Διαπραγματευτές για κλάματα

Σταματάει ο ένας, αρχίζει ο άλλος.

Σώπασε για μια μέρα μετά την αγωνιστική δήλωση στα Χανιά ο Βαρουφάκης, χτύπησε χθες στον STAR ο αναπληρωτής υπουργός Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Ευκλείδης Τσακαλώτος.

Τι αποκάλυψε, μεσούσης της πιο κρίσιμης διαδικασίας ανάμεσα στην Ελλάδα και τους εταίρους της; Κάτι που φαντάζομαι ότι θα το... εκτιμήσουν ιδιαιτέρως:

«Εμείς δημιουργούμε ασάφεια σκοπίμως για τις προθέσεις μας, γιατί πρέπει να ξέρουν ότι είμαστε έτοιμοι για μια ρήξη, αλλιώς δεν διαπραγματεύεσαι...».

Είχε αναφερθεί, ήδη, στην πρόθεση της κυβερνήσεως να έρθει σε ρήξη με την Ευρώπη εάν δεν πάνε καλά τα πράγματα, για να διευκρινίσει αμέσως μετά ότι «ο κόσμος κατανοεί πλήρως ότι η κυβέρνηση δεν έχει αποκλείσει τη ρήξη, ενώ το βασικό της μέλημα είναι το θετικό σενάριο...».

Απόφοιτος της Οξφόρδης, κοσμοπολίτης, καθηγητής Πανεπιστημίου, ο οικονομολόγος υπουργός αποκλείεται να μην αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των στιγμών.

Είναι αδύνατον να μη συναισθάνεται το βάρος των λέξεων, λίγες μόνο ημέρες μετά τον Μαραθώνιο του πρωθυπουργού στις συναντήσεις κορυφής, όπου προσπάθησε να αποκαταστήσει τη χαμένη εμπιστοσύνη, να ξαναβάλει το τρένο στις ράγες.

Ποιο είναι το νόημα, λοιπόν, να διαλαλεί αυτό το αγενές, αντιαισθητικό κόλπο με την περίφημη «ασάφεια»;

Γιατί αποκάλυψε τώρα αυτό το τρομερό... μυστικό μας όπλο;

Σε ποια σχολή διαπραγματεύσεων διδάσκονται τέτοιες ανοησίες;

Και ποιο ρίσκο παίρνει η κυβέρνηση, διά του υπουργού, να δυναμιτίσει τις διαπραγματεύσεις την ώρα που η χώρα επείγεται για συμφωνία και χρηματοδότηση;

Δύο τινά συμβαίνουν: 

Το πρώτο, η κυβέρνηση να προσποιείται ότι διαπραγματεύεται με στόχο έναν έντιμο συμβιβασμό, αλλά στην ουσία να οδηγεί μεθοδικά τα πράγματα σε αδιέξοδο και ρήξη, με στόχο να οδηγήσει τους Ελληνες σε δημοψήφισμα και ίσως εκλογές.
Με τη χώρα σε δεινή οικονομική κατάσταση, την οικονομία παγωμένη, και τις τράπεζες στο χείλος της καταστροφής, αυτή η μεθόδευση είναι τρεις φορές πιο ανατριχιαστική από μια συντεταγμένη επιστροφή σε εθνικό νόμισμα... 

Το δεύτερο, που μοιάζει πιο πιθανό, είναι οι παρόλες για ρήξη και η διαπραγματευτική δυστοκία να εντάσσονται σ’ ένα ευρύτερο επικοινωνιακό παιχνίδι του τύπου «Ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίστηκε σκληρά, αλλά δεν γίνεται αλλιώς».

Τι κρίμα...



Σ.Τσίχλιας
kathimerini