Είναι δυνατόν να εμπιστευτούμε την πατρίδα στους ανίκανους αριβίστες της Αριστεράς;

Τα όσα γίνονται στην Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και καθημερινά μέσα στην Κουμουνδούρου επιβεβαιώνουν αυτό που λέει πολύς κόσμος, ακόμη και αυτός που ψήφισε… αριστερά πριν από μερικές εβδομάδες.
«Σ’ αυτούς θα εμπιστευτούμε το μέλλον της χώρας;»
Η παρούσα κυβέρνηση έχει χίλια δύο κακά και ενδεχομένως να πάμε σε εκλογές πολύ σύντομα. Όμως, θα είναι εγκληματικό λάθος να χαρίσουμε σ’ αυτόν τον ΣΥΡΙΖΑ τη δυνατότητα να κυβερνήσει.
Να ήταν ένα κόμμα που έχει αρχή, μέση και τέλος να το καταλάβουμε. Να τους εμπιστευτούμε γιατί έχουν ένα σχέδιο και θα το τηρήσουν να το δεχθούμε. Όμως, αυτοί είναι τόσο άχρηστοι που δεν έχουν σχέδιο ούτε για το πώς πρέπει να είναι οι ίδιοι.
Μα είναι δυνατόν ένα κόμμα στον προθάλαμο της εξουσίας να τσακώνεται για τα αυτονόητα; Είναι δυνατόν να συγκρούονται με τέτοιο τρόπο αυτοί που μέχρι τις εκλογές του Μαΐου έραβαν κοστούμια
υπουργών γιατί είχαν πιστέψει στο σύνθημα «25 ψηφίζουμε, 26 φεύγουν»;
Είναι δυνατόν αυτοί να φτιάξουν συμβόλαιο με το λαό όταν δεν μπορούν να συντάξουν ένα, ενιαίο κείμενο αρχών και κανόνων στο ίδιο τους το κόμμα;
Κι όμως, είναι δυνατόν επειδή απλά ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα φτιαγμένο σε κάποια πολιτική κουζίνα. Είναι ένα συνονθύλευμα το οποίο έχει φτιαχτεί με σάπια ή ανακυκλωμένα υλικά και δημιουργείται για να υφαρπάξει την εξουσία. Και πρόκειται ξεκάθαρα για ένα κόμμα – φερετζές της κεντροαριστεράς, δηλαδή ένα νέο ΠΑΣΟΚ που όμως είναι πολύ χειρότερο διότι έχει μαζί του δυνάμεις νεοσταλινικής κατεύθυνσης.
Πήγαν στην Κεντρική Επιτροπή για να συζητήσουν αν θα συνεργαστούν με την κεντροαριστερά, δηλαδή με ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ και Ποτάμι. Και φυσικά ο Τσίπρας, αριβίστας όπως είναι δεν είπε όχι. Αντιθέτως κατέθεσε πρόταση για μια πλατιά συμμαχία, ικανή να διεκδικήσει την αυτοδυναμία στις επόμενες εκλογές.
Μα καλά; Αυτή είναι η «πρώτη φορά της Αριστεράς;» Αριστερή κυβέρνηση θα κάνει ο Τσίπρας; Και τολμά μάλιστα να το παίζει και πατριώτης λέγοντας πως η πρόταση της πατριωτικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής συμμαχίας απευθύνεται πρώτα από όλα στην ίδια την κοινωνία. Απηύθυνε κάλεσμα ξανά στο ΚΚΕ, στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, στους Οικολόγους Πράσινους καθώς και σε όλες τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον μνημονιακό χώρο, και στρέφονται προς την αριστερά, ενώ στην ίδια κατεύθυνση κάλεσε και τους «ανεξάρτητους βουλευτές, τα ρεύματα και τις ομάδες που αμφισβητούν πλέον ανοιχτά την πολιτική του Μνημονίου».
Διπλή διεύρυνση δηλαδή και όποιος αντέξει. Να κάτσει δηλαδή ο Κουτσούμπας στο ίδιο τραπέζι με τον Βενιζέλο και τον Θεοδωράκη, να τους κάνουν… αέρα οι ΑΝΤΑΡΣίες και όλα αυτά για να γίνει ο Τσίπρας πρωθυπουργός; Απίστευτα πράγματα. Είναι αυτή Αριστερά; Όλοι όσοι πέρασαν από τα μετερίζια της Αριστεράς, οι άδολοι αγωνιστές για μια καλύτερη πατρίδα είναι δυνατόν να ανέχονται έναν τέτοιο ηγέτη;
Για να μας το κάνει πιο καθαρά ο Τσίπρας είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν ζητά «πιστοποιητικό ιδεολογικής και πολιτικής καθαρότητας από κανέναν». «Δεν κρατάμε πολιτικό μητρώο για το παρελθόν» είπε και υπογράμμισε ότι «δεν θα τους αφήσουμε όμως, και δεν πρέπει να τους αφήσουμε, βορά στους εκβιασμούς των μνημονιακών μηχανισμών».
Και συνέχισε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ δε θα γίνει κεντρώος στις θέσεις και αριστεριστής στις συμμαχίες. Θα είναι αριστερός στις θέσεις, αριστερός και στις συμμαχίες. Ριζοσπαστικός στις θέσεις ηγεμονικός και πλειοψηφικός στις συμμαχίες. Ας το πάρουν όλοι απόφαση. Συμβιβασμούς που διατηρούν το σημερινό φθαρμένο status quo, συμβιβασμούς που διαιωνίζουν την τραγωδία των πολλών εν ονόματι της εξουσίας και τους πλούτου των λίγων, ας μην περιμένουν από μας».
Τέλος έστειλε μήνυμα με σκληρή γλώσσα στο εσωκομματικό πεδίο και εν είδη αυτοκριτικής είπε πως «Είναι αλήθεια ότι ένα από τα βασικά ζητήματα που μας βάζουν οι απλοί άνθρωποι, εκείνοι που προσδοκούν από μας, είναι ακριβώς αυτή η εικόνα που δίνουμε προς τα έξω; Πρέπει να αλλάξουμε, πρέπει να σοβαρευτούμε».
«Πιστεύω, για να μην μακρηγορώ, ότι πρέπει άμεσα να προχωρήσουμε σε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο οργανωτικής και πολιτικής ανασυγκρότησης, και να το επικυρώσουμε μέσα από ένα νέο άνοιγμα στον κόσμο με σκοπό την εγγραφή νέων μελών» τόνισε, προαναγγέλλοντας ριζικές αλλαγές.
Στο ίδιο μήκος κύματος, ανέφερε πως «Είμαστε καταδικασμένοι να γίνουμε πλειοψηφικοί. Αλλιώς υπάρχει κίνδυνος να σπαταλάμε τις δυνάμεις μας σε ένα άχαρο πόλεμο αμφιβολιών».»Θα κοιτάξουμε κατάματα τις αδυναμίες μας» είπε, και συνέχισε λέγοντας «Τώρα που ζούμε μια ιστορική δικαίωση. Για να βελτιωθούμε, για να πληθύνουμε, για να επικρατήσουμε».
Αλλά την… εκδίκησή τους την πήρε οι αντιπολιτευόμενοι τον Τσίπρα οι οποίοι κατέθεσαν δύο τροπολογίες, μία για την κοινή δράση και τη συνεργασία της Αριστεράς, όχι όμως και της Κεντροαριστεράς και μία για την οργανωτική ανασυγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ.
Η Αριστερή Πλατφόρμα εξέφρασε την πλήρη διαφωνία της σε ενδεχόμενη συνεργασία κεντροαριστερών δυνάμεων, δηλαδή απέκλεισε συνεργασία με δυνάμεις που προέρχονται από τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ, ενώ με τον τρόπο που είναι διατυπωμένη η τροπολογία αφήνει σαφώς να εννοηθεί η ανησυχία της για τις κατευθύνσεις της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Η τροπολογία αναφέρει ότι για τον ΣΥΡΙΖΑ η ανάγκη τής κοινής δράσης, της συνεργασίας, της συμπόρευσης και της συμπαράταξης όλων των δυνάμεων της Αριστεράς στην Ελλάδα δεν αποτελεί σημαία ευκαιρίας ούτε πεδίο επικοινωνιακής εκμετάλλευσης αλλά υπόθεση κεντρικής στρατηγικής σημασίας.
Σύμφωνα με την Αριστερή Πλατφόρμα, ένα μεγάλο αριστερό μέτωπο δυνάμεων που θα εκτείνεται από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ ως την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τις άλλες δυνάμεις της μη κοινοβουλευτικής Αριστεράς, μέχρι τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής αντισυστημικής οικολογίας δεν είναι ουτοπία, ούτε χίμαιρα αλλά ρεαλιστική δυνατότητα και επιτακτική ανάγκη. Λένε μάλιστα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποκλείσει ρητά κάθε μορφής συνεργασία με δυνάμεις και πρόσωπα που ψήφισαν, στήριξαν και εφάρμοσαν στη Βουλή, από κυβερνητικές θέσεις ή από θέσεις ευθύνης.
Και βεβαίως, από τις ομιλίες διαφάνηκε ότι επικρατεί το απόλυτο μπάχαλο. Μέχρι και τον Τσάβες ως παράδειγμα οργάνωσης ανέφερε ο Αλέκος Καλύβης ο οποίος είπε: «Να επιδιώξουμε συμμαχίες “από τα κάτω”», επεσήμανε και προσέθεσε: «Έτσι έκανε και ο Τσάβες».
Και ξαναρωτάμε: Θα κάνουμε αυτούς τους ανίκανους, αριβίστες, ψευτοαριστερούς κυβέρνηση; Θα τους εμπιστευτούμε τα ηνία της χώρας;