Όλοι εναντίον όλων στο ΠΑΣΟΚ

Όλοι εναντίον όλων είναι στο ΠΑΣΟΚ. Ο Πάγκαλος ανακαλύπτει ότι το μνημόνιο απέτυχε ασκώντας κριτική από τα «δεξιά», υποστηρίζοντας ότι «απέτυχε γιατί εμείς δεν ολοκληρώσαμε τις μεταρρυθμίσεις που περιείχε» και όχι γιατί ήταν λάθος η συνταγή. Ο αντιπρόεδρος επιρρίπτει τις ευθύνες στον Γ Παπακωνσταντίνου και τον Ευ. Βενιζέλο («είναι προφανώς θέμα ηγεσίας και των μηχανισμών του συγκεκριμένου υπουργείου»), τα βάζει με τον Παπουτσή για την κατάληψη στο κέντρο μηχανογράφησης της ΔΕΗ και στηρίζει «συναισθηματικά» τον Παπανδρέου («είμαι κοντά σε όλους και θα σας έλεγα πρωτίστως με τον Γ. Παπανδρέου την συμβολή του οποίο εκτιμώ στην πρόσφατη περίοδο σε αντίθεση με άλλους που τον λιθοβολούν»).
«Ας μην ξεχνάει ο κ. Πάγκαλος ότι ήταν συντονιστής αυτής της κυβέρνησης», του απαντά ο βουλευτής Γ. Αμοιρίδης

Εκλογές από τη βάση για νέο πρόεδρο, ζήτησε ο Π. Ευθυμίου, ενώ ο Κ. Σκανδαλίδης πάει ακόμη πιο μακριά: ζητά νέο κόμμα «μέσα από την αναγέννηση του χώρου της κεντροαριστεράς» του οποίου «βασικός κορμός του είναι το ΠΑΣΟΚ». Και ο Ραγκούσης, που γνωρίζει τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ από πρώτο χέρι, προτείνει μείωση 25% της κρατικής επιχορήγησης και περαιτέρω μείωση κάθε χρόνο, αλλά και απαγόρευση του δανεισμού των κομμάτων. Μήπως βάζει τις προϋποθέσεις για το νέο κόμμα; Αφού τα υφιστάμενα κόμματα δεν θα έχουν λεφτά, δεν θα έχουν και μηχανισμούς ελέγχου των ψηφοφόρων. Οπότε ανοίγει ο δρόμος για ένα νέο κόμμα που θα στηρίζεται στα μήντια και τους επιχειρηματίες – χρηματοδότες του.
Η ουσία είναι ότι το ΠΑΣΟΚ διχάζεται πάνω στο ερώτημα να μείνει ή να φύγει ο ΓΑΠ. Να συνεχίσει θέλουν Ρέππας, Παπουτσής, Καρχιμάκης, Καστανίδης, Παπαϊωάννου, Μπεγλίτης, Κουτρουμάνης, Ξενογιαννακοπούλου, Γερουλάνος κ.α.
Στον αντίποδα κινούνται οι Λοβέρδος, Βενιζέλος, Διαμαντοπούλου, Ραγκούσης, Βάσω Παπανδρέου, Φώφη Γεννηματά, Πρωτόπαπας.
Αντίθετα στο θέμα της ηγεσίας το ΠΑΣΟΚ… «τριχάζεται». Υπάρχουν οι παπανδρεϊκοί, οι βενιζελικοί και οι της εσωκομματικής τρόικα των Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου, Ραγκούση.
Οι βενιζελικοί λένε ότι έχουν μαζί τους τον Σκανδαλίδη και ότι «απλώνουν» τον έλεγχο στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ (όπου ήδη έχουν περίπου 30 βουλευτές) παίρνοντας από τους παπανδρεϊκούς (Κεγκέρογλου, Μωραϊτης, Οικονόμου, Ζωίδης) και γεννηματικούς, όπως τον Πολυζωγόπουλο. Ο Βενιζέλος ελπίζει να αποδυναμώσει τους προεδρικούς, ο ΓΑΠ να αποσυρθεί και εκείνος να πάρει όλη την ομάδα μαζί του. Στο σχέδιο αυτό κομβικό ρόλο θα παίξει η παρουσία του Ρέππα, που είναι ακόμα στον ΓΑΠ.
Το τρίτο στρατόπεδο, όπου ο Λοβέρδος φαίνεται όλο και περισσότερο από τους άλλους, βρίσκεται σε επαφές με δεκάδες δυσαρεστημένους βουλευτές είτε παπανδρεϊκούς (Μόσιαλος, Μόλαρης, Μπατζελή), είτε βενιζελικούς (Αποστολάκη, Καϊλή). Ειδικό ρόλο έχει αναλάβει η Διαμαντοπούλου που αντιλήφθηκε ότι πρέπει να συγκροτήσει ομάδα και να μην κινείται ως πρόσωπο και έχει συναντηθεί με τους Δριβελέγκα, Αράπογλου.

Τις τελευταίες πάντως ώρες προωθείται από διάφορα στελέχη και βουλευτές ένα σενάριο σύμφωνα με το οποίο γίνεται προσπάθεια να υπάρξει συμφωνία κορυφής για μία και μόνη υποψηφιότητα έτσι ώστε «στην πιο δύσκολη στιγμή της ιστορίας του το ΠΑΣΟΚ να μην πάει σε διχασμό και παρατεταμένη περίοδο εμφυλίου, που μπορούν να το οδηγήσουν και σε διάσπαση».
Το σενάριο αυτό προβλέπει την οικειοθελή αποχώρηση του Γ. Παπανδρέου από την προεδρία του ΠΑΣΟΚ και τη συμφωνία των υπόλοιπων διεκδικητών σε μία διαδικασία εκτός καταστατικού. Δηλαδή έκτακτη σύγκλιση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, εκλογή προέδρου από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και μετά έκτακτη σύγκλιση του Εθνικού Συμβουλίου, το οποίο αρχικά θα αποφασίσει την τροποποίηση του καταστατικού λόγω «ειδικών συνθηκών» και μετά επιβεβαίωση (ή όχι) της απόφασης της Κοινοβουλευτικής Ομάδας από το Εθνικό Συμβούλιο.
Το σενάριο αυτό θεωρείται απ’ όλους ότι ευνοεί τον Ευ. Βενιζέλο, στον οποίο χρεώνουν ότι δεν επιθυμεί την εκλογή νέου αρχηγού από τη βάση.