ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Υπουργέ, μια ερώτηση για το ενιαίο μισθολόγιο: Πότε υπολογίζετε να εφαρμοστεί; Κάτι ακούσαμε χθες για 1η Οκτωβρίου..
Ευ. Βενιζέλος: Το ενιαίο μισθολόγιο θα εφαρμοστεί από τη στιγμή που θα ψηφιστεί.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Αναδρομικά;
Ευ. Βενιζέλος: Όχι, κατά πάσα πιθανότητα από 1 Νοεμβρίου.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Και οι μειώσεις που είπατε θα είναι έως 20% ή κατά μέσο όρο 20%;
Ευ. Βενιζέλος: Οι μειώσεις αφορούν τη δαπάνη, αφορούν τον προϋπολογισμό, δεν αφορούν ατομικά τους μισθούς. Το γεγονός ότι δεν έχουμε ενιαίο μισθολόγιο, σημαίνει ότι υπάρχουν και πάρα πολλές διαφοροποιήσεις μη δικαιολογούμενες.
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΥΠΟΥ
Ευ. Βενιζέλος: Καλημέρα σας, ευχαριστώ που ήρθατε. Ήθελα να σας ενημερώσω για τις επαφές μου στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Ουάσιγκτον, τις προηγούμενες μέρες και για το σημείο στο οποίο βρισκόμαστε.
Αρχίζω από την περιγραφή των εξελίξεων. Είχα την ευκαιρία τις προηγούμενες μέρες στην Ουάσιγκτον, με αφορμή την ετήσια Σύνοδο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, να κάνω μια σειρά από πολύ σημαντικές, κρίσιμες, συναντήσεις με ομολόγους μου, με επικεφαλής διεθνών οικονομικών θεσμών και με πολύ σημαντικούς εκπροσώπους της διεθνούς τραπεζικής και χρηματοοικονομικής αγοράς.
Είναι προφανές ότι ζούμε μια ακόμη φάση της μόνιμης, δυστυχώς πια, διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης, η οποία έχει καταστεί κοινή εικόνα και κοινή αντίληψη όλων μας, από το 2008 και μετά. Από το 2008 και μετά ζούμε διάφορες επιμέρους φάσεις αυτής της βαθιάς διαρθρωτικής διεθνούς χρηματοοικονομικής και δημοσιονομικής κρίσης. Η κρίση ξεκίνησε ως χρηματοοικονομική, εξελίχθηκε ως δημοσιονομική, τροφοδοτείται ξανά ως χρηματοοικονομική και ούτω καθ’ εξής.
Αντιλαμβάνεστε ότι η Ελλάδα πέρα από τα δικά της πολύ σημαντικά δημοσιονομικά προβλήματα, βρίσκεται μέσα σε συμφραζόμενα τα οποία είναι εξαιρετικά αρνητικά και επισφαλή. Η διεθνής ρευστότητα και η ευρωπαϊκή ρευστότητα διαμορφώνουν ένα πλαίσιο, το οποίο δεν είναι καθόλου μα καθόλου παραγωγικό για τις δικές μας πολύ σημαντικές προτεραιότητες.
Αυτό που πρέπει να κάνουμε, είναι να τοποθετηθούμε μέσα στη διεθνή εικόνα, με όσο γίνεται πιο καθαρό και ασφαλή τρόπο. Να αποκαταστήσουμε κατ' αρχάς την επωνυμία της χώρας, η οποία έχει βαθύτατα τρωθεί. Να αποκαταστήσουμε την εικόνα της χώρας σε σχέση με πάρα πολλά αρνητικά στερεότυπα, τα οποία με πολύ μεγάλη ευκολία βγαίνουν στην επιφάνεια για τους Έλληνες, για την ελληνική παραγωγική βάση, για τις πρακτικές μας, για τις νοοτροπίες μας, με λίγα λόγια για την εθνική ικανότητα της χώρας να διαχειριστεί την κρίση, να ξεπεράσει την κρίση, να αποκαταστήσει διαρθρωτικές δυσκολίες που έχουμε τις τελευταίες πάρα πολλές δεκαετίες.
Το μήνυμα που στέλνουμε διεθνώς είναι πάρα πολύ απλό και θέλω να σας το πω με συνοπτικό και κωδικοποιημένο τρόπο, για να το ακούσουν οι συμπολίτες μας και να το κατανοήσουν:
Η Ελλάδα ναι, έχει πολύ σημαντικά προβλήματα. Η Ελλάδα έχει ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος. Η Ελλάδα εξακολουθεί να έχει υπερβολικά δημοσιονομικά ελλείμματα. Η Ελλάδα ναι, έχει ένα πολύ μεγάλο έλλειμμα στο ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών και έχει ένα προφανές έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Έχουμε μια Δημόσια Διοίκηση που δεν είναι όσο αποτελεσματική θέλουμε, μια Δημόσια Διοίκηση που δεν συμβάλλει στην αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης.
Έχουμε πολλά προβλήματα με τον φορολογικό και φοροεισπρακτικό μας μηχανισμό, έχουμε εκτεταμένη παραοικονομία, εκτεταμένη φοροδιαφυγή. Έχουμε όμως ένα σχετικά πολύ υψηλό επίπεδο ζωής, η Ελλάδα εξακολουθεί να είναι μία από τις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου σε απόλυτους αριθμούς, παρά την κρίση και παρά τη μείωση του ΑΕΠ.
Και μέσα σε αυτό το σκηνικό, η Ελλάδα έχοντας αντιληφθεί τους κινδύνους και την ανάγκη, εφαρμόζει ένα εντυπωσιακά σκληρό και γρήγορο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής.
Πάντα, το φως της δημοσιότητας πέφτει στις καθυστερήσεις, στα κενά, στις ελλείψεις, στις αστοχίες και υπάρχουν τέτοια. Είναι όμως άδικο να μην πέφτει το φως της προσοχής και της δημοσιότητας και στα επιτεύγματα της χώρας τα τελευταία 2 χρόνια, που είναι επιτεύγματα με τον κόπο και τον ιδρώτα του ελληνικού λαού.
Αυτό που λέμε είναι: από ένα πρωτογενές δημοσιονομικό έλλειμμα του 2009 ύψους 24 δισ. ευρώ, φέτος το 2011 μόλις θα τελειώσει η εκτέλεση του προϋπολογισμού και θα έχουμε πάρει τα πρόσθετα μέτρα, ακρίβεια το πρωτογενές έλλειμμα θα είναι μόλις 2 δισ. ευρώ. Θα έχουμε πετύχει λοιπόν μια δημοσιονομική προσαρμογή με όρους πρωτογενούς ελλείμματος, 22 δισ. ευρώ μέσα σε 2 χρόνια. Αυτό είναι ένα περίπου το 10% του ΑΕΠ με σημερινούς όρους. Δέκα τοις εκατό δημοσιονομική προσαρμογή σε 2 χρόνια, ενώ η ύφεση έχει ήδη σωρευτικά φτάσει το μείον 12%, είναι ένα πρωτοφανές επίτευγμα και μια πρωτοφανής πίεση προς την πραγματική οικονομία, προς τα νοικοκυριά, προς τις επιχειρήσεις, προς τα εισοδήματα.
Υπάρχει ένας φαύλος κύκλος. Είχαν τεθεί εξ αρχής πολύ φιλόδοξοι και γρήγοροι στόχοι, οι μακροοικονομικές προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν, η ύφεση ήταν πάντα, μεγαλύτερη, είναι ιδίως φέτος το 2011 πολύ μεγαλύτερη από τις προβλέψεις. Αυτές οι μακροοικονομικές αποκλίσεις απομακρύνουν το στόχο. Εμείς πρέπει ως Έλληνες να κάνουμε ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια, η Κυβέρνηση πρέπει να λάβει και η Βουλή να αποφασίσει πολύ σκληρότερα μέτρα, προκειμένου να πετύχουμε τους στόχους. Τα σκληρότερα μέτρα είναι προφανές ότι αφαιρούν πόρους από την πραγματική οικονομία και δεν βοηθούν στην ανάκαμψη, αλλά αντιθέτως διευρύνουν την ύφεση και πρέπει αυτός ο φαύλος κύκλος να σπάσει. Έτσι όπως είναι οι διεθνείς συνθήκες, έτσι όπως είναι οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αυτός ο φαύλος κύκλος δεν μπορεί να σπάσει κάνοντας βήματα σημειωτόν, ή βήματα προς τα πίσω.
Εάν πιστεύει κανείς ότι μπορούμε να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο μέσα στις υπάρχουσες διεθνείς και ευρωπαϊκές συνθήκες με την αβεβαιότητα και τη νευρικότητα που υπάρχει, κάνοντας βήματα σημειωτόν ή βήματα προς τα πίσω, κάνει τεράστιο και επικίνδυνο λάθος.
Πρέπει, τώρα που έχουμε ούτως ή άλλως υποστεί τις επιπτώσεις της ύφεσης, τώρα που έχουμε φτάσει στο σημείο αυτό της διαδρομής, να κάνουμε μια υπερπροσπάθεια, ώστε να εκπληρώσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους, να περιορίσουμε δραστικά το πρωτογενές έλλειμμά μας το 2011, να πάρουμε τα πρόσθετα μέτρα του προϋπολογισμού του 2012 και το 2012 να φτάσουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, έτσι ώστε να αρχίσουμε να μπαίνουμε σε ένα ενάρετο κύκλο. Ο οποίος θα μας επιτρέψει να ανακόψουμε την ύφεση και να φτάσουμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, κυρίως γιατί θα έχει αλλάξει κάτι πολύ σημαντικό σε σχέση με τη ρευστότητα στην ελληνική οικονομία.
Γιατί δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη ρευστότητας. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ο αρνητικός ρυθμός πιστωτικής επέκτασης, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν χρήματα στην αγορά και το δημόσιο καθυστερεί να πληρώσει δικές του υποχρεώσεις και οι Τράπεζες είναι εξαιρετικά φειδωλές και διστακτικές στη χορήγηση νέων δανείων και οι επενδυτές, βεβαίως, έχουν τους δικούς τους δισταγμούς. Ακόμη και για καταναλωτικές δαπάνες ο Έλληνας πολίτης έχει δισταγμούς παρ' ό,τι μπορεί να έχει την αποταμίευση που του επιτρέπει να κάνει τη μία ή την άλλη επιλογή, σε σχέση με το σπίτι του, σε σχέση με τη δουλειά του, σε σχέση με την οικογένειά του. Αυτός ο φαύλος κύκλος πρέπει να σπάσει.
Πήραμε πολύ σκληρές αποφάσεις και οι αποφάσεις αυτές έχουν τεράστιο πολιτικό και κοινωνικό κόστος. Το κόστος αυτό γίνεται κάθε μέρα και βαρύτερο και πρέπει επιτέλους να σπάσουμε μια άδικη και επικίνδυνη παρεξήγηση που υπάρχει στην Ελλάδα. Υπάρχουν κάποιοι στην Ελλάδα που πιστεύουν -δυστυχώς ακόμα και σήμερα- ότι υπάρχει μια Κυβέρνηση η οποία λαμβάνει δύσκολες και αντιδημοφιλείς αποφάσεις που δημιουργούν προβλήματα στους προϋπολογισμούς των οικογενειών και στις επιχειρήσεις, ενώ ενδεχομένως θα μπορούσε να λάβει άλλες αποφάσεις.
Ελπίζω κανείς να μην πιστεύει ότι μας λείπει η κοινή λογική, ή η ευαισθησία απέναντι στο τι τραβάνε οι Έλληνες πολίτες. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά την πραγματικότητα. Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά πόσο δύσκολο είναι να πάρεις τις αποφάσεις αυτές και πόσο δύσκολο είναι να παίρνεις αποφάσεις, οι οποίες είναι από μόνες τους εξαιρετικά αντιπαθείς.
Αλλά, αυτή η κατανομή των ρόλων που έχει γίνει στην Ελλάδα, ανάμεσα σε μια κυβέρνηση ενός κόμματος που έτυχε να έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με το ερώτημα «εάν σώζουμε τη χώρα ή αν την εγκαταλείπουμε στη μοίρα της» και μια Αντιπολίτευση που έτυχε να βρίσκεται στην αντιπολίτευση και έχει οχυρωθεί πίσω από τη θέση της και αρκείται στο να ασκεί εύκολη κριτική και να παρουσιάζει δημαγωγικές προτάσεις, αυτή η κατανομή των ρόλων είναι αδιέξοδη και επικίνδυνη. Και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους.
Υπάρχει έστω κι ένας Έλληνας πολίτης που πιστεύει ότι μπορούσαμε χωρίς κίνδυνο για τη χώρα, χωρίς δραματικό κίνδυνο για τις περιουσίες, τις δουλειές, τα εισοδήματα και τις προοπτικές των Ελλήνων, να πάρουμε άλλες αποφάσεις πιο φιλικές, λιγότερο δύσκολες και δεν τις παίρνουμε;
Πιστεύει κανείς ότι δεν θέλουμε να είμαστε αγαπητοί από όλους και φιλικοί προς όλους; Υπάρχει κανείς, όχι πολιτικός, αλλά κανείς πολιτισμένος άνθρωπος που δεν θέλει να ζει μέσα σε ένα περιβάλλον ευρείας αποδοχής του εαυτού του και των απόψεών του;
Είπα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που τον επισκέφθηκα την προηγούμενη εβδομάδα: Οι συμπολίτες μας πιστεύουν και από τη δική τους σκοπιά εύλογα, ότι κρίση είναι η περικοπή των συντάξεων και των μισθών, η επιβολή φορολογικών μέτρων, η ανεργία. Ναι, είναι κρίση αυτό. Είναι κάτι πολύ σημαντικό. Αυτό όμως που κάνουμε τώρα, είναι στην πραγματικότητα ο θώρακας προκειμένου ν’ αποφύγουμε την πραγματική κρίση. Γιατί πραγματική κρίση είναι να μην έχεις τη δυνατότητα να πληρώσεις, να μην έχεις τη δυνατότητα να είσαι συνεπής στις υποχρεώσεις σου, να καταρρεύσει η χρηματοοικονομική σφαίρα και η πραγματική οικονομία.
Η Ευρώπη μπορεί να το ανεχθεί αυτό ποτέ; Η Ευρωζώνη; Όχι, ποτέ. Και νομίζω ότι είναι πάρα πολύ καθαρή από την άποψη αυτή η δήλωση που κάνει συνεχώς η Καγκελάριος Merkel.
Όμως, το σύστημα διεθνώς και ευρωπαϊκά δεν κινείται ορθολογικά, δεν κινείται με την ταχύτητα, την αποφασιστικότητα και την καθαρότητα που απαιτείται. Υπάρχει πάντα ο κίνδυνος καθυστερήσεων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος αντιφάσεων, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος εμπλοκών, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος κατά λάθος να οδηγηθούμε σε δραματικές εξελίξεις.
Γι’ αυτό έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία να θωρακιστεί θεσμικά και χρηματοοικονομικά η Ευρωζώνη, γι’ αυτό έχει τώρα πολύ μεγάλη σημασία να υπάρχει σταθερή θεσμική συνεργασία Ευρώπης και Ηνωμένων Πολιτειών, να υπάρχει ένας ευρωατλαντικός άξονας, ο οποίος να δώσει ξανά ώθηση στην παγκόσμια οικονομία και να πάρει τις πρωτοβουλίες που απαιτούνται για να ξεπεράσουμε οριστικά αυτή τη φάση της κρίσης.
Εμείς, λοιπόν, στην Ελλάδα, οι οποίοι βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή εκτεθειμένοι σε κινδύνους γιατί έχουμε κακά δημοσιονομικά μεγέθη και εξαρτώμεθα από τη βοήθεια θεσμικών εταίρων -της Ευρωζώνης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου- πρέπει να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από κάθε τι που είναι κακοπροαίρετο, μυωπικό, ή τυχαίο. Δεν μπορεί να αφήσουμε την Ελλάδα έκθετη σε συμπεριφορές οι οποίες είναι μη ορθολογικές, κερδοσκοπικές ή δεν έχουν στρατηγική προοπτική.
Γιατί βρισκόμαστε αντιμέτωποι με όλων των ειδών τις συμπεριφορές. Είναι λογικό ο καθένας να έχει τις εθνικές του προτεραιότητες ή τις δικές του εταιρικές προτεραιότητες, αν είναι Τράπεζα ή άλλη οντότητα. Υπάρχουν, επίσης, μη οργανωμένες συμπεριφορές μέσα στην αγορά. Υπάρχει το κερδοσκοπικό μέρος των διεθνών αγορών.
Εμείς πρέπει να θωρακιστούμε απέναντι σε όλα αυτά. Και ο θώρακας είναι ένας και μόνο: Να εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας.
Και θέλω να είμαι εδώ σαφής: Υπάρχουν υποχρεώσεις διοικητικού και οργανωτικού χαρακτήρα, οι οποίες έπρεπε να έχουν εκπληρωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό και δεν έχουν εκπληρωθεί. Δεν είναι λογικό, γιατί δεν εκπληρώνουμε διοικητικού και οργανωτικού χαρακτήρα προϋποθέσεις, να υφίσταται συνέπειες ο ελληνικός λαός. Αυτά πρέπει να τ’ αντιμετωπίσουμε αμέσως.
Δημιουργούμε καχυποψία λόγω της έλλειψης συναίνεσης. Στις συνομιλίες μου στο εξωτερικό μου τίθεται συνεχώς το ζήτημα της έλλειψης πολιτικής συναίνεσης στην Ελλάδα. Απαντάω ως εκπρόσωπος της Ελλάδας και όχι του κυβερνώντος κόμματος, και αναδεικνύω τις λίγες φορές που έχουμε πραγματική συναίνεση στη Βουλή: Την κύρωση των νέων αποφάσεων για το EFSF, τη συμφωνία για να ψηφίσουμε εμπρόθεσμα το Μεσοπρόθεσμο, τη συμφωνία να επιταχύνουμε τη διαδικασία ψήφισης του Προϋπολογισμού.
Αλλά, δεν μπορώ να εξηγήσω διεθνώς πώς είναι δυνατόν η Κυβέρνηση να αναγκάζεται να επιβάλλει νέους φόρους, νέα τέλη, νέα βάρη και η Αξιωματική Αντιπολίτευση να προτείνει εκτεταμένο πρόγραμμα φοροαπαλλαγών και παροχών. Δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό. Δεν πείθουμε ότι έχουμε μια αντίληψη της πραγματικότητας και ότι έχουμε εθνικό μέτωπο, όταν συμβαίνει αυτό.
Δεν μπορώ να εξηγήσω πώς είναι δυνατόν η Αξιωματική Αντιπολίτευση να προτείνει ονομαστική ψηφοφορία για το ειδικό τέλος επί των ακινήτων που είναι βασική συνιστώσα της προσπάθειάς μας να κλείσουμε τον Προϋπολογισμό του 2011 και να πετύχουμε το στόχο μας του 2012. Αυτά, δε μπορώ δυστυχώς να τα εξηγήσω. Και αυτά πρέπει να τα ξεπεράσουμε στο εσωτερικό. Το πρόβλημα είναι στο εσωτερικό. Το δεύτερο πρόβλημα είναι στο εξωτερικό.
Πρέπει να καταλάβουμε ποια είναι η πραγματικότητα. Εγώ τα λέω αυτά, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι πολιτικά οι όροι είναι άδικοι εξ ορισμού και θα παραμείνουν άδικοι.
Θέλουμε να πετύχουμε. Εάν πετύχουμε, η χώρα θα έχει σωθεί. Αυτό που θα μείνει στη μνήμη των ανθρώπων θα είναι ότι υπέστησαν περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, ευκαιρίες και προοπτικές. Εάν χάσουμε τον πόλεμο αυτό, η χώρα θα έχει πάει δεκαετίες πίσω. Θα έχει επέλθει καταστροφή αντίστοιχη με αυτήν μιας πολεμικής ήττας, με εξαίρεση τις απώλειες ανθρώπινων ζωών. Εκεί θα ήταν αστείο να έρθουμε και να πούμε «εμείς σας τα λέγαμε, εσείς δε μας ακούγατε».
Δεν θέλουμε να συμβεί αυτό. Προτιμούμε να συμβεί το πρώτο. Προτιμούμε ν’ αναλάβουμε το πολιτικό κόστος αλλά να μας μείνει τουλάχιστον η ιστορική ικανοποίηση ότι η χώρα δεν έζησε τραγικές καταστάσεις.
Είναι αυτό πιθανό στην Ευρώπη; Είναι πιθανό παντού. Λογικά δε θα έπρεπε. Λογικά η Ελλάδα είναι ένα πολύ μικρό μέγεθος. Αν η Ευρώπη δε μπορεί να σώσει την Ελλάδα, δε μπορεί να σώσει τον εαυτό της. Το ξέρει αυτό.
Αλλά εμείς δε θέτουμε το ζήτημα έτσι, εμείς το θέτομε αλλιώς. Λέμε: «εμείς εκπληρώνουμε τις υποχρεώσεις μας, κάνουμε μια υπερπροσπάθεια. Έχοντας εκπληρώσει τις υποχρεώσεις έχουμε κύρος, αξιοπιστία, πειστικότητα, ισχύ». Τώρα η χώρα είναι ανίσχυρη. Τώρα η χώρα είναι αποδυναμωμένη διαπραγματευτικά. Και αυτό είναι εξαιρετικά κακό. Είναι κακό για την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια του ελληνικού λαού.
Δεν μπορείς να πηγαίνεις συνεχώς και να δίνεις εξηγήσεις για καθυστερήσεις και αστοχίες, ούτε γιατί ιστορικά φτάσαμε σ’ ένα υπέρογκο δημόσιο χρέος. Θα βρούμε τις ευθύνες εσωτερικά. Και ιστορικά και πολιτικά. Δεν έχει αυτό σημασία. Σημασία έχει ότι τώρα η χώρα πρέπει να προστατεύσει τον εαυτό της, την υπερηφάνεια της, την τιμή της και να ξαναβρεί την ισχύ της. Εάν θέλουμε να έχουμε μια χώρα με φωνή, με ισοτιμία, πρέπει να κάνουμε αυτή την προσπάθεια τώρα και τον επόμενο χρόνο. Είναι πολύ μικρό το διάστημα αυτό για το όφελος που θα έχουμε ως τόπος, για τα παιδιά μας, για τις επόμενες γενιές.
Αυτή είναι η εισαγωγή μου, δυστυχώς μακρά, αλλά είναι τα προβλήματα τέτοια που επιβάλλουν να ακούσετε κι εσείς μερικά πράγματα. Δεν σας λέω περισσότερες πληροφορίες, θα σας τις πω με αφορμή τις ερωτήσεις σας.
Ν. Νότης (24h.gr): Κύριε Υπουργέ, επειδή έχει γίνει πολύ μεγάλη συζήτηση, έχει ξεκινήσει από το βράδυ της περασμένης Πέμπτης οπότε και μιλήσατε στον Κοινοβουλευτικό Τομέα Εργασίας και υπήρχαν κάποιες πληροφορίες για αλλαγές στον όρο του PSI, του roll over της συμφωνίας της 21ης Ιουλίου, μίλησε ο κ. Σόιμπλε γι’ αυτό και για πιθανό κούρεμα που μπορεί να φτάσει ως και το 50%.
Έχετε προχωρήσει επανειλημμένως σε διαψεύσεις γύρω από αυτό, όμως υπάρχουν σενάρια, δημοσιεύματα από έγκυρες εφημερίδες που επιμένουν. Τελικά, υπάρχει αυτό το θέμα, έχει συζητηθεί; Θ’ αλλάξουν οι όροι της 21ης Ιουλίου;
Ευ. Βενιζέλος: Έχω κάνει τουλάχιστον τρεις έγγραφες και πολύ αυστηρές διαψεύσεις για το θέμα αυτό. Δεν ξέρω τι λένε διάφορα ξένα έντυπα με υψηλό ή λιγότερο υψηλό κύρος. Δεν έχω κάποιο μηχανισμό πλήρους μέτρησης του κύρους κάθε μέσου ενημέρωσης. Αυτό που εγώ θέλω ν’ αποφεύγουμε είναι τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, για τα οποία μπορεί να ισχυριστεί κάποιος διεθνώς ότι έχουν ελληνικές πηγές, ν’ αναφέρονται σε αυτά τα σενάρια που είναι σενάρια επιβλαβή για την Ελλάδα.
Η Ελλάδα έχει μια σταθερή γραμμή. Καταλήξαμε στις αποφάσεις της 21ης Ιουλίου με πολύ κόπο, μετά από πολύ σκληρή διαπραγμάτευση. Οι αποφάσεις του Ιουλίου της Ευρωζώνης, είναι αποφάσεις οι οποίες αφορούν πρωτίστως την Ευρωζώνη, είναι αποφάσεις προστασίας του ευρώ, του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης. Η θεμελιώδης απόφαση του Ιουλίου είναι ν’ αλλάξει ο ρόλος του EFSF, να γίνει πιο δυναμικός, να μπορεί το EFSF να λειτουργεί ως πραγματικό εργαλείο προστασίας της Ευρωζώνης.
Αυτό πρέπει να κυρωθεί τώρα απ’ όλα τα Κοινοβούλια. Στην Ελλάδα κυρώσαμε με πλειοψηφία που υπερβαίνει τα 2/3 το νέο θεσμικό πλαίσιο του EFSF. Το ελληνικό κεφάλαιο των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου, έπεται του γενικού κεφαλαίου περί Ευρώπης, ευρώ και EFSF.
Εκεί το σημείο ισορροπίας και το σημείο συμφωνίας, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο ιδιωτικός τομέας θα μετάσχει στη μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα του ελληνικού δημοσίου χρέους, στο PSI. Ο τρόπος αυτός έχει συμφωνηθεί. Για μας οι αποφάσεις του Ιουλίου είναι το θεσμικό Ευαγγέλιο, είναι το πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούμαστε. Και το πόσο σημαντικές είναι οι αποφάσεις αυτές, φαίνεται από το γεγονός ότι σε πολλούς δεν αρέσουν οι αποφάσεις αυτές, γιατί βλέπουν ότι είναι αποφάσεις, οι οποίες προσφέρουν πολλά στη Ευρωζώνη.
Πιστεύω ότι υπάρχει ένα τμήμα της αγοράς -της μη οργανωμένης εκδοχής της αγοράς όχι του διεθνούς τραπεζικού συστήματος- που δε θέλει τις αποφάσεις αυτές. Έχει πολύ μεγάλη σημασία εμείς να είμαστε πιστοί και σταθεροί στην εφαρμογή των αποφάσεων της Ευρωζώνης της 21ης Ιουλίου.
Μπορεί να γίνουν τέτοιες συζητήσεις θεσμικά, σαν αυτές που είπατε, σαν αυτές που βλέπω να γράφονται ή να λέγονται σε διάφορα Μέσα Ενημέρωσης; Όχι, όποιος ξέρει την άποψη της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όποιος ξέρει την άποψη του Eurogroup, όποιος ξέρει τη θέση που έχουν τα διάφορα κράτη-μέλη, όποιος ξέρει το πώς φτάσαμε στο PSI, στο Private Sector Involvement, μπορεί να καταλάβει ότι δεν μπορεί να γίνονται τέτοιες συζητήσεις, ότι δεν έχει νόημα, δεν έχει λογική γι΄ αυτό δε συμβαίνει.
Εδώ υπήρξαν δημοσιεύματα χθες που έφτασαν να γράφουν ότι στη συνάντηση που είχαμε κλειστά μόνον η κα Lagarde, ο κ. Trichet και εγώ, συζητήσαμε για τα σενάρια αυτά. Πρόκειται για κολοσσιαία και μνημειώδη άγνοια και αφέλεια. Όποιος ξέρει την άποψη του κ. Trichet και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, όποιος ξέρει τον θεσμικό ρόλο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, μπορεί να αντιληφθεί ότι θα ήταν αδύνατο και αδιανόητο να γίνει τέτοια συζήτηση και κυρίως ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τίποτα μονομερώς, τίποτα παρακινδυνευμένο, τίποτα επισφαλές, τίποτα το οποίο να μην είναι απολύτως συμφωνημένο και να μην έχει θεσμική μορφή.
Αυτή είναι η άποψή μας, αυτή είναι η θέση μας και επ΄ αυτού δε θέλω να συνεχίσουμε τη συζήτηση. Γιατί η συζήτηση αυτή όταν ανακυκλώνεται στην Ελλάδα στέλνει απολύτως εσφαλμένα μηνύματα διεθνώς, πλήττει την ελληνική οικονομία, πλήττει τις ελληνικές Τράπεζες, πλήττει την ελληνική χρηματοοικονομική αγορά, τελικά πλήττει τον Έλληνα πολίτη, του στερεί εισόδημα, ευκαιρίες και ρευστότητα. Κάνουμε ζημιά στους πολίτες, κάνουμε ζημιά στη χώρα, δε θα το επιτρέψουμε αυτό.
Ε. Χρυσολωρά (Τα Νέα): Σε ποιο επίπεδο βρίσκεται η διαπραγμάτευση με την Τρόικα, πότε επιστρέφει και γιατί η κα Lagarde σας ζήτησε εγγράφως δέσμευση για τα μέτρα που σκοπεύουμε να πάρουμε;
Ευ. Βενιζέλος: Η Τρόικα είπαμε ότι θα έρθει την εβδομάδα αυτή. Η συμφωνία με την Τρόικα έχει επιτευχθεί εδώ και πολλές μέρες στις τηλεφωνικές συζητήσεις που είχαμε και αφορά τον προϋπολογισμό του 2011 και τον προϋπολογισμό του 2012. Απομένει να δούμε ορισμένα ζητήματα τα οποία είναι συμπληρωματικού χαρακτήρα, σε σχέση με τους προϋπολογισμούς του 2013 και του 2014, γιατί κάνουμε επισκόπηση του μεσοπροθέσμου προγράμματος και προσαρμογή του μεσοπροθέσμου προγράμματος στα νέα μακροοικονομικά δεδομένα και φυσικά στα νέα δημοσιονομικά δεδομένα, τα οποία όπως σας είπα είναι να έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα το 2012.
Τα μέτρα τα έχουμε λάβει και τα έχουμε ανακοινώσει, τα μέτρα τα παρουσίασα και στους συνομιλητές μου, τα παρουσίασα και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα παρουσίασα και στην κα Lagarde και στον κ. Trichet. Είναι για μας πάρα πολύ χρήσιμο και πάρα πολύ ασφαλές αυτά να τα αποτυπώσουμε γραπτά, γιατί αυτά κλείνουν τη συμφωνία και είναι πάρα πολύ χρήσιμο για μας να κλείσει η συμφωνία.
Ούτως ή άλλως, τέτοιες επιστολές στέλνουμε συνήθως μετά την ολοκλήρωση κάθε επίσκεψης και κάθε αναθεώρησης και είναι καλό να την έχουμε στείλει την επιστολή αυτή τώρα πριν, γιατί έτσι δε θα έχουμε αβεβαιότητα σε σχέση με το κλείσιμο του review, της αναθεώρησης αυτής.
Άρα, λοιπόν, είναι πάρα πολύ χρήσιμο να υπάρξει αυτή η γραπτή αποτύπωση, η οποία μάλιστα θα έχει διπλή μορφή: θα είναι μία επιστολή του Πρωθυπουργού, ο οποίος αναφέρεται στις πολιτικές μας δεσμεύσεις, που είναι δεσμεύσεις της Κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας -γιατί είναι και αρχηγός της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας- και μία επιστολή δική μου, η οποία θα έχει το περιεχόμενο των μέτρων που παρουσίασα, ούτως ή άλλως, σε όλους τους συνομιλητές και δημόσια. Γιατί αυτά τα είπα και στην ομιλία μου στο γεύμα της Διεθνούς Ένωσης Τραπεζών, του IIF. Άρα, δεν έχω να προσθέσω τίποτα άλλο, αυτά λέει μέσα η επιστολή.
Ε. Χρυσολωρά (Τα Νέα): Τη στείλατε;
Ευ. Βενιζέλος: Θα τη στείλω τώρα, ναι.
Em. Paratore (RAI): Επιμένετε στο όχι στο selective default; Γιατί; Υπάρχει άλλος δρόμος;
Ευ. Βενιζέλος: Επιμένω στην ανάγκη εφαρμογής των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου. Οι αποφάσεις της 21ης Ιουλίου περιλαμβάνουν και τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, τους όρους της οποίας έχουμε παρουσιάσει δημόσια και οι όροι περιλαμβάνονται και στο γράμμα, στο Letter of Inquiry, που έχω στείλει σε 60 ομολόγους μου. Όλα λέγονται εκεί μέσα, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο από την άποψη αυτή.
Επειδή δε, είστε από την ιταλική τηλεόραση, θέλω να σας πω με την ευκαιρία αυτή ότι η εφαρμογή των αποφάσεων της 21ης Ιουλίου για όλη την Ευρωζώνη, αλλά και για την Ελλάδα, είναι εξαιρετικά χρήσιμη και για την Ιταλία.
Δ. Μαυρομάτη (Κέρδος): Αφού, όπως μας είπατε, όλα έχουν συμφωνηθεί, υπάρχει ενημέρωση και τα μέτρα τα έχετε λάβει, γιατί η συζήτηση για την επόμενη δόση δεν είναι στην ατζέντα του επόμενου Eurogroup; Και εν πάση περιπτώσει πότε θα διευκρινιστεί αυτό το θέμα;
Ευ. Βενιζέλος: Η συζήτηση για την επόμενη δόση δεν είναι στην ατζέντα ποιου Eurogroup; Του Eurogroup της 3ης Οκτωβρίου; Μα, υπάρχει σειρά από Eurogroup τον Οκτώβριο. Θα αποφασιστεί μέσα στον Οκτώβριο και θα αποφασιστεί η εκταμίευση εγκαίρως, ανάλογα και με την πορεία των δικών μας ταμειακών αναγκών. Εμείς έχουμε πλήρη έλεγχο των ταμειακών αναγκών. Αυτά τα παρακολουθεί και η Τρόικα, τα ξέρουν όλοι. Η εκταμίευση θα γίνει και θα γίνει εγκαίρως.
Αυτό το οποίο εμείς θέλουμε είναι να κλείσουμε τώρα και την αναθεώρηση του μεσοπροθέσμου, γιατί θέλουμε όχι απλά και μόνον την έκτη δόση, αλλά θέλουμε τις προϋποθέσεις για την εφαρμογή του νέου προγράμματος. Προϋπόθεση του νέου προγράμματος είναι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες κύρωσης του νέου θεσμικού πλαισίου του EFSF από τις 17 χώρες. Εάν δεν κυρωθεί το νέο πλαίσιο του EFSF δεν έχουμε τις προϋποθέσεις για την πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων, για την πλήρη εφαρμογή του PSI.
Άρα, έχει πάρα πολύ μεγάλη σημασία τώρα να συμφωνήσουμε σε όλο το πακέτο, σε όλη τη δέσμη. Το θέμα δεν είναι να πάρουμε μια δόση για να πορευτούμε ένα μικρό διάστημα, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα είναι να εφαρμοσθεί όλη η δέσμη κι έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό.
Δ. Γκαλονάκη (Ην-Ων): Κύριε Υπουργέ είπατε μία φράση, ότι "στην Ελλάδα έχουμε ακόμη υψηλό επίπεδο ζωής". Θα ήθελα να σας ρωτήσω από πού το κρίνετε, όταν πλέον έχουμε φτάσει στα 400 ευρώ εργασιακά κι εκεί πάτε τους δημοσίους υπαλλήλους;
Δεύτερον, έχετε δίκιο ότι έχουμε υψηλό επίπεδο ζωής, γιατί μας χρωστάει η Γερμανία 1,3 τρισ. Ευρώ. Και πάλι ξαναδίνουμε κατοχικό δάνειο στη Γερμανία, για να βγάζουν λεφτά οι Γερμανοί.
Και το τρίτο: Αφού λοιπόν έχουμε μια δημοκρατική Ελληνική Κυβέρνηση το 60% του ελληνικού λαού ζητάει εκλογές, κάντε τις τώρα κ. Υπουργέ. Τώρα εκλογές!
Ευ. Βενιζέλος: Στα θέματα αυτά θα απαντήσω όταν τα ακούσω στη Βουλή. Ο τόνος αυτός ήταν τόνος κοινοβουλευτικής αγόρευσης. Θα απαντήσω, όταν τα ακούσω στη Βουλή.
Ανθή Καρασάβα (LA Times): Κύριε Υπουργέ, μπορείτε παρακαλώ να μας πείτε τη σοβαρότητα της ελληνικής κατάστασης -και ζητώ συγνώμη από τους Έλληνες συναδέλφους μου για τα ελληνικά μου- στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα αυτή τη στιγμή; Θα δούμε κάποιο default στις επόμενες εβδομάδες; Και μπορείτε να μας πείτε επακριβώς τι σας ζητάνε από το ΔΝΤ;
Ευ. Βενιζέλος: Απάντησα σε αυτά.
Ανθή Καρασάβα (LA Times): Πού απαντήσατε;
Ευ. Βενιζέλος: Με βάζετε να κάνω μία επανάληψη για δική σας χρήση; Απάντησα, όλος μου ο πρόλογος ήταν αυτά.
Ανθή Καρασάβα (LA Times): Τι ακριβώς σας ζητάνε; Αυτή τη στιγμή σας ζητάνε παραπάνω ιδιωτικοποιήσεις;
Ευ. Βενιζέλος: Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε από τα βασικά, γιατί το γεγονός ότι ξανακάνατε την ερώτηση αυτή, δείχνει πόσο μάταιο είναι να κάνουμε επίσημες ανακοινώσεις. Διότι αν δεν πρόκειται να αλλάζουμε τα δεδομένα της πληροφόρησής σας, λέγοντάς σας την αλήθεια, γι΄ αυτά που συμβαίνουν θεσμικά, τότε ειλικρινά είναι μάταιο να γίνεται αυτή η ενημέρωση.
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι όπως έχουμε πει εμείς, αλλά όπως έχουν πει και όλοι οι υπεύθυνοι παράγοντες της Ευρωζώνης, με κορυφαίο παράδειγμα την ίδια την Καγκελάριο Merkel η οποία εκπροσωπεί τη χώρα που είναι εκ των πραγμάτων ο πιο κρίσιμος κρίκος της Ευρωζώνης, δεν νοείται να υπάρξει πτώχευση, χρεοκοπία ή αδυναμία πληρωμής, οποιασδήποτε χώρας της Ευρωζώνης.
Είναι αστείο να σκέφτεται κανείς το ενδεχόμενο ότι μπορεί η Ελλάδα να βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση, γιατί αυτό είναι προφανές ότι θα δημιουργούσε τεράστια προβλήματα αξιοπιστίας, κύρους και λειτουργίας της Ευρωζώνης και του ευρώ. Αυτό δεν πρόκειται να γίνει.
Δεν αρκούμεθα όμως εμείς σε αυτό. Εμείς λέμε ότι για δικούς μας λόγους και για λόγους συνέπειας απέναντι στους εταίρους μας, οι οποίοι είναι και δανειστές μας, θα κάνουμε όλα όσα πρέπει, ώστε να κατακτήσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους του 2011, του 2012 και για την πλήρη εφαρμογή του μεσοπροθέσμου προγράμματος.
Δεν μας ζητάει κανείς τίποτα περισσότερο από αυτό, δεν θέλει τίποτα περισσότερο ούτε το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ούτε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ούτε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Θέλουν αυτό που και εμείς για δικούς μας λόγους θέλουμε: να βγούμε από την περιδίνηση, να πετύχουμε τους δημοσιονομικούς στόχους, να κάνουμε τις διαρθρωτικές αλλαγές, να εφαρμόσουμε το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων το οποίο είναι χρήσιμο για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, είναι χρήσιμο και για το δημόσιο ταμείο για τη μείωση του χρέους, αλλά είναι κυρίως αναπτυξιακά χρήσιμο.
Τα μέτρα που παίρνουμε είναι όλα μέτρα τα οποία υποκαθιστούν άλλα μέτρα τα οποία δεν έχουν αποδώσει σε σχέση με τις εισπράξεις και μέτρα τα οποία επιβάλλουν την απολύτως αναγκαία περικοπή δαπανών.
Αλλά, δυστυχώς, στη χώρα μας -κι αυτό δεν αφορά την ερώτηση που έκανε η κα Καρασάβα-, αλλά εξ αφορμής της ερώτησης θέλω να πω το εξής: Υπάρχει μια τεράστια αντίφαση, δυστυχώς δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε. Υψώνονται φωνές έντονες, υπέρ της ανάγκης για περικοπή των δαπανών και όντως πρέπει να περικόψουμε τη δημόσια δαπάνη. Η δημόσια δαπάνη όμως είναι κατά το 90% δαπάνη που αφορά μισθούς, συντάξεις, προνοιακά επιδόματα και επιχορηγήσεις σε οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης. Μόνο το 10% της δαπάνης είναι λειτουργική και αυτή η λειτουργική δαπάνη έχει δραστικά περικοπεί τα τελευταία 2 χρόνια.
Άρα, όσοι μιλούν για περικοπή δαπανών και για μικρότερο κράτος πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι αυτό αφορά μισθολογική δαπάνη, δαπάνη για τους μισθούς και τις λοιπές αποδοχές των δημοσίων υπαλλήλων, αυτό αφορά συντάξεις του Δημοσίου και επιχορηγήσεις στους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης για τις συντάξεις του ιδιωτικού τομέα, αυτό αφορά προνοιακά επιδόματα και αφορά και σε ένα μικρό ποσοστό επιχορηγήσεις σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι οποίοι επίσης προσφέρουν κάποιες υπηρεσίες και έχουν κάποιο προσωπικό.
Γι' αυτό όταν μιλάμε για περικοπή δαπανών, μιλάμε σε τελική ανάλυση, σε πολύ μεγάλο βαθμό, για περικοπή κάποιων εισοδημάτων που προέρχονται από την εκταμίευση της δημόσιας δαπάνης. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Επίσης, ακούω άλλες φωνές –στεντόρειες- υπέρ της καταπολέμησης της φοροδιαφυγής και της μείωσης της παραοικονομίας. Ναι, αυτό είναι πρώτος ηθικός, πολιτικός και διοικητικός στόχος. Όμως τώρα εάν πει κανείς ότι «θα έχω έσοδα από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής», δεν γίνεται πιστευτός. Πρέπει να έχουμε ασφαλείς πηγές εσόδων, πρέπει να καταπολεμήσουμε μέχρι το μεδούλι τη φοροδιαφυγή και την παραοικονομία και να εισπράξουμε παραπάνω από όσα έχουμε υπολογίσει. Αυτά όμως τώρα δεν μπορούμε να τα υπολογίζουμε για να κλείσει ο Προϋπολογισμός του 2011 και του 2012.
Εάν καταφέρουμε να συλλάβουμε την ύλη και να έχουμε αποτέλεσμα -που είμαι αισιόδοξος γιατί έχουμε ήδη λάβει πολλά μέτρα και κάνουμε τεράστια προσπάθεια- αυτά θα μας πάνε ακόμη πιο μπροστά, ακόμη πιο καλά, αλλά δεν μπορεί να είναι η βάση της συμφωνίας, δεν γινόμαστε πιστευτοί.
Και να σας δώσω και ένα παράδειγμα: Το ειδικό τέλος ακινήτων μέσω των λογαριασμών του ηλεκτρικού ρεύματος είπα ότι είναι σε πολύ μεγάλο βαθμό ένα ασφάλιστρο κινδύνου για την περιουσία που υπάρχει και που θέλουμε να αποκατασταθεί σε αγοραίες αξίες αν ξεπεράσουμε την κρίση. Η αξία των ακινήτων είναι ένα τρισεκατομμύριο και πρέπει να υπάρξει Ελλάδα μετά την κρίση και αγορά ακινήτων μετά την κρίση για να αποκτήσουν ξανά αξία τα ακίνητα.
