Αυτοί που θέλουν την Ελλάδα στην κόλαση, ας το σκεφτούν διπλά

Πληθαίνουν πάλι τα δημοσιεύματα και οι επίσημες παρεμβάσεις, που απειλούν την χώρα μας με απίστευτα δεινά σπέρνοντας τρόμο και ζόφο για το μέλλον.

Που;

Σε ένα Έθνος που γνωρίζει την φωτιά, την κόλαση, τον Άδη όσο κανένα.

Σε έναν λαό του οποίου ακόμα και μία αποσπασματικήανάγνωση της ιστορίας θα έσπερνε τον τρόμο σε οποιονδήποτε «τεχνοκράτη του Βορά» που με βαρύγδουπες αναλύσεις και ασκήσεις επί χάρτου προσπαθεί να τιθασεύσει μία ιστορία 4,000 χρόνων.

Προσπαθεί να διαγράψει μνήμες ανθρώπων που γνώρισαν τις πύλες της κολάσεως πολλάκις, μέσα από αίμα, φωτιά και θάνατο για να μπορεί σήμερα να αναπνέει το μύρο της Ελευθερίας.

Μη νομίζετε ότι ο στόχος τους είναι η ελίτ των κρατικών γραφείων και της διαπλοκής.

Αυτοί ενσαρκώνουν τον διαχρονικό ρόλο του Eφιάλτη, του Πήλιου Γούση και του Iούδα μόνο στην πράξη της μειοδοσίας και όχι της Νεμέσεως αφού προφανώς δεν φρόντισαν ποτέ να μελετήσουν το τέλος της ιστορίας, θαμπωμένοι γαρ από την λάμψη των αργυρίων.

Ο στόχος είναι ο ίδιος ο Έλληνας.

Αυτό το κύτταρο παγκόσμιου πολιτισμού και προσφοράς που μπορεί να έμενε σιωπηλός απέναντι στις βέβηλες κραυγές, όταν όμως κάποιοι άνοιγαν τις κερκόπορτες ήταν πάντα σύσσωμος εκεί για να διαφυλάξει την υπερχρονική αυταξία του Δικαίου που ο ίδιος δημιούργησε.

Το Δίκαιο ως ασπίδα απέναντι στην κτηνώδη δύναμη, την μοχθηρία, την μισανθρωπία. Χαρακτηριστικά που έφερα συλλήβδην όλοι οι αποτρόπαιοι εισβολείς.

Από τις ορδές του Ξέρξη μέχρι τον Κεμάλ και τον Αδόλφο.

Και η επίθεση του άδικου είχε πάντα δύο στόχους: Την φυσική και ηθική εξόντωση του Ελληνισμού.

Πως θα μπορούσε άλλωστε να επικρατήσει η φυσική, οικονομική, κοινωνική αδικία, όσο οι δημιουργοί της δικαιοσύνης βαστούσαν ακλόνητες τις Θερμοπύλες;

Πως θα μπορούσε ο «ανίκητος άξονας» των Ούνων να αναμασά τα περί φυλετικής και πολιτιστικής ανωτερότητας όσο οι θεματοφύλακες της Ακροπόλεως, συμβόλου του ανώτατου ανθρώπινου πολιτισμού, έριχναν τα φασιστικά τάγματα και την ανωτερότητα τους στα τάρταρα;

Κάπως έτσι εξηγείται και το ανεκδιήγητο «Οι Ολυμπιακοί αγώνες γύρισαν σπίτι τους» του Ρογκ.

Όντως, γύρισαν στους δεσμοφύλακες τους, που κρατούν ακόμα τα Γλυπτά του Παρθενώνος δέσμια, μαζί με τον πανάρχαιο Ελληνισμό της Κύπρου.

Μόνο με την καπηλεία του Ολυμπιακού πνεύματος θα μπορούσαν οι απόγονοι των δουλεμπόρων, οι φονιάδες των μαθητών της Κύπρου, των γηγενών της υποσαχάριας Αφρικής, οι γενοκτόνοι της Κίνας και της Ινδίας, να φέρουν τον πολιτισμό του αίματος στα μέτρα τους.

Την ίδια στιγμή που ως αμετανόητοι σύμμαχοι του Αττίλα, κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα αποκαλώντας την «πρώην Οθωμανική επαρχία».

Ο λαός μας λοιπόν, έζησε την κόλαση στο πετσί του, όπως και την καπηλεία του πολιτισμού που ο ίδιος δημιούργησε.

Δεν δίστασε όμως ούτε στιγμή να γκρεμίσει τα περίτεχνα παλάτια του πνεύματος για να φτιάξει μετερίζια αγώνα που μέσα τους κυοφορούσαν την νέα γέννα. Δίπλα στην πένα και το τουφέκι.

«Κι αν είναι κι έρθουν χρόνια δίσεχτα,

πέσουν καιροί οργισμένοι,

κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιαγμένα,

κι όσα δέντρα για τίποτ’ άλλο δέ φελάν

παρά για μετερίζια,

μη φοβηθείς το χαλασμό.

Φωτιά! Τσεκούρι!

Τράβα, ξεσπέρμεψέ το,

χέρσωσε το περιβόλι κόφ’ το,

και χτίσε κάστρο απάνω του

και ταμπουρώσου μέσα,

για πόλεμο, για μάτωμα,

για την καινούργια γέννα,

π’ όλο την περιμένουμε,

κι όλο κινάει για να ‘ρθει,

κι όλο συντρίμι χάνεται

στο γύρισμα των κύκλων.»

(Παλαμάς, Πατέρες)

Ας το σκεφτούν διπλά λοιπόν οι φορείς του τρόμου και της μισανθρωπίας πριν κοπιάσουν πιστεύοντας πως θα θερίσουν ανεμπόδιστοι την σήψη που έσπειραν σε ένα Γένος σφυρηλατημένο με φωτιά και ατσάλι.

Θα εκπλαγούν όταν δουν πως η θεόπνευστη Φλόγα της Λευτεριάς δεν έσβησε ούτε με τις Ρεπούσηδες, ούτε με τα κιτσαριά του ηθικοκτόνου life style.

Ας κοπιάσουν για να δουν πως η φλόγα που σιγοκαίει στις ψυχές των Ελλήνων, γίνεται περίλαμπρος Ήλιος, αβάσταχτος για τα βέβηλα μάτια όσων πιστεύουν ότι η Αλήθεια, η Ελευθερία, η Ελλάδα μπορούν να διαπραγματευθούν στα τραπέζια των παγκόσμιων αργυραμοιβών.

www.newsbomb.gr