Το πρόβλημα με το σοσιαλισμό είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν τα λεφτά των άλλων

Όπως λέει και ο μεγάλος Γκαίτε «όταν χρεοκοπούν ο ιδέες, οι λέξεις βγαίνουν στο προσκήνιο.»

Φαίνεται πως το γνωρίζουν καλά αυτό στην Κουμουνδούρου και ιδιαίτερα στο επικοινωνιακό επιτελείο της.

Η στρατηγική επικοινωνίας που έχουν χαράξει δεν είναι τυχαία. Βαδίζει στα χνάρια του ΠΑΣΟΚ, ενός δηλαδή πολυσύνθετου και πολυτασικού κόμματος εξουσίας που θα είναι πάντα «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ.» Η μόνη διαφορά που υπήρχε μέχρι πρότινος ήταν οι θεσμοθετημένες τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες βέβαια καταργήθηκαν με την πρόταση Τσίπρα στο συνέδριο του κόμματος στο ΣΕΦ. Και εγένετο κόμμα…

Όλα αυτά βέβαια δεν συμβαίνουν συμπτωματικά και τυχαία.

H ομάδα επικοινωνίας στελεχώνεται από τεχνοκράτες της επικοινωνίας, υπό την υψηλή επίβλεψη του Ν. Παππά.

Το παιχνίδι των λέξεων

Αρκετά στελέχη του κόμματος, κυρίως αυτά που πρόσκεινται στον Πρόεδρο Αλέξη Τσίπρα, υποστηρίζουν πως η πολυφωνία αποτελεί συστατικό στοιχείο για να είναι βιώσιμο και να στοχεύει με ρεαλιστικούς όρους την εξουσία, ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό αριστερό κόμμα.

Πρωτεργάτης αυτής της άποψης είναι η Ρένα Δούρου, η πρώτη κυρία θα λέγαμε αυτήν την ώρα στην Κουμουνδούρου. Στο πλευρό της βρίσκονται οι οικονομολόγοι ακαδημαϊκοί Μηλιός και Σταθάκης, όπως και η μεγάλη πλειοψηφία των Προεδρικών.

Από την άλλη πλευρά, η Λαφαζανική πτέρυγα, είναι υπέρ μίας περισσότερο σκληρής και συνεκτικής γραμμής, που δε θα παρουσιάζει παραφωνίες και φάλτσα, όπως αυτά των τελευταίων ημερών. Ο κομμουνιστογενής Π. Λαφαζάνης βλέπει ως δείγμα ιδεολογικού εκφυλισμού τέτοια φαινόμενα και για αυτό το λόγο έχει, όπως μαθαίνουμε, μπει στη διαδικασία να δημιουργήσει ένα πολιτικό καταστατικό που θα αποτελεί τον συνεκτικό ιστό του ΣΥΡΙΖΑ.

Προφανώς η συνοχή -αλλά και η μονολιθικότητα- των Οργανώσεων Βάσης του ΚΚΕ, αποτελεί μοντέλο κομματικής οργάνωσης του Π. Λαφαζάνη. Δε πρέπει να ξεχνάμε πως έχει μαζί του μεγάλο μέρος της νεολαίας και κυρίως της φοιτητικής, που κατέγραψε σημαντική άνοδο την τελευταία χρονιά.

Μακρυά από όλα αυτά στέκεται ο Γ. Δραγασάκης η παρουσία του οποίου έχει ατονήσει, θέλοντας και ίδιος να σταθεί έξω από αυτήν την διαμάχη.

Σε κάθε περίπτωση η διαφορετικότητα των απόψεων δεν πρέπει απαραίτητα να συνδέεται μόνο με την κομματική ανωριμότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Συνιστά σε κάποιο βαθμό ένα σαφές δίχτυ συγκράτησης όλων των ανομοιογενών στοιχείων που το ψήφισαν στις εκλογές και εν τέλει συγκρότησής τους σε ένα ενιαία μέτωπο.

Είναι με άλλα λόγια δείγμα στρατηγικής όλο αυτό το παιχνίδι των λέξεων: Από το ευρώ δεν είναι φετίχ του Τσίπρα προεκλογικά φτάσαμε στο ευρώ ως το εθνικό μας νόμισμα, πάλι του Τσίπρα.

Η πολυγλωσσία ενός ανανεωτικού κόμματος της αριστεράς είναι ποιοτικό στοιχείο του οπουρτουνισμού του.

Εδώ όμως είναι και κάτι παραπάνω. Οι λέξεις έχουν το νόημα που τους δίνουμε, ακριβώς γιατί έχουν ήδη χρεοκοπήσει οι ιδέες.

Δεν είναι τυχαίο και δε πρέπει να ξεχνάμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει να εξυπηρετήσει ένα πελατειακό κοινό ανομοιογενές, που το έχει κληρονομήσει από τη μεγάλη σοσιαλιστική δεξαμενή.

Ποιο είναι το επιτυχημένο Success Story του;

Η στρατηγική επικοινωνίας αποτελεί ένα καλό copy paste από την ανδρεο-παπανδρεϊκή ιστορία.

Όπως συμβούλεψε κάποιος επικοινωνιολόγος τον Τσίπρα:

«Αφού κουβαλάς παλιά υλικά, την ίδια παλιά τακτική πρέπει να ακολουθήσεις!»

Την ίδια στρατηγική ακολουθούσε και το ΠΑΣΟΚ για να συγκρατεί τις τάσεις στο κέντρο και τα αριστερά του.

Θυμάστε πόσες φορές βουλευτές του ΠΑΣΟΚ βγαίναν στις τοπικές κοινωνίες και διαφωνούσαν με τις αποφάσεις της κυβέρνησης του κόμματός τους;

Όλα αυτά τα αναχώματα, εμπνεύσεως Λαλιώτη, ήταν και τότε αντικείμενο κριτικής, αλλά ήταν και το βασικό μέσο αναπαραγωγής της εξουσίας.

Με μία μόνο διαφορά:

Ο ΣΥΡΙΖΑ δε μπορεί να τάξει και να ταΐσει τώρα.

Αυτό το γνωρίζουν καλά στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τους το έχουν μεταφέρει και οι Πασοκογενείς που έχουν πάρει μετεγγραφή.

Όταν η πολιτική αδυνατίζει, η επικοινωνία κερδίζει έδαφος.






Θ.
http://www.antinews.gr