώς, χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις έχουν κλείσει, τα ασφαλιστικά ταμεία είναι στο χείλος της καταστροφής. Σε αυτήν την οικονομική εξέλιξη τα έσοδα του κράτους μας από την φορολογία διαρκώς μειώνονται.

το κόστος της ζημίας που έχει επέλθει στην αξία της όλης Ελληνικής περιουσίας, κινητής και ακινήτου (δημοσίας και ιδιωτικής), από την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου εκτιμάται οτι ξεπερνά τα 700 δις €.

Εχοντας αυτά τα δεδομένα, είναι αδύνατον να ανταπεξέλθουμε με τα τοκογλυφικά επιτόκια . Η μελλοντική χρεοκοπία είναι αναπόφευκτη .

Επομένως στην ουσία έχουμε πτωχεύσει και με το νέο δανεισμό των 130 δις € η χώρα θα βυθισθεί ακόμη βαθύτερα στην σπειροειδή ύφεση, και στο μεταξύ θα έχει λεηλατηθεί και η δημόσια και η ιδιωτική περιουσία των Ελλήνων.

Εάν δεν υπογράψουμε την νέα δανειακή σύμβαση, η τρόϊκα δεν θα μας δώσει το δάνειο. Τότε μοιραία θα προβούμε σε στάση πληρωμών των ομολόγων μας και θα καλέσουμε υποχρεωτικά σε διαπραγμάτευση τους ομολογιούχους. Επειδή, “ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος” , θα επέλθει κάποιος συμβιβασμός στη βάση όμως του να είναι το δάνειο μη επαχθές και η αποπληρωμή του δυνατή.

Οι συνέπειες θα είναι μεγάλες με δεδομένο το έλλειμμα μας στο εμπορικό μας ισοζύγιο. Η χώρα θα μπορούσε να εξασφαλίσει εισαγωγές μόνο των ζωτικών αγαθών για την οικονομία και την κοινωνία. Επίσης, επειδή τα ετήσια έσοδα του κράτους μας ανέρχονται σε 50 δις € περίπου θα πρέπει και οι δαπάνες του να περιορισθούν στο ύψος αυτό. Οι ελλείψεις θα είναι μεγάλες και οι ανάγκες μας θα πρέπει να προσαρμοσθούν ανάλογα.

Όμως θα ξέραμε οτι πατήσαμε πάτο και από δώ και πέρα, με μεγάλο πόνο και κόπο, θα αρχίζαμε την προσπάθεια της ανάκαμψης της οικονομίας μας. Να ξαναδημιουργήσουμε πρωτογενή και δευτερογενή τομέα παραγωγής. Να εξυγιάνουμε τις υπηρεσίες και ιδίως το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ηράκλειο το έργο, όμως αναγκαίο και αναπόφευκτο!

Η χώρα μας τέσσερις φορές κήρυξε πτώχευση από το 1821 μέχρι σήμερα και ξαναστάθηκε στα πόδια της, δεν ξεπούλησε την δημόσια και ιδιωτική περιουσία της.

Επομένως το νέο δάνειο είναι άλλο ένα τυρί στη φάκα, για την Ελλάδα.

Από πολλά μέσα ενημέρωσης μας τίθεται και πάλι το ψευτοδίλημμα δανειακή σύμβαση ή χρεοκοπία.

Όμως με δεδομένο ότι η χώρα έχει ουσιαστικά πτωχεύσει, το ουσιαστικό και κρίσιμο δίλημμα για τον κάθε Έλληνα πολίτη είναι σήμερα το εξής: Φτωχός με ελευθερία και αξιοπρέπεια ή φτωχός δουλοπάροικος και αναξιοπρεπής.
Του Νικήτα Αποστόλου από τα Ιωάννινα