Ο προϋπολογισμός του 2013 δεν βγαίνει και η κατάρρευση του
προϋπολογισμού θα ολοκληρώσει την ανατροπή της κομματοκρατίας στο
δημόσιο και την ανάγκη ανασύστασης του τελευταίου. Όσο και να προσπαθεί
το κομματικό κράτος να διατηρήσει τους πελάτες του, με τις εφεδρείες και
τις κινητικότητες, την ελπίδα της συνέχισης της σίτισης από το κρατικό
κορβανά, ματαιοπονεί καθώς τα αποθέματα της οικονομίας εξαντλούνται. Το
σχέδιο του προϋπολογισμού προβλέπει...
...φορολογικά έσοδα το 2013 45,2 δισ. ευρώ και δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού περί τα 63,4 δισ. ευρώ εκ των οποίων μόνο τα 8,95 δισ. αφορούν πληρωμές τόκων.
Ήδη, από τα βεβαιωμένα φορολογικά έσοδα του 2012 υπάρχει σημαντική απόκλιση στις εισπράξεις καθώς πολλά νοικοκυριά δεν έχουν να πληρώσουν ολόκληρα τα χαράτσια και τους φόρους εισοδημάτων. Το 2013 θα ενταθεί αυτό το φαινόμενο...
Ο προϋπολογισμός που υπάρχει για το 2013 έγινε για να πάρουμε τη δόση και μετά βλέπουμε... Η μείωση των φόρων θα ακολουθήσει την αναγκαστική μείωση των δαπανών. Τα έσοδα που είναι σε θέση να παράγει η ελληνική οικονομία δεν μπορούν να συντηρήσουν αυτό το κράτος ούτε αυτό το πλήθος συνταξιούχων... Το πολιτικό σύστημα δεν έχει βρει ακόμη το θάρρος να πει την αλήθεια...
Το 2013 θα αυξηθούν τα σημάδια αναστροφής της πορείας της πραγματικής οικονομίας στην Ελλάδα, αλλά αυτά μόνο να επιβραδύνουν την αύξηση της ανεργίας μπορούν και όχι να μειώσουν την υπάρχουσα.
Οι ασφυκτικές συνθήκες θα επιταχύνουν την ανάγκη αναδιανομής των πόρων της οικονομίας από το αντιπαραγωγικό δημόσιο προς τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη όπως και η κοινωνική μηχανική... Η αύξηση της ανεργίας και η οικονομική ένδεια αλλάζουν άρδην τις αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας για τα αίτια της ευημερίας...
Αυταπάτες
Ξέρετε πότε θα ανακάμψει η ελληνική οικονομία δυναμικά; Όταν θα διαλυθούν οι αυταπάτες και πολλοί συμπατριώτες μας όπως π.χ. οι κάτοικοι της Χαλκιδικής θα διαδηλώνουν για να ξεκινήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το ορυχείο χρυσού, οι κάτοικοι παραθαλάσσιων περιοχών θα διαγκωνίζονται να προτιμήσουν τις δικές τους περιοχές για επενδύσεις στις ιχθυοκαλλιέργειες, οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες...
Όπως συμβαίνει με την μεγάλη ξενοδοχειακή επένδυση ύψους 2 δισ. στην Αταλάντη, όπου οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού πιέζουν περισσότερο την γραφειοκρατία του δημοσίου να συντομεύει με την έκδοση αδειών παρά, οι μέτοχοι...
Το πρώτο χρόνο της λειτουργίας η επένδυση θα απασχολήσει περί τα 680 άτομα ενώ κατά τον 4ο περί τις 4.000 άτομα συν άλλα τόσα στις προμηθεύτριες εταιρείες...
Οι Έλληνες αντιδρούν σε κάθε επένδυση, μέχρι και τις ανεμογεννήτριες για δυο προφανείς λόγους: Γιατί δεν μας αρέσει να κερδίζει κανείς αν δεν μετέχουμε οι ίδιοι ή δυνατόν σε κάποιο κόλπο αλλά κυρίως γιατί μια μακρόχρονη ευτυχής (ατυχής) συγκυρία επιδοτήσεων, δανεικών και «αρπαχτών» με το κράτος μας έχει εθίσει στην αντίληψη πως δεν χρειάζονται επενδύσεις, κέρδος, επιχειρήσεις για να διαθέτουμε υψηλό βιοτικό επίπεδο...
Όταν τα λεφτά υπήρχαν ήταν εύκολο να αντιδρούμε σε κάθε επένδυση για πολυποίκιλους λόγους και να θεωρούμε το επιχειρηματικό κέρδος βρώμικη υπόθεση... Φέτος περισσότερα από τα μισά νοικοκυριά στην Ελλάδα θα έχουν υποτυπώδη θέρμανση. Τα δυο τρίτα της τιμής των καυσίμων αντιπροσωπεύουν φόρους...
Το ελληνικό σοβιετ...
Η ιδεολογική κυριαρχία των ηττημένων του εμφυλίου μετά την μεταπολίτευση έχει δαιμονοποιήσει το κέρδος και την επιχειρηματικότητα και έχει επιβάλει σαν κρατούσα αντίληψη, πως για υψηλό βιοτικό επίπεδο αρκεί μια σύνταξη στα 40 ή μια θέση εργασίας στο δημόσιο...
Για τη συντήρηση και αύξηση των κεκτημένων αρκούσε δυο τρεις φορές την εβδομάδα, η κάθοδος στην Πλατεία Συντάγματος με την αντίστοιχη «λιτανεία» στις παρακείμενες λεωφόρους Πανεπιστημίου και Σταδίου με κατάληξη στα πέριξ τσιπουράδικα...
Η Ελλάδα είναι θέμα χρόνου να ανακάμψει δυναμικά, αυτό θα συμβεί όταν συντριβούν όλες οι αυταπάτες μας ως κοινωνίας. Έστω και αν χρειαστεί να κυβερνήσει η «παλαβή» ελληνική αριστερά που αποτελεί μόνιμη πηγή καλλιέργειας αυταπατών στη χώρα.
Όποιος και να κυβερνήσει τα ίδια πράγματα θα αναγκαστεί να κάνει καθώς στο σύμπαν δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα και ο σοσιαλισμός έχει επιβιώσει όπου υπάρχουν αρκετά χρήματα και «λίπος» για ξόδεμα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια καταναλώσαμε το «λίπος» της μεταπολεμικής ανάπτυξης και τα δανεικά που μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε... Τώρα ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε «λίπος» και πάλι...
Καθώς καταρρέει το μοντέλο της κρατικοδίαιτης οικονομίας και η φτώχεια ακουμπάει όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα, είναι λογικό η πρώτη μεταστροφή του πλήθους να γίνεται προς αυτούς που υπόσχονται την βαθμιαία επαναφορά στην πρωθύστερη κατάσταση.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να αντιληφθεί πως θα χρειαστεί να περάσουν δεκαετίες επίπονης προσπάθειας μέχρι η ελληνική κοινωνία να προσεγγίσει πάλι τα επίπεδα διαβίωσης της τελευταία 20ετίας...
Όποιος υπόσχεται την επαναφορά στην προτεραία «νιρβάνα» με την ψήφιση ενός άρθρου στη Βουλή είναι θέμα χρόνου να το βρει μπροστά του, όπως ο άλλος που ξεστόμιζε αμέριμνος την μπαρούφα «λεφτά υπάρχουν», έχοντας και ο ίδιος πέσει θύμα της αυταπάτης της γεμάτης λίρες πισίνας του θείου Σκρουτζ.
Βέβαια, η μεταβολή μιας κοινωνικής κατάστασης προς το χειρότερο, όσο διαρκεί, δημιουργεί απελπισία και η απελπισία οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις. Η βία δεν λύνει κανένα πρόβλημα όμως, αντιθέτως επιδεινώνει. Αν ήταν να έφερνε η βία την ευημερία και την κοινωνική ειρήνη δεν θα εργαζόταν κανένας στον κόσμο...
Η κοινωνική βία την οποία ήδη νιώθουμε γύρω, αυξάνει την ανασφάλεια του μέσου όρου της κοινωνίας και η ανασφάλεια είναι θέμα χρόνου να οδηγήσει στην αναζήτηση ενός πιο αυταρχικού κράτους.
Η αύξηση της ανεργίας και η πτώση του βιοτικού επιπέδου οδηγούν στην εξαθλίωση. Όλα αυτά ενεργοποιούν μια κοινωνική μηχανική αντιστροφής των δεδομένων που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Από την στιγμή που ξεκίνησε η χρεοκοπία έχει δρομολογηθεί και το επόμενο αναπτυξιακό μπουμ της ελληνικής οικονομίας λοιπόν.
Αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει αν η Ελλάδα είχε ένα φυσικό πόρο επαρκή να επιβραδύνει την τελική κατάρρευση, όπως συνέβη π.χ. με την άνοδο των τιμών της σόγιας και του πετρελαίου σε Αργεντινή και Βενεζουέλα. Δεν έχει όμως, οπότε ο μόνος δρόμος που απομένει να ανακαλύψει είναι αυτός της μόρφωσης και της εργασίας που αναδεικνύουν την ανταγωνιστικότητα.
Έναρξη της πορείας εξόδου από την κρίση δεν σημαίνει επιστροφή στο 2008 και το 1999. Σημαίνει πως σταδιακά κάποιοι εξ ημών θα σταματούν την πτώση και θα αρχίζουν πάλι να σκαρφαλώνουν και να έχουν θετικές προσδοκίες και πάλι....
Όταν αυτή η κατάσταση δημιουργήσει μια κρίσιμη μάζα θα έχει ολοκληρωθεί η αλλαγή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού σκηνικού. Το στοίχημα είναι να γίνει αυτό χωρίς έκτροπα και εντός του ευρώ.
capital.gr
...φορολογικά έσοδα το 2013 45,2 δισ. ευρώ και δαπάνες τακτικού προϋπολογισμού περί τα 63,4 δισ. ευρώ εκ των οποίων μόνο τα 8,95 δισ. αφορούν πληρωμές τόκων.
Ήδη, από τα βεβαιωμένα φορολογικά έσοδα του 2012 υπάρχει σημαντική απόκλιση στις εισπράξεις καθώς πολλά νοικοκυριά δεν έχουν να πληρώσουν ολόκληρα τα χαράτσια και τους φόρους εισοδημάτων. Το 2013 θα ενταθεί αυτό το φαινόμενο...
Ο προϋπολογισμός που υπάρχει για το 2013 έγινε για να πάρουμε τη δόση και μετά βλέπουμε... Η μείωση των φόρων θα ακολουθήσει την αναγκαστική μείωση των δαπανών. Τα έσοδα που είναι σε θέση να παράγει η ελληνική οικονομία δεν μπορούν να συντηρήσουν αυτό το κράτος ούτε αυτό το πλήθος συνταξιούχων... Το πολιτικό σύστημα δεν έχει βρει ακόμη το θάρρος να πει την αλήθεια...
Το 2013 θα αυξηθούν τα σημάδια αναστροφής της πορείας της πραγματικής οικονομίας στην Ελλάδα, αλλά αυτά μόνο να επιβραδύνουν την αύξηση της ανεργίας μπορούν και όχι να μειώσουν την υπάρχουσα.
Οι ασφυκτικές συνθήκες θα επιταχύνουν την ανάγκη αναδιανομής των πόρων της οικονομίας από το αντιπαραγωγικό δημόσιο προς τον παραγωγικό ιδιωτικό τομέα. Η πραγματικότητα είναι αμείλικτη όπως και η κοινωνική μηχανική... Η αύξηση της ανεργίας και η οικονομική ένδεια αλλάζουν άρδην τις αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας για τα αίτια της ευημερίας...
Αυταπάτες
Ξέρετε πότε θα ανακάμψει η ελληνική οικονομία δυναμικά; Όταν θα διαλυθούν οι αυταπάτες και πολλοί συμπατριώτες μας όπως π.χ. οι κάτοικοι της Χαλκιδικής θα διαδηλώνουν για να ξεκινήσει όσο το δυνατόν γρηγορότερα το ορυχείο χρυσού, οι κάτοικοι παραθαλάσσιων περιοχών θα διαγκωνίζονται να προτιμήσουν τις δικές τους περιοχές για επενδύσεις στις ιχθυοκαλλιέργειες, οι μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες...
Όπως συμβαίνει με την μεγάλη ξενοδοχειακή επένδυση ύψους 2 δισ. στην Αταλάντη, όπου οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού πιέζουν περισσότερο την γραφειοκρατία του δημοσίου να συντομεύει με την έκδοση αδειών παρά, οι μέτοχοι...
Το πρώτο χρόνο της λειτουργίας η επένδυση θα απασχολήσει περί τα 680 άτομα ενώ κατά τον 4ο περί τις 4.000 άτομα συν άλλα τόσα στις προμηθεύτριες εταιρείες...
Οι Έλληνες αντιδρούν σε κάθε επένδυση, μέχρι και τις ανεμογεννήτριες για δυο προφανείς λόγους: Γιατί δεν μας αρέσει να κερδίζει κανείς αν δεν μετέχουμε οι ίδιοι ή δυνατόν σε κάποιο κόλπο αλλά κυρίως γιατί μια μακρόχρονη ευτυχής (ατυχής) συγκυρία επιδοτήσεων, δανεικών και «αρπαχτών» με το κράτος μας έχει εθίσει στην αντίληψη πως δεν χρειάζονται επενδύσεις, κέρδος, επιχειρήσεις για να διαθέτουμε υψηλό βιοτικό επίπεδο...
Όταν τα λεφτά υπήρχαν ήταν εύκολο να αντιδρούμε σε κάθε επένδυση για πολυποίκιλους λόγους και να θεωρούμε το επιχειρηματικό κέρδος βρώμικη υπόθεση... Φέτος περισσότερα από τα μισά νοικοκυριά στην Ελλάδα θα έχουν υποτυπώδη θέρμανση. Τα δυο τρίτα της τιμής των καυσίμων αντιπροσωπεύουν φόρους...
Το ελληνικό σοβιετ...
Η ιδεολογική κυριαρχία των ηττημένων του εμφυλίου μετά την μεταπολίτευση έχει δαιμονοποιήσει το κέρδος και την επιχειρηματικότητα και έχει επιβάλει σαν κρατούσα αντίληψη, πως για υψηλό βιοτικό επίπεδο αρκεί μια σύνταξη στα 40 ή μια θέση εργασίας στο δημόσιο...
Για τη συντήρηση και αύξηση των κεκτημένων αρκούσε δυο τρεις φορές την εβδομάδα, η κάθοδος στην Πλατεία Συντάγματος με την αντίστοιχη «λιτανεία» στις παρακείμενες λεωφόρους Πανεπιστημίου και Σταδίου με κατάληξη στα πέριξ τσιπουράδικα...
Η Ελλάδα είναι θέμα χρόνου να ανακάμψει δυναμικά, αυτό θα συμβεί όταν συντριβούν όλες οι αυταπάτες μας ως κοινωνίας. Έστω και αν χρειαστεί να κυβερνήσει η «παλαβή» ελληνική αριστερά που αποτελεί μόνιμη πηγή καλλιέργειας αυταπατών στη χώρα.
Όποιος και να κυβερνήσει τα ίδια πράγματα θα αναγκαστεί να κάνει καθώς στο σύμπαν δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα και ο σοσιαλισμός έχει επιβιώσει όπου υπάρχουν αρκετά χρήματα και «λίπος» για ξόδεμα. Τα τελευταία τριάντα χρόνια καταναλώσαμε το «λίπος» της μεταπολεμικής ανάπτυξης και τα δανεικά που μπορέσαμε να εξασφαλίσουμε... Τώρα ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε «λίπος» και πάλι...
Καθώς καταρρέει το μοντέλο της κρατικοδίαιτης οικονομίας και η φτώχεια ακουμπάει όλο και περισσότερα κοινωνικά στρώματα, είναι λογικό η πρώτη μεταστροφή του πλήθους να γίνεται προς αυτούς που υπόσχονται την βαθμιαία επαναφορά στην πρωθύστερη κατάσταση.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να αντιληφθεί πως θα χρειαστεί να περάσουν δεκαετίες επίπονης προσπάθειας μέχρι η ελληνική κοινωνία να προσεγγίσει πάλι τα επίπεδα διαβίωσης της τελευταία 20ετίας...
Όποιος υπόσχεται την επαναφορά στην προτεραία «νιρβάνα» με την ψήφιση ενός άρθρου στη Βουλή είναι θέμα χρόνου να το βρει μπροστά του, όπως ο άλλος που ξεστόμιζε αμέριμνος την μπαρούφα «λεφτά υπάρχουν», έχοντας και ο ίδιος πέσει θύμα της αυταπάτης της γεμάτης λίρες πισίνας του θείου Σκρουτζ.
Βέβαια, η μεταβολή μιας κοινωνικής κατάστασης προς το χειρότερο, όσο διαρκεί, δημιουργεί απελπισία και η απελπισία οδηγεί σε βίαιες αντιδράσεις. Η βία δεν λύνει κανένα πρόβλημα όμως, αντιθέτως επιδεινώνει. Αν ήταν να έφερνε η βία την ευημερία και την κοινωνική ειρήνη δεν θα εργαζόταν κανένας στον κόσμο...
Η κοινωνική βία την οποία ήδη νιώθουμε γύρω, αυξάνει την ανασφάλεια του μέσου όρου της κοινωνίας και η ανασφάλεια είναι θέμα χρόνου να οδηγήσει στην αναζήτηση ενός πιο αυταρχικού κράτους.
Η αύξηση της ανεργίας και η πτώση του βιοτικού επιπέδου οδηγούν στην εξαθλίωση. Όλα αυτά ενεργοποιούν μια κοινωνική μηχανική αντιστροφής των δεδομένων που μας οδήγησαν στη χρεοκοπία. Από την στιγμή που ξεκίνησε η χρεοκοπία έχει δρομολογηθεί και το επόμενο αναπτυξιακό μπουμ της ελληνικής οικονομίας λοιπόν.
Αυτό θα μπορούσε να καθυστερήσει αν η Ελλάδα είχε ένα φυσικό πόρο επαρκή να επιβραδύνει την τελική κατάρρευση, όπως συνέβη π.χ. με την άνοδο των τιμών της σόγιας και του πετρελαίου σε Αργεντινή και Βενεζουέλα. Δεν έχει όμως, οπότε ο μόνος δρόμος που απομένει να ανακαλύψει είναι αυτός της μόρφωσης και της εργασίας που αναδεικνύουν την ανταγωνιστικότητα.
Έναρξη της πορείας εξόδου από την κρίση δεν σημαίνει επιστροφή στο 2008 και το 1999. Σημαίνει πως σταδιακά κάποιοι εξ ημών θα σταματούν την πτώση και θα αρχίζουν πάλι να σκαρφαλώνουν και να έχουν θετικές προσδοκίες και πάλι....
Όταν αυτή η κατάσταση δημιουργήσει μια κρίσιμη μάζα θα έχει ολοκληρωθεί η αλλαγή του πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού σκηνικού. Το στοίχημα είναι να γίνει αυτό χωρίς έκτροπα και εντός του ευρώ.
capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου