Δεν υπάρχει εθνική πολιτική χωρίς την εξάρθρωση του συστήματος ΠΑΣΟΚ

 Στην ειδησεογραφία, λένε, μια φωτογραφία αξίζει 1000 λέξεις.
Θα το προεκτείνουμε.
Κάποτε, και μια είδηση αξίζει 1000 αναλύσεις.
Επειδή «φωτογραφίζει» μια αδιάψευστη πραγματικότητα.
Ξεκινήσαμε να γράψουμε για τις προσδοκίες που γεννούν οι αναμενόμενες εξαγγελίες Σαμαρά στη ΔΕΘ, όταν «πέσαμε πάνω» στην καταγγελία του Σταμάτη Κραουνάκη.
«…οι άνθρωποι επί ΝουΔου που τσεπώνανε ποσοστό από επιδοτήσεις ήταν ΠΑΣΟΚοι κι αυτό το ΠΑΣΟΚ, που κάνει τον αλώβητο, το γνωρίζει καλά».

 Η «Σπείρα-Σπείρα» είχε λάβει επί διακυβέρνησης της ΝΔ (2004-2009) επιδοτήσεις για απασχόληση ανέργων ηθοποιών.
Ο Κραουνάκης όμως αποκαλύπτει ότι «η ομαλή ροή των δόσεων προϋπέθετε λαδώματα ΠΑΣΟΚων υπαλλήλων».
Το αξιόλογο δεν έγκειται στην πρωτοτυπία της είδησης.
Είναι ότι σε πείσμα των εθελοτυφλούντων η πραγματικότητα βρίσκεται πάντα εκεί, επίμονη και αποκρουστική: το ΠΑΣΟΚ κυβερνά 30 χρόνια. Αδιάλειπτα.Τελεία.
Μερικοί, που είχαν θέσεις στην προηγούμενη διακυβέρνηση της ΝΔ, που τότε διακήρυσσαν ότι «η ΝΔ κυβερνούσε», καμώνονται ότι δεν την βλέπουν.
Επειδή αντί τότε να διαλύσουν το καθεστώς ΠΑΣΟΚ άφησαν τον μηχανισμό του άθικτο.
Γιατί ήθελαν γρήγορη μπάζα για τον εαυτό τους και αυτό μόνο ένας δοκιμασμένος σε αυτά μηχανισμός μπορούσε να τούς το εξασφαλίσει.
Σε τρικυμισμένα νερά προσωπικής ιδιοτέλειας ναυάγησε το καραβάκι της «επανίδρυσης του κράτους».
Οι πολλοί όμως, σήμερα, αποκαμωμένοι και από τα δεινά της καθημερινότητας που επισώρευσε η τελευταία 2ετια ΠΑΣΟΚ, αρνούνται πλέον να ασχοληθούν με το «τις πταίει;» για την χρεωκοπία.
Κι αυτό αμνηστεύει τον ένοχο.
Έτσι οι ψηφοφόροι αμνηστεύοντας δια της λήθης ή της αδιαφορίας τον ένοχο τού επιτρέπουν να συνεχίσει τα εγκλήματα σε βάρος τής ίδιας τους τής ύπαρξης, την ίδια στιγμή που απεγνωσμένα ζητούν από την πολιτική τάξη «εδώ και τώρα» λύσεις για το σαρκίο τους!
Λίγοι ασχολούνται με τους, κατ’ άλλους 30.000 κατ’ άλλους 50.000, νέους διορισμούς του ΠΑΣΟΚ στην 2ετία 2009-2011.
Κι ακόμα λιγότεροι με τους ΠΑΣΟΚους μεγαλοσυνταξιουχους που μετοικίζουν στις ΗΠΑ. Για να απολαύσουν σε άγνωστο περιβάλλον τις παχυλές συντάξεις που καταβάλλονται από δάνεια εξωφρενικού επιτοκίου, ώστε αφενός να μην τους υποβλέπει ο γνώριμος περίγυρος, αφετέρου να εκμεταλλευτούν την επικερδή ισοτιμία δολλαρίου-ευρώ.
Τέτοιας εκτάσεως εσωτερική λεηλασία μια χώρας, από ιθαγενείς επιδρομείς, δύσκολα συναντάται στην παγκόσμια πολιτική ιστορία.
Προκύπτει λοιπόν αβίαστα το πρώτιστο καθήκον της πρωθυπουργίας Σαμαρά.
Η εξουδετέρωση του κτήνους.
Όλα τα άλλα έπονται.
Είναι αναμφισβήτητα δύσκολο, ιδιαίτερα στις τρέχουσες συνθήκες.
Αλλά μισό λεπτό…
Όπως γράψαμε εδώ «ο Σαμαράς έρχεται πρωθυπουργός με αποστολή εθνικού ηγέτη».
 Ποιος πιστεύει ότι μπορεί να γίνει εφικτή οποιαδήποτε εθνική πολιτική χωρίς την εξάρθρωση του πράσινου μηχανισμού;
Ο Ερντογάν στη γείτονα, ανεξάρτητα από την βιωσιμότητα των οραμάτων του Νταβούτογλου, άρχισε να τα υλοποιεί μόνο αφού «καθάρισε» το κεμαλικό «βαθύ κράτος».
Στα δε εγχώρια, είτε κάποιος συμπαθεί είτε αντιπαθεί τον Καραμανλή καλό είναι να θυμάται το προηγούμενό του.
Γι’ αυτό, ακόμα κι αν γινόμαστε κουραστικοί, υιοθετώντας την σοφή επιμονή του Κάτωνα, θα επιμένουμε :
Carthago delenda est
Προφήτης