Η ιστορία της «παρέας του Γιώργου» (διαψεύδοντας τον στίχο του Σαββόπουλου) δείχνει να φθάνει στο τέλος της, επιβεβαιώνοντας όσους έλεγαν μετά τον τελευταίο ανασχηματισμό, ότι «μέχρι τώρα κυβερνούσε ο Γιώργος, από εδώ και πέρα κυβερνά το ΠΑΣΟΚ». Τα «βαριά» ονόματα στην Κυβέρνηση είναι πλέον ο Βενιζέλος, ο Χρυσοχοΐδης, η Διαμαντοπούλου, ο Ρέππας και ο Λοβέρδος. Μόνο ο Σημίτης λείπει.
Η ετερόκλητη παρέα αποτέλεσε την «ιδανική ομάδα» για το «ρεκτιφιέ» του κόμματος. Οι εκλεκτοί του Γιώργου, οι επονομαζόμενοι και «beautiful people», ή “κηπουροί” αποτέλεσαν το 2009 τα νέα και άφθαρτα πρόσωπα, τα οποία δεν είχαν καμία σχέση με το ιστορικό ΠΑΣΟΚ: ούτε μούσια, ούτε μουστάκια, ευθυτενείς, νέοι και ωραίοι έδειχναν οι αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές.
Πράοι στην ομιλία, μιλούσαν καθημερινά ελληνικά, αποποιούμενοι την «πασοκική διάλεκτο»: χάθηκε η πλέρια δημοκρατία, η «κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής», ο «εκσυγχρονισμός», αλλά και οι «στόχοι της Λισαβόνας». Παράλληλα με την επιταχυνόμενη πτώση της κυβέρνησης Καραμανλή, τα media έφτιαξαν γρήγορα και μεθοδικά, πολιτικά προφίλ που να πουλάνε στην Ελλάδα του 2009: Γιώργος Παπακωνσταντίνου, Παύλος Γερουλάνος, Χάρης Παμπούκης, Δημήτρης Δρούτσας, Σπύρος Κουβέλης, Τίνα Μπιρμπίλη, Γιώργος Πεταλωτής, Γιάννης Ραγκούσης, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου.
Και οι εννιά ήταν υπέροχοι: θητείες σε δήμους ή σε γενικές γραμματείες, υπήρξαν επιπλέον επιχειρήματα για την καταλληλότητα όσων τα είχαν στο βιογραφικό τους, Με αυτούς ξεκίνησε τη μεγάλη πορεία προς την πτώχευση ο «μεγάλος τιμονιέρης». Δύο χρόνια μετά ελάχιστοι έχουν απομείνει στις θέσεις τους και ακόμη λιγότεροι διατηρούν κάτι από την πρότερη τους αίγλη. Ας σκιαγραφήσουμε την πορεία τους στα δημόσια πράγματα και αξιώματα:
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου αδικήθηκε από τη ζωή και τον Πρωθυπουργό: ο κλάδος των «βοηθών λογιστή» έχασε το αρχέτυπο της. Ψύχραιμα αναζητεί την αυτοπραγμάτωση του στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας και μετεμψύχωσης.
Ο Γερουλάνος που κρατά όχι μόνο τη θέση αλλά και τα ερείσματα του, είναι εξαίρεση. Η «χρυσόσκονη» των γαλαζοαίματων δεν φθείρεται εύκολα. Η θητεία του «Πάμε Στοίχημα» ότι θα μείνει διαχρονική, όπως τα μάρμαρα του Μουσείου της Ακρόπολης…
Ο Χάρης Παμπούκης το μόνο που έκανε fast, ήταν η παραίτηση του. Υπάρχουν φήμες ότι ρώτησαν τον παραιτηθέντα αναπληρωτή Υπουργό Ανάπτυξης «τι του κάνατε του Πρωθυπουργού κύριε Παμπούκη;» και αυτός απάντησε: «Χάρη».
Ο Δημήτρης Δρούτσας αδικήθηκε από τη συγκυρία: αν είχε προλάβει το νόμο-πλαίσιο της Άννας, θα ήταν Πρύτανης. Του είχαν συστήσει και οι γιατροί shopping therapy κι έτσι αγνοείται η (πολιτική) τύχη του.
Ο Γιάννης Ραγκούσης ονειρεύτηκε να κυβερνήσει την Ελλάδα, στα πρότυπα του Δήμου Πάρου, αλλά τον έφαγαν οι «σύντροφοι». Δέχθηκε τόσες «μαχαιριές» όσα τα ταξί της χώρας.
Ο Σπύρος Κουβέλης υπήρξε «αθόρυβος» κατά τη θητεία του στο Εξωτερικών. Αν δεν υπήρχε το ανθρώπινο πόνημα του «μετά τον ανασχηματισμό» θα την είχαμε ήδη ξεχάσει.
Τη διακριτικότητα όμως της Μαριλίζας Ξενογιαννακοπούλου δεν τη φθάνει κανείς. Κανείς δεν θυμάται αν είναι ή όχι στο κυβερνητικό σχήμα αν δεν ανατρέξει στο ΦΕΚ διορισμού της Κυβέρνησης.
Η καλύτερη είναι η Τίνα. Αναχώρησε για τα Παρίσια και άφησε τους λοιπούς να τσακώνονται για αρμοδιότητες, αυθαίρετα και άλλα ξενέρωτα ζητήματα.
Last but not least, ο Γιώργος Πεταλωτής. Ο ΓΑΠ τον έστειλε διακοπές στο Δικαιοσύνης, αλλά αυτός ακούραστος βρήκε τον Αμβρόσιο για να μην πλήττει. Λέγεται ότι μελετά τα κείμενα του δικτάτορα Παπαδόπουλου, του Θ. Πάγκαλου του Α΄ και του Μεταξά και θα τους απαντήσει όπως τους αξίζει…
Μικρός Οδυσσέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου