Η μηλιά και το μήλο

Εύγε, κύριε πρωθυπουργέ! Με λυμένα τα χρονίζοντα, λιμνάζοντα, δισεπίλυτα προβλήματα της χώρας, ορθώς σπεύσατε στο Παρίσι για να προσφέρετε τα φώτα σας στο χάος και την ακυβερνησία της Λιβύης. Α! Το ‘χει η δυναστεία Παπανδρέου. Οπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη. Θυμάστε τους αγώνες για το σύντροφο Ορτέγκα; Αμέτρητες οι πορείες ΠΑΣΟΚ -και ο Γιωργάκης μετά της μητρός- προς την αμερικανική πρεσβεία «των φονιάδων των λαών».
ΕΙΧΕ ΦΤΑΣΕΙ σε τέτοιο σημείο η κρατική τηλεοπτική προπαγάνδα, ώστε σε έκθεση μαθητών γυμνασίου διαβάσαμε «ο αγώνας των γειτόνων μας στη Νικαράγουα…». Τα παιδιά νόμιζαν ότι η Νικαράγουα, για την οποία σκιζόμαστε, ήταν χώρα ανάμεσα σε Τουρκία και Βουλγαρία. Να θυμηθώ πώς είχαμε υποδεχθεί τον Ορτέγκα στη Ρόδο; Μα, ο Θεός να είχε κατέβει αυτοπροσώπως, τέτοια
παράτα δεν θα στήναμε. Και το επιστέγασμα; Επειδή η τότε κ. Ορτέγκα ήταν καθολική, δεν δεχόταν να δει την ημετέρα Δήμητρα, επειδή δεν ήταν ακόμη, επισήμως, Παπανδρέου… Τι τραγωδία και αυτή. Μετά είχαμε την παράσταση Ελούντα. Τον αδελφό Καντάφι, φιλώντας τρις τον αδελφό Ανδρέα -μόνον ανακτορική φρουρά δεν ζήτησε για την υποδοχή του-, να καταδέχεται να συναντήσει στην Ελούντα, χειμωνιάτικα, κάποιον Μιτεράν, που τον κοιτούσε... σαν να έβλεπε κώνωπα ανωφελή! Και πού δεν τρέξαμε: από Ινδία σε Μεξικό και βάλε. Ιδίως τον πρώτο καιρό των ερώτων του Ανδρέα, που έπρεπε να βρίσκει αιτίες για ταξίδια αλαργινά. Τουλάχιστον, κάποιοι από μας είδαμε και χώρες ξωτικές -με το αεροπλάνο της τάλαινας Ολυμπιακής «δεμένο» να περιμένει να ξυπνήσει ο Ανδρέας για να φύγουμε- μια που τα έξοδα ήταν πληρωμένα από τη Γενική Γραμματεία. Οχι σαν τους μετέπειτα Σκρουτζ (Ρουσόπουλο, Μόσιαλο και τώρα Μιχελάκη), που δήλωσαν ότι όποιος θέλει ρεπορτάζ με πρωθυπουργό ή αρχηγό να πληρώνει η εφημερίδα του! Ουκ εά Γεώργιον καθεύδειν το του πατρός διεθνές τρόπαιον. «Πέταξε» με το πρωθυπουργικό τζετ για το Παρίσι ώστε, γυρίζοντας στη φιέστα της 3^ης του Σεπτέμβρη, να αναφωνήσει: «Για τη Λιβύη, ρε γ….!». Ελπίζω να μην ξέχασε στο σαλόνι του τη φωτογραφία του πατρός του μετά του αδελφού Καντάφι -πρέπει να τη δείξει στον Σαρκοζί, αν τον δει- που του αφιέρωσε ιδιοχείρως ο αδελφός μας, στη σκηνή του, εν τη ερήμω.
ΤΡΑΝΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ του οικογενειακού δεσμού με το Συνταγματάρχη, που «εγκαθίδρυσε στη Λιβύη την αθηναϊκή δημοκρατία»! Και καλά! Τότε δεν ξέραμε πόσα χρωστούσαμε -πλην εκείνων της Μιχαλούς- και το παίζαμε μεγαλοπαράγοντες της διεθνούς σκηνής. Αλλά τώρα; Ο πρωθυπουργός της λοιδορούμενης Ελλάδας με την κελεμπία… του πυροσβέστη της Λιβύης, στο Παρίσι; Ελεος…