Της έχουν χρεώσει πολλά για τους χειρισμούς της στην κρίση χρέους της ευρωζώνης. Την τελευταία διετία η Γερμανίδα καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ συνήθισε να βλέπει στον Τύπο το ψυχογράφημά της. Αλλη μια ενδιαφέρουσα προσέγγιση παρουσιάζει η γαλλική «Le Monde» σε μια προσπάθεια να ερμηνεύσει την τόσο αψυχολόγητη σιδηρά κυρία του Βερολίνου.
Στην κρίση του ευρώ, γράφει ο Αλέν Φρασόν στο άρθρο του, ειδικοί και πολιτικοί παραγνωρίζουν έναν παράγοντα: τον Θεό, τη θρησκεία, τον λουθηρανικό προτεσταντισμό. Κόρη ενός πάστορα, η Ανγκελα Μέρκελ διαπνέεται από την έννοια της αμαρτίας. Το ίδιο και πολλοί συμπατριώτες της. Και αυτό έχει συνέπειες στην αναζήτηση λύσεων για τη σωτηρία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, επισημαίνει ο δημοσιογράφος.
Δικαίως το Βερολίνο δεν θέλει η ευρωζώνη να αποτελεί πλέον έναν μηχανισμό παραγωγής χρέους, όπως συνέβη τα δέκα τελευταία χρόνια, καθώς δεν είναι δυνατόν οι πλούσιοι Βορειοευρωπαίοι να συνεχίσουν να εγγυώνται τα χρέη των φτωχών του ευρωπαϊκού νότου. Η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται στη Γερμανία κρύβει πίσω της την επιθυμία της τιμωρίας και της εξιλέωσης. Σε μια τραπεζική νομισματική ένωση, όπως είναι η ευρωζώνη, το Κακό είναι το χρέος, αποτέλεσμα μιας φολκλορικής διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών. Το χρέος δυσφημεί το νόμισμα και υπονομεύει την εμπιστοσύνη σε όλη την ευρωζώνη
. Οι σοβαρές κυρώσεις είναι η τιμωρία του αμαρτωλού και επιβάλλονται μέσω των υψηλών επιτοκίων. Το Βερολίνο αρνείται να χρησιμοποιήσει το όπλο που έχει αποτελέσματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία τόσο για ηθικούς λόγους όσο και εξαιτίας του τραύματος που άφησε στη Γερμανία ο προπολεμικός πληθωρισμός. Σύμφωνα με τη γερμανική πολιτική, δεν πρέπει να υποχρεωθεί η ΕΚΤ να κάνει αυτό που της απαγορεύει το καταστατικό της: να χρηματοποιήσει το χρέος και βέβαια οι λόγοι δεν είναι οικονομικοί, αλλά πολιτικοί και ηθικοί. Αυτή είναι και η αιτία που το Βερολίνο αρνείται έναν πιο ενεργό ρόλο της ΕΚΤ και μια μεγαλύτερη οικονομική αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης. Αυτός είναι ο λόγος που το Βερολίνο επιμένει να ακολουθεί μια λάθος συνταγή.
Αμφιβολίες από το «Spiegel» για τη γερμανική ατμομηχανή
Σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο η γερμανική οικονομία θα παραμείνει ανεπηρέαστη από την κρίση και το 2012 εκφράζει το «Der Spiegel». Στο άρθρο του γερμανικού περιοδικού επισημαίνεται ότι τη χρονιά της μεγάλης κρίσης, το 2011, η γερμανική οικονομία σημείωσε θεαματικά αποτελέσματα με αύξηση των εξαγωγών και μείωση της ανεργίας. Ωστόσο, οι προοπτικές για το 2012 είναι αβέβαιες, με τα οικονομικά ινστιτούτα να αναθεωρούν προς τα κάτω τις εκτιμήσεις τους για τον ρυθμό ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας. Είναι ενδεικτικό ότι καμία ανάλυση δεν προβλέπει ανάπτυξη μεγαλύτερη του 1% για τη γερμανική οικονομία. Πάντως, οι μεγάλοι παραγωγικοί σύνδεσμοι της χώρας, όπως ο Σύνδεσμος Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) και το Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο (IHK), θεωρούν απίθανο το σενάριο της ύφεσης.
Στην κρίση του ευρώ, γράφει ο Αλέν Φρασόν στο άρθρο του, ειδικοί και πολιτικοί παραγνωρίζουν έναν παράγοντα: τον Θεό, τη θρησκεία, τον λουθηρανικό προτεσταντισμό. Κόρη ενός πάστορα, η Ανγκελα Μέρκελ διαπνέεται από την έννοια της αμαρτίας. Το ίδιο και πολλοί συμπατριώτες της. Και αυτό έχει συνέπειες στην αναζήτηση λύσεων για τη σωτηρία της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, επισημαίνει ο δημοσιογράφος.
Δικαίως το Βερολίνο δεν θέλει η ευρωζώνη να αποτελεί πλέον έναν μηχανισμό παραγωγής χρέους, όπως συνέβη τα δέκα τελευταία χρόνια, καθώς δεν είναι δυνατόν οι πλούσιοι Βορειοευρωπαίοι να συνεχίσουν να εγγυώνται τα χρέη των φτωχών του ευρωπαϊκού νότου. Η επιχειρηματολογία που αναπτύσσεται στη Γερμανία κρύβει πίσω της την επιθυμία της τιμωρίας και της εξιλέωσης. Σε μια τραπεζική νομισματική ένωση, όπως είναι η ευρωζώνη, το Κακό είναι το χρέος, αποτέλεσμα μιας φολκλορικής διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών. Το χρέος δυσφημεί το νόμισμα και υπονομεύει την εμπιστοσύνη σε όλη την ευρωζώνη
. Οι σοβαρές κυρώσεις είναι η τιμωρία του αμαρτωλού και επιβάλλονται μέσω των υψηλών επιτοκίων. Το Βερολίνο αρνείται να χρησιμοποιήσει το όπλο που έχει αποτελέσματα στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Βρετανία τόσο για ηθικούς λόγους όσο και εξαιτίας του τραύματος που άφησε στη Γερμανία ο προπολεμικός πληθωρισμός. Σύμφωνα με τη γερμανική πολιτική, δεν πρέπει να υποχρεωθεί η ΕΚΤ να κάνει αυτό που της απαγορεύει το καταστατικό της: να χρηματοποιήσει το χρέος και βέβαια οι λόγοι δεν είναι οικονομικοί, αλλά πολιτικοί και ηθικοί. Αυτή είναι και η αιτία που το Βερολίνο αρνείται έναν πιο ενεργό ρόλο της ΕΚΤ και μια μεγαλύτερη οικονομική αλληλεγγύη μεταξύ των χωρών της ευρωζώνης. Αυτός είναι ο λόγος που το Βερολίνο επιμένει να ακολουθεί μια λάθος συνταγή.
Αμφιβολίες από το «Spiegel» για τη γερμανική ατμομηχανή
Σοβαρές επιφυλάξεις για το κατά πόσο η γερμανική οικονομία θα παραμείνει ανεπηρέαστη από την κρίση και το 2012 εκφράζει το «Der Spiegel». Στο άρθρο του γερμανικού περιοδικού επισημαίνεται ότι τη χρονιά της μεγάλης κρίσης, το 2011, η γερμανική οικονομία σημείωσε θεαματικά αποτελέσματα με αύξηση των εξαγωγών και μείωση της ανεργίας. Ωστόσο, οι προοπτικές για το 2012 είναι αβέβαιες, με τα οικονομικά ινστιτούτα να αναθεωρούν προς τα κάτω τις εκτιμήσεις τους για τον ρυθμό ανάπτυξης της γερμανικής οικονομίας. Είναι ενδεικτικό ότι καμία ανάλυση δεν προβλέπει ανάπτυξη μεγαλύτερη του 1% για τη γερμανική οικονομία. Πάντως, οι μεγάλοι παραγωγικοί σύνδεσμοι της χώρας, όπως ο Σύνδεσμος Γερμανικών Βιομηχανιών (BDI) και το Βιομηχανικό και Εμπορικό Επιμελητήριο (IHK), θεωρούν απίθανο το σενάριο της ύφεσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου