Όταν στις 2 Αυγούστου, έξι μόνο ώρες πριν λήξει η προθεσμία, -τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας-, για την οροφή του χρέους στο Αμερικανικό Κογκρέσο, αποφασίστηκε ασθμαίνως η επίτευξη συμφωνίας μεταξύ των Δημοκρατικών και των Ρεπουπλικάνων, όλοι γύρισαν ευχαριστημένοι στα σπίτια τους. Κανείς η μάλλον πολλοί λίγοι πίστευαν αυτό που θα συνέβαινε μερικά εικοσιτετράωρα αργότερα: την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της ισχυρότερης οικονομίας του πλανήτη: της αμερικανικής. Για πρώτη φορά στην ιστορία της!
Βεβαίως υπήρξε η άμεση υποβάθμιση από τον κινεζικό οίκο Dagong Global Credit Rating, αλλά ποιός υπολογίζει τους Κινέζους με την κατοχή του τεράστιου αμερικανικού χρέους! Ας πρόσεχαν…
Οι υπόγειες διαβουλεύσεις μεταξύ της κεντρικής κυβέρνησης και της S&P δεν ήταν ικανές να σταματήσουν την υποβάθμιση. Και αυτό γιατί παρά τα σχετικά καλά τελευταία αποτελέσματα για το ύψος της ανεργίας στην Αμερική (στο 9.1% από το 10.1% τον Οκτώβριο του ’09), που δημοσιεύτηκαν δύο μέρες πριν και είχαν σαν αποτέλεσμα τον περιορισμό της κατρακύλας της Wall Street, η αβεβαιότητα παραμένει. Μέχρι τον Δεκέμβρη πρέπει να αποφασίσουν μειώσεις της τάξης των 1,2 τρισ. δολαρίων για τα επόμενα δέκα χρόνια, και κανείς δεν ξέρει πως θα βγει ο λογαριασμός. Οι μάλλον… οι αγορές ξέρουν ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν βγαίνει!
Και παρά τις διαβεβαιώσεις του προέδρου Ομπάμα ότι στους επόμενους μήνες θα συνεχίσει να αγωνίζεται για νέες θέσεις εργασίας, υψηλότερους μισθούς και ταχύτερη οικονομική ανάπτυξη, οι αγορές δεν πείστηκαν.
Και δεν πείστηκαν γιατί στο βάθος υπό συνθήκες ακραιφνούς λιτότητας η ανάκαμψη… χλωμή! Και τώρα με την υποβάθμιση και την σοκαρισμένη πλέον Αμερική, όλοι τρέμουν τις επόμενες συνεδρίες της Wall Street.
Αναλυτές και οικονομολόγοι διεθνούς κύρους όπως ο νομπελίστας P. Krugman, edidorials στους NY Times και τη Wall Street Journal, ΟΛΟΙ, δείχνουν τη λύση και επισημαίνουν την έξοδο απο τη κρίση: ΑΝΑΠΤΥΞΗ!! Δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, στοχευμένος περιορισμός εξόδων και αλλαγή του τρόπου φορολογίας!
Μήπως μας θυμίζουν κάτι τα παραπάνω; Μήπως τα ίδια λέει και κάποιος ένθεν του Ατλαντικού; Στα δικά μας;
Εδώ και πάνω από έναν ολόκληρο χρόνο ο πρόεδρος της ΝΔ, Αντώνης Σαμαράς, ανθίσταται σθεναρά στην πολιτική της ύφεσης που μας επιβάλλουν οι ευρωπαίοι εταίροι μας. Παρά τις αυξημένες πιέσεις, μερικές φορές στα όρια του πολιτικού “εκβιασμού” με συναινετικούς όρους, συνεχίζει να υποστηρίζει τα αυτονόητα: η διέξοδος από την κρίση θα έρθει μόνο από την ανάπτυξη που θα στηριχτεί από την μείωση των φορολογικών συντελεστών, την ισοκατανομή της φορολογίας και τον στοχευμένο περιορισμό των δαπανών. Η προσοδοφόρα διαχείριση της κρατικής περιουσίας θα συμβάλλει στο βαθμό που το επιτρέπουν οι εξωφρενικές συνθήκες μιας υποβαθμισμένης αγοράς.
Εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο! Με τις συνθήκες να αλλάζουν ώρα κυριολεκτικά με την ώρα! Και τις πιέσεις για τη λάθος συνταγή της ασφυξίας της οικονομίας να επιτείνονται!
Στον αντίθετο δρόμο η κυβέρνηση επιλέγει να φορολογεί, να φορολογεί, να φορολογεί. Έχουμε χτυπήσει ταβάνι καθώς πλέον η φορολόγηση αποτελεί το 25% των εσόδων, πάμε για 29% με την φερέγγυα και αποτελεσματική Γερμανία να βρίσκεται στο 27%.
Από ένα στραγγισμένο πηγάδι όμως δεν μπορείς να προσμένεις τίποτε! Η επιβεβλημένη συνταγή των εταίρων μας είναι αφανιστική. Από απειρία και ερασιτεχνισμό της κυβέρνησης, στο πιο επειεκές, μέχρι την παντελή άγνοια, και στο βάθος ολιγωρία, στο πιο αληθές, τα μικρά έγιναν τεράστια και τα διαχειρήσιμα είναι πλέον χωρίς λύση.
Τα αυστηρά μέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν αποδείχθηκαν καταστροφικά. Αφενός δεν μπόρεσαν να αλλάξουν στο ελάχιστο τους αριθμητικούς συντελεστές του ελλείματος και του χρέους, -αντίθετα τους επιδείνωσαν-, και αφετέρου οδήγησαν μιά κοινωνία στα άκρα, έτοιμη να εκραγεί.
Δυστυχώς για τους ευρωπαίους εταίρους μας, αλλά ακόμη δυστυχέστερα για μας, ο Αντώνης Σαμαράς μας τα ‘λεγε!
Τώρα όμως πήραν φωτιά οι μεγάλες ευρωπαϊκές γειτονιές, και οι εταίροι μας τρέχουν και δεν φτάνουν. Αυτή τη φορά θα πρέπει να καταλάβουν ότι η αυστηρή λιτότητα δεν οδηγεί πουθενά και οι βραχύβιες σωτήριες παρεμβάσεις της ευρωπαϊκής κεντρικής τράπεζας δεν καταφέρνουν τίποτε. Το είδαμε στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Το παραδέχτηκε και ο Μπαρόζο!! Ακόμη όμως και αυτήν την ύστατη ώρα οι ευρωπαίοι «ηγέτες», ολιγωρούν. Και κρύβονται πίσω από ανακοινώσεις και διαβεβαιώσεις. Και προστατεύουν ο καθένας το δικό του μαγαζί.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, λοιπόν, ήρθε η ώρα να φροντίσουμε και μεις τα δικά μας. Σουλουπωμένα, μαζεμένα όχι όμως εξαθλιωμένα και από λάθος θανατηφόρες συνταγές.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, ήρθε η ώρα να ζητήσουμε και μεις αυτό που μας αρμόζει. Σκληρό, επίπονο αλλά δίκαιο! Και με φως ανάπτυξης στον ορίζοντα!
Αυτό όμως δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να γίνει με την παρούσα ενδοτική κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου!!!
effie B.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου