Στη αυγή μιας νέας εποχής (τρία χρόνια Σαμαρά στην ηγεσία της ΝΔ)

Κλείνουν σήμερα τρία χρόνια από τις 29 Νοεμβρίου 2009, τότε που σε πείσμα σύσσωμης της πολιτικής και οικονομικής διαπλοκής, συμφερόντων, πρεσβειών και παραγόντων, ο Αντώνης Σαμαράς έκανε την έκπληξη και εκλεγόταν απευθείας από τον λαό πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας.

Από τότε σημειώθηκαν κοσμογονικές αλλαγές. Ένας ολόκληρος παλιός κόσμος κατέρρευσε και ένας νέος γεννιέται. Το κοιλοπόνεμα της ιστορίας είναι όπως πάντα επίπονο . Η κρίση αλλάζει ή διαλύει τα πάντα στην κοινωνία, την πολιτική και την οικονομία. Οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται.

Η  Μεταπολίτευση του 1974 που εγκαινίασε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και εφάρμοσε ο Ανδρέας Παπανδρέου κατέρρευσε με τα Μνημόνια και την απροκάλυπτη παρέμβαση των ξένων δανειστών στα εσωτερικά της Ελλάδας. Το ΔΝΤ ήρθε για να καταστρέψει το εγχώριο πολιτικό σύστημα.

Σε πλήρη αντίθεση με την προηγούμενη Μεταπολίτευση, κατά την οποία το ΠΑΣΟΚ με την

σύμπραξη της Αριστεράς κατάφεραν να τιθασεύσουν και να ελέγξουν το λαϊκό κίνημα που είχε διαμορφωθεί στην αντίσταση κατά της χούντας, σήμερα ο καθοριστικότερος παράγων των εξελίξεων είναι ο λαός.

Η κύρια αντίθεση στην σημερινή ελληνική κοινωνία δεν είναι πλέον ανάμεσα στην δεξιά και την αριστερά. Η κύρια αντίθεση είναι ανάμεσα στην συντριπτική πλειοψηφία του λαού και την μικρή ελίτ του πλούτου και της διαπλοκής που κυβερνούσε τον τόπο και προσπαθεί τώρα να μείνει γαντζωμένη στην εξουσία.

Απέναντι σ΄ αυτή την ελίτ ορθώνει το ανάστημά της η «άλλη Ελλάδα». Η Ελλάδα του μόχθου, η Ελλάδα των απλών καθημερινών ανθρώπων που είδαν τα όνειρά τους να συντρίβονται, η Ελλάδα που αντιστέκεται. Αυτή η Ελλάδα θα απαγγείλει την ετυμηγορία της Ιστορίας.

Τα  μάτια όλων είναι πλέον στραμμένα στον Σαμαρά.

Γράψαμε κι άλλη φορά  ότι ο ρόλος που επέλεξε για τον εαυτό του δεν ήταν αυτός του «επίδοξου ηγέτη των συγκυριών» αλλά ενός «σύγχρονου ηγέτη της μορφοποίησης» μιας κοινωνίας σε παρακμή. Μέσα από επώδυνες πολιτικές επιλογές, με βαθιά επίγνωση του κοινού καλού, είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η επανεκκίνηση εκείνων των μηχανισμών που θα αναγεννήσουν την ελληνική κοινωνία.

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις στο Eurogroup και την βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, η Κεντροδεξιά αποκτά και πάλι το προνόμιο να οδηγήσει την χώρα στον δρόμο της ανάπτυξης και της ευημερίας.Το ΠΑΣΟΚ διαλύεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών μόνο ως όχημα πίεσης και εκβιασμού του Σαμαρά μπορεί να λειτουργήσει. Οι ΑΝΕΛ και η Χρυσή Αυγή μόνο ως παρά φύσιν εξαμβλώματα του νέου πολιτικού τοκετού μπορεί να εκληφθούν.

Το χρέος της παράταξης στην οποία ηγείται ο Α. Σαμαράς είναι να εκφράσει την λαϊκή οργή, να την μετατρέψει σε δύναμη αναδημιουργίας της Πατρίδας. Πρώτιστο μέλημα της πρέπει να είναι η προστασία των πολλών και αδύναμων. Αυτή η παράταξη θα υπερασπιστεί τον Λαό και την Πατρίδα, δεν θα παίξει με τους Θεσμούς και θα επιβάλλει τελικά μια συντεταγμένη διέξοδο από την  κρίση. Είναι η παράταξη που αποκατέστησε τη Δημοκρατία το 1974, που έβαλε την Ελλάδα στην ΕΟΚ το 1979, που εκσυγχρόνισε κι εκβιομηχάνισε την Ελλάδα, η μόνη παράταξη που στέκεται σήμερα όρθια μπροστά την λαίλαπα των δραχμολάγνων.

Η ΝΔ τελείωσε μαζί με την Μεταπολίτευση του 74. Μόνο ως όχημα για την ίδρυση ενός νέου λαϊκού κεντροδεξιού κόμματος μπορεί να χρησιμεύσει πλέον, το οποίο θα εγκαθιδρύσει και θα ηγηθεί της Νέας Μεταπολίτευσης. Ένα κόμμα αρχών νέου τύπου. Ένα βαθιά ιδεολογικό, ριζοσπαστικό, ανανεωτικό κοινωνικό και πατριωτικό κόμμα που θα ηγείται ευρύτερων πολιτικών συσπειρώσεων και κινητοποιήσεων.

“Η επόμενη ήμερα είναι ήδη εδώ” διακήρυξε ήδη ο Α. Σαμαράς. Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι η φυγή προς τα εμπρός. Το άλμα πέρα από την φθορά.

Η «Νέα Μεταπολίτευση» θα είναι η πραγματοποίηση πολύ συγκεκριμένων προϋποθέσεων για ένα νέο ελληνικό κράτος, όπως: αξιοκρατία, ισονομία, δικαιοσύνη, λειτουργικότητα, δημιουργικότητα,παραγωγή, ανάπτυξη, πλεονασματική οικονομία.

Στο πλαίσιο αυτό θεωρούμε αναγκαία:

1. Την μεταρρύθμιση της κρατικής μηχανής με χρησιμοποίηση των Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνίας.

2. Την διευκόλυνση της επιχειρηματικότητας με πάταξη της γραφειοκρατίας, του φαβοριτισμού και των κλειστών κυκλωμάτων.

3. Την αναμόρφωση του τραπεζικού συστήματος

4. Την ενίσχυση των οικονομικών πυλώνων στους οποίους έχουμε συγκριτικά πλεονεκτήματα, χωρίς επιδοτήσεις αλλά με φορολογικά, επενδυτικά και αναπτυξιακά κίνητρα όπως παντού στον αναπτυγμένο κόσμο.

5. Την απλοποίηση της φορολογίας και την κατάργηση του ΚΒΣ

6. Οι αποκρατικοποιήσεις είναι απαραίτητες και η εκμετάλλευση κρατικής περιουσίας εκ των ουκ άνευ αλλά πρέπει να γίνουν στοχευμένα, έξυπνα και με κριτήριο το τελικό όφελος του κράτους και όχι των επενδυτών και των «επενδυτών».

7. Παιδεία και Υγεία πρέπει να αλλάξουν εκ βάθρων.

8.  Εξασφάλιση και εμπέδωση κλίματος ασφαλείας στις πόλεις και την ύπαιθρο με αναθεώρηση εκ βάθρων της πολιτικής απέναντι στο οξύ πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης.

Όμως, όπως γράφουμε και αλλού το βασικό διακύβευμα αλλά και το στοίχημα του Σαμαρά είναι οι άνθρωποι. Όλοι αυτοί που έχει τοποθετήσει ο Πρωθυπουργός σε θέσεις μάχης για να πολεμήσουν και όλοι εκείνοι που σκέφτεται να χρησιμοποιήσει.

Αυτά τα στελέχη καλούνται να διαχειριστούν κρίσεις και  να αποδείξουν ότι η οικονομία μπορεί να κινηθεί σε πλαίσια που θα προσγειώσουν επενδύσεις και θα απογειώσουν έργα. Να εγγυηθούν δηλαδή, στην πράξη, την αναστροφή του κύκλου της ύφεσης σε κύκλο βιώσιμης ανάπτυξης.

Αν εξαιρέσει κανείς τον ίδιο τον Σαμαρά, τον Γιάννη Στουρνάρα και ορισμένες ακόμα φωτισμένες εξαιρέσεις στον τομέα “ανθρώπινο δυναμικό” η κυβέρνηση ούτε την βάση δεν περνάει; Με αυτούς θα έρθει η ανάκαμψη και η αναγέννηση; Με αυτά τα περιδεή ανθρωπάκια που τρέμουν ακόμα το πολιτικό κόστος;

Γι αυτό πρέπει να αλλάξουν εκ βάθρων, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων. Μόνο ένας πανεθνικός συναγερμός στελεχών μπορεί να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Μόνο η αποστράτευση του παλαιού πολιτικού προσωπικού και η αντικατάστασή του με νέο, μπορεί να εγγυηθεί τον θάνατο του παλιού και την γένεση του νέου.

Υ. Γ. Ασχέτως των προοπτικών της ελληνικής οικονομίας, η κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας και στο επίπεδο του σκληρά δοκιμαζόμενου λαού μοιάζει με χύτρα ταχύτητας. Μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού δεν βρίσκονται απλώς στα όριά τους, μα τα έχουν σαφέστατα ξεπεράσει.

Δυο είναι οι τρόποι ανάσχεσης μιας κοινωνικής έκρηξης:

1.  Πραγματική αποκατάσταση του αισθήματος δικαιοσύνης

2.  Καταπολέμηση της ανεργίας και της αναδουλειάς, να βρεθούν δουλειές για τον κοσμάκη που υποφέρει.

 Antinews