Πιθανότατα, λέω, γιατί τους καλοκαιρινούς μήνες το πρωθυπουργικό πρόγραμμα... αθλοπαιδιών και ξεκούρασης παραμένει επτασφράγιστο μυστικό. Επιπλέον, δε, με τα γυρίσματα των αυγουστιάτικων μελτεμιών, κανείς δεν γνωρίζει πού μπορεί να βρεθεί ένα κανό...
Προσωπικά θα ευχόμουν κάποιος από τους μετρημένους στα δάχτυλα «συνεργάτες», που έχουν την ευχέρεια να διακόπτουν τις ιερές στιγμές... χαλάρωσης του Γιώργου Παπανδρέου, να αποτολμήσει σαββατιάτικα μια τηλεφωνική όχληση. Κι αν πιάσει γραμμή, να εξηγήσει με τη δέουσα διακριτικότητα ότι οι περιστάσεις επιβάλλουν στον πρωθυπουργό φυσική παρουσία στο γραφείο του.
Γεγονός είναι, πάντως, ότι μέχρι το βράδυ της Παρασκευής ουδείς γνώριζε πού ακριβώς ξεκουράζεται ο Γιώργος. Στις ξαπλώστρες, γύρω από τον ταμιευτήρα ομβρίων υδάτων της πολυτελούς κυκλαδίτικης έπαυλης του τέως υπουργού Οικονομικών; Σε κάποια μοντέρνα ξενοδοχειακή μονάδα της Σερίφου; Σε κάποιο σκάφος; ‘Η κάπου αλλού;
Μικρή σημασία έχει ο τόπος φιλοξενίας. Το εξοργιστικό έχει να κάνει με την πολυτέλεια της απόδρασης. Σε μια στιγμή που ακούγεται ο επιθανάτιος ρόγχος της ελληνικής οικονομίας κι η ευρωζώνη φλέγεται, με μεγάλο μερίδιο ευθύνης για τον εμπρησμό να βαρύνει το δικό μας... αδειούχο πρωθυπουργό.
Η σχέση του Γιώργου με την ξεκούραση, ή, ανάποδα, με την εργασία, θα απασχολήσει ασφαλώς το μελλοντικό του βιογράφο ως αναπόσπαστο συστατικό της ιδιοσυγκρασιακής του μοναδικότητας. Η τάση του να παρακολουθεί τα δύσκολα από μακριά και να εξαφανίζεται όταν ο τόπος καίγεται, οφείλεται, όπως παραστατικά εξήγησε και ο αδελφός του, σε αδυναμία λήψης αποφάσεων υπό συνθήκες πίεσης. Και σε αδυναμία, θα προσέθετα εγώ, κατανόησης βασικών παραμέτρων της διεθνούς οικονομίας που τροφοδοτούν την πίεση αυτή.
Το τελευταίο διάστημα είναι φανερό ότι ο κ. Παπανδρέου έχει παραιτηθεί από τη διακυβέρνηση της χώρας. Και έχει φορτώσει το έργο αυτό σε έναν ασθμαίνοντα αντιπρόεδρο που προσπαθεί, σε συνθήκες έκδηλου εκνευρισμού, να περισώσει εντυπώσεις και ουσία. Ο κ. Βενιζέλος προάγεται, ομολογουμένως άδοξα, σε ρόλο ντε φάκτο πρωθυπουργού. Μιας χώρας που οδεύει αναπότρεπτα με «λυμένα τα φρένα» προς την οικονομική καταστροφή.
Η ειρωνεία της τύχης και το προσωπικό αδιέξοδο του κ. Βενιζέλου είναι μια άλλη υπόθεση που θα κριθεί από την Ιστορία, ίσως και τις επόμενες εβδομάδες, όταν έρθει η ώρα να υλοποιηθεί η, εν πολλοίς ναρκοθετημένη, διαδικασία ανταλλαγής των ελληνικών ομολόγων. Ομως, κανείς ιστορικός δεν θα συγχωρέσει τη φυγομαχία και τον προκλητικό αναχωρητισμό του Γιώργου Παπανδρέου.
Είναι πράγματι προσβολή προς τον Ελληνα πολίτη, την ώρα που οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες αναλώνονται σε τηλεφωνήματα, πυρετώδεις διαβουλεύσεις και τηλεδιασκέψεις ο κ. Παπανδρέου να πλατσουρίζει στη θάλασσα.
Θα μπορούσε εύκολα να κοπεί η καλοκαιρινή νιρβάνα του Ελληνα πρωθυπουργού μ’ ένα τηλεφώνημα της Μέρκελ που θα τον έθετε προ των ευθυνών του. Αλλά οι Ευρωπαίοι έχουν πάψει να τον χρειάζονται πλέον. Ούτε ως εντολοδόχο ούτε ως μαύρο πρόβατο. Οι οδηγίες μεταβιβάζονται απευθείας στον Βενιζέλο...
Και, επιπλέον, το ελληνικό πρόβλημα έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα. Προέχει η σωτηρία της ευρωζώνης, ένα ελάχιστο, αναλώσιμο και μολυσμένο κομμάτι της οποίας αποτελεί η ελληνική οικονομία. Εστω αυτό αν μπορούσε να αντιληφθεί ο πρωθυπουργός, θα είχε σπεύσει ήδη έντρομος στο γραφείο του...
Γιώργος Χαρβαλιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου