Ισραήλ-Τουρκία: Δυσμενής για την Άγκυρα, η σύγκριση δυνάμεων με το Τελ-Αβίβ (βίντεο)

Το πρώτο «θύμα» της οξυμένης τουρκικής προκλητικότητας σε όλη την περιοχή από το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο είναι η ψευδαίσθηση της ελληνικήςκυβέρνησης ότι θα μπορούσε να επιχειρήσει, πάλι, την πολιτική της προσέγγισης στη βάση ενός ψύχραιμου διαλόγου με την Αγκυρα. Αν κάτι δεν χαρακτηρίζει τη συμπεριφορά της Τουρκίας, ιδίως μετά την επανεκλογή Ερντογάν τον περασμένο Ιούνιο, είναι η ψυχραιμία. Εχει μήνες τώρα που απειλεί είτε εμμέσως είτε ευθέως ακόμα και με πόλεμο το Ισραήλ, και πάντως με θερμό επεισόδιο, όπως και την Κύπρο, αν οι δύο εταίροι προχωρήσουν στις προγραμματισμένες έρευνες για φυσικό αέριο. Αρα, δεν θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη το «αμόκ» προκλήσεων εκ μέρους «της φίλης και γείτονος» εις βάρος και της Ελλάδας, τώρα που το γεωτρύπανο της Noble Energy έφθασε στη θέση του, στο «Οικόπεδο 12» της κυπριακήςΑΟΖ. Το αντίθετο θα ήταν περίεργο. Βέβαια, η Αθήνα εδώ και μερικές ημέρες περίμενε να διαπιστώσει πώς θα εκδηλωθεί η
τουρκική απειλή για «αντίδραση», οπότε τώρα λύθηκαν οι πρώτες απορίες: Με δέσμευση ελληνικής υφαλοκρηπίδας για έρευνες και με προετοιμασία για οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας με το ψευδοκράτος. Παράλληλα, με έξοδο ναυτικών δυνάμεων για ασκήσεις κοντά σε ελληνικά νησιά και με πύκνωση (ψυχροπολεμικής) δραστηριότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτά για πρώτη δόση. Μένει να διαπιστωθεί μέχρι πού θα φτάσει. Η γενικότερη συμπεριφορά της στην περιοχή δείχνει ότι έχει βάλει στόχο να λειτουργήσει, και μάλιστα άμεσα, ως περιφερειακή δύναμη, οπότε αυτό δίνει μέρος της απάντησης. Αν προκαλεί ευθέως στρατιωτικά το Ισραήλ, ποια θα μπορούσε να είναι η στάση της απέναντι στην Ελλάδα; Οχι πάντως αυτή που ήλπιζε η ελληνική κυβέρνηση.

Διπλωματικοί παράγοντες τονίζουν ότι αυτό που χρήζει ιδιαίτερης παρακολούθησης για την εξέλιξή του είναι το κουρδικό μέτωπο, το οποίο κοστίζει πλέον σχεδόν καθημερινά νεκρούς στην Τουρκία. Η έξαρση του Κουρδικού και οι συχνές επιτυχίες των ανταρτών αναδεικνύουν μία από τις αρκετές αντιφάσεις της Τουρκίας, π.χ. ότι διεκδικεί ανοιχτά ρόλο περιφερειακής δύναμης με επιθετικό τρόπο, την ίδια ώρα όμως δείχνει να μην μπορεί να ελέγξει μία πληγή στο εσωτερικό της, η οποία μεγαλώνει. Η Αγκυρα υποψιάζεται ότι ίσως τρίτοι, με κάποιον τρόπο, συνδράμουν ή σκέπτονται να συνδράμουν τους Κούρδους, αλλά αυτό δεν αλλάζει τη διαπίστωση ότι είναι ένα εσωτερικό «αγκάθι» με προεκτάσεις που μπορεί να αποδειχθούν εξαιρετικά επικίνδυνες για την ακεραιότητά της.

Ο Ερντογάν, πάντως, ποντάρει πολλά στη αντι-ισραηλινή πολιτική, η οποία ως ένα βαθμό φαίνεται να αποδίδει διπλωματικά στην προσπάθειά του να απευθυνθεί στο αραβικό ακροατήριο, το οποίο, όμως, έχει ιστορικές μνήμεςαπό την οθωμανική κυριαρχία και αυτό ενεργοποιεί αντανακλαστικά επιφυλακτικότητας.

Αυτό που έχει καταφέρει ο Τούρκος πρωθυπουργός είναι να αμφισβητήσει την εικόνα που έχει εμπεδώσει το Ισραήλ στα μάτια των Αράβων ως αήττητου στρατιωτικά. Ποιοτικά, αυτή η αλλαγή σε επίπεδο εντυπώσεων, σε συνδυασμό με τη ριζοσπαστικοποίηση των αραβικών πληθυσμών, θα μπορούσε να προσλάβει διαστάσεις οι οποίες θα φέρουν πιο κοντά μια σύγκρουση, αν οι πλέον επιθετικές συνιστώσες των Αράβων εκτιμήσουν ότι οι Ισραηλινοί έχουν απολέσει μέρος της αποτρεπτικής τους ικανότητας.

Η στρατηγική επιλογή του Ερντογάν να παίξει το ισλαμικό χαρτί ως όχημα επιρροής για την ανάδειξη της Τουρκίας σε περιφερειακή δύναμη, σε μία συγκυρία όπου ο μουσουλμανικός περίγυρος «σκληραίνει», πολλοί εκτιμούν ότι θα οδηγήσει σε τροχιά οριστικής απόκλισης από τη Δύση. Η ρήξη με το Ισραήλ θεωρείται ισχυρό σημάδι προς αυτή την κατεύθυνση. Τη συνέχεια θα την κρίνει η Ιστορία.

 Eνοχλημένοι οι Αραβες από την ηγεμονική περιοδεία Ερντογάν

Διπλωματικές πηγές σημειώνουν ότι ο Ερντογάν, εκμεταλλευόμενος και την αναταραχή στον αραβικό κόσμο, επιχειρεί να μεταβάλει με «άτσαλο» τρόπο ισορροπίες έξι δεκαετιών στην περιοχή και αυτό είναι λογικό να προκαλεί αντιδράσεις. Επισημαίνουν την άρνηση των Αιγυπτίων να του επιτρέψουν να επισκεφθεί τη Γάζα μέσω του Σινά και την ενόχληση του αιγυπτιακού στρατού από την ηγεμονική εμφάνισή του στο Κάιρο. Αφενός λόγω της ακραίας αντι-ισραηλινής ρητορικής του, η οποία ρίχνει λάδι στη φωτιά, με πρόσχημα τους «αδελφούς Παλαιστινίους», σε μία φάση που ο στρατός προσπαθεί να ελέγξει την εύφλεκτη κατάσταση στο εσωτερικό μετά την πτώση Μπουμάρακ και ενώ το κόμμα που εκφράζει τη Μουσουλμανική Αδελφότητα αναμένεται να βγει πρώτο στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Αφετέρου διότι οι Αιγύπτιοι αξιωματικοί δεν έχουν κανέναν λόγο να επιτρέψουν στον Ερντογάν να υφαρπάξει το μερίδιο επιρροής της χώρας τους στην περιοχή, εκμεταλλευόμενος την κρίση στο εσωτερικό της. Ούτε οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι ενθουσιάστηκαν όμως από την παρουσία και τις εμφανώς νεοοθωμανικές διαθέσεις του Τούρκου πρωθυπουργού. Του είπαν ότι τον καλωσορίζουν αλλά δεν επιθυμούν να είναι η Αγκυρα αυτή που θα καθορίσει το τι θα γίνει στην περιοχή. Θεωρούν εξάλλου το μοντέλο της Τουρκίας κοσμικό για τα γούστα τους. Οι ίδιοι θέλουν να φτιάξουν ένα καθαρά ισλαμικό κράτος στην Αίγυπτο.

Οσον αφορά στη Λιβύη, τρίτο και τελευταίο σταθμό της περιοδείας του Ερντογάν στις χώρες της «αραβικής άνοιξης», πριν φθάσει εκεί την είχαν ήδη επισκεφθεί ο Νικολά Σαρκοζί και ο Ντέιβιντ Κάμερον, οι οποίοι έτυχαν θερμής υποδοχής από τους Λίβυους και το Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο και θα τύχουν ακόμα καλύτερης μεταχείρισης στη μοιρασιά των πετρελαίων, καθώς οι χώρες τους έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στην ανατροπή του Καντάφι. Γαλλία και Βρετανία έστειλαν το μήνυμα στην Αγκυρα.

Σχετικά με το Ιράν, η Τεχεράνη επικροτεί την αντι-ισραηλινή ρητορική του Τούρκου πρωθυπουργού, αλλά η εγκατάσταση της αμερικανικής αντιπυραυλικής ασπίδας σε τουρκικό έδαφος υπενθυμίζει στην ιρανική κυβέρνηση -η οποία πάντως δεν έχει πολλές επιλογές- τα όρια της προσέγγισης.

Η έντονη υποστήριξη του Ερντογάν στους Παλαιστινίους της Γάζας, εντωμεταξύ, έχει ενοχλήσει τη «Φατάχ», καθώς ο Μαχμούντ Αμπάς θεωρεί ότι αντιμετωπίζει ήδη αρκετές δυσχέρειες με τη «Χαμάς» στους χειρισμούς του, ενόψει της προσπάθειας να αναγνωριστεί παλαιστινιακό κράτος στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

     



ΙΣΡΑΗΛ - ΤΟΥΡΚΙΑ: Η ΙΣΣΟΡΟΠΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Η κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ, και την οποία συνεχώς δυναμιτίζει με τις «εμπρηστικές» του δηλώσεις ο Ταγίπ Ερντογάν, έχει στρατηγικό… βάθος. Η Αγκυρα προειδοποιεί ότι δεν θα επιτρέψει στο Τελ Αβίβ να εκμεταλλευτεί μονομερώς τους φυσικούς πόρους της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ οι Ισραηλινοί δεν φαίνεται να συγκινούνται από τις απειλές και είναι αποφασισμένοι να ξεκινήσουν μαζί με την Κύπρο κανονικά τις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο εντός των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών τους.

      Η κατάσταση είναι τόσο έκρυθμη, που αρκετοί στην Τουρκία κάνουν ακόμη και συσχετισμό στρατιωτικών δυνάμεων, επιχειρώντας καταγραφή πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων σε μια ενδεχόμενη αναμέτρηση με τη στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ. Το συμπέρασμα που προκύπτει, δείχνει σαφή υπεροχή του Ισραήλ. Ισως γι’ αυτό ο Ταγίπ Ερντογάν σηκώνει φραστικά τους τόνους της αντιπαράθεσης (το έκανε με αφορμή τις επισκέψεις του σε Αίγυπτο, Τυνησία και Λιβύη) χωρίς όμως να μιλάει συγκεκριμένα, ενώ το Τέλ Αβίβ διατηρεί ήπια συμπεριφορά, χωρίς ωστόσο να κάνει βήμα πίσω απ’ αυτά που έχει εξαγγείλει. Στα μέσα της εβδομάδας μάλιστα προχώρησε σε αεροναυτική άσκηση, ζητώντας άδεια να στείλει τα αεροσκάφη του εντός του FIR Λευκωσίας. Τα ισραηλινά μαχητικά πέταξαν εντός της περιοχής, όπου σύντομα θα ξεκινήσουν οι έρευνες για φυσικό αέριο με την Κύπρο. Την ίδια στιγμή, πλοία της Αγκυρας έκαναν επιχειρησιακή εκπαίδευση ανατολικά της Ρόδου και του Καστελόριζου.

      Με το δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στο ΝΑΤΟ, η Τουρκία θα έπρεπε να αισθάνεται κυρίαρχη χώρα σε μια πιθανή σύγκρουση με το Ισραήλ. Η αναλογία ανθρώπινου δυναμικού είναι σχεδόν 3 προς 1 υπέρ της Αγκυρας. Το θέμα όμως είναι πως μια αναμέτρηση με το Τελ Αβίβ δεν θα διεξαχθεί στο έδαφος, αλλά στη θάλασσα και τον αέρα. Και εκεί η Τουρκία υστερεί. Στη θάλασσα όχι αριθμητικά (έχει πολλά πλοία πρώτης γραμμής, όπως φρεγάτες και υποβρύχια), αλλά από πλευράς ισχύος πυρός. Τα λίγα πλοία που διαθέτει το εβραϊκό κράτος είναι υπερεξοπλισμένα, με τα πλέον σύγχρονα ηλεκτρονικά συστήματα και πυραύλους οι οποίοι μπορούν να καταστρέψουν από μεγάλη απόσταση τουρκικά πολεμικά πλοία. Στον αέρα ούτε λόγος. Οπως δήλωσε ο Μπέτζαμιν Νετανιάχου, είναι το πιο «δυνατό χέρι του Ισραήλ».

      Περισσότερα από 450 μαχητικά αεροσκάφη του Ισραήλ είναι «τρίτης γενιάς», F-16 και F-15. Σχεδόν τα διπλάσια από αυτά που έχει στο οπλοστάσιό της η Τουρκία. Το σημαντικότερο όμως είναι ότι οι Ισραηλινοί με την αμυντική τεχνολογία που έχουν αναπτύξει έκαναν «πατέντες» στα μαχητικά τους, δίδοντας ακόμη μεγαλύτερες δυνατότητες στα αεροσκάφη τόσο με συστήματα αποτροπής όσο και με όπλα. Ελληνική στρατιωτική πηγή ανέφερε ότι τα αμερικανικά F-16 που διαθέτει το Ισραήλ δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά άλλης χώρας στον κόσμο. Οι δε πιλότοι είναι από τους καλύτερους στον κόσμο. Επίσης, το Τελ Αβίβ υπερτερεί της Αγκυρας σημαντικά σε αεροσκάφη ηλεκτρονικής αναγνώρισης και γενικά διαχείρισης των πληροφοριών, όπως και στην αντιαεροπορική άμυνα. Οι πύραυλοι που έχει, μπορούν να «αναχαιτίσουν» και να καταστρέψουν στόχους σε απόσταση ακόμη και 300 χιλιομέτρων.

      Χαρακτηριστικό του κλίματος που επικρατεί στο εσωτερικό της Τουρκίας είναι η διαρροή πληροφοριών περί αλλαγής στο σύστημα IFF των αεροσκαφών, προκειμένου τα ισραηλινά μαχητικά να μην αναγνωρίζονται από τα ραντάρ ως «φίλια» αλλά ως «εχθρικά». Στο θεωρητικό σενάριο μιας σύγκρουσης των δύο χωρών, τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης αποτιμούν και τον κίνδυνο παρέμβασης των Ισραηλινών σε κρίσιμα οπλικά συστήματα της χώρας, εκτιμώντας ότι έχουν αυτή τη δυνατότητα, λόγω της μακράς αμυντικής συνεργασίας τους. Συγκεκριμένα, η κυβερνητική εφημερίδα «Ταράφ» εκτιμά πως οι Ισραηλινοί μπορούν να αχρηστεύσουν οπλικά συστήματα, τα οποία είτε προμηθεύτηκε η Τουρκία από το Ισραήλ είτε εκσυγχρόνισε με τη βοήθειά του, με παρέμβαση στα ηλεκτρονικά. Η τουρκική εφημερίδα, δε, κάνει λόγο για αδυναμία προάσπισης αυτών των οπλικών συστημάτων.

      Οι συμφωνίες στον αμυντικό τομέα που υπέγραψαν οι δύο χώρες και υλοποίησαν τα τελευταία χρόνια, εικάζεται ότι ξεπερνούν τα 4,5 δισ. δολάρια. Οι Τούρκοι εκσυγχρόνισαν αριθμό μαχητικών αεροσκαφών F-16 και F-4 σε συνεργασία με την ισραηλινή εταιρία Elbit-IAI. Τα Φάντομ μάλιστα παραδόθηκαν πριν από πέντε χρόνια και το πρόγραμμα κόστισε 1 δισ. δολάρια. Συνεπώς, τα ηλεκτρονικά τους συστήματα είναι «ανοιχτό βιβλίο» για τους Ισραηλινούς. Οπως αυτά των αρμάτων μάχης Μ-60 και των ελικοπτέρων που χρησιμοποιούν οι ειδικές δυνάμεις και που οι Τούρκοι ανέθεσαν σε εταιρίες του Ισραήλ.

Οι στρατιωτικές δυνάμεις Τουρκίας και Ισραήλ

	Τουρκία	Ισραήλ
Στρατιωτικό προσωπικό	612.000	228.000
Αρματα μάχης	4.503 εκ των οποίων τα 695 Leopard και 1.300 σε αποθήκευση	3.501 εκ των οποίων τα 1.525 Merkava
Τεθωρακισμένα οχήματα αναγνώρισης	250	408
Τεθωρακισμένα οχήματα μάχης	650	-
Τεθωρακισμένα οχήματα μεταφοράς προσωπικού	3.643	10.200
Πυροβολικό	7.450 εκ των οποίων 84 πολλαπλοί εκτοξευτές	5.432 εκ των οποίων 224 πολλαπλοί εκτοξευτές
Επιθετικά ελικόπτερα	37 Cobra	81 (33 Cobra και 48 Apache)
Μεταφορικά ελικόπτερα	222	220
Υποβρύχια	14	3
Φρεγάτες	17	-
Κορβέτες	6	3
Πυραυλάκατοι	26	10
Περιπολικά σκάφη	20	44
Πλοία ναρκοπολέμου	19	-
Αποβατικά σκάφη	46	1
Βοηθητικά πλοία	49	3
Αεροπορία Ναυτικού	7 αεροσκάφη και 21 ελικόπτερα	2 αεροσκάφη και 26 ελικόπτερα
Μαχητικά αεροσκάφη	426 εκ των οποίων τα 243 «τρίτης γενιάς» F-16	510 εκ των οποίων τα 450 «τρίτης γενιάς» F-16 και F-15
Αεροσκάφη ειδικής χρήσεως (ηλεκτρονικής αναγνώρισης και ιπτάμενα τάνκερ)	11	30
Εκπαιδευτικά αεροσκάφη	198	37
Αντιαεροπορικά	Μικρής εμβέλειας	Συστοιχίες Patriot

ΛΑΜΠΡΟΣ ΚΑΛΑΡΡΥΤΗΣ

   Τα βίντεο που ακολουθούν είναι δύο από τα πολλά προπαγανδιστικά που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο, με αναφορές στην Ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία και την Τουρκική.
Το δεύτερο βίντεο, αφορά, την επίδειξη μαχητικού F16, βαμένο ειδικά για την επέτειο, των 100 χρόνων από την ίδρυση της τουρκικής πολεμικής αεροπορίας