Το μεγαλύτερο έγκλημα είναι ότι όλα γίνονται χωρίς σχέδιο και προοπτική

Το έγκλημα του Πρωθυπουργού (ή είναι άγνοια;) δεν είναι ότι μας οδηγεί εκεί που μας οδηγεί. Το έγκλημα είναι ότι όλα γίνονται χωρίς εκπεφρασμένο σχέδιο και προοπτική.

Κατ’ αρχάς, είμαστε de facto σε ρύθμιση, μην ακούτε τι λένε. Αναδιάρθρωση κάνουμε, και τα δάνεια του ΔΝΤ ή της ΕΕ είναι “bridge loans” κοινώς ενδιάμεση χρηματοδότηση, μέρος της αναδιάρθρωσης, ή “ρύθμισης”.

Από την άλλη, μία ρύθμιση, ή αναδιάρθρωση, πρέπει να αντιμετωπισθεί συνολικά, όχι για να γράφουμε διατριβές, αλλά για να υπάρξει αποδοχή από τον Λαό, και έχει πολλά συστατικά:

A. Παράλληλα με το bridge financing θα έπρεπε να έχει ήδη συμφωνηθεί επιμήκυνση των χρόνων αποπληρωμής, γιατί αυτό είναι το 30% του προβλήματος. Δεν νοείται να χρηματοδοτείς Κράτος με 6μηνιαία και τριετή. 10ετή και βάλε. Οι τράπεζες δεν θα το δεχτούν εύκολα, αλλά θα είναι μέρος του πακέτου ρύθμισης.

B. Μέρος του πακέτου ρύθμισης θα πρέπει να είναι μια διαγραφή. Όχι για να χάσουν οι τράπεζες (αυτές δεν κάνει να χάνουν) αλλά για να πειστεί ο Ελληνικός λαός ότι ΟΛΟΙ θα χάσουν κάτι. Χωρίς καθολική συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων, καμία ρύθμιση δεν είναι βιώσιμη. Η διαγραφή δεν θα γίνει με “διαγραφή”, αυτή είναι συνήθως πρωτοσέλιδο, αλλά με μείωση του επιτοκίου για μέρος του χαρτοφυλακίου. Το αποτέλεσμα θα είναι μείωση κατά 20-30% της παρούσας αξίας του χρέους μας, αλλά λογιστικά, είναι πιο εύπεπτο για τους πιστωτές μας.

Γ. Αναπόσπαστο τμήμα της ρύθμισης είναι τα “μέτρα”. Αλλά τα μέτρα πρέπει να είναι βιώσιμα. Μέτρα που θα σκοτώσουν την οικονομία, δεν έχουν νόημα. Τα μέτρα έχουν 3 κατηγορίες:

Γ(1). Πώληση παγίων. Δημόσια γη, με δικαίωμα προτίμησης σε Έλληνες. Χωρίς πόθεν έσχες. Χωρίς μελλοντική φορολογία. Ιδιωτικοποιήσεις δεν έχουν μείνει πολλά, και η πώληση της ΕΥΔΑΠ σε Γάλλους δεν είναι ιδιωτικοποίηση που θα φέρει μετρητά. Μάλλον θα πληρώσουμε εμείς, στον λογαριασμό, στο τίμημα.

Γ(2). Αύξηση φορολογικού εισοδήματος. Αύξηση φόρων και μείωση εισοδημάτων, τώρα, θα μας φέρει τον φαύλο κύκλο της βαθειάς ύφεσης. Ωστόσο χρειάζεται αύξηση του εισοδήματος. Θα φορολογούσα καύσιμα και ψυχαγωγία, λυπάμαι. Αλλά όχι εισόδημα και ΦΠΑ, και θα το θυμηθούν οι κρατούντες όσο περνάει ο καιρός.

Γ(3). Μείωση εξόδων. Εδώ κατά την γνώμη μου είναι το κλειδί της επιτυχίας της ρύθμισης. Και το πιο απαραίτητο για την ανάκτηση αξιοπιστίας στις αγορές. Προεδρία, Βουλή κλπ, 60%, Κυβέρνηση 40%, ΟΤΑ 60%, ΔΕΚΟ 20%. Χωρίς πολλά λόγια.

Τέλος, προσέξτε, Τα δάνεια του ΔΝΤ και τα διακρατικά δάνεια είναι νομίζω εγγυημένα με υποθήκες σε Ελληνικά περιουσιακά στοιχεία. Άρα, ευλόγως πρέπει να είναι φτηνότερα των αγοραίων δανείων με τα 900 ή 1100 bp spread. Μην μας κλέβουν οι σωτήρες μας στα ψιλά γράμματα.