Τα… φτερά του Βαγγέλη Βενιζέλου

Fallen Angel by Virus69

Σήμερα, και υπό την ασφυκτική πίεση των αγορών σε Ισπανία και Ιταλία πλέον, πολλοί θα αναρωτιούνται τι προέτρεψε τον Βαγγέλη Βενιζέλο, δυναμικό δελφίνο και εν διαρκή υπομονετική αναμονή σίγουρο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, να τεθεί στην καρμανιόλα της κεφαλής του υπουργείου των οικονομικών σε εποχή Μνημονίων.
Δοθείσης της επιστημονικής του αγνοίας των σύνθετων και πολύπλοκων παραμέτρων των αγορών (δεν θα έπρεπε κατ’ ανάγκη να τα γνωρίζει), και της βεβαιότητας της αποτυχίας
-λόγω πάλι λαθεμένης συνταγής (απουσία ανάπτυξης)- του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού αλλά και των επόμενων δόσεων, πολλοί απορούν προς τι η απέλπιδα απόφαση του κου Βενιζέλου να κολυμπήσει τόσο στα βαθειά! Ενδεχομένως, το προσόν του φυσικού εκτοπίσματος να προσδίδει μια σιγουριά, αλλά οι καιροί και οι καιρ(δ)οσκόποι προβλέπουν τρικυμιές και επιλεκτικούς πνιγμούς! Αρκετοί θα σκεφτούν ότι ακριβώς αυτή η έλλειψη της εν το βάθει γνώσης, υπαγορεύει τις αποφάσεις του. Οι περισσότεροι όμως, ενθυμούμενοι «Ζάππεια και συναφή» θα απαντήσουν, η υπερβολική εμπιστοσύνη και το υπερεγώ του. Μετά την αυτογελοιοποίηση μεσω της αυτοπαραίτησης του Γιώργου Παπανδρέου, της ψήφισης του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού νόμου και ενός διαφαινόμενου Βατερλό, είναι δυνατόν ο κ. Βενιζέλος να εμφανίζεται για δεύτερη φορά στο «Ζάππειο» του Μνημονίου και να διακηρύττει «θέτω εαυτόν»;
Προς τι το δις εξαμαρτείν; Ένας ευφυής πολίτικος στο διαμέτρημα του  κ. Βενιζέλου θα έπρεπε να μπορούσε να προβλέψει τις συνθήκες σκληρού ροκ που θα προέκυπταν στις διεθνείς αγορές! Ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού!
Πολύ περισσότερο, θα έπρεπε να γνωρίζει ότι εδώ που φτάσαμε το ελληνικό χρέος, με σημερινούς αριθμούς, κουρεμένους κατά μόλις 11%, δεν βγαίνει! Ούτε τώρα, ούτε ποτέ! Ενδεχομένως, όπως διαβεβαίωσε και ο γενικός γραμματέας του ΟΟΣΑ Άνχελ Γκουρία, η Ελλάδα θα χρειαστεί δύο δεκαετίες (μια ολόκληρη γενιά Ελλήνων!) για να ρίξει το χρέος της κάτω από το 60% του ΑΕΠ, εφαρμόζοντας πιστά τα μέτρα του μεσοπρόθεσμου και του εφαρμοστικού. Το αν αυτά τα μέτρα είναι εξοντωτικά και δεν μπορεί να εφαρμόζονται εις το διηνεκές, είναι κάτι που μάλλον δεν αφορά τον κ. Γκουρία. Άλλωστε, αν βγει και εκτός προβλέψεων δεν θα τον ψέξει κανείς! Πολύ περισσότερο, δεν θα ενοχληθεί καν!
Τον κ. Βενιζέλο όμως; Γύρισε πανηγυρικά (!) από την σύνοδο κορυφής όπου οι εταίροι μας “ενεχειρίασαν” τον τίτλο των επιλεκτικά χρεοκοπημένων εν τη απουσία μας. Όμως σωθήκαμε ξανά! Γύρισε εξ ίσου πανηγυρικά (!) από την Ουάσιγκτον “παρεμβαίνοντας” (!!!) σωτήρια στη διαμάχη Δημοκρατικών-Ρεμπουπλικάνων για την κρίση του αμερικανικού δημόσιου χρέους: εμείς δεν θα γίνουμε Ελλάδα, διακήρυτταν οι πέραν του Ατλαντικού φίλοι, και βλέποντας τα “καλά” μας, διεσώθησαν οι ίδιοι. Προς στιγμήν!
Είναι δυνατόν ο κ. Βενιζέλος να μην ξέρει να διαβάζει νούμερα; Με το μεσοπρόθεσμο, τις παρεμβάσεις του, και το κούρεμα του 11%, στην καλύτερη των περιπτώσεων, το 2015 το χρέος μας θα είναι πολύ πιο πάνω από 130% του ΑΕΠ. Σίγουρα δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Μπήκαμε στο Μνημόνιο Ι όταν το χρέος μας ήταν στο 138%. Μετά τη εξαθλίωση του λαού, την ανεργία, την υποβάθμιση των πάντων, το γενικευμένο ξεπούλημα, η μείωση του χρέους σε ποσοστό ΑΕΠ περιορίζεται ίσως μόνο στο ποσοστό του τελευταίου κουρέματος των φίλων εταίρων, προστιθεμένης και της διεθνούς ρετσινιάς των αγορών, ως επιλεκτικά χρεοκοπημένων! Αυτό ειδικά το τελευταίο φέρει και μελλοντικά κόστη!
Είναι δυνατόν ο κ. Βενιζέλος να μην μπορεί να διακρίνει κινδύνους; Σήμερα οι αγορές επιτίθενται στην Ιταλία και Ισπανία, το ελληνικό χρηματιστήριο καταρρέει, και η Αμερική δεν αισθάνεται καλά. Η φορολογία στη χώρα έχει χτυπήσει ταβάνι (25% των εσόδων, πάμε για 29% με την φερέγγυα και αποτελεσματική Γερμάνια να βρίσκεται στο 27%). Και βέβαια, όλα αυτά στα χαρτιά! Διότι αν δεν έχουν να δώσουν οι φορολογούμενοι από που θα τα πάρουν; Οι κατέχοντες έχουν και… δόντι και… μπάρμπα στην Κορώνη, τουτέστιν είναι προφυλαγμένοι. Από την άλλη, για τους μη έχοντες, οι φυλακές έχουν έξοδα: συσσίτια, φύλαξη, υποδομές… Και οι πιθανές κατασχέσεις θα καταλήξουν σε… μάντρες λόγω έλλειψης ζήτησης.
Είναι δυνατόν ο κ. Βενιζέλος να μην βλέπει που οδηγείται ο ελληνικός λαός; Μπορεί βεβαίως να «κατανοεί» σε διανοητικό επίπεδο (sic) τις θυσίες που καταβάλλει ο ελληνικός λαός, το σίγουρο είναι ότι δεν τις αισθάνεται στο πετσί του! Μπορεί βέβαια θεωρητικά και ως μελλοντικός ηγέτης του να συμπάσχει με τον δοκιμαζόμενο λαό, αλλά αυτό δεν τον αποτρέπει να φροντίζει «τροπολογικά» σε πολυνομοσχέδιο, συναδέλφους «δικηγόρους έχοντες έμμισθη σχέση εργασίας σε επιχειρήσεις του δημοσίου που κλείνουν ή συγχωνεύονται». Δεν τον αποτρέπει επιπλέον και ακόμη πιο σοβαρά, εκτιθέμενος, να φροντίζει ετεροχρονισμένα και «τροπολογικά», στο ίδιο επίσης πολυνομοσχέδιο, τη «συστημική ευστάθεια του τραπεζικού συστήματος τοποθετώντας για τον αναγκαίο χρόνο τα διαθέσιμα κατά τρόπο που να διασφαλίζουν την σταθερότητα του τραπεζικού συστήματος και τα στρατηγικά χρηματοοικονομικά συμφέροντα του δημοσίου» (sic). Και αυτό μετά την τρίτη κατά σειρά έκκληση από πρωτοσέλιδο ευρύτατης κυκλοφορίας εφημερίδας με τίτλο “Όταν ο υπουργός παρακάμπτει τη νομιμότητα”.
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα; Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου! Βέβαια, αυτή τη φορά ενδεχομένως να μην υπάρξει δυστυχής καφετζής και ατυχές συμβάν μετά ριψίματος καφέ. Ενδεχομένως και η «στήριξη» από τα μέσα να επιχειρηθεί σε άλλες ευφάνταστες βάσεις, όπως για παράδειγμα το εύγλωττο. Και το επικοινωνιακό. Ενδεχομένως στην virtual reality εποχή που ζούμε, η ευφράδεια του κ. Deputy Prime Minister να είναι ικανή να αποπληρώσει τα αυξημένα ραβασάκια της εφορίας, τα τέλη κυκλοφορίας, τον φόρο επιτηδεύματος. Ποιος ξέρει! Μένει να αποδειχτεί. Όπως μένει να αποδειχτεί και το αληθές της ελληνικής λαϊκής σοφίας και παροιμίας «το μυρμήγκι όταν θέλει να χαθεί, βγάζει φτερά».
Σημειολογικά σχετικό: Στο τέλος του καλοκαιριού και καθώς αρχίζει να αλλάζει η φύση, τα μυρμήγκια βγάζουν φτερά και χάνονται. Έτσι φαίνεται να διατηρείται μια εναλλαγή και ανανέωση στο εργατικό αυτό είδος των συμπαθών εντόμων. Η ελληνική λαϊκή σοφία όμως, παρομοίασε την απόκτηση των φτερών με ύβρη αμετροέπειας.  Η γιαγιά μου λοιπόν, συνήθιζε να επαναλαμβάνει προς συνετισμό, την χρήσιμη -ιδίως για πολιτικά πρόσωπα- παροιμία: «το μυρμήγκι όταν θέλει να χαθεί, βγάζει φτερά». Δεν θα ήθελα ειλικρινά να πιστέψω, ότι αυτός είναι και ο λόγος που ο Ευάγγελος Βενιζέλος νιώθει τελευταία ότι ίπταται…
effie B.