Σε αυτό το ένα τρισεκατομμύριο, όμως, υπάρχει και πολύ μεγάλο προϊόν παραοικονομίας και φοροδιαφυγής. Μόνο η διαφορά μεταξύ αντικειμενικών αξιών και πραγματικών αγοραίων αξιών δείχνει το μέτρο του συσσωρευμένου προϊόντος μια παραοικονομικής δραστηριότητας. Αυτό δεν το ξέρουμε όλοι στην Ελλάδα; Δεν είναι μια πραγματικότητα που τη ζει ο καθένας; Σε όλα τα επίπεδα. Αυτό ισχύει για τα ακριβά, τα μεσαία και τα φτηνά ακίνητα. Όλα με μια αναλογικότητα, όλα με έναν τρόπο, που είναι δίκαιος στη δικαιοσύνη του, υπήρξε και «δίκαιος» στην αδικία της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής.
Διότι αν το προϊόν αυτό είχε φορολογηθεί με 10% και απέδιδε 100 δισ. ευρώ, λόγω πραγματικών αξιών, και φορολογήθηκε στο 5% λόγω της διαφοράς των αντικειμενικών αξιών που είναι μικρότερες από τις πραγματικές αγορές, υπάρχουν 50 δισ. ευρώ που ποτέ δεν εισέπραξε το ελληνικό δημόσιο από τις μεταβιβάσεις κάθε είδους και τις υπεραξίες. Για να καταλάβουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε.
Αλλά φυσικά αυτό δεν θα σταματήσει τη δημοσίευση των ονομάτων των μεγάλων οφειλετών, τον έλεγχο των περιουσιακών στοιχείων ακινήτων και κινητών, τον αγώνα να πάρουμε χρήματα και στοιχεία από την Ελβετία, όπως έγινε με τη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο, τον αγώνα που κάνουμε, ώστε να πιάσουμε τα διαφεύγοντα εισοδήματα, κυρίως των ελευθέρων επαγγελματιών ή επιχειρήσεων που χρησιμοποιούν όλους τους μηχανισμούς της διασυνοριακής φοροδιαφυγής.
Θα δείτε όταν κάνουμε τον απολογισμό των μέτρων του τελευταίου τριμήνου τι αποτελέσματα έχουμε. Όμως πάνω σε αυτά τώρα δεν μας πιστεύουν ώστε να οικοδομήσουμε τον προϋπολογισμό του 2012. Θέλουν πιο καθαρά, πιο απλά, πιο σίγουρα μέτρα. Εγώ πιστεύω ότι αν τα πάρουμε και τα εφαρμόσουμε και προστεθούν και όλα όσα θα προκύψουν από τον αγώνα κατά της φοροδιαφυγής, θα έχουμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Κι αυτό είναι το κοινωνικά δίκαιο αποτέλεσμα.
J. Defterios (CNN): Minister, there’s so much international interest in this, so I just have two brief questions for you in English, if I may. Number one: With the work that you’ve done in the last week with the latest proposals, do you think that Greece deserves the support of the troika for the sixth tranche and the support of the German Parliament on Thursday with what’s been put on the table in the last weeks?
Ευ. Βενιζέλος: Απάντησα προηγουμένως και είπα ότι είμαι πολύ αισιόδοξος και για τη στήριξη του Γερμανικού Κοινοβουλίου, ιδίως μετά τις τελευταίες δηλώσεις που έκανε η Καγκελάριος Merkel και για την εκταμίευση της έκτης δόσης. Η απάντηση μου είναι λοιπόν ότι ναι, πιστεύω ότι όλα θα εξελιχθούν ομαλά, αρκεί εμείς να κάνουμε όλα όσα πρέπει να κάνουμε.
Οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ σηκώνουν ένα τεράστιο βάρος, τεράστιο βάρος πολιτικό, ηθικό, προσωπικό, συναισθηματικό. Καλούνται να ψηφίσουν και θα ψηφίσουν σήμερα το ειδικό τέλος ακινήτων. Θα εφαρμόσουμε όλα τα άλλα μέτρα, θα κάνουμε όλα όσα περνούν από το χέρι μας και η 6η δόση θα έρθει και το πρόγραμμα θα εφαρμοστεί όπως έχει συμφωνηθεί και το γερμανικό Κοινοβούλιο με τη στήριξη και της γερμανικής αντιπολίτευσης θα ψηφίσει τις αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο του EFSF.
Κ. Τσαχάκης (Έθνος): Θέλω αρχικά μια διευκρίνιση για τις επιστολές. Οι επιστολές του Πρωθυπουργού και η δική σας θα πάνε μόνο στην κα Lagarde;
Ευ. Βενιζέλος: Όχι, όχι, σε όλους τους θεσμικούς εταίρους, σε όλους.
Κ. Τσαχάκης (Έθνος): Και θα ήθελα να σας ρωτήσω κάτι άλλο. Για τα μέτρα που ανακοινώσατε στο IIF εσείς τα έχετε αποτιμήσει. Θα ήθελα να ρωτήσω αν η Τρόικα συμφωνεί με την αποτίμηση της ελληνικής κυβέρνησης με δεδομένο για παράδειγμα, φέρνω ένα παράδειγμα, ότι για τη μισθωτή εφεδρεία είχαμε χτες ένα deadline προς τους Οργανισμούς, τους 151 και 60 δεν απάντησαν. Για το μισθολόγιο έχουμε ένα νεφελώδες 20%. Επί ποίου και πόσο θα δώσει;
Ευ. Βενιζέλος: Η ομιλία μου αυτή ήταν μια ομιλία που απευθυνόταν σε 700 εκπροσώπους του διεθνούς τραπεζικού συστήματος και των διεθνών χρηματοοικονομικών Οργανισμών. Έπρεπε λοιπόν να παρουσιάσω μια κατάσταση. Έπρεπε να παρουσιάσω τις προσπάθειες της χώρας, τις δυσκολίες, τις θυσίες των Ελλήνων. Οι θυσίες είναι πάρα πολύ μεγάλες. Έπρεπε να καταγράψω το μέγεθος των θυσιών του ελληνικού λαού.
Με ρώτησαν οι συνάδελφοι σας στην Ουάσινγκτον αν είμαι αισιόδοξος και είπα ότι θα μπορούσα να πω ότι είμαι πιο αισιόδοξος από τις συναντήσεις που είχα στην Ουάσινγκτον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου