Η περίπτωση της Εθνικής Τράπεζας

Ότι η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έκανε απίστευτες πατάτες το ξέρουμε όλοι. Γι’ αυτό έφαγε και την εκλογική σφαλιάρα των 10 μονάδων διαφορά. Όμως, έκανε και κινήσεις που σήμερα κρίνονται όχι απλά επιτυχημένες, αλλά σωτήριες ακόμη και για την ίδια τη χώρα;
Χαρακτηριστική η περίπτωση της αγοράς της τουρκικής τράπεζας Finascbank από την Εθνική τράπεζα. Εμπνευστής της κίνησης αυτής ο Τάκης Αράπογλου.
Τότε λοιπόν αν θυμάστε καλά είχαν ξεσηκωθεί μέχρι και οι πέτρες για την εξαγορά. Κατ’ αρχάς υπήρξαν ορισμένοι υπερπατριώτες που έλεγαν ότι δε μπορεί να δίνουμε τα ωραία μας τα λεφτά στην Τουρκία. Αλλά αυτοί ήταν λίγοι και γραφικοί.
Οι πολλοί και επικίνδυνοι ήταν αυτοί που ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ. Τότε, ως αξιωματική αντιπολίτευση, και με πρώτο βιολί την “Πασιονάρια” Βάσω Παπανδρέου, είχαν ξεσηκωθεί κατά της κυβέρνησης της ΝΔ και την κατηγορούσαν ότι σπαταλά τα χρήματα του ελληνικού λαού, ότι πρόκειται για απαράδεκτη εξαγορά κι άλλα τέτοια. Μέχρι και με Ειδικά Δικαστήρια είχε απειληθεί η κυβέρνηση.
Μόλις ήρθε όμως στην εξουσία…τουμπεκί ψιλοκομμένο. Γιατί άραγε; Γιατί δεν έστειλαν στη φυλακή τον Αράπογλου κι όσους υπουργούς είχαν συναινέσει στην εξαγορά;
Η απάντηση έρχεται από τα οικονομικά αποτελέσματα της Εθνικής τράπεζας. Στο πρώτο τρίμηνο η Εθνική με επικεφαλής τον “πράσινο” Απ. Ταμβακάκη, παρουσίασε κέρδη 157 εκατ. ευρώ. Ε, λοιπόν τα 151 εκατ. ευρώ ήταν κέρδη από την τουρκική τράπεζα η οποία αναπτύσσεται με ταχύτατους ρυθμούς. Αν δεν υπήρχε αυτή σήμερα η Εθνική θα έκλαιγε με μαύρο δάκρυ και θα ήταν μια ακόμη… ΔΕΚΟ (δεν είναι φυσικά ακριβώς έτσι) προβληματική.
Το παράδειγμα είναι ενδεικτικό για το πώς λειτουργούσε τότε η σημερινή κυβέρνηση. Άλλα πολλά παραδείγματα είναι όταν ο Παπανδρέου πήγαινε στο λιμάνι κι έτρωγε τα δακρυγόνα στη μούρη και τώρα έχει γεμίσει η χώρα χημικά. Ή όταν ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του πήγαιναν αγκαλιά με τους συνδικαλιστές εταιρειών που σήμερα θέλουν να πουλήσουν.
Όλα αυτά είναι κι ένα καλό μάθημα για το πώς πρέπει να λειτουργήσουν οι επόμενες κυβερνήσεις, όποιες κι αν είναι αυτές. Αφενός να μην κάνουν πράγματα που θα το μετανιώσουν κι αφετέρου να μην αποδοκιμάζουν κινήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης που στη συνέχεια και οι ίδιοι θα δεχθούν με χαρά.
Κάπως έτσι χάνουν την αξιοπιστία τους οι πολιτικοί και ο κόσμος του φασκελώνει.