Το δίκαιο των δικαίων

Ο​​ι ένστολοι υπήρξαν το μεγάλο ταμπού της μεταπολίτευσης. Η κοινωνική τους αξιοπιστία μπορεί να είχε υποβαθμισθεί μετά τη δικτατορία και την πανωλεθρία της Κύπρου, όμως η θέση τους στον κρατικό μηχανισμό ήταν αντιστρόφως ανάλογη της υποβαθμισμένης τους αξιοπιστίας. Η πολιτική τάξη το 1974 δεν μπορούσε να ξεχάσει, παρά τους λεονταρισμούς της ρητορείας της, πως τον Απρίλιο του 1967 μερικοί μεσαίοι αξιωματικοί του στρατού την είχαν συλλάβει με τις πυτζάμες. Για να συνειδητοποιήσουμε πόσο βαθύ υπήρξε το τραύμα αρκεί να θυμηθούμε πως το 1981, όταν είχε γίνει απόπειρα πραξικοπήματος στην Ισπανία από τον αντισυνταγματάρχη Τεχέρο, κι ενώ οι βουλευτές ήταν πεσμένοι στο πάτωμα ο Χουάν Κάρλος με το θάρρος του, έσωσε τη δημοκρατία. Ο «δικός μας» αρκέστηκε να κάνει μούτρα στη φωτογραφία που βγήκε με τους πραξικοπηματίες. Εν πάση περιπτώσει. Το μόνο που δεν ήθελε η πολιτική τάξη, αριστερά τε και δεξιά, ήταν να δώσει στους ένστολους ερείσματα για να τη συλλάβουν και πάλι με τις πυτζάμες. Αν δεν κάνω λάθος, η

αντιπολίτευση η οποία καταψήφιζε μονίμως τους προϋπολογισμούς της εκάστοτε κυβέρνησης εξαιρούσε πάντα τις δαπάνες για την άμυνα. Η χώρα εξοπλιζόταν για να ανταποκριθεί στις ανάγκες ενός πολέμου που δεν έγινε ποτέ και εν τέλει οι μόνοι που βγήκαν κερδισμένοι ήταν οι Τσοχατζόπουλοι και οι διάφοροι συνεργάτες τους. Μέχρι πρότινος δε οι στρατεύσιμοι ήσαν υπεράριθμοι, μάλλον για να δικαιολογούν τις οργανικές θέσεις αξιωματικών, ακριβώς όπως οι υπεράριθμες σφραγίδες στην έκδοση πιστοποιητικών.

Και στην περίπτωση των ενστόλων ισχύει ό,τι ισχύει σε όλους τους άλλους τομείς, η ισοπέδωση η οποία οφείλεται στην αδυναμία αξιολόγησης. Ενστολος είναι ο σμηναγός που διακινδυνεύει κάθε μέρα τη ζωή του στο Αιγαίο, ένστολος και ο γραφειοκράτης της ιεραρχίας σ’ ένα στρατόπεδο κάπου στην ενδοχώρα. Ενστολος είναι ο αστυνομικός της ομάδας Δίας ο οποίος κινδυνεύει γιατί έχει να αντιμετωπίσει τη σκληρή παραβατικότητα της Αθήνας, ένστολος και ο αστυνομικός που γυρίζει από την άλλη για να μη δει ότι το μηχανάκι πέρασε με κόκκινο και μπλέξει. Οταν λοιπόν αποφασίζει ο σεβασμιότατος υπουργός να επιστρέψει χρήματα στους ενστόλους για να αποκαταστήσει τυχόν αδικίες, κανονικά θα έπρεπε να ξεκαθαρίσει ποιες κατηγορίες ενστόλων έχουν αδικηθεί. Ειδικά όταν έχει να μοιράσει χρήματα τα οποία, για να τα αποκτήσει, έχει καταστρέψει με τον πιο βίαιο τρόπο ολόκληρα κοινωνικά στρώματα. Διότι ο μικρομεσαίος επιχειρηματίας ή ελεύθερος επαγγελματίας του οποίου η ακίνητη περιουσία έχει στην πραγματικότητα δημευθεί και ο οποίος αδυνατεί να σηκώσει το βάρος της φορολογίας που του επιβάλλεται, μπορεί να μην απειλεί τη δημοκρατία με τα όπλα του, όμως χωρίς αυτόν δημοκρατία δεν υπάρχει. Υπάρχει ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου που νομίζει ότι η δημοκρατία εξαντλείται στο γεγονός ότι κάποιοι μπορούν να ψηφίζουν τον Αργύρη Ντινόπουλο. Φοβούμαι πολύ πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα.

Για τους δικαστές δεν έχω και πολλά να πω. Νομίζω ότι οφείλουμε όλοι μαζί να τους ευχηθούμε υγεία, μακροημέρευση και ευημερία και να τους διαβεβαιώσουμε ότι δεν πρέπει να ανησυχούν. Να θυμούνται ότι το δίκαιο είναι με το μέρος τους εξ ορισμού και κανείς δεν πρόκειται να τους το πάρει. Γι’ αυτό ας μη χάνουν το ηθικό τους και με το κεφάλι ψηλά να αντιμετωπίζουν με τη δέουσα αυστηρότητα όλους αυτούς τους μικρομεσαίους οι οποίοι, αδυνατώντας να πληρώσουν φόρους και χαράτσια, θα εμφανιστούν μπροστά τους με το κεφάλι σκυμμένο επειδή δεν έκαναν το χρέος τους απέναντι στη δημοκρατία και το δικαστικό σώμα. Διότι αν αφαιρέσεις ένστολους και δικαστές δεν μένουν και πολλοί για να στηρίξουν τη δημοκρατία. Ολοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να εργαζόμαστε για να τους συντηρούμε πάση θυσία.

  ΤΑΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

kathimerini.gr