υπερχρεωμένες χώρες να εκχωρούν την αρμοδιότητα κατάρτισης του κρατικού προϋπολογισμού τους στην ΕΕ. Μια τέτοια προοπτική, όπως εκτιμά, θα απέτρεπε τη συσσώρευση χρέους και ελλειμμάτων.
“‘Ενα πρόβλημα είναι ότι η κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι κατά τα φαινόμενα περιορισμένης αποτελεσματικότητας…Το καλύτερο θα ήταν καταρτισμένοι αξιωματούχοι άλλων χωρών της ΕΕ να χρησιμοποιηθούν για να δώσουν συμβουλές και να διαχειρισθούν τις υποθέσεις τις Ελλάδας για μία αρκετά μακρά χρονική περίοδο“, λέει.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ό,τι οι δανειστές κλαίνε ήδη τα λεφτά που επένδυσαν στα ελληνικά ομόλογα και τα ξεγράφουν. Είναι σίγουροι πως δεν θα τα πάρουν ποτέ και γι αυτό οργανώνονται για να τα εισπράξουν οι ίδιοι από τον λαό, όπως επί γερμανικής Κατοχής.
Κάτι τέτοιο δεν είχαν κάνει άλλωστε και στην προηγούμενη χρεοκοπία το 1887 (αν θυμάμαι καλά); Τότε που η Εταιρεία Διαχείρισης του Δημοσίου Χρέους τέθηκε υπό τον απόλυτο έλεγχο των ξένων δανειστών και ανέλαβε την είσπραξη εσόδων από πωλήσεις πετρελαίου, αλατιού, τσιγαρόχαρτου, σπίρτων, παιγνιόχαρτων, φωτιστικού οινοπνεύματος και άλλων ειδών πρώτης ανάγκης της εποχής.
Το ίδιο θέλουν να κάνουν και οι σημερινοί δανειστές. Θα πάρουν τα χρήματα που τους χρωστάει το πολιτικοδιαπλεκόμενο σύστημα (όχι εμείς) από τις τσέπες μας, το ρεύμα, το νερό, την πράσινη ενέργεια, τις ιδιωτικοποιήσεις κλπ.
Και υπενθυμίζω όσα γράφαμε εδώ τις προάλλες: Η οικονομική κρίση είναι το εφαλτήριο για την προώθηση των πάγιων (από εποχής Τρίτου Ράιχ) γεωπολιτικών στόχων της Γερμανίας στην περιοχή. Και μην ξεχνάτε ποτέ: όποιος ελέγχει την Ελλάδα μπορεί να ελέγξει και την Ανατολή. Αφού κατάντησαν την Ελλάδα νάνο, τώρα οι Γερμανοί θα αρχίσουν να επενδύουν γερμανικά κεφάλαια, αν αγοράζουν δηλαδή σε τιμές ευκαιρίας αυτά που χρόνια εποφθαλμιούσαν.
Η κρίση μετατρέπεται έτσι σε ένα θαυμάσιο σχήμα για να χρησιμοποιήσουν οι Γερμανοί τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα, να ξεπεράσουν τις αδυναμίες τους (και τις ρετσινιές, κυρίως του Β’ ΠΠ), για μία σύγχρονη νέο-ιμπεριαλιστική επικράτηση σε αυτό που ιστορικά θεωρούν ζωτικό τους χώρο.
Π.Ζ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου