ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ Π.Δ. 407
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, ΑΠΘ, ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ανακοίνωση για τις νέες περικοπές πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, ΑΠΘ, ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΕΙ ΠΕΙΡΑΙΑ
Ανακοίνωση για τις νέες περικοπές πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες σε Πανεπιστήμια και ΤΕΙ
Η ελαστική και επισφαλής εργασία, η εργασιακή αβεβαιότητα και πλέον οι απολύσεις αποτελούν ανοιχτή πληγή μέσα στην ανώτατη εκπαίδευση. Είτε μιλούμε για τους συμβασιούχους διδάσκοντες του ΠΔ 407/80 στα Πανεπιστήμια, είτε για τους επιστημονικούς και εργαστηριακούς συνεργάτες των ΤΕΙ, χιλιάδες διδάσκοντες και διδάσκουσες σε όλη την Ελλάδα, με σημαντικό ερευνητικό και διδακτικό έργο, για χρόνια έχουν εργαστεί έχοντας να αντιμετωπίσουν τις συμβάσεις μερικής απασχόλησης και τον επιμερισμό των πιστώσεων, τις μεγάλες καθυστερήσεις στις πληρωμές, και την υποχρέωσή τους να προσφέρουν και απλήρωτη εργασία, καθώς πολλές και πολλοί υπογράφουν συμβάσεις χωρίς αναδρομική ισχύ, μήνες μετά την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους.
Τα τελευταία χρόνια, μαζί με αυτά τα προβλήματα, οι νέες και νέοι επιστήμονες έχουν να αντιμετωπίσουν και την πραγματικότητα της ανεργίας και της απόλυσης, ως αποτέλεσμα των κυμάτων περικοπών που έχουν φέρει οι πολιτικές των Μνημονίων. Οι πιστώσεις για διδάσκοντες 407/80 στα Πανεπιστήμια από περίπου σχεδόν 1000 ετησίως πριν από μερικά χρόνια για όλα τα Πανεπιστήμια (μία πίστωση αναλογεί σε περισσότερες θέσεις απασχόλησης) μειώθηκαν το 2010-2011 στις 665 και στη συνέχεια, στο ακαδημαϊκό έτος 2011-2012, στις 300. Επιπλέον, από 12μηνες που ήταν μέχρι τώρα, έγιναν 9μηνες, γεγονός που σημαίνει επιπλέον μείωση και στον αριθμό των προσλαμβανομένων στις περιπτώσεις που οι πιστώσεις επιμερίζονται, αλλά και υποχρεωτική ανεργία για τουλάχιστον τρεις μήνες. Στα ΤΕΙ, όπου οι συμβασιούχοι διδάσκοντες και διδάσκουσες καλύπτουν το 70% του εκπαιδευτικού έργου, παρατηρείται μείωση πιστώσεων σχεδόν κατά 50% σε σχέση με το 2010. Τα παραπάνω έχουν ήδη οδηγήσει στην αναγκαστική απόλυση πολλών συμβασιούχων διδασκόντων και διδασκουσών σε όλη την Ελλάδα, την ίδια ώρα που παρατείνεται το πρόβλημα της αδιοριστίας των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ και ΕΠ, καθώς και της απουσίας νέων προκηρύξεων (δεν έχει προκηρυχθεί καμία νέα θέση μέλους ΔΕΠ από το 2010).
Το μέλλον περιλαμβάνει ακόμη περισσότερες περικοπές. Ενώ ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας περιλάμβανε αρχικά 23 εκατομμύρια ευρώ για τη μισθοδοσία του έκτακτου διδακτικού προσωπικού των Πανεπιστημίων, ο εφαρμοστικός νόμος του Μνημονίου 2 (4051/2012) για τις περικοπές στις δαπάνες του προϋπολογισμού αναφέρει ρητά μείωση κατά 11 εκατομμύρια, δηλαδή σχεδόν 50%, οπότε ο προϋπολογισμός αγγίζει πια μόλις τα 12 εκατομμύρια. Σαν να μην έφταναν αυτά, η κα. Διαμαντοπούλου, σε μια από τις τελευταίες αποφάσεις της πριν από την άτακτη φυγή της από το Υπουργείο Παιδείας, υπογράφει Υπουργική απόφαση που χορηγεί για το 2012 μόλις 10 εκατομμύρια στα Πανεπιστήμια για να τα διαχειριστούν. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι το 2010 το ανάλογο ποσό που χρησιμοποίησαν όντως τα Πανεπιστήμια ξεπερνούσε τα 26 εκατομμύρια. Αντίστοιχα, για τα ΤΕΙ ο εφαρμοστικός νόμος προβλέπει μεγάλες μειώσεις των λειτουργικών δαπανών που περιλαμβάνουν και τις δαπάνες μισθοδοσίας του έκτακτου προσωπικού, μειώσεις που φτάνουν το 50% σε σχέση με πέρυσι.
Όλα αυτά σημαίνουν ακόμη περισσότερες απολύσεις συμβασιούχων διδασκόντων και διδασκουσών στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, ή -πιο σωστά- την προοπτική της εξαφάνισής τους ως κατηγορίας διδασκόντων. Άλλωστε, ο νόμος 4009/11 καταργεί από την επόμενη χρονιά το ΠΔ 407/80, καθώς και τον ν. 1404/83 και εισάγει τον θεσμό των εντεταλμένων διδασκαλίας, χωρίς να προσδιορίζει ούτε τη διαδικασία επιλογής, ούτε τους όρους χρηματοδότησης. Αυτό σημαίνει ότι όλο το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο που προσφέρουν οι συμβασιούχοι διδάσκοντες θα διακοπεί. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη στις συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης που οδήγησαν στο νόμο 4009/11, αλλά και σε κείμενα «εξωτερικών αξιολογήσεων» Τμημάτων και Σχολών, επανέρχεται διαρκώς το αίτημα της συρρίκνωσης των Προγραμμάτων Σπουδών, της προσφοράς μικρότερου αριθμού μαθημάτων, της επικέντρωσης μόνο στα «βασικά», ιδίως από τη στιγμή που τα Πανεπιστήμια αρχίζουν να αντιμετωπίζουν και μαζικά κύματα συνταξιοδοτήσεων. Αυτό συνδυάζεται και με τα σχέδια για συρρίκνωση, συγχώνευση και κατάργηση τμημάτων ή ακόμη και ολόκληρων ιδρυμάτων. Αντίστοιχα, στα ΤΕΙ η μεγάλη μείωση των συμβασιούχων διδασκόντων -που αναλαμβάνουν το 70% του διδακτικού έργου- σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο σπουδαστικός πληθυσμός των ΤΕΙ αυξάνεται, σημαίνει αφενός ότι δεν θα υπάρχουν αρκετοί διδάσκοντες για όλα τα θεωρητικά μαθήματα και αφετέρου ότι στα Εργαστήρια θα επεκταθούν οι ήδη υπάρχουσες λίστες αναμονής παρακολούθησης και θα αυξάνονται οι κίνδυνοι ατυχημάτων –ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η πειραματική διαδικασία απαιτεί την εποπτεία εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού. Ήδη, ακόμη και με τις δαπάνες που χορηγεί τώρα το Υπουργείο, δεν είναι η δυνατή η μισθοδοσία του εξαιρετικά μειωμένου φετινού αριθμού συμβασιούχων διδασκόντων στα ΤΕΙ. Πλάι στο τοπίο της κοινωνικής καταστροφής που διαμορφώνεται, έρχεται να προστεθεί και η εικόνα εκπαιδευτικής και ερευνητικής ερήμωσης.
Την ίδια στιγμή, οι λύσεις που προτείνονται ή συζητιούνται για την αντιμετώπιση της ανάγκης για συμβασιούχους διδάσκοντες απλώς θα επιτείνουν τη συνθήκη ελαστικής εργασίας αλλά και τη λειτουργία των ΑΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα οποία αντιτίθενται έργω και λόγω στη δημοκρατική και δημόσια εκπαίδευση. Αυτό δείχνουν οι προτάσεις για πρόσληψη των συμβασιούχων διδασκόντων με συμβάσεις έργου, όπως ήδη έχει προταθεί για το Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό του ΕΑΠ ή για την αμοιβή τους μέσα από έσοδα προερχόμενα από την «αξιοποίηση» της πανεπιστημιακής περιουσίας, όπως έχει προταθεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Όλα αυτά δείχνουν πόσο καταστροφικός και αδιέξοδος είναι ο δρόμος που σήμερα ακολουθείται από τους πολιτικούς εμπόρους του κυνισμού και της υποτέλειας στους πιστωτές. Η αντίσταση στις περικοπές των πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες δεν αφορά μόνο τη δική τους αξιοπρέπεια, αλλά και τη δυνατότητα των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ να ανταποκρίνονται στην κοινωνική τους ευθύνη και να προσφέρουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση.
Δεν πρόκειται να μείνουμε απαθείς θεατές της απαξίωσής μας και της διάλυσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Συντονιζόμαστε πανελλαδικά και ξαναπιάνουμε το νήμα των περσινών κινητοποιήσεων. Αγωνιζόμαστε για τα δικά μας δικαιώματα, αλλά και για τη συνολική ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και την κατάργηση του αντιεκπαιδευτικού νόμου 4009/11.
Τα τελευταία χρόνια, μαζί με αυτά τα προβλήματα, οι νέες και νέοι επιστήμονες έχουν να αντιμετωπίσουν και την πραγματικότητα της ανεργίας και της απόλυσης, ως αποτέλεσμα των κυμάτων περικοπών που έχουν φέρει οι πολιτικές των Μνημονίων. Οι πιστώσεις για διδάσκοντες 407/80 στα Πανεπιστήμια από περίπου σχεδόν 1000 ετησίως πριν από μερικά χρόνια για όλα τα Πανεπιστήμια (μία πίστωση αναλογεί σε περισσότερες θέσεις απασχόλησης) μειώθηκαν το 2010-2011 στις 665 και στη συνέχεια, στο ακαδημαϊκό έτος 2011-2012, στις 300. Επιπλέον, από 12μηνες που ήταν μέχρι τώρα, έγιναν 9μηνες, γεγονός που σημαίνει επιπλέον μείωση και στον αριθμό των προσλαμβανομένων στις περιπτώσεις που οι πιστώσεις επιμερίζονται, αλλά και υποχρεωτική ανεργία για τουλάχιστον τρεις μήνες. Στα ΤΕΙ, όπου οι συμβασιούχοι διδάσκοντες και διδάσκουσες καλύπτουν το 70% του εκπαιδευτικού έργου, παρατηρείται μείωση πιστώσεων σχεδόν κατά 50% σε σχέση με το 2010. Τα παραπάνω έχουν ήδη οδηγήσει στην αναγκαστική απόλυση πολλών συμβασιούχων διδασκόντων και διδασκουσών σε όλη την Ελλάδα, την ίδια ώρα που παρατείνεται το πρόβλημα της αδιοριστίας των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ και ΕΠ, καθώς και της απουσίας νέων προκηρύξεων (δεν έχει προκηρυχθεί καμία νέα θέση μέλους ΔΕΠ από το 2010).
Το μέλλον περιλαμβάνει ακόμη περισσότερες περικοπές. Ενώ ο προϋπολογισμός του Υπουργείου Παιδείας περιλάμβανε αρχικά 23 εκατομμύρια ευρώ για τη μισθοδοσία του έκτακτου διδακτικού προσωπικού των Πανεπιστημίων, ο εφαρμοστικός νόμος του Μνημονίου 2 (4051/2012) για τις περικοπές στις δαπάνες του προϋπολογισμού αναφέρει ρητά μείωση κατά 11 εκατομμύρια, δηλαδή σχεδόν 50%, οπότε ο προϋπολογισμός αγγίζει πια μόλις τα 12 εκατομμύρια. Σαν να μην έφταναν αυτά, η κα. Διαμαντοπούλου, σε μια από τις τελευταίες αποφάσεις της πριν από την άτακτη φυγή της από το Υπουργείο Παιδείας, υπογράφει Υπουργική απόφαση που χορηγεί για το 2012 μόλις 10 εκατομμύρια στα Πανεπιστήμια για να τα διαχειριστούν. Ενδεικτικά, αναφέρουμε ότι το 2010 το ανάλογο ποσό που χρησιμοποίησαν όντως τα Πανεπιστήμια ξεπερνούσε τα 26 εκατομμύρια. Αντίστοιχα, για τα ΤΕΙ ο εφαρμοστικός νόμος προβλέπει μεγάλες μειώσεις των λειτουργικών δαπανών που περιλαμβάνουν και τις δαπάνες μισθοδοσίας του έκτακτου προσωπικού, μειώσεις που φτάνουν το 50% σε σχέση με πέρυσι.
Όλα αυτά σημαίνουν ακόμη περισσότερες απολύσεις συμβασιούχων διδασκόντων και διδασκουσών στα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, ή -πιο σωστά- την προοπτική της εξαφάνισής τους ως κατηγορίας διδασκόντων. Άλλωστε, ο νόμος 4009/11 καταργεί από την επόμενη χρονιά το ΠΔ 407/80, καθώς και τον ν. 1404/83 και εισάγει τον θεσμό των εντεταλμένων διδασκαλίας, χωρίς να προσδιορίζει ούτε τη διαδικασία επιλογής, ούτε τους όρους χρηματοδότησης. Αυτό σημαίνει ότι όλο το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο που προσφέρουν οι συμβασιούχοι διδάσκοντες θα διακοπεί. Δεν είναι τυχαίο ότι ήδη στις συζητήσεις για τη μεταρρύθμιση της ανώτατης εκπαίδευσης που οδήγησαν στο νόμο 4009/11, αλλά και σε κείμενα «εξωτερικών αξιολογήσεων» Τμημάτων και Σχολών, επανέρχεται διαρκώς το αίτημα της συρρίκνωσης των Προγραμμάτων Σπουδών, της προσφοράς μικρότερου αριθμού μαθημάτων, της επικέντρωσης μόνο στα «βασικά», ιδίως από τη στιγμή που τα Πανεπιστήμια αρχίζουν να αντιμετωπίζουν και μαζικά κύματα συνταξιοδοτήσεων. Αυτό συνδυάζεται και με τα σχέδια για συρρίκνωση, συγχώνευση και κατάργηση τμημάτων ή ακόμη και ολόκληρων ιδρυμάτων. Αντίστοιχα, στα ΤΕΙ η μεγάλη μείωση των συμβασιούχων διδασκόντων -που αναλαμβάνουν το 70% του διδακτικού έργου- σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο σπουδαστικός πληθυσμός των ΤΕΙ αυξάνεται, σημαίνει αφενός ότι δεν θα υπάρχουν αρκετοί διδάσκοντες για όλα τα θεωρητικά μαθήματα και αφετέρου ότι στα Εργαστήρια θα επεκταθούν οι ήδη υπάρχουσες λίστες αναμονής παρακολούθησης και θα αυξάνονται οι κίνδυνοι ατυχημάτων –ιδιαίτερα στις περιπτώσεις όπου η πειραματική διαδικασία απαιτεί την εποπτεία εξειδικευμένου επιστημονικού προσωπικού. Ήδη, ακόμη και με τις δαπάνες που χορηγεί τώρα το Υπουργείο, δεν είναι η δυνατή η μισθοδοσία του εξαιρετικά μειωμένου φετινού αριθμού συμβασιούχων διδασκόντων στα ΤΕΙ. Πλάι στο τοπίο της κοινωνικής καταστροφής που διαμορφώνεται, έρχεται να προστεθεί και η εικόνα εκπαιδευτικής και ερευνητικής ερήμωσης.
Την ίδια στιγμή, οι λύσεις που προτείνονται ή συζητιούνται για την αντιμετώπιση της ανάγκης για συμβασιούχους διδάσκοντες απλώς θα επιτείνουν τη συνθήκη ελαστικής εργασίας αλλά και τη λειτουργία των ΑΕΙ με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τα οποία αντιτίθενται έργω και λόγω στη δημοκρατική και δημόσια εκπαίδευση. Αυτό δείχνουν οι προτάσεις για πρόσληψη των συμβασιούχων διδασκόντων με συμβάσεις έργου, όπως ήδη έχει προταθεί για το Συνεργαζόμενο Εκπαιδευτικό Προσωπικό του ΕΑΠ ή για την αμοιβή τους μέσα από έσοδα προερχόμενα από την «αξιοποίηση» της πανεπιστημιακής περιουσίας, όπως έχει προταθεί στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Όλα αυτά δείχνουν πόσο καταστροφικός και αδιέξοδος είναι ο δρόμος που σήμερα ακολουθείται από τους πολιτικούς εμπόρους του κυνισμού και της υποτέλειας στους πιστωτές. Η αντίσταση στις περικοπές των πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες δεν αφορά μόνο τη δική τους αξιοπρέπεια, αλλά και τη δυνατότητα των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ να ανταποκρίνονται στην κοινωνική τους ευθύνη και να προσφέρουν υψηλού επιπέδου εκπαίδευση.
Δεν πρόκειται να μείνουμε απαθείς θεατές της απαξίωσής μας και της διάλυσης της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Συντονιζόμαστε πανελλαδικά και ξαναπιάνουμε το νήμα των περσινών κινητοποιήσεων. Αγωνιζόμαστε για τα δικά μας δικαιώματα, αλλά και για τη συνολική ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών και την κατάργηση του αντιεκπαιδευτικού νόμου 4009/11.
Συντονιζόμαστε με το εργατικό και το πανεπιστημιακό κίνημα και λέμε:
- Όχι στη νέα μείωση των πιστώσεων για συμβασιούχους διδάσκοντες – να χορηγηθούν τώρα όλες οι πιστώσεις που αναλογούν στις ανάγκες των Ιδρυμάτων.
- Να γίνουν τώρα όλοι οι διορισμοί των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ και ΕΠ – να σταματήσει το αίσχος της αδιοριστίας.
- Οι συμβασιούχοι διδάσκοντες να αμείβονται για τις πραγματικές ώρες που εργάζονται.
- Όχι στη συρρίκνωση των προγραμμάτων σπουδών και την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
- Όχι στον θεσμό του εντεταλμένου διδάσκοντα και την ελαστική εργασία. Όλες οι ανάγκες σε εκπαιδευτικό και ερευνητικό προσωπικό να καλύπτονται από μόνιμες, σταθερές και αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις.
- Να γίνουν τώρα όλοι οι διορισμοί των εκλεγμένων μελών ΔΕΠ και ΕΠ – να σταματήσει το αίσχος της αδιοριστίας.
- Οι συμβασιούχοι διδάσκοντες να αμείβονται για τις πραγματικές ώρες που εργάζονται.
- Όχι στη συρρίκνωση των προγραμμάτων σπουδών και την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού και ερευνητικού έργου των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ.
- Όχι στον θεσμό του εντεταλμένου διδάσκοντα και την ελαστική εργασία. Όλες οι ανάγκες σε εκπαιδευτικό και ερευνητικό προσωπικό να καλύπτονται από μόνιμες, σταθερές και αξιοπρεπείς εργασιακές σχέσεις.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ Π.Δ. 407
ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΑΙΓΑΙΟΥ, ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ, ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ, ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου