Η εξαθλίωση της Ελλάδας σε τρεις δόσεις

Μέτρα που συνιστούν έναν Αρμαγεδδώνα για τους εργαζομένους και τους συνταξιούχους περιλαμβάνει το νέο Μνημόνιο. Η μείωση έως 32% του κατώτατου μισθού, σε συνδυασμό με την ουσιαστική κατάργηση της μετενέργειας των κλαδικών συμβάσεων δημιουργούν τη γενιά των 400 ευρώ. Αντίστοιχα, οι περικοπές στις επικουρικές και ίσως και στις κύριες συντάξεις κάνουν ακόμα πιο δύσκολη την καθημερινότητα των απομάχων της ζωής. Πιο συγκεκριμένα, οι δανειστές της χώρας απαιτούν πρόσθετα μέτρα 1,5% του ΑΕΠ (3,3 δισ. ευρώ) για το 2012 και άλλο 5% του ΑΕΠ (περίπου 11 δισ. ευρώ) έως το 2015. Τα μέτρα αυτά επιμερίζονται ως εξής:

1) Κατώτατος μισθός: Μειώνεται ο κατώτατος μισθός κατά 22% και ειδικά για τους νέους μέχρι 25

ετών η μείωση φτάνει το 32%. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ο βασικός μισθός στον ιδιωτικό τομέα υποχωρεί στο επίπεδο των 479 ευρώ καθαρά και των 435 ευρώ για τους νέους. Στόχος, όπως αναφέρεται στο κείμενο, είναι να καλυφθεί η απόσταση που υπάρχει με τους ανταγωνιστές της χώρες, οι οποίοι είναι η Πορτογαλία, η Τουρκία (!) και οι χώρες της κεντρικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μάλιστα, τον Ιούλιο θα επανεξεταστεί εάν χρειάζονται νέες παρεμβάσεις στα εργασιακά, με τον 13ο και τον 14ο μισθό να κινδυνεύουν άμεσα.

2) Συντάξεις: Προβλέπεται η μείωση των συντάξεων με στόχο να εξοικονομηθούν 660.000.000 ευρώ. Στο πλαίσιο αυτό υιοθετείται το πρόγραμμα Κουτρουμάνη, το οποίο προβλέπει μεσοσταθμική μείωση κατά 15% στις επικουρικές συντάξεις, που σημαίνει ότι θα υπάρξουν και συντάξεις οι οποίες θα μειωθούν έως και 40%, για να εξοικονομηθούν 330.000.000 ευρώ. Τα υπόλοιπα 330.000.000 ευρω προτείνεται να καλυφθούν με περικοπές 15% στις κύριες συντάξεις σε ΔΕΗ, ΟΤΕ και τραπεζών (280.000.000 ευρώ) και 7% στο ΝΑΤ (50.000.000 ευρώ).

3) Κόστος εργασίας: Ζητείται να διαπραγματευτούν οι κοινωνικοί εταίροι για μείωση του κόστους εργασίας ανά μονάδα κατά 15% έως το 2015. Αν έως το τέλος Φεβρουαρίου οι κοινωνικοί εταίροι δεν καταλήξουν, τότε η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει νομοθετικές πρωτοβουλίες. Αυτό σημαίνει νέα σύμβαση εργασίας, πιθανότατα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου.

4) Μετενέργεια: Η μέγιστη διάρκεια των συλλογικών συμβάσεων θα είναι τρία έτη. Μετά τη λήξη τους, η παράταση της ισχύος τους (μετενέργεια) θα διαρκεί τρεις μήνες, από έξι μήνες που ήταν έως σήμερα. Εάν μετά την πάροδο του τριμήνου δεν επιτευχθεί νέα συμφωνία μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, τότε η νέα σύμβαση θα επιστρέφει στον βασικό μισθό της κλαδικής, γεγονός που ισοδυναμεί με μείωση μισθού περίπου κατά 30%. Εάν προκριθεί η λύση να χρησιμοποιηθεί ως βάση ο κατώτατος μισθός της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, τότε οι μειώσεις θα είναι μεγαλύτερες από 50%. Επίσης, διατηρούνται μόνο τα βασικά επιδόματα (πολυετίας, εκπαίδευσης, τέκνων και επικινδυνότητας). Θα μπορούν όμως να υπάρξουν και επιχειρησιακές ή ατομικές συμβάσεις με ακαθόριστο καθεστώς, αμέσως μετά την ολοκλήρωση μιας κλαδικής σύμβασης.

5) Ωριμάνσεις: Απαίτηση της τρόικας είναι να παγώσουν όλες οι ωριμάνσεις (τριετίες), ώσπου η ανεργία να υποχωρήσει κάτω από το 10%. Υπενθυμίζεται ότι μόλις χθες η Ελληνική Στατιστική Αρχή ανακοίνωσε ανεργία στο 20,9% για τον περασμένο Νοέμβριο.

Βασίλης Αγγελόπουλος