Ο δρόμος της επιτυχίας είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση Σαμαρά

Λίγο μετά τις εκλογές του 2004, είδα έναν υπουργό της κυβέρνησης Καραμανλή. Εντυπωσιάστηκα από την αισιοδοξία του, την όρεξη για δουλειά και τα πολλά σχέδια που είχε για το υπουργείο του. Δεν συζητούσε καν το ενδεχόμενο αποτυχίας του. Τόσο σίγουρος έδειχνε και δεν ήταν κανένας αιθεροβάμων!

Απόρησε, όταν φεύγοντας από τη συνάντηση,  του είπα «συνήθως τα μεγάλα σχέδια  πνίγονται στις δαγκάνες της καθημερινότητας και ο καιρός περνάει χωρίς να το καταλάβετε. Κάντε πρώτα τα μικρά και τα εύκολα»  Και πρόσθεσα: «αν κάθε μέρα ασχολείστε λίγα λεπτά και συζητάτε τους λόγους για τους οποίους απέτυχε η προηγούμενη κυβέρνηση, θα ριζώσετε στο υπουργείο σας!»

Περίπου τα  ίδια επανέλαβα σ’ έναν υπουργό της Κυβέρνησης Σαμαρά με τον οποίο συνομίλησα χτές. «Έχουμε πάρει το μάθημά μας. Δεν την ξαναπατάμε», απάντησε σχεδόν απόλυτα. Είθε! Αν και πάντα με προβληματίζει η βεβαιότητα των πολιτικών για την ορθότητα των επιλογών τους!

 Ο ωφέλιμος χρόνος

Σχεδόν για όλες τις κυβερνήσεις κρίσιμες θεωρούνται οι «πρώτες εκατό μέρες».  Και έχει μια λογική.

Πρώτον γιατί οι πολίτες πάντα δείχνουν μια κατανόηση στην αρχή. Δεύτερον, γιατί όταν ξεκινάς θετικά, στη συνέχεια αναπτύσσεται μια δυναμική που προσδίδει ταχύτητα στα πράγματα.

Από την άποψη αυτή, και παρά τις ατυχίες που τη χτύπησαν στο ξεκίνημά της, η κυβέρνηση Σαμαρά έχει το Καλοκαίρι μπροστά της για να δώσει  πειστικά  δείγματα γραφής.

Και αυτά τα δείγματα πρέπει να είναι απολύτως θετικά για να μπορέσει να τα κεφαλαιοποιήσει για το μέλλον. Και ίσως είναι η πρώτη φορά που μας παρακολουθούν με μεγαλύτερο ενδιαφέρον από το εξωτερικό παρά από το ..εσωτερικό. Για την ακρίβεια μας την έχουν ….στημένη!

Η κυβέρνηση, αν πραγματικά θέλει να διεκδικήσει με  σοβαρές πιθανότητες τη βελτίωση των δυσμενών όρων του μνημονίου, πρέπει για μια  φορά  να αιφνιδιάσει  με θετικό τρόπο αγορές και εταίρους. Να δείξει τόλμη και αποφασιστικότητα και να πράξει το ….απρόβλεπτο και μη αναμενόμενο! Γιατί απλούστατα δεν έχουμε συνηθίσει να κάνουμε εμείς το πρώτο βήμα. Μέχρι τώρα αγόμεθα και συρόμεθα από τις εξελίξεις.

Από την άλλη πρέπει να ασχοληθούν εντατικά με τα ..ταπεινά προβλήματα της καθημερινότητα τα οποία μπορεί να φαίνονται μικρά, αλλά ταλαιπωρούν χιλιάδες πολίτες, άνευ λόγου.

 Πορεία στα δύσκολα…

Βέβαια η πορεία της κυβέρνησης θα θυμίζει πέρασμα από «Καυδιανά δίκρανα».

Κατ’ αρχήν θα πρέπει να διαχειριστεί την αυξανόμενη δυσπιστία, έως καχυποψία των εταίρων μας. Όποιος είδε τον απαξιωτικό τρόπο με τον οποίο μίλησε ένας απλός υπάλληλος της Κομισιόν, ο εκπρόσωπος τύπου Αλταφάζ, μπορεί να καταλάβει πως μας αντιμετωπίζουν στα υψηλότερα κλιμάκια. Και αυτή η μάχη δεν κερδίζεται εύκολα. Θέλει χρόνο  και ..έργα.

Δεύτερον, η κοινωνία έχει προ πολλού υπερβεί ακόμα και τα έσχατα όρια αντοχής της και δικαιολογημένα αναζητά κάποια ανακούφιση. Μια ανάσα για να αντιμετωπίσει τα ακόμα δυσκολότερα.

Τρίτον, ένα από τα πρώτα προβλήματα που θα κληθεί να διαχειριστεί η κυβέρνηση είναι αυτό που προκύπτει από την ίδια της τη σύνθεση, δηλαδή τη συμμετοχή των άλλων δυο εταίρων. Παρά τα δημοσίως λεγόμενα από τον κ. Βενιζέλο, το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να ….παρακολουθεί αμέτοχο τις εξελίξεις, ειδικότερα σε ότι έχει να κάνει με τη στελέχωση και τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού.

Ο κ. Σαμαράς προΐσταται της Κυβέρνησης, άρα θα έχει και την ευθύνη για τα πεπραγμένα της, αλλά το ΠΑΣΟΚ μπορεί να παραμείνει στην …εξουσία, ελέγχοντας καίρια σημεία της κεντρικής και περιφερειακής διοίκησης. Το έργο το έχουμε ξαναδεί!

Από την άλλη, πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος απώλειας πολύτιμου χρόνου σε ατέρμονες διαβουλεύσεις περί του πρακτέου, με αποτέλεσμα να ανακόπτεται η ορμή των όποιων μεταρρυθμιστικών πρωτοβουλιών.

Τέλος,  δεν πρέπει να διαφεύγει, κυρίως τη Ν.Δ., ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το τρίτο σε δύναμη κόμμα και η ΔΗΜΑΡ το έκτο. Είναι μεν εταίροι στην κυβέρνηση, αλλά δεν δικαιούνται να ασκούν επιρροή στη διαμόρφωση της κυβερνητικής πολιτικής μεγαλύτερη από την κοινοβουλευτική και πολιτική τους δύναμη. Με άλλα λόγια δεν νομιμοποιούνται να αποτελούν τροχοπέδη στα βασικά σημεία του  προγράμματος της ΝΔ.  Και θα αποτελεί μέγα λάθος της ΝΔ, αν υποχωρήσει γιατί θα κληθεί να καταβάλλει το τίμημα.

 Η πίεση για την επιτυχία

Επειδή ένας γάμος,  τον οποίο οι συμμετέχοντες βλέπουν με καχυποψία, έχει μέσα του ισχυρά τα στοιχεία της διάλυσης, εκτιμώ ότι αν τα πρώτα δείγματα γραφής της νέας κυβέρνησης δεν είναι τέτοια που θα την ενισχύσουν στην συνείδηση της κοινής γνώμης, τότε σύντομα θ’ αρχίσουν να αναπτύσσονται  οι φυγόκεντρες δυνάμεις. Τάσεις φυγής..

Τόσο ο κ. Βενιζέλος, όσο και ο κ. Κουβέλης ξέρουν για τους κινδύνους που παραμονεύουν από τη συμμετοχή τους στην κυβέρνηση. Γνωρίζουν και το ρίσκο που ανέλαβαν.

Αν η κυβέρνηση δεν προχωρήσει αποφασιστικά κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης, τότε η (κοινωνική και πολιτική) πίεση θα είναι πολύ μεγάλη για να μπορέσουν να την διαχειριστούν και το πολιτικό κόστος έχει  σχεδόν πάντα  μια παραλυτική επίδραση στις αποφάσεις των πολιτικών αρχηγών.

Ποιά είναι η απάντηση σ’ αυτά;

Υπάρχει μια ρήση που λέει πως «nothing succeeds like success”, δηλαδή τίποτα δεν επιτυγχάνει καλύτερα από την ίδια την επιτυχία!

Αυτό σημαίνει οτι η κυβέρνηση Σαμαρά έχει μόνο μια εναλλακτική δυνατότητα: να επιτύχει. Οχι κάποια στιγμή στο …μέλλον, αλλά αμέσως. Ισως είναι η πρώτη φορά που η πίεση για γρήγορα  αποτελέσματα είναι τόσο ισχυρή.

Και αυτή η πίεση είναι το μόνο της όπλο. Και πρέπει να το χρησιμοποιήσει με κάθε τρόπο για να υπερβεί αντιρρήσεις, να ξεπεράσει διαφωνίες, να αφήσει πίσω της αγκυλωμένες αντιλήψεις και να ξεφύγει από την πεπατημένη που μας οδήγησε εδώ….

 Υ.Γ. Οι χθεσινές αποφάσεις της Ε.Ε. προσφέρουν στην Ελλάδα ένα νέο παράθυρο ευκαιρίας. Δείχνουν και το δρόμο

 Του Κώστα Ροδινού