Δύο μήνες μετά τη θριαμβευτική του εκλογή , ο πρωθυπουργός αποφάσισε να
ενημερώσει τη Βουλή και τους πολιτικούς αρχηγούς για το περιεχόμενο των
διαπραγματεύσεων που διεξάγει με τους δανειστές, στο όνομα των οποίων
έχει στραγγίξει κάθε διαθέσιμο ευρώ από τα ταμεία των κρατικών και
ιδιωτικών φορέων, ασφαλιστικών ταμείων και δημοσίων υπηρεσιών.
Στόχος της συζήτησης δεν είναι, προφανώς, να δοθεί έγκριση από την Αντιπολίτευση για τις κινήσεις του Πρωθυπουργού. Μέχρι στιγμής, το Μέγαρο Μαξίμου διακινεί πλήθος πληροφοριών για το τι ΔΕΝ προτίθεται να κάνει αλλά αποφεύγει συστηματικά να ενημερώνει για το τι πολιτικές σκοπεύει να εφαρμόσει.
Τα μέτρα που έχουν μέχρι σήμερα ψηφισθεί από τη Βουλή, είχαν εξαιρετικά βραχυπρόθεσμο και επείγοντα χαρακτήρα και -ως ένα βαθμό- περιγράφουν , τον πανικό για τα δημόσια έσοδα και το άγχος για το «κοινωνικό πρόσημο» κάθε κυβερνητικής πρωτοβουλίας.
Οι περιβόητες 18 παρεμβάσεις που κατέθεσε η Κυβέρνηση στο Brussels Group,
δεν συνιστούν οικονομική πολιτική.
Το χειρότερο είναι ότι, ο κατάλογος των «18 μεταρρυθμίσεων» δεν τυγχάνει ούτε της υποστήριξης της κυβερνητικής κοινοβουλευτική πλειοψηφίας.
Η περιβόητη «αναπτυξιακή διάσταση» της πολιτικής που υποτίθεται ότι θέλει να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση, σκοντάφτει διαρκώς σε παλιομοδίτικα παλαιομαρξιστικά νομοθετικά εκτρώματα που παρεισφρέουν στα νομοσχέδια (όπως το άρθρο 21 που προβλέπει την «προληπτική» παρακράτηση φόρου 26% στις συναλλαγές ελληνικών επιχειρήσεων με εταιρείες που εδρεύουν σε κράτη που έχουν «προνομιακό φορολογικό καθεστώς» ή το άρθρο 31 που προέβλεπε τη θέσπιση της αλληλέγγυας, προσωπικής και εις ολόκληρον ευθύνης των εταίρων και μελών των Δ.Σ. (και των μη εκτελεστικών) των επιχειρήσεων για κάθε οφειλή τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.)
Επιπλέον κάθε υποψία πρότασης για συνεργασία του Κράτους με τον Ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, για αποκρατικοποιήσεις, για εκταμίευση πόρων από το ΕΣΠΑ και απελευθέρωση αγορών, προσκρούει στον φανατισμό του λαϊκισμού και θολού αριστερισμού που δημοσίως και ανερυθρίαστα δημοσιοποιούν τα μέλη της Κυβέρνησης…
Κατά συνέπεια, ο πρωθυπουργός στη Βουλή δεν αναζητά συναίνεση. Συναίνεση σε ποια πολιτική;
Αναζητά άλλοθι από την Αντιπολίτευση για να μπορέσει να διαχειριστεί την πολιτική ανοησία που θρέφει την αντιμνημονιακή ομαδική παράκρουση που ακόμη και σήμερα κυριαρχεί στην κοινωνία…
Χρήστος Κώνστας
Στόχος της συζήτησης δεν είναι, προφανώς, να δοθεί έγκριση από την Αντιπολίτευση για τις κινήσεις του Πρωθυπουργού. Μέχρι στιγμής, το Μέγαρο Μαξίμου διακινεί πλήθος πληροφοριών για το τι ΔΕΝ προτίθεται να κάνει αλλά αποφεύγει συστηματικά να ενημερώνει για το τι πολιτικές σκοπεύει να εφαρμόσει.
Τα μέτρα που έχουν μέχρι σήμερα ψηφισθεί από τη Βουλή, είχαν εξαιρετικά βραχυπρόθεσμο και επείγοντα χαρακτήρα και -ως ένα βαθμό- περιγράφουν , τον πανικό για τα δημόσια έσοδα και το άγχος για το «κοινωνικό πρόσημο» κάθε κυβερνητικής πρωτοβουλίας.
Οι περιβόητες 18 παρεμβάσεις που κατέθεσε η Κυβέρνηση στο Brussels Group,
- για να πάρει την έγκριση από τους «Θεσμούς»
- ώστε να εξειδικευθούν από το «Αthens Group»
- και τελικά να δοθεί οδηγία από το Eurogroup προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα,
- να «ανάψει πράσινο φως», για να χορηγηθούν περισσότερα και ακριβότερα δανεικά κεφάλαια,
- χωρίς να έχει τη χρηματοδότηση του ΔΝΤ,
δεν συνιστούν οικονομική πολιτική.
Το χειρότερο είναι ότι, ο κατάλογος των «18 μεταρρυθμίσεων» δεν τυγχάνει ούτε της υποστήριξης της κυβερνητικής κοινοβουλευτική πλειοψηφίας.
Η περιβόητη «αναπτυξιακή διάσταση» της πολιτικής που υποτίθεται ότι θέλει να εφαρμόσει η νέα κυβέρνηση, σκοντάφτει διαρκώς σε παλιομοδίτικα παλαιομαρξιστικά νομοθετικά εκτρώματα που παρεισφρέουν στα νομοσχέδια (όπως το άρθρο 21 που προβλέπει την «προληπτική» παρακράτηση φόρου 26% στις συναλλαγές ελληνικών επιχειρήσεων με εταιρείες που εδρεύουν σε κράτη που έχουν «προνομιακό φορολογικό καθεστώς» ή το άρθρο 31 που προέβλεπε τη θέσπιση της αλληλέγγυας, προσωπικής και εις ολόκληρον ευθύνης των εταίρων και μελών των Δ.Σ. (και των μη εκτελεστικών) των επιχειρήσεων για κάθε οφειλή τους προς τα ασφαλιστικά ταμεία.)
Επιπλέον κάθε υποψία πρότασης για συνεργασία του Κράτους με τον Ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, για αποκρατικοποιήσεις, για εκταμίευση πόρων από το ΕΣΠΑ και απελευθέρωση αγορών, προσκρούει στον φανατισμό του λαϊκισμού και θολού αριστερισμού που δημοσίως και ανερυθρίαστα δημοσιοποιούν τα μέλη της Κυβέρνησης…
Κατά συνέπεια, ο πρωθυπουργός στη Βουλή δεν αναζητά συναίνεση. Συναίνεση σε ποια πολιτική;
Αναζητά άλλοθι από την Αντιπολίτευση για να μπορέσει να διαχειριστεί την πολιτική ανοησία που θρέφει την αντιμνημονιακή ομαδική παράκρουση που ακόμη και σήμερα κυριαρχεί στην κοινωνία…
Χρήστος Κώνστας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου