Οι συνεχείς εγκληματικές παραλείψεις των Ευ. Βενιζέλου, Π. Μπεγλίτη (και όχι μόνο) και η σκανδαλολογία που κατασυκοφάντησε το Στράτευμα και ενοχοποίησε τον τομέα της Άμυνας οδήγησαν στην επικίνδυνη συρρίκνωση
Ακούγοντας τον Αντώνη Σαμαρά στην Κύπρο να διακηρύσσει για μία ακόμη φορά την πρόθεσή του για άμεση ανακήρυξη της ΑΟΖ, μία θέση οπωσδήποτε ορθή, το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό είναι η γνωστή ρήση ότι «εξωτερική πολιτική χωρίς άμυνα μοιάζει με ορχήστρα χωρίς όργανα».
Στο προηγούμενο... φύλλο της «κυριακάτικης δημοκρατίας» είχαμε δώσει ένα γενικό περίγραμμα της καταστάσεως του αμυντικού μηχανισμού της χώρας, αφήνοντας το συμπέρασμα από τις συνεχείς περικοπές των κονδυλίων που διαθέτει η χώρα για την άμυνά της στην κρίση των αναγνωστών της.Ένα ακόμη βήμα προς την κατεύθυνση αυτή είναι η παράθεση ορισμένων γενικών μόνο στοιχείων -αφήνοντας για το μέλλον την παράθεση πιο λεπτομερών πληροφοριών για το ίδιο θέμα- με σκοπό να διαλυθούν οι απαράδεκτοι μύθοι που περιβάλλουν τον τομέα της άμυνας και να αναδειχθεί η πραγματική εικόνα.
Μία εικόνα που έρχεται σε πλήρη αντίφαση με τις συνεχείς διακηρύξεις εντός και εκτός Βουλής του Ευ. Βενιζέλου (και δυστυχώς και των διαδόχων του) περί αμυντικής επάρκειας της χώρας και της ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων να εξασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα της χώρας και εν γένει να υποστηρίξουν τα ελληνικά συμφέροντα.
Αρχίζοντας από τους αριθμούς, θα πρέπει να αναφερθεί ότι από τους 92.500 άνδρες που ήταν η οροφή της δυνάμεως του Ελληνικού Στρατού μέχρι που ο Ευ. Βενιζέλος τη μείωσε στις 90.500 (χωρίς αυτό να έχει επικυρωθεί ακόμη από το ΚΥΣΕΑ), η πραγματική δύναμή του ανέρχεται σε μόλις 75.000! Ακόμη, όμως, και ο ελάχιστος αυτός αριθμός, με τον οποίο ο Ε.Σ. καλείται να αντιπαρατεθεί σε μία εξαπλάσια περίπου δύναμη του τουρκικού στρατού, δεν αποδίδει την πραγματικότητα.
Γιατί σε αυτή τη δύναμη των 75.000 περιλαμβάνονται ένας σημαντικός και τελείως δυσανάλογος με τη συνολική δύναμη του Στρατού αριθμός γυναικών, οι μαθητές των παραγωγικών σχολών αξιωματικών και υπαξιωματικών, του υγειονομικού, της στρατολογίας, των εκπαιδευόμενων στρατιωτών, της προεδρικής φρουράς, μουσικών κ.λπ., με αποτέλεσμα το σύνολο του πραγματικού προσωπικού του Ε.Σ. να είναι μεταξύ 35.000 και 40.000 ατόμων.
Ανεπάρκεια
Τον αριθμό αυτό μοιράζονται η Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση Εσωτερικού και Νήσων (ΑΣΔΕΝ), η οποία έχει κυρίως την ευθύνη της άμυνας των νησιών και το Δ' Σώμα Στρατού, το οποίο έχει την ευθύνη του μετώπου στον Έβρο.
Για να δοθεί μία ακόμη διάσταση της καταστάσεως που προκύπτει από τους αριθμούς αυτούς, αρκεί να αναφερθεί ότι η συνολική δύναμη του Δ' Σώματος Στρατού στον Έβρο κυμαίνεται μεταξύ 15.000 και 16.000 ανδρών και γυναικών, με την οποία ο εκάστοτε δύσμοιρος διοικητής του να καλείται να αντιμετωπίσει τη δύναμη της 1ης Τουρκικής Στρατιάς (έδρα Κωνσταντινούπολη), η οποία ανέρχεται σε 90.000 - 100.000 άνδρες!
Για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση, που ξεκίνησε από τις παραλείψεις και την ανεπάρκεια όλων των διατελεσάντων έκτοτε υπουργών Άμυνας, οι οποίοι χωρίς καμία υπερβολή ήταν ο ένας χειρότερος από τον άλλον, ευθύνη φέρουν και οι περισσότεροι από τους διατελέσαντες έκτοτε αρχηγούς. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ορισμένοι προέβαλαν αρκετή αντίσταση, αλλά χωρίς κανένας από αυτούς να παραιτηθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το έγκλημα αυτής της ανεπίτρεπτης μειώσεως της ισχύος του Στρατεύματος, δίνοντας έτσι το μήνυμα του ότι δεν πάει πια άλλο.
Αυτό που είναι βέβαια επίσης αληθές είναι ότι μέσα στο κλίμα που είχε δημιουργηθεί με τις συνεχείς καταγγελίες για σκάνδαλα, που οδήγησαν στην κατασυκοφάντηση των Ενόπλων Δυνάμεων και την πλήρη ενοχοποίηση του τομέα της άμυνας, την υιοθέτηση των εξωπραγματικών αντιλήψεων τμήματος της Αριστεράς για την άμυνα, η οποία ως έννοια ταυτίστηκε με τον πόλεμο, οι αρχηγοί είχαν ελάχιστα περιθώρια να αντιδράσουν, ιδίως μετά τις πρωτοβουλίες υπουργών τύπου Βενιζέλου και Μπεγλίτη.
Ο πρώτος μάλιστα διατύπωσε νέες και ρηξικέλευθες απόψεις περί εθνικής ισχύος ή περί της περίφημης «στρατηγικής ψυχραιμίας», όπερ σημαίνει ότι όταν ο τουρκικός στόλος φτάσει στη Ραφήνα, εμείς κοιτάμε από την άλλη μεριά και λοιπά ευτράπελα, με αποτέλεσμα να χαθεί τελείως η μπάλα.
Οι εξωθεσμικοί παράγοντες
Προσθέστε σε όλα αυτά και τις ανεκδιήγητες απόψεις μη στρατιωτικών στελεχών στην αρμόδια Γενική Διεύθυνση πολιτικού σχεδιασμού του ΥΠΕΘΑ, οι οποίες έχουν λόγο ακόμη και για πόσα άρματα και αεροσκάφη πρέπει να έχουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις και έχετε το γενικό κλίμα.
Για να γίνει αντιληπτή αυτή η ανεπίτρεπτη παρέμβαση αυτών των εξωθεσμικών στην ουσία παραγόντων, αρκεί να αναφερθούν οι απόψεις που έχουν εκφράσει σε δύο θέματα. Η πρώτη ήταν ότι ο αριθμός των αεροσκαφών της Π.Α. πρέπει να μειωθεί από τα 300 περίπου αεροσκάφη στα 160(!), με τα οποία θα πρέπει να αντιμετωπισθεί ο στόλος των 400 και πλέον αεροσκαφών της τουρκικής αεροπορίας.
Και η δεύτερη ήταν ότι ο συνολικός αριθμός των αρμάτων του Ε.Σ. (από τα περίπου 1.800 που προβλέπει η συνθήκη CFΕ) πρέπει να μειωθεί στα 500! Κάτι τέτοιο βέβαια θα σήμαινε την κατάργηση δώδεκα επιλαρχιών αρμάτων, ή τεσσάρων τεθωρακισμένων ταξιαρχιών και τεσσάρων περίπου μηχανοκίνητων ταξιαρχιών (σ.σ.: οι πρώτες διαθέτουν 82 άρματα και οι δεύτερες 41), αλλά το μυαλό τους μάλλον δεν έφτανε μέχρι εκεί.
Το περίεργο είναι ότι άτομα με τέτοιες απόψεις εξακολουθούν να είναι ακόμη σύμβουλοι του ΥΕΘΑ και -όσο κι αν δεν εισακούονται οι ανόητες αυτές εισηγήσεις τους- να ασκούν μία γενικότερη αρνητική επίδραση, καλλιεργώντας ένα κλίμα που μόνο επωφελές για την άμυνα της χώρας δεν είναι.
Το δυστύχημα ήταν ότι πάνω σε αυτό το σαθρό και παραπαίον σύστημα έπεσαν σαν κεραυνοί οι αλλεπάλληλες περικοπές του αμυντικού προϋπολογισμού των τελευταίων τριών ετών και αυτές που με πρωτοβουλία του καθόρισε πάλι ο Ευ. Βενιζέλος για το 2013 και 2014 δίνοντας έτσι τη χαριστική βολή στις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας και στη μορφή υπό την οποία τις ξέραμε μέχρι τώρα.
Ο... ύπαρχος τα έκανε πάλι θάλασσα
Την έλλειψη αμυντικής πολιτικής υποκατέστησε η «ρεαλιστική» πολιτική της τελευταίας κυβερνήσεως (βλέπε πολιτική Βενιζέλου), η οποία σε πείσμα των πάντων και κατά παράβαση κάθε θεσμοθετημένης διαδικασίας που διέπει τον τομέα της άμυνας, είχε από την αρχή ως στόχο τον περιορισμό της δυνάμεως των Ενόπλων Δυνάμεων κατά 30%. Μόνο που και στην περίπτωση αυτή τα έκαναν πάλι θάλασσα.
Γιατί θέλοντας να μειώσουν κατά 30% τις Ένοπλες Δυνάμεις, μείωσαν τις αμυντικές δαπάνες κατά 50% περίπου μέσα σε ελάχιστο χρόνο, με αποτέλεσμα να διερωτάται κανείς τι είδους στράτευμα θα διαθέτει η χώρα μέσα στα επόμενα δύο με τρία χρόνια. Γιατί τέτοιες μειώσεις ακολουθούν εκ των πραγμάτων περικοπές μονάδων και ως εκ τούτου συρρικνώσεως των δυνατοτήτων των Ε.Δ. και δη σε βαθμό τελείως αντίθετο με τις πραγματικές ανάγκες της χώρας.
Και με τέτοιο στράτευμα, σε ένα περιβάλλον που καθίσταται όλο και πιο ασταθές, τη χώρα τελείως εξασθενημένη από την κρίση και ως εκ τούτου και πιο ευάλωτη και με όλα τα εθνικά μέτωπα ανοιχτά, υποτίθεται ότι η Ελλάδα θα αποφασίσει κάποτε, αργά ή γρήγορα, να προβεί στην ανακήρυξη της ελληνικής ΑΟΖ. Συμπέρασμα; Αυτό που ανεφέρθη στην αρχή για ορχήστρα χωρίς όργανα...
(ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 26/02/2012 – ΜΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου