“Τρομοκράτες” στην υπηρεσία της δραχμής και της διαπλοκής

Αν κάποιος καθίσει να αναλύσει χωρίς παρωπίδες την ιστορία της τρομοκρατίας στην Ελλάδα, θα ανακαλύψει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα. Ασφαλώς οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν από το 1975 και μετά για το ποιος είναι ο αρχηγός της 17 Νοέμβρη, ποιοι κρύβονται πίσω από τις άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, ποιοι ήταν οι πραγματικοί τους στόχοι, ποιοι ευνοήθηκαν από την 25ετή δράση της «17Ν» καθώς και ποια είναι τα παιδιά και τα εγγόνια της τρομοκρατίας που συνεχίσουν ακόμη και σήμερα να προκαλούν φόβο στην ελληνική κοινωνία.

Αν εξαιρέσει κανείς τη Ρωσία και την Τουρκία, τα περισσότερα σοβαρά κράτη έχουν ξεμπερδέψει εν πολλοίς με την εγχώρια τρομοκρατία. Μόνο στην Ελλάδα συνεχίζουμε να βρισκόμαστε σε διαρκή συναγερμό, παρά το γεγονός ότι δεκάδες μικροί και μεγάλοι τρομοκράτες έχουν γίνει τρόφιμοι των

φυλακών.

Είτε λόγω ανικανότητας των αρχών (παράδειγμα ο Νίκος Μαζιώτης), είτε λόγω σκοπιμοτήτων που δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, η ελληνική τρομοκρατία ζει και βασιλεύει. Σκοτώνει, γαζώνει με Καλάσνικοφ, βάζει βόμβες όπου και όποτε γουστάρει, συνεργάζεται με εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου, κλέβει τράπεζες και γενικά αμαυρώνει την εικόνα μιας χώρας που σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι εστία τρόμου και έντασης την ίδια στιγμή που αναζητά ξένους επενδυτές.

Υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά, πάντως, στη δράση των τρομοκρατών ανά δεκαετίες στην Ελλάδα. Χτυπάνε σε χρονικές στιγμές που για διάφορους λόγους εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα.

Την ώρα δηλαδή που οι τρομοκράτες καταγγέλλουν τα συμφέροντα και τη διαπλοκή, γίνονται υπηρέτες του συστήματος, η αόρατος χειρ που κυβερνά τον τόπο αποκτά άξιους συμπαραστάτες.

Και το λέμε αυτό διότι και το χθεσινό χτύπημα έχει μια στόχευση. Μία ημέρα πριν κλείσει η χρονιά οι τρομοκράτες χτυπάνε έναν γερμανικό στόχο και δείχνουν ότι θέλουν να τρομάξουν τους ξένους. Κάποιοι θα πουν ότι… χτυπάνε τους εισβολείς, την νέα κατοχή αλλά αυτά είναι για τους ακραίους. Η λογική της αποσταθεροποίησης είναι φανερή κι αν οι τρομοκράτες συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους θα δώσουν μια καλή σπρωξιά στην Ελλάδα προς το γκρεμό.

Η χώρα χρειάζεται ηρεμία, ομαλότητα, σταθερότητα ώστε η όποια ελπίδα εξόδου από τη χώρα υπάρχει να παραμείνει ζωντανή. Οι τρομοκράτες με τα Καλάσνικοφ, αν είναι τρομοκράτες και δεν είναι πληρωμένοι μπράβοι, αυτό που θέλουν να πετύχουν είναι αποδυναμώσουν τη χώρα και να προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες σ’ εκείνους που θα ήθελαν μια Ελλάδα προσκυνημένη και οριστικά χρεοκοπημένη.

Διότι τι άλλο μπορούν να προσφέρουν με μια επίθεση στο σπίτι του Γερμανού πρέσβη και με τον σοβαρό κίνδυνο να σκοτωθεί η 15χρονη κόρη του ή κάποιος άλλος αθώος;

Πόσο πολιτικό είναι το μήνυμα που στέλνουν; Αν είναι πράγματι τρομοκράτες με… ιδεολογία γιατί επέλεξαν έναν τέτοιο στόχο; Χωρίς να θέλουμε να τους προτρέψουμε σε κάποια άλλη ενέργεια, αν είχε ιδεολογικό χρώμα η δράση τους χάθηκαν οι στόχοι; Τόσα λαμόγια, τόσοι επιχειρηματίες ξένοι και Έλληνες, τόσες εταιρείες που εγκληματούν σε βάρος της χώρας και των εργαζόμενων υπάρχουν. Τι τους έφταιξε το σπίτι του πρέσβη; Εδώ η χώρα είναι βουτηγμένη στα σκάνδαλα, οι μίζες πάνε κι έρχονται και οι… τρομοκράτες χτυπάνε έναν τοίχο στις 3.30 τα ξημερώματα;

Επομένως, δεν είναι αυτή επαναστατική πράξη, παρά μόνο μια εμφανής προσπάθεια να παίξουν πρώτο θέμα κανάλια και να ξαναβάλουν την Ελλάδα στο χάρτη των χωρών με βαριά τρομοκρατία. Τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, το μακρύ χέρι που είναι από πίσω και τους καθοδηγεί δεν το ξέρουμε, αλλά σίγουρα κάποιοι βολεύονται από μια χώρα που εμφανίζεται αυτές τις ημέρες –μαζί με τη Ρωσία- να είναι κάτι σαν… Αφγανιστάν.

Κι επειδή οι τρομοκράτες της σύγχρονης εποχής μιμούνται και τους παλαιούς, χτύπησαν ένα στόχο που είχε χτυπήσει η «17Ν» πριν από 15 χρόνια, τότε που ο Ξηρός είχε τραυματιστεί, είχε αφήσει κηλίδες αίματος πίσω του και DNA.

Αλλά αν πάμε στη δράση της «17Ν» τι θα διαπιστώσουμε τελικά; Ότι ήταν οι ιδεολόγοι τρομοκράτες που ήθελαν να ανατρέψουν το κατεστημένο της χώρας ή ότι υπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο αυτό το κατεστημένο;

Μπορεί στην αρχή να ξεκίνησαν ως η εκδίκηση της Αριστεράς κατά των βασανιστών της Χούντας, αλλά τελικά εξελίχθηκαν από τιμωροί σε υπηρέτες του συστήματος. Κάθε φορά που είχε πρόβλημα το ΠΑΣΟΚ, έριχναν και μερικές τουφεκιές. Κάθε φορά που έπρεπε να προωθηθεί μια μεγάλη αλλαγή, σκότωναν και κάποιον.

Ας σκεφτεί κανείς τις δολοφονίες που έκαναν και ποιους βόλεψαν αυτά τα εγκλήματα. Δολοφονήθηκαν παραδοσιακοί δεξιοί εκδότες και τη θέση τους πήραν οι μεγαλοκαναλάρχες που μέχρι σήμερα διαφεντεύουν τα μίντια.

Δολοφονήθηκε ο Μπακογιάννης, η φωνή της μετριοπάθειας και του κατευνασμού, προκειμένου να στηριχθεί αυτό το δίπολο ΠΑΣΟΚ – κακή Δεξιά το οποίο, ανάλογα με το ποιος ήταν στην εξουσία, εξυπηρετούσε και τα ανάλογα συμφέροντα.

Και για να έχουμε καλό ρώτημα, η «17Ν», η επαναστατική αυτή οργάνωση σε πιο σημείο έφερε την επανάσταση; Ποιο μεγάλο συμφέρον έπληξε; Ποιος μεγαλονταβατζής φοβήθηκε; Χτυπήθηκε κανένας διεφθαρμένος πολιτικός όταν η πιάτσα βοούσε για τις μίζες, τα σκάνδαλα, τη διαφθορά;

Έφυγε καμιά γερμανική ή αμερικανική εταιρεία επειδή την χτύπησαν οι τρομοκράτες; Αντίθετα, συνέχισαν να «μιζώνουν» το μισό πολιτικό σύστημα, την ίδια ώρα που οι τρομοκράτες πουλούσαν επανάσταση.

Και την ίδια ώρα που σκότωναν επιχειρηματίες για να βγουν στον αφρό άλλοι μεγαλονταβατζήδες ή που έκλειναν το στόμα δικαστών που άγγιζαν τους ίδιους και τους καθοδηγητές τους.

Εν πάση περιπτώσει, κάτι σάπιο υπάρχει πίσω από την σάπια έτσι κι αλλιώς τρομοκρατία στην Ελλάδα. Και όσο τα χτυπήματα θα διαλύουν τη χώρα προς εξυπηρέτηση αλλότριων συμφερόντων τόσο κάποιοι θα κάθονται αναπαυτικά στις καρέκλες τους και θα απολαμβάνουν το θεάρεστο έργο τους.

antinews.gr