Κολλημένος με το Μαξίμου…

Κυνικός, αδίστακτος, χωρίς αρχές και στοιχειώδη τσίπα. Πήγε να κάνει, αυτό που λένε οι ρέκτες του κατς «αεροπλανικό» και κόντεψε να ξεχαρβαλώσει το σύμπαν. «Τα ‘μαθες τα νέα πατέρα; Κόντεψα ν’ ανατινάξω την Ελλάδα και την ευρωζώνη». Κι όλο αυτό γιατί; Για να μείνει στα κόλπα, να θρονιαστεί λίγο ακόμη. Τι κι αν Φράγκοι κι Αλαμανοί τον κλωτσούσαν σαν αδέσποτο σκυλί; Τι κι αν στο θλιβερό πρόσωπο του καταρρακώθηκε η Πατρίδα; Κατάπιε αμάσητο το δημοψήφισμα, ξερόβηξε και βγήκε να εγγυηθεί το …μέλλον. Έρμο μέλλον. Όχι, Γιώργο, δεν ψιλοβρέχει. Άλλο πράγμα είναι.

Με δέος έβλεπα τα ανθρωπάκια που όρθια τον χειροκροτούσαν χθες. Είναι τόσο περιδεείς και μεταλλαγμένοι από την κολοβή αλλά καλά αμειβόμενη εξουσία τους, που έχει καμφθεί και το βασικό ένστικτο πολιτικής επιβίωσης τους. Θέλω να δω σήμερα τα μεσάνυχτα ποιοι θα κατεβούν μαζί του στο μπούνκερ της καγκελαρίας για την τελική Πτώση. Χθες για πρώτη φορά είδα να τον πελεκάνε οι πάντες από τηλοψίας. Σοβαροί αναλυτές, επιχορηγημένοι μισέλληνες καθηγητάδες, από αυτούς που πριν κάνανε σέρβις στο δαρμένο παιδί από την Μινεσότα μαζεύοντας υπογραφές, αντζέντηδες σκουπιδιαραίων και τρόφιμοι πρεσβειών, όλοι του ρίχνανε πέτρες και χαρακτηρισμούς, μαζί με τους σοβαρούς του χώρου. Και παραδόξως είχαν δίκιο. Όταν βέβαια βλέπεις τους αρουραίους να καβαλάνε την κουπαστή και να κάνουν το σπορ του Γκρεγκ Λουγκάνις μεσοπέλαγα, σημαίνει ότι το πλοίο πάει για το βυθό να μαζέψει πεταλίδες.
Σήμερα θα φανεί αν κάποιοι στο ΠΑΣΟΚ θέλουν να υπάρξει συνέχεια, αν θέλουν να επιβιώσουν τσακισμένοι ως αντιπολίτευση αλλά πάντως να επιβιώσουν ή αν το κόμμα που ίδρυσε το 1974 ως μαϊμού ΕΑΜ ο Ανδρέας Παπανδρέου, θα σβήσει ως διαλυμένη νεοφιλελεύθερη «Κόζα Νόστρα». Διότι ξέρετε κι η «Κόζα Νόστρα» («η υπόθεση μας») αλλιώς ξεκίνησε στην Σικελία. Από οργάνωση αυτοάμυνας ενάντια στις αυθαιρεσίες των ευγενών, πέρασε στις ληστείες βενζινάδικων, τους εκβιασμούς, την μαστροπεία και το λαθρεμπόριο και κατέληξε στο εμπόριο ναρκωτικών, τα στημένα δημόσια έργα και προμήθειες του δημοσίου, τον παράνομο τζόγο, τις δολοφονίες και την διαφθορά πολιτικών και του εν γένει κράτους. Όλες οι καλές ιδέες, αδέρφια, τελικά κάποτε φθίνουν.
Στο ΠΑΣΟΚ ξέρουν πως στις επόμενες εκλογές, με το Γιώργο αρχηγό και την πολιτική του για κυβερνητική πρόταση προς τον το Λαό, θα φάνε τόσο φούμο, που ο Ίντι Αμίν Νταντά θα μοιάζει ξανθός και γαλανομάτης μπροστά τους. Το θέμα είναι ποιος φόβος θα επικρατήσει. Ο φόβος του πολιτικού αφανισμού κάτω από το μουλαρίσιο πείσμα του μνημονιακού τουρίστα ή ο φόβος για οιμωγές περί «αποστασίας»; Θα φανεί αν η υποταγή στην «υπόθεση τους» είναι ισχυρότερη από το κάλεσμα της υπόθεσης του Έθνους αλλά και το ένστικτο πολιτικής αυτοσυντήρησης ενός εκάστου.
Ο Γιώργος, παίδες, είναι κολλημένος με το Μαξίμου, μη δυνάμενος να απεξαρτηθεί με τις δικές του δυνάμεις. Σε άλλες εξαρτήσεις ουσιών στο στερητικό σύνδρομο παθαίνουν σπασμούς κλπ. Ο Γιώργος στο ενδεχόμενο και μόνο να στερηθεί την εξουσία, παθαίνει κρίσεις μνησικακίας και κωφότητας. Άλλα του λένε, άλλα ακούει, άλλα καταλαβαίνει. Του λένε παραιτήσου κι ακούει συναίνεση. Το «παραιτήσου» με τη «συναίνεση» ούτε ρίμα δεν κάνουν αλλά στην ποιητική του βαλκανικού «σοσιαλισμού» όλα για τον Γιώργο καταλήγουν στο ρεφραίν του σπουδαίου Βασίλη Καρρά: «δεν πάω πουθενά, πουθενά, εδώ θα μείνω».  Εδώ κάηκε όλη η Ελλάδα και όλη η Αθήνα, μέχρι να το ξαναπάρει η φαμίλια το μαγαζί, χώρια το παραμύθι που πούλησε με το καντάρι και θα φύγει έτσι;
Ο άνθρωπος που κάνει τον σταυρό του σαν να παίζει μπαγλαμά και βάζει τα κεριά ανάποδα στο μανουάλι έχει ανατραφεί με αρχές που ασπάζεται παιδιόθεν άπασα η οικογένεια, η βασική των οποίων είναι ότι η ζωή είναι ωραία, όταν είναι κερασμένη από άλλους.  Ε, λοιπόν τέρμα το τζάμπα. Κι είδες, ρε Γιώργο, ούτε η νταντά σου η Έλσα δεν θα σε ψηφίσει. Go home.
Επειδή ξέρετε πόσο διπλωμάτης δεν είμαι, θα σας πω ωμά την άποψη μου. Ό,τι κι αν κάνουν, κωλοτούμπες, αεροπλανικά, όσο κι αν μαζεύουν ρετάλια του ανεπάγγελτου νεοφιλελευθερισμού σε κάμαρες για ίντριγκες, όσα ψέματα, κυνισμό, αμοραλισμό κι αν δείξουν για να κόψουν τον δρόμο στον Αρχηγό της μεγάλης Κεντροδεξιάς, αυτό που φοβούνται δεν θα το αποφύγουν. Τα παραδείσια πτηνά των ΜΜΕ με το γαμψό ράμφος, που ο λαός καλεί παπαγαλάκια, αφού ήδη το γύριζαν το τραγούδι στο τσάμικο και λένε την αλήθεια, απίστευτο αλλά λένε την αλήθεια, σύντομα θα ξεκινάνε τα δελτία και τους σχολιασμούς τους με την φράση «Ο Πρωθυπουργός, κ. Αντώνης Σαμαράς…».
Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη