Δεν «τόχουν» οι άνθρωποι…

Αυτές οι μέρες χαλάρωσης, οι μέρες του Πάσχα, δεν αποκλείεται να είναι οι τελευταίες πριν τις εκλογές. Όλος ο κόσμος, πια, το καταλαβαίνει:
Αν δεν καταφέρει η κυβέρνηση να περάσει τα μέτρα που θα μας ανακοινώσει ο κ. Παπανδρέου μετά τις δημοσκοπήσεις του Μαΐου, τότε το μόνο ερώτημα για τις κάλπες είναι ένα:
Ιούνιο, ή Σεπτέμβριο;
Όποτε και να στηθούν, το συμπέρασμα είναι ένα:
Η κυβέρνηση αυτή δεν τα κατάφερε.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα προβλήματα ήταν μεγαλύτερα από το ανάστημά της, κάποιοι άλλοι ότι η συγκυρία δεν την ωφέλησε, κάποιοι τρίτοι ότι ήταν ατυχία μας που η κυρία Μέρκελ είναι σήμερα καγκελάριος της Γερμανίας κι όχι ένας άλλος… ακούμε διάφορα, που κοινό σκοπό έχουν να μας αποπροσανατολίσουν από το ένα, το κεντρικό, το καθοριστικό ερώτημα:
Για ποιο λόγο αυτή η κυβέρνηση, αυτό το κόμμα που σήμερα κυβερνά, αυτός ο πρωθυπουργός δεν τα κατάφεραν;
Αυτό είναι το ερώτημα, όλα τα άλλα είναι επιφαινόμενα, στάχτη στα μάτια, γκροτέσκ προσπάθεια αποπροσανατολισμού…
Πριν απαντήσουμε στο ερώτημα, ας αναλογιστούμε:
Μπορεί μια κυβέρνηση, οποιαδήποτε κυβέρνηση σε οποιοδήποτε κράτος, να πετύχει στην εφαρμογή μιας πολιτικής που η ίδια διακηρύσσει ότι δεν την πιστεύει;
Μπορεί ένα κόμμα που γέμισε το δημόσιο με τα «παιδιά» του –από την εποχή των κλαδικών μέχρι τη συστηματική παραβίαση του ΑΣΕΠ- να εξυγιάνει το δημόσιο;
Μπορεί μια κυβέρνηση που γονάτισε την αγροτιά με τους κομματικοποιημένους συνεταιρισμούς και την αδιέξοδη λογική των επιδοτήσεων, να κάνει την ελληνική ύπαιθρο ανταγωνιστική στα νέα ευρωπαϊκά δεδομένα;
Μπορεί, άραγε, μια κυβέρνηση που δημιούργησε, γιγάντωσε και έκανε ανεξέλεγκτο τον κομματικό συνδικαλισμό, να επιβάλλει σε αυτό το «κράτος εν κράτη» τις απαιτούμενες αλλαγές;
Δέσμες μέτρων
Δεν χρειάζεται πολυεπίπεδη ανάλυση των πραγμάτων για να κατανοήσει κανείς ότι αυτή η κυβέρνηση δεν πιστεύει σε μια πολιτική νοικοκυρέματος του κράτους και της οικονομίας.
Γι αυτό συμφώνησε αυτό το εφιαλτικό για τους πολίτες Μνημόνιο.
Γι αυτό ανακοινώνει τη μια δέσμη μέτρων πίσω από την άλλη, χωρίς έλεος και χωρίς αποτέλεσμα.
Γι αυτό περιπίπτει από αδιέξοδο σε αδιέξοδο. Το ΠΑΣΟΚ το είπε απερίφραστα στους πολίτες: την πολιτική που νοικοκύρεψε άλλες χώρες –ανάμεσά τους και τη γειτονική μας Τουρκία- αυτό δεν την πιστεύει.
Γι αυτό δεν μπορεί να την εφαρμόσει.
Γι αυτό την κάνει αβάστακτη για τους πολίτες.
Γι αυτό την κάνει αδιέξοδη.
Δεν το λέμε εμείς οι «κακόπιστοι», οι «σκοταδιστές», οι όποιοι «απέναντι».
Το ομολογούν δημόσια οι ίδιοι.
Την πολιτική που θα αναδιαρθρώσει την ελληνική οικονομία δεν την πιστεύουν.
Γι αυτό δεν μπορούν να την εφαρμόσουν.
Όπως λέει η νεολαία «δεν τόχουν».
Αποδεδειγμένα.
Γι αυτό η προσφυγή στις κάλπες θα είναι η δημόσια, απροκάλυπτη ομολογία αποτυχίας.