Η αγωνία του ΠΑΣΟΚ στην πορεία προς την ήττα και την μετα-παπανδρεϊκή εποχή

Ο Ραγκούσης τσακώνεται με τον Ρέππα, κι όχι μόνο μια φορά.
Ο Βενιζέλος διαλύει οτιδήποτε θυμίζει τον προκάτοχό του Παπακωνσταντίνου.
Ο Λοβέρδος βρίσκεται σε πόλεμο με τη Μαριλίζα και ο Καστανίδης αφήνει αιχμές για τις πράσινες προσλήψεις κατά του Κουτρουμάνη.
Βουλευτές τα χώνουν άγρια κατά της Διαμαντοπούλου, κατά του Γερουλάνου και άλλων υπουργών.
Ο Παμπούκης εγκαταλείπει το σκάφος μετά από κόντρα με τον Παπουτσή για τον οποίο υπάρχει δυσαρέσκεια στο Μαξίμου ενώ ο Χρυσοχοίδης δέχεται επικρίσεις για προσωπικές στρατηγικές και πολιτικά παιχνίδια.
Όλα αυτά δεν έχουν γίνει μέσα σε δύο ή τρία χρόνια όπου είναι φυσική η φθορά μιας κυβέρνησης. Συμβαίνουν από τον Ιούνιο που σχηματίστηκε η νέα κυβέρνηση η οποία υποτίθεται θα έδινε νέα πνοή στη χώρα.

Τι είναι όμως εκείνο που κάνει το ΠΑΣΟΚ να διαλύεται, αφού δεν είναι … άσχετοι με την εξουσία όπως κάποιοι προηγούμενοι;
Αυτό που λειτουργεί καταρχάς ως πυροκροτητής στην κυβέρνηση είναι η αποτυχία της οικονομικής πολιτικής. Αφού τίποτε δεν τους βγαίνει, είναι επόμενο να ξεσπά ο ένας στον άλλο.
Πίσω, όμως, από αυτό υπάρχει μια μεγάλη αλήθεια. Ότι όσα συμβαίνουν αυτή την περίοδο στην κυβέρνηση και στο κυβερνητικό κόμμα γίνονται για το πάπλωμα, ήτοι για την εξουσία. Όχι αυτή που έχουν τώρα και που την έχουν χάσει, αλλά την εξουσία μετά από μερικά χρόνια. Θεωρούν δεδομένο στο ΠΑΣΟΚ ότι είναι μια θλιβερή παρένθεση στα πολιτικά πράγματα, βλέπουν ότι η ΝΔ και άλλες πολιτικές δυνάμεις τους ξεπερνούν και ετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα.
Κατ’ αρχάς προετοιμάζονται για τη διαχείριση της δεινής ήττας που όλοι περιμένουν και προσπαθούν να την μετατρέψουν σε μια απλή ήττα, που θα τους επιτρέψει να επιστρέψουν στην κυβέρνηση μέσω συνεργασιών.
Δεύτερον, ετοιμάζονται για την μετά Παπανδρέου εποχή. Μετά τις επόμενες εκλογές η οικογένεια Παπανδρέου θα αφεθεί στη λήθη της πολιτικής ιστορίας, θα είναι το τελευταίο πολιτικό τζάκι που θα παραγκωνιστεί.
Οι επίδοξοι μνηστήρες, λοιπόν στο ΠΑΣΟΚ τσακώνονται για την επόμενη ημέρα. Οι του βαθέως ΠΑΣΟΚ με το νέο ΠΑΣΟΚ, ο ΓΑΠ με τον Βενιζέλο, οι δελφίνοι μεταξύ τους και όλοι μαζί με τον Βενιζέλο, οι εκσυγχρονιστές με τους παπανδρεϊκούς και ακολουθούν όλες οι φυλές της Ιπποκράτους.
Κι έτσι θα πάνε μέχρι το τέλος καθώς γνωρίζουν ότι εκείνοι που θα επιβιώσουν θα έχουν ελπίδες να παραμείνουν στην πολιτική.
Και κάτι τελευταίο. Τι κάνει ο πρωθυπουργός και το περιβάλλον του γι’ αυτό;
Όπως όλα δείχνουν προετοιμάζεται για το αναπόφευκτο. Θα φύγει νύχτα και προετοιμάζει το έδαφος να το κάνει ομαλά. Με τα deals που κλείνονται, ή θα κλειστούν σύντομα, με τις συμφωνίες με την τρόικα, με τον ενδοτισμό και τη δειλία που τους πιάνει κάθε φορά που πρέπει να διαπραγματευτούν με τη Γερμανία, τη Γαλλία ή όποιον άλλο ξένο παράγοντα. Κάνοντάς τους τα χατίρια ελπίζει πως θα έχει μια πιο ομαλή μετάβαση από το ρόλο του πρωθυπουργού στο ρόλο του ιδιώτη, ή σε κάποια άλλα θέση στο εξωτερικό. Δούναι και λαβείν είναι όλα…
Καταλαβαίνετε καλά τι εννοούμε.
Αριστερός Ψάλτης