Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Οποιος δεν κλάψει (!) θα πεθάνει



«Συντετριμμένη σας ανακοινώνω ότι ο μεγάλος μας ηγέτης Κιμ Γιονγκ Ιλ απεβίωσε στις 17 Δεκεμβρίου 2011 από αιφνιδιαστική ασθένεια και πλέον πέρασε στις πεδιάδες της καθοδήγησης».

Με τα λόγια αυτά η μαυροφορεμένη παρουσιάστρια ειδήσεων του κρατικού τηλεοπτικού δικτύου της Βόρειας Κορέας μετέδωσε με τρεμάμενη φωνή την είδηση του θανάτου του 69χρονου ηγέτη της χώρας, ο οποίος πέθανε το περασμένο Σάββατο ενώ ταξίδευε με το προεδρικό τρένο, λόγω «πνευματικής και οργανικής υπερκόπωσης καθώς είχε αφιερώσει τη ζωή του στον λαό» της χώρας.

Εξίσου συνοπτική ήταν και η είδηση της αναπλήρωσης «του κενού» που άφησε πίσω του ο 69χρονος Κιμ Γιονγκ Ιλ από το Κορεατικό Κεντρικό Πρακτορείο Ειδήσεων (KCNA), το οποίο χαρακτήρισε τον γιο του εκλιπόντος Κιμ Γιονγκ Ουν «μεγάλο διάδοχο του επαναστατικού σκοπού του Τζούχε (της πολιτικής ιδεολογίας της αυτάρκειας της Βόρειας Κορέας) και διαπρεπή ηγέτη του κόμματός μας, του στρατού και του λαού μας».

Ο εορτασμός της διαδοχής όμως, πίσω από το βορειοκορεατικό σιδηρούν παραπέτασμα, μπορεί να περιμένει λίγες ημέρες. Κι αυτό διότι η χώρα κήρυξε «περίοδο εθνικού πένθους» το διάστημα ως τις 29 Δεκεμβρίου, μία ημέρα μετά δηλαδή και την προγραμματισμένη κηδεία του Κιμ Γιονγκ Ιλ, η οποία πρόκειται να τελεστεί στις 28 του ίδιου μήνα.

Ο θρήνος πάντως στη χώρα τις ώρες αυτές... περισσεύει. Τουλάχιστον on camera, αφού κανείς δεν μπορεί να πει ασφαλώς αν ο λαός της Βόρειας Κορέας κλαίει αυθορμήτως ή από κομματική συγκίνηση μπροστά στα κρατικά τηλεοπτικά συνεργεία, που μεταδίδουν διαρκώς «τις εικόνες της ειλικρινούς λαϊκής απόγνωσης».

Αν και γιος του «αιώνιου ηγέτη» της Βόρειας Κορέας, του θρυλικού για τη χώρα Κιμ Ιλ Σουνγκ, ο οποίος απεβίωσε το 1994, λίγα πράγματα έχουν γίνει γνωστά για τον Κιμ Γιονγκ Ιλ όσο ζούσε. Εντυπωσιακό στοιχείο αποτελεί πάντως το γεγονός ότι όσο κυβερνούσε τιμήθηκε με περισσότερους από 200 τίτλους, όπως εκείνοι του «ένδοξου στρατηγού που εξέπεσε στη Γη από τον Παράδεισο», του «Αήττητου ατσάλινου ηγέτη» και της «Απόλυτης ενσάρκωσης της επαναστατικής συντροφικής αγάπης». Κατά τα άλλα, λέγεται ότι λάτρευε το ακριβό κονιάκ, ήταν φανατικός θαυμαστής της Λιζ Τέιλορ, αλλά και λάτρης των ταινιών με ήρωα τον... Τζον Ράμπο! Το πιο εντυπωσιακό πάντως όλων είναι ότι κάποια στιγμή στην κυβερνητική ιστοσελίδα αναφερόταν ότι «ο Κιμ Γιονγκ Ιλ δεν έχει φυσικές ανάγκες». Αποψη που αργότερα όμως αναθεωρήθηκε, καθώς ο τέως πια πρόεδρος της Βόρειας Κορέας φαίνεται ότι ουρούσε όπως όλοι οι άνθρωποι.


Με σπουδές στην Ελβετία ο 30χρονος (;) διάδοχος

Το «μεγάλο κενό» της εξουσίας που αφήνει πίσω του ο Κιμ Γιονγκ Ιλ καλείται να καλύψει ο τρίτος γιος του «μεγάλου ηγέτη» Κιμ Γιονγκ Ουν, ο οποίος φημολογείται ότι διανύει το 30ό έτος της ηλικίας του. Και λέμε φημολογείται, καθώς κάθε είδους -θετική εννοείται- συζήτηση για την προεδρική οικογένεια της Βόρειας Κορέας θεωρείται ταμπού! Για τον λόγο αυτό λοιπόν μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός ότι η πρώτη επίσημη αναφορά στο όνομα του νεαρού διαδόχου έγινε τον Οκτώβριο του 2010, όταν ο Γιονγκ Ουν προήχθη σε στρατηγό. Λέγεται πάντως ότι ο νέος ηγέτης της Βόρειας Κορέας σπούδασε στην Ελβετία, μιλάει λίγα αγγλικά, γερμανικά και γαλλικά, και ότι είναι σινεφίλ επιπέδου... Τζέιμς Μποντ.

Σημαντικότερο όλων όμως είναι το κατά πόσον ο Κιμ Γιονγκ Ουν σκοπεύει να βαδίσει πολιτικά στα χνάρια του πατέρα του, απειλώντας τον κόσμο με τα βορειοκορεατικά πυρηνικά. Οι συνέπειες άλλωστε ενός πυρηνικού πολέμου που ίσως προκληθεί από τις εμπνεύσεις ενός πολιτικά άπειρου νέου, ο οποίος θέλει να δείξει με τον τρόπο αυτό την πυγμή του, θα είναι ανυπολόγιστες.


Πείνα και βασανισμοί για τους αντιφρονούντες

Ιστορίες σαν κι αυτή του Κανγκ Τσέολ-χουάν κάνουν τον τηλεοπτικό θρήνο για τον χαμό του Κιμ Γιονγκ Ιλ να μοιάζει τουλάχιστον με κακόγουστη φαρσοκωμωδία. Ο Τσέολ-χουάν δεν είναι παρά μόνον ένας από τους χιλιάδες συμπατριώτες του που είχαν την... τύχη να πάρουν μια καλή γεύση της αγάπης που έτρεφε -και τρέφει- το βορειοκορεατικό καθεστώς για τους αντιφρονούντες. Οπως καταγγέλλει στο BBC, επί δέκα χρόνια ζούσε στο «στρατόπεδο 15» στη Γιοντόκ, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, εκτίοντας την ποινή του «για τα πολιτικά εγκλήματα» που διέπραξαν ο ίδιος και η οικογένειά του. Εγκλήματα που είχαν να κάνουν βέβαια με την αρνητική κριτική της κυβέρνησης της χώρας. Ο υποσιτισμός, τα βασανιστήρια και η κακομεταχείριση αποτελούσαν σύμφωνα με τον Τσέολ-χουάν, ο οποίος σήμερα ζει ελεύθερος στη Σεούλ της Νότιας Κορέας, «την καθημερινότητά μας», ενώ «πολλοί κρατούμενοι δεν άντεχαν τις κακουχίες κι άφηναν εκεί την τελευταία τους πνοή». Μια καθημερινότητα σκληρή, που σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να δικαιολογήσει τον λαϊκό οδυρμό για τον θάνατο του Κιμ Γιονγκ Ιλ.


Γιώργος Τραπεζιώτης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου