Ας εξασφαλίσει πρώτα τη συναίνεση των υπουργών του ο ΓΑΠ και μετά ας πάει και στους πολιτικούς αρχηγούς

Ευρύ εσωτερικό μέτωπο διαφωνούντων με τις απολύσεις από το Δημόσιο έχει να αντιμετωπίσει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα ο πρωθυπουργός. Η προχθεσινή ευθεία διαφωνία του κ. Δ. Ρέππα ως προς την αναγκαιότητα απολύσεων στο Δημόσιο και οι έμμεσες αιχμές του προς τον κ. Γ. Παπακωνσταντίνου δεν είναι παρά μόλις μία περίπτωση υπουργού που διαφωνεί και μάλιστα δημοσίως…
Στο παρασκήνιο αρκετοί υπουργοί αμφισβητούν την αναγκαιότητα να απολυθούν δημόσιοι υπάλληλοι, με κύριους εκφραστές της τάσης αυτής τους κ. κ. Χρ. Παπουτσή, Λούκα Κατσέλη και Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου. Στο Μαξίμου ελπίζουν ότι η θέση που εξέφρασε ο κ. Ιω. Ραγκούσης περί της υπαγωγής των μετατάξεων στη δικαιοδοσία του ΑΣΕΠ θα λειτουργήσει ως ανάχωμα στις ενδοκυβερνητικές και ενδοκομματικές πιέσεις που υπάρχουν.
Η συναίνεση ξεκινά από το Υπουργικό Συμβούλιο καθώς όπου θα συζητηθεί το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τα μέτρα που έχουν συμφωνηθεί ως τώρα με την τρόικα. Όπως επιβεβαιώνουν συνεργάτες του κ. Παπανδρέου και στελέχη της κυβέρνησης, βασική παράμετρος του προσεχούς διαστήματος είναι το να προσλάβει το μεσοπρόθεσμο σχέδιο μορφή πολιτικού εγχειρήματος και όχι αποκλειστικά μιας (ούτως ή άλλως) αγωνιώδους προσπάθειας επίτευξης δημοσιονομικών και εισπρακτικών στόχων. Η προσέγγιση αυτή αφορά εξάλλου και τη λειτουργία της κυβέρνησης, η οποία στο εξής δεν έχει καμία πολυτέλεια και κανένα περιθώριο αμφιταλαντεύσεων ή υποχωρήσεων σε πιέσεις ομάδων, συντεχνιών κτλ. Υπό αυτή την έννοια, ενδεικτική είναι η φράση προσώπου που διατηρεί διαύλους επικοινωνίας με τον κ. Παπανδρέου προ ολίγων ημερών: «Οποια συζήτηση ήταν να γίνει με τους υπουργούς έχει γίνει. Από εδώ και πέρα υπάρχει μόνο ο κοινός στόχος».

Αυτά διαβάζουμε στην χθεσινή Καθημερινή και το Βήμα

Τι λέει όμως ο ίδιος ο κ. Παπανδρέου στη συνέντευξη που έδωσε χθες επίσης στο Έθνος της Κυριακής;
«Όταν το στοίχημα είναι να σώσουμε τη χώρα, η μοναδική κόκκινη γραμμή είναι αυτή… δεν έχει δώσει το δικαίωμα σε κανέναν να υποδεικνύει εκλογές … έχει αποδείξει πως δεν φοβάται το πολιτικό κόστος, ούτε ζητά «άλλοθι και εξιλαστήρια θύματα», λέει μεταξύ άλλων.
Κατ’ αρχάς κανείς δεν του ζήτησε εκλογές. Εδώ  δεν μπορεί να μαζέψει το κόμμα του και μας βάζει το δίλημμα «χρεοκοπία ή εκλογές». Τις κάλπες οι δικοί του υπουργοί και βουλευτές τις αναφέρουν συνεχώς στους δημοσιογράφους.
Επίσης, λέει ότι δε φοβάται το πολιτικό κόστος αλλά ότι δεν έχει κάνει μέχρι σήμερα είναι απλά επειδή φοβάται, αν όχι ο ίδιος σίγουρα η κυβέρνησή του. Δεν μας λέει όμως και ποιος τον εμπόδισε να ανοίξει τα επαγγέλματα, να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις, να διορθώσει τα κακά στην υγεία και να διαλύσει τα κυκλώματα; Σίγουρα όχι ο κόσμος, ούτε τα υπόλοιπα κόμματα. Ο κακός τους ο εαυτός φταίει για το αδιέξοδο.
Σε ερώτηση, αν δεν καταβληθεί η 5η δόση πώς θα το αντιμετωπίσει, ο κ. Παπανδρέου σημειώνει πως «η επιλογή αυτή θα σήμαινε κατά πάσα πιθανότητα χρεοκοπία. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε να δημιουργούνται λόμπι σε διάφορους κύκλους στην Ευρώπη και αλλού με ανόμοια συμφέροντα, που θέλουν να εξωθήσουν την Ελλάδα σε χρεοκοπία και σε έξοδο από το ευρώ. Και αυτό μπορούμε να το κόψουμε μαχαίρι, εάν δείχνουμε καθημερινά τη βούλησή μας, ότι είμαστε προσηλωμένοι στον στόχο να κάνουμε την οικονομία μας βιώσιμη και την πολιτεία μας δίκαιη και αποτελεσματική» και καταλήγει πως «γι αυτόν το λόγο είναι απαραίτητες η εφαρμογή του προγράμματος μας και η επίτευξη των στόχων μας».
Είναι ακριβώς το δίλημμα που σας λέγαμε παραπάνω. Ή δέχεστε να εφαρμοστεί το πρόγραμμα ή πάμε σε χρεοκοπία. Αυτό λέει ο κ. Παπανδρέου.
Σε ό,τι αφορά τις παραινέσεις για συναίνεση, ο πρωθυπουργός τονίζει πως «χρειάζεται να δείξει η πλειονότητα των πολιτικών δυνάμεων ότι ξέρει τη σοβαρότητα της κατάστασης» και προσθέτει: Δεν κάνω πίσω για τη σωτηρία της χώρας. Όμως, τι θα πει τελικά συναίνεση; Η συναίνεση όλων μας αυτή τη στιγμή δεν αφορά απλώς μία σύμβαση, ή μνημόνιο, ή μία ψηφοφορία στη Βουλή. Αφορά κάτι πολύ σημαντικότερο, την εθνική αναγκαιότητα να αλλάξουμε την Ελλάδα.[…] Σε ό,τι με αφορά, θα έλεγα ότι αυτή η στάση είναι χρέος απέναντι στην πατρίδα. Και ειλικρινά ελπίζω αυτή η στάση να επικρατήσει».
Όσο για τον κ. Σαμαρά αναφέρει: «Είναι η ώρα που οι στενά κομματικές αντιλήψεις πρέπει να πάνε στην άκρη και να προβάλει η εθνική ανάγκη. Έστω και αν είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε συνηθίσει στη χώρα μας σε τέτοια στάση σοβαρότητας και ευθύνης από το σύνολο του πολιτικού συστήματος».
Μα ακριβώς παραπάνω δεν έλεγε ότι δεν ζητά εξιλαστήρια θύματα; Ακριβώς αυτό κάνει. Ψάχνει για θύματα που θα στηρίξουν τις επιλογές του, θα συναινέσουν στο λάθος. Θα δώσουν μια ακόμη συνταγή αυτοκτονίας. Διότι αυτό ακριβώς είναι το Μεσοπρόθεσμο στις ενότητες για νέους φόρους και σκληρή λιτότητα χωρίς ανάπτυξη.
Όσο για το αν το κόμμα του είναι ενωμένο και θα ψηφίσει στη Βουλή αναφέρει:
«Αν υπήρχε πιθανότητα να μην ψηφιστεί το μεσοπρόθεσμο, αυτό που θα μας απασχολούσε είναι η κομματική πειθαρχία, ή το που θα βρεθούν άμεσα χρήματα για τη χώρα, ώστε να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις; Το θέμα είναι η πειθαρχία απέναντι στο κόμμα, ή το χρέος μας απέναντι στη χώρα; Έχω αμέριστη εμπιστοσύνη στην ΚΟ του ΠΑΣΟΚ. Ανέλαβε ιστορικές ευθύνες για το καλό της πατρίδας. Ευελπιστώ ότι το ίδιο θα πράξουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις».
Και πάλι ο ωμός εκβιασμός.
Δε λέμε, πρόκειται για συνέντευξη «ποταμό». Τώρα ποιον θα παρασύρει το ρέμα είναι άλλο. Το λαό, ή το ΠΑΣΟΚ;