«Κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας», ή δεκανίκια στο ΠΑΣΟΚ;

Όλα δείχνουν ότι ο Κ. Παπούλιας είχε μιλήσει με τον πρωθυπουργό ο οποίος του ζήτησε αυτή τη συνάντηση σε μια ύστατη προσπάθεια μίνιμουμ συναίνεσης.

Όλα δείχνουν επίσης ότι ο Παπανδρέου έχει πάρει όλες τις αποφάσεις του. Και αυτό διότι η πρωτοβουλία για τη σύγκλιση των πολιτικών αρχηγών ανήκει στον ίδιο.

Τι άραγε συνέβη, τι μεσολάβησε μετά από τις συναντήσεις που είχε τις προηγούμενες ημέρες; Προφανώς διαπιστώνει αδιέξοδο. «Ο κ. Παπανδρέου έχει χάσει τον έλεγχο και μπαίνει στη διαδικασία εξεύρεσης άλλης λύσης» είπε στο antinews κορυφαίο κομματικό στέλεχος. Είναι επίσης προφανές πως δεν του βγαίνει η πολιτική του και εκλιπαρεί πλέον τη συναίνεση. Έτσι, δεν θα θεωρηθεί απίθανο αν προτείνει κυβέρνηση προσωπικοτήτων, τύπου δηλαδή «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας».

Το «σύστημα» θέλει τη συναίνεση. Η κατασκευή της συνεπώς περνάει μέσα από ένα σχήμα κυβέρνησης «προσωπικοτήτων», «αρίστων και σοφών». Μιας κυβέρνησης «εθνικής σωτηρίας».Προς αυτήν την κατεύθυνση «κατασκευάζεται» με γρήγορους ρυθμούς το κατάλληλο και ανάλογο κλίμα…(πχ δηλώσεις Μαρίας Δαμανάκη)…

Ο κ. Παπανδρέου θα επικαλεστεί το γεγονός πως οι εταίροι και δανειστές μας έχουν βάλει το μαχαίρι στον λαιμό και είναι αποφασισμένοι να το μπήξουν βαθιά εάν εκτιμήσουν
ότι η εθνική αμεριμνησία πρόκειται να συνεχιστεί. Το τελεσίγραφο είναι λακωνικό και σαφές: Ή τώρα δεσμεύεστε ότι θα φανείτε συνεπείς στις υποχρεώσεις που έχετε αναλάβει και δίνετε απτά δείγματα γραφής ότι θα τηρήσετε τα συμπεφωνημένα, ή αρχίστε σιγά σιγά να προετοιμάζεστε για τη διαδικασία έκδοσης
του διαζυγίου με τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Μια διαδικασία που μπορεί να διαρκέσει από έξι μήνες έως το αργότερο δύο χρόνια, και αφού στο μεσοδιάστημα υποστούμε ουκ ολίγους εξευτελισμούς και ταπεινώσεις σε πολλά επίπεδα, και όχι μόνον στο οικονομικό.

Όλοι αντιλαμβάνονται όμως ότι αυτό που θα κάνει η “κυβέρνηση προσωπικοτήτων” είναι αυτό που απέτυχε να κάνει το ΠΑΣΟΚ να διαχειριστούν δηλαδή την κρίση. Μπορεί όμως να γίνει αυτό χωρίς μια ισχυρή κυβέρνηση με ενιαία έκφραση και λόγο και ολοκληρωμένο πρόγραμμα;

Κλιμάκωσης της κινδυνολογίας

Τις τελευταίες ώρες διακινείται και ένα άλλο σενάριο, αυτό της λεγόμενης κλιμάκωσης της κινδυνολογίας. Ξεκίνησε με τον Παπακωνσταντίνου που μίλησε για λεφτά που φτάνουν μέχρι τα μέσα Ιουλίου. Ηρθε ο Δασκαλόπουλος να μιλήσει (εντελώς τυχαία) για δημοψήφισμα γιατί δεν πάει άλλο. Και τέλος, ήρθε και η Μ. Δαμανάκη, η οποία μέχρι τώρα δεν είχε μιλήσει ποτέ, να πει ότι οι Ευρωπαίου μεθοδεύουν έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και επιστροφή στη δραχμή.

Τα ακούει όλα αυτά ο κόσμος και σου λέει, “πάμε για φούντο, ας κάνουμε τουμπεκί ψιλοκομμένο, να δεχθούμε το Μεσοπρόθεσμο γιατί αλλιώς θα χάσουμε και τα λεφτά που έχουμε στο μαξιλάρι”.

Αφού δεν έπιασαν όλα τα υπόλοιπα κόλπα, βάζουν τώρα το πιστόλι στο τραπέζι και ρίχνουν το τελευταίο χαρτί προκειμένου να πείσουν τους άλλους να πουν ναι στο έγκλημα. Θα χρησιμοποιήσει ο κ. Παπούλιας δυο – τρεις δραματικές κουβέντες, θα κάνει και ο κ. Παπανδρέου το σόου του, έτσι ώστε να θέσουν τους υπόλοιπους αρχηγούς προ των ευθυνών τους.

Διότι κάτι άλλο δε μπορεί να είναι. Δεν τα είπαν πριν δύο μέρες, ή μήπως επειδή έλειπε η Παπαρήγα και είναι άκυρες οι συναντήσεις.

Το ερώτημα είναι ένα: Γιατί δεν έκαναν προσπάθειες συναίνεσης και συμβούλια πολιτικών αρχηγών πριν από ένα χρόνο, πριν υπογράψουμε το Μνημόνιο που μας έφερε σ’ αυτή την κατάντια;

Αριστερά: Όχι παιχνίδια με την οικονομία και τη δημοκρατία

Αρνητικές αντιδράσεις προκαλούν στο μεταξύ στην αριστερά τα πολιτικά παιχνίδια του ΠΑΣΟΚ. Στελέχη της οποίας επισημαίνουν τις πρώτες επιπτώσεις που έχει η πρωτοβουλία Παπανδρέου στην οικονομία. Το Χρηματιστήριο από την ώρα που ανακοινώθηκε η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών πήρε την κατιούσα και έπεσε κάτω από τις 1.300 μονάδες, ενώ κάποια στιγμή είχε ξεπεράσει τις 1.330.

Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ σημείωναν τις πρωτοφανείς μεθοδεύσεις και χειρισμούς του ΓΑΠ – μάλιστα κάποιος τόνισε ότι θέτουν σε κίνδυνο και την οικονομία για την οποία υποτίθεται ότι κόπτονται και την δημοκρατία. Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι μπορεί να υπάρχει μεθόδευση και εκβιασμός προς τους πολιτικούς αρχηγούς με τον Παπανδρέου να προτείνει αυτή την ευρεία μνημονιακή κυβέρνηση προσωπικοτήτων κοινής αποδοχής, περιμένοντας τους πολιτικούς αρχηγούς να την απορρίψουν, ώστε να τους φορτώσει την ευθύνη πρόωρων εκλογών. Το θέμα, βέβαια, είναι τι θέλει να αποφύγει ο Παπανδρέου και καταφεύγει σ’ αυτές τις ανεύθυνες πρωτοβουλίες…

Με άλλα λόγια θα τεθεί και πάλι το εκβιαστικό δίλημμα «συναίνεση ή εκλογές». Δεδομένου λοιπόν ότι τα κόμματα της Αντιπολίτευσης τάσσονται κατηγορηματικά αντίθετα με όποια μορφής στήριξης των μέτρων που θέλει να πάρει η κυβέρνηση – και με γνώμονα την αποτυχία του παρελθόντος πια περιβόητου μνημονίου – είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούμε στις κάλπες. Αφού όμως πρώτα ο Πρωθυπουργός εξαντλήσει όλα τα περιθώρια εξεύρεσης λύσης έτσι ώστε να επιρρίψει ευθύνες στα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης.