“Και βέβαια θα συνεχίσω. Αυτό έλειπε, ένα ατύχημα, όσο σοβαρό κι αν ήταν, να αλλάξει μια αντίληψη και φιλοσοφία ζωής. Εμείς οι ποδηλάτες δεν το βάζουμε εύκολα κάτω”, δήλωνε το 2008 ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, αναφερόμενος στο ατύχημά του με το ποδήλατο, το οποίο έγινε ανέκδοτο. Υπέστη κάταγμα στο δάχτυλο και στον όγδοο θωρακικό σπόνδυλο, στο ύψος της πλάτης. “Ένας έμπειρος ποδηλάτης με αγωνιστικό ποδήλατο, όπως το δικό μου, ξέρει ότι μπορείς να επιδιορθώσεις βλάβες στις ταχύτητες ή την αλυσίδα εν κινήσει. Πάντα όμως υπάρχει αυτό που λέμε “κακιά στιγμή”. Μια τέτοια στιγμή ήταν και για μένα. Προσπάθησα να διορθώσω τη βλάβη που αντιλήφθηκα ότι υπήρχε στην αλυσίδα, μπλόκαρε ο μηχανισμός”, είχε δηλώσει στον “Κόσμο του Επενδυτή”, με την αλλαγή αλυσίδας εν κινήσει να γίνεται το ανέκδοτο της εποχής.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, υπήρξε πάντοτε “ξένος” προς τη φιλοσοφία του λαού της Ελλάδας. Μπορεί να έγινε ανεκτός λόγω του ονόματος του μπαμπά του, αλλά ποτέ δεν ταίριαξε πραγματικά με την νοοτροπία του Έλληνα. Δεν φαινόταν να ενοχλείται από τα σχόλια που προκαλούσαν οι απόψεις υπέρ της αποποινικοποίησης των μαλακών ναρκωτικών.
Η πρωτοβουλία του για την ελληνοτουρκική φιλία, δεν έπιασε σε ένα λαό που πολεμά με τον γείτονα εδώ και χιλιάδες χρόνια, αλλά εκείνος επέμενε και το έριξε στο… ζεϊμπέκικο. Είναι χαρακτηριστικό του να επιμένει στις απόψεις του, ακόμα και όταν τους έχει όλους εναντίον του.
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν προσπαθούσε να αλλάξει σε τίποτα, όταν του έλεγαν τα λάθη του. Όταν κατέκτησε την εξουσία, έκανε άλλα από αυτά που υποσχέθηκε, πήρε τα πιο αντιλαϊκά μέτρα στη μεταπολίτευση, πιστεύοντας πραγματικά ότι “σώζει” τους πολίτες. Αυτό έκανε εντελώς αντιπαθητικές τις συνήθειές του. Μίλαγε ελληνικά τόσο άσχημα, οσο μιλάει ο Βενιζέλος Αγγλικά. Είχε γεννηθεί στο Σαιντ Πωλ της Μινεσότα. Λάτρευε την τεχνολογία, τα πήγαινε καλύτερα με το λάπτοπ, παρά με τον μέσο Έλληνα. Στο υπουργικό συμβούλιο, ως πρωθυπουργός παρουσιαζόταν με το iPad και το iPad2. Η συνήθειά του να μην γράφει ποτέ αλλά να πληκτρολογεί μόνον στο φορητό του γκατζετάκι, ενοχλούσε τους γύρω του. Τον φαντάζεστε σε καφενείο της Άνω Ρούγας να πληκτρολογεί τα σχόλια του καφετζή ….. για τα προβλήματα του χωριού …
Παράταγε τη χώρα στα προβλήματά της για να κάνει ποδήλατο ή καγιάκ (θα πει βέβαια κάποιος .. ποιά η διαφορά με κάποιον που θα έκανε το ίδιο .. όχι για ποδήλατο ή καγιάκ, αλλά για να πάει στα μπουζούκια …. καμία διαφορά …. αλλά θα ταίριαζε στο λαό περισσότερο.. θα το καταλάβαινε καλύτερα).
Στις 31 Οκτωβρίου του 2010, ο Γιώργος φορώντας μια πολύ εντυπωσιακή μαύρη φόρμα και μαύρα γυαλιά συμμετείχε στο αγώνισμα των δέκα χιλιομέτρων στον 28ο Μαραθώνιο της Αθήνας. Η εικόνα ήταν πρωτόγνωρη για ένα πρωθυπουργό που τεντώνεται μπροστά στις κάμερες, ενώ κατά τα λοιπά η χώρα βρισκόταν σε οικτρή κατάσταση. Ξεκινούσε η αντιστροφή της τάσης σχετικά με την αντιμετώπιση των συνηθειών του Γιώργου από την κοινή γνώμη. Η ώρα των γιαουρτιών είχε φθάσει και η εμφάνισή του ανάμεσα σε τόσο πλήθος θα ήταν η τελευταία.
Ο επίλογος ήρθε στο καφενείο του εθνικού κήπου όπου η φωτογραφία, στην οποία ο Γιώργος Παπανδρέου έπινε τον καφέ του, αφού ζήτησε τις παραιτήσεις των υπουργών του, είχε συμβολισμό βαρύτατο. Μας είπε ότι ”απαλλάχθηκε” από εμάς, τελικά δεν μας συμπάθησε ποτέ και πολύ, όπως ίσως ούτε εμείς.
Δεν γεννηθήκαμε και σπουδάσαμε στις ΗΠΑ, δεν είχαμε μαμά την Margaret, δεν μας ετοίμασε ο μπαμπάς καριέρα Πρωθυπουργού, δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε ποδήλατο για σπορ αλλά πάμε με ποδήλατο στη δουλειά για να γλυτώνουμε το εισιτήριο του λεωφορείου, δεν είμαστε υπέρ των πολλών μεταναστών γιατί δεν μένουμε στην Εκάλη αλλά στην πλατεία Αμερικής όπου έχει πολλούς μετανάστες κι όλους παράνομους, δεν μελετάμε όπως ο Γιώργος τον ελληνικό λαό …… γιατί είμαστε κι εμείς λαός …..
Ο Γιώργος Παπανδρέου δεν προσπαθούσε να αλλάξει σε τίποτα, όταν του έλεγαν τα λάθη του. Όταν κατέκτησε την εξουσία, έκανε άλλα από αυτά που υποσχέθηκε, πήρε τα πιο αντιλαϊκά μέτρα στη μεταπολίτευση, πιστεύοντας πραγματικά ότι “σώζει” τους πολίτες. Αυτό έκανε εντελώς αντιπαθητικές τις συνήθειές του. Μίλαγε ελληνικά τόσο άσχημα, οσο μιλάει ο Βενιζέλος Αγγλικά. Είχε γεννηθεί στο Σαιντ Πωλ της Μινεσότα. Λάτρευε την τεχνολογία, τα πήγαινε καλύτερα με το λάπτοπ, παρά με τον μέσο Έλληνα. Στο υπουργικό συμβούλιο, ως πρωθυπουργός παρουσιαζόταν με το iPad και το iPad2. Η συνήθειά του να μην γράφει ποτέ αλλά να πληκτρολογεί μόνον στο φορητό του γκατζετάκι, ενοχλούσε τους γύρω του. Τον φαντάζεστε σε καφενείο της Άνω Ρούγας να πληκτρολογεί τα σχόλια του καφετζή ….. για τα προβλήματα του χωριού …
Παράταγε τη χώρα στα προβλήματά της για να κάνει ποδήλατο ή καγιάκ (θα πει βέβαια κάποιος .. ποιά η διαφορά με κάποιον που θα έκανε το ίδιο .. όχι για ποδήλατο ή καγιάκ, αλλά για να πάει στα μπουζούκια …. καμία διαφορά …. αλλά θα ταίριαζε στο λαό περισσότερο.. θα το καταλάβαινε καλύτερα).
Στις 31 Οκτωβρίου του 2010, ο Γιώργος φορώντας μια πολύ εντυπωσιακή μαύρη φόρμα και μαύρα γυαλιά συμμετείχε στο αγώνισμα των δέκα χιλιομέτρων στον 28ο Μαραθώνιο της Αθήνας. Η εικόνα ήταν πρωτόγνωρη για ένα πρωθυπουργό που τεντώνεται μπροστά στις κάμερες, ενώ κατά τα λοιπά η χώρα βρισκόταν σε οικτρή κατάσταση. Ξεκινούσε η αντιστροφή της τάσης σχετικά με την αντιμετώπιση των συνηθειών του Γιώργου από την κοινή γνώμη. Η ώρα των γιαουρτιών είχε φθάσει και η εμφάνισή του ανάμεσα σε τόσο πλήθος θα ήταν η τελευταία.
Ο επίλογος ήρθε στο καφενείο του εθνικού κήπου όπου η φωτογραφία, στην οποία ο Γιώργος Παπανδρέου έπινε τον καφέ του, αφού ζήτησε τις παραιτήσεις των υπουργών του, είχε συμβολισμό βαρύτατο. Μας είπε ότι ”απαλλάχθηκε” από εμάς, τελικά δεν μας συμπάθησε ποτέ και πολύ, όπως ίσως ούτε εμείς.
Δεν γεννηθήκαμε και σπουδάσαμε στις ΗΠΑ, δεν είχαμε μαμά την Margaret, δεν μας ετοίμασε ο μπαμπάς καριέρα Πρωθυπουργού, δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε ποδήλατο για σπορ αλλά πάμε με ποδήλατο στη δουλειά για να γλυτώνουμε το εισιτήριο του λεωφορείου, δεν είμαστε υπέρ των πολλών μεταναστών γιατί δεν μένουμε στην Εκάλη αλλά στην πλατεία Αμερικής όπου έχει πολλούς μετανάστες κι όλους παράνομους, δεν μελετάμε όπως ο Γιώργος τον ελληνικό λαό …… γιατί είμαστε κι εμείς λαός …..
Πηγή:pisoporta.wordpress
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου