Εκτός τόπου και χρόνου η αντιπολίτευση

Αν υπάρχει κάτι που το πολιτικό σύστημα έχει κάνει εθνικό σπορ είναι η έλλειψη προγράμματος όταν ένα κόμμα είναι στην εξουσία. Ή μάλλον η ύπαρξη προγράμματος που στηρίζεται σε πήλινα πόδια. Που δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα και που καταρρέει τις πρώτες 30 μέρες μιας νέας κυβέρνησης.

Το έχουν κάνει κατά κόρον όλες οι κυβερνήσεις της Μεταπολίτευσης και φυσικά φτάσαμε εδώ που φτάσαμε.

Απίστευτη παροχολογία στην αντιπολίτευση και αλλαγή τακτικής μόλις γίνει κυβέρνηση ένα κόμμα με αποτέλεσμα να έχει πληγεί καίρια το πολιτικό σύστημα της χώρας. Ο κόσμος πλέον δυσπιστεί με όσα ακούει, και καλά κάνει. Για παράδειγμα η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος κανονικά σήμερα θα έπρεπε να έχει 50% και βάλε. Υπάρχει μια κυβέρνηση η οποία στηρίζεται σε έναν αναγκαστικό γάμο δύο εντελώς ετερόκλητων πολιτικών δυνάμεων. Υπάρχει μια

τρόικα που συνεχώς απαιτεί νέα μέτρα παρά την καταστροφή της οικονομίας και της κοινωνίας.

Υπάρχει μια πολιτική τάξη που δεν έχει βάλει μυαλό και συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο της κοροϊδίας, της αδιαφάνειας, της… αφασίας.

Κι όμως, μια νέα παράταξη, μια ισχυρή πολιτική σύμπραξη στο χώρο της Αριστεράς δεν μπορεί να προσελκύσει του πολίτες. Γιατί; Η απάντηση είναι απλή. Διότι ο άλλος έχει βαρεθεί τους ψεύτες οι οποίοι στα λόγια «χτίζουν ανώγεια και κατώγεια».

Έχει βαρεθεί να βλέπει επίδοξους σωτήρες, μάγους της πεντάρας που του υπόσχονται μια σειρά από πράγματα που ποτέ δεν πρόκειται να γίνουν. Ξέρει ο κόσμος πλέον ότι η άμετρη παροχολογία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μόνο μια διαδικασία υφαρπαγής της ψήφου του.

Και αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο, υπάρχει μια μεγάλη διαφοροποίηση που έχει να κάνει με το οικονομικό περιβάλλον της χώρας. Δεν μπορείς, εσύ ένα προοδευτικό αριστερό κόμμα να δίνεις ελπίδες στον ασθενή χωρίς να έχεις καν τα λεφτά να φτιάξεις το φάρμακο.

Οι δηλώσεις του Μανόλη Γλέζου για το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ που κατά τη γνώμη του είναι στον αέρα διότι δεν προβλέπει από πού θα βρεθούν τα λεφτά, ξεγυμνώνει το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και κυρίως το «δόγμα Τσίπρα». Αυτό που λέει ότι άμα τάξεις στον απογοητευμένο τα πάντα, τι θα κάνει, θα υποκύψει και θα ψηφίσει.

Κι όμως, από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υποβάθμισαν τις δηλώσεις αυτές ή τουλάχιστον δεν ασχολήθηκαν καθόλου. Μάλιστα, το σύμβολο του κόμματος, ένα ιστορικό στέλεχος που το περιέφεραν προεκλογικά για να συγκινήσουν και να υφαρπάξουν ψήφους, τώρα το αγνοούν επιδεικτικά διότι λέει την αλήθεια.

Επιμένουν στη λογική των πυροτεχνημάτων, της εύκολης και ανέξοδης αντιπολίτευσης, της παροχολογίας χωρίς κοστολόγηση.

Πώς λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα που υπόσχεται πολιτικές και οικονομικές ανατροπές στην Ελλάδα θα πείσει όταν λέει ψέματα και χρησιμοποιεί τακτικές που αποδοκιμάστηκαν από τους πολίτες;

Ο κ. Γλέζος προσέφερε σημαντική υπηρεσία στον τόπο με τις συγκεκριμένες δηλώσεις του και καλό είναι να τις ξαναδιαβάσουν, όχι μόνο στην Κουμουνδούρου αλλά και σε όλα τα κόμματα. Λαϊκιστές που κάνουν εύκολη αντιπολίτευση υπάρχουν σε όλο το πολιτικό φάσμα.

Να κόψουμε το φόρο ακινήτων, λέει ο ΣΥΡΙΖΑ και πολλοί βουλευτές από όλα τα κόμματα. Που θα βρεθούν τα χρήματα για να καλυφθεί το κενό;

Να κάνουμε χιλιάδες προσλήψεις αντί για απολύσεις. Σύμφωνοι, ποιος δε θα το ήθελε; Αλλά και ποιος θα τους πληρώσει;

Να δώσουμε αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις. Βεβαίως, υπάρχει κανείς που θα το αρνηθεί; Ας μας πουν που είναι η μηχανή που κόβει χρήμα να τρέξουμε.

Και το βασικότερο. Να πούμε στους δανειστές: «άντε στο διάολο» και να πάμε μαζί με τον Στρατούλη να σκίσουμε το μνημόνιο στο Σύνταγμα. Εκεί θα υπάρξει… παλλαϊκή συμμετοχή, όμως, υπάρχει ισοδύναμη λύση;

Είναι, λοιπόν, πολύ εύκολο να κάνεις τζάμπα αντιπολίτευση. Όταν έρχονται τα δύσκολα, όμως, όταν πρέπει να δοθούν απαντήσεις επί της ουσίας, τότε όλοι κάνουν την πάπια.

 antinews.gr