Το βήμα του συνεδρίου του ΣΕΒ, όπως κάθε χρόνο, ήταν μια καλή ευκαιρία να πει ο καθένας ό,τι θέλει. Από τους πολιτικούς που παρελαύνουν εκεί μέχρι τον εκάστοτε πρόεδρο του Συνδέσμου των Βιομηχάνων αυτής της χώρας.
Παλαιότερα ο ΣΕΒ έμοιαζε με ένα κλειστό κλαμπ που δύσκολα έμπαινε κάποιος και μάλιστα, η “επιτροπή των γερόντων”, όπως χαρακτηριζόταν μια ομάδα σεβάσμιων βιομηχάνων, καθόριζε εν πολλοίς και την οικονομική πολιτική της χώρας. Αλλά πάντα με… τακτ.
Μέχρι που ήρθε ο Δ. Δασκαλόπουλος, γνωστός για τον λαϊκισμό του, την προσπάθειά του να παρεμβαίνει στα πολιτικά πράγματα και τον αγώνα που κάνει εδώ και χρόνια να γίνει… Μπερλουσκόνι. Με μια μεγάλη διαφορά. Ο Καβαλιέρε έχει επιχειρήσεις ακόμη κι όταν κυβερνά την Ιταλία. Ο Δασκαλόπουλος, από τους ¨εχθρούς” του χαρακτηρίζεται ανεπάγγελτος και ως ο μοναδικός πρόεδρος του ΣΕΒ που δεν έχει βιομηχανία.
ΕΝ πάση περιπτώσει, στο κενό εξουσίας που αφήνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μπορούν και φυτρώνουν κάθε λογής φυντάνια. Από την Ντόρα που λέει ότι αισθάνεται δικαιωμένη γιατί υιοθετούν τις απόψεις της μέχρι τον Δασκαλόπουλο που καταθέτει πολιτικό μανιφέστο και ζητά δημοψήφισμα για το αν οι Έλληνες θέλουν να μείνουν στην Ευρώπη ή να πορευτούν μόνοι τους.
Να θυμίσουμε κατ’ αρχήν ότι το κονκλάβιο του ΣΕΒ πάει όπου φυσάει ο άνεμος τελευταία. Στην αρχή έκαναν αβάντα στον Κ. Καραμανλή και μετά τον άδειασαν για τον Γ. Παπανδρέου. Και τώρα ευσχήμως ζητούν από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να αλλάξει πολιτική, όχι για το καλό του λαού αλλά για να κάνουν τις δουλίτσες τους οι βιομήχανοι και να μη χάσουν την πίτα και το σκύλο.
Η κριτική που άσκησε πάντως στην κυβέρνηση δεν ήταν άδικη. Ό,τι έχει στο στόμα του κάθε Έλληνας το είχε και ο Δασκαλόπουλος. Απλά αυτός δεν κάνει κριτική από πόνο για το λαό, αλλά για την τσέπη του.
“Έναν ολόκληρο χρόνο μετά το στοίχημα σωτηρίας με τα λεφτά του Μνημονίου, η χώρα ξαναβρίσκεται μετέωρη, δήλωσε και συνέχισε: “Θα χρειαστούμε κι άλλα δανεικά, ζητούμε και άλλη πίστωση χρόνου από μιαν Ευρώπη που έχει χάσει την εμπιστοσύνη της σε εμάς. Η κατάσταση δεν είναι απλώς αδιέξοδη, είναι οριακή για την ίδια την εθνική μας υπόσταση“.
Βέβαια, η συναίνεση που ζητούν οι βιομήχανοι για να μην ταραχθεί το σύστημα που έχουν στήσει τόσα χρόνια, δύσκολα μπορεί να περάσει.
“Θα ευχόμουν να μπορούσε, έστω και αυτή την ύστατη στιγμή, να καταστεί δυνατή η συνεννόηση μεταξύ των πιο υπεύθυνων δυνάμεων της χώρας –η σύγκλισή τους σε βασικούς στόχους, τομές και μέτρα για να ξεπεραστεί το αδιέξοδο. Να υπάρξει μία συναίνεση όχι κομματικού συμβιβασμού, αλλά εθνικής πνοής. Σήμερα, η ευχή αυτή δεν είναι ρεαλιστική. Μία τέτοια πολιτική συναίνεση ήταν εφικτή και θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί πριν από ένα χρόνο –όταν η χώρα προσέφυγε στο Μνημόνιο για να σωθεί. Σήμερα, φοβούμαι ότι η συναίνεση είναι καμένο χαρτί. Και χωρίς πολιτική συναίνεση δεν μπορεί να υπάρξει εθνική συστράτευση“, δήλωσε ο κ. Δασκαλόπουλος.
Όσο για το δημοψήφισμα δήλωσε: Απομένει μόνο μία πολιτικά υγιής και εθνικά αξιοπρεπής λύση: Να κληθεί ο λαός ν’ αποφανθεί άμεσα για την ακολουθητέα εθνική πορεία –μέσα από ένα δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα που θα θέσει την κοινωνία μας μπροστά στο μοναδικό, πλέον, σήμερα, βαθύτερο εθνικό μας διακύβευμα: Προχωρούμε στον δρόμο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με τους όρους και με τις θυσίες που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη; Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος των αλλαγών που απαιτούνται για να μην κατέβουμε από το τρένο της Ευρώπης; Ή αποχωρούμε και πορευόμαστε πλέον μόνοι, χωρίς τους όρους, αλλά και χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας; Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει ένα δρόμο που μας οδηγεί στο περιθώριο και την εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;
Τώρα, μετά Χριστόν προφήτες δε νομίζουμε ότι χρειάζονται. Ας βάλουν πλάτη οι βιομήχανοι να σωθεί η χώρα, ας ανοίξουν τα πουγκιά τους αντί να στέλνουν τα κεφάλαια στο εξωτερικό κι ας αφήσουν την πολιτική για άλλους ικανότερους. Κι αν δεν υπάρχουν τέτοιοι θα τους εφεύρουμε, θα τους βρει η κοινωνία.
Στη δημοκρατία δεν υπάρχουν άλλωστε αδιέξοδα. Και η Ελλάδα είναι, θέλουμε να πιστεύουμε, μακριά από την Ιταλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου