Ένα πουκάμισο αδειανό…

Και ο Καραμανλής φιλούσε σταυρό, αλλά τουλάχιστον αυτός ήξερε τι έκανε.

Ποιος θυμάται το νέο-αριστερό κιτσαριό με την εμφάνιση Αλέξη στον αγιασμό προ μηνός;
Ποιος θυμάται το κάλεσμα στους μαθητές να τα βάλουν με τον Τόμσεν;
Και ποιος θυμάται το καπέλωμα της απεργίας των εκπαιδευτικών από το ΣΥΡΙΖΑ;

Όποιος τα θυμάται, καλύτερα να τα ξεχάσει. Η απεργία στα σχολεία ξεθύμανε από μόνη της σαν

φραπεδιά που ξεχάστηκε σε τραπέζι καφετέριας.

Πολιτικό σχεδιασμό επιπέδου καφετέριας έχουν τα Τσιπράκια και όποιος θυμάται το χάλι της ΔΕΘ, καλύτερα να το ξεχάσει.

Το δράμα του να είσαι ο Τσίπρας είναι να ζητάς εκλογές και να απειλεί ότι θα τις προκαλέσει ο Μιχαλολιάκος.

Και μετά να βγαίνει ο Παπαδημούλης για να πει «Σαμαράς ή τανκς» στη Βουλή και να γίνεις ουρά της Χρυσής Αυγής.Όταν βέβαια, δεν αλληλο-γλείφεσαι με τον Καμμένο.

Με κάτι τέτοια έγινε μάγκας ο Σαμαράς και τρέχουν πίσω του Γερμανό-αμερικανοί και Ισραηλινοί.

Η πολιτική θέλει τύχη αλλά μεγαλύτερη τύχη είναι να πέσεις σε μέτριο αντίπαλο. Σαν καλή κλήρωση στα ευρωπαϊκά ποδόσφαιρα, γιατί ο Αλέξης είναι λάτρης της μπάλας.

Όταν, βέβαια, προλάβαινε και δεν είχε ξεκινήσει τη μεγάλη πορεία, όχι προς το λαό, αλλά προς το τίποτα.

Ένα πουκάμισο αδειανό είναι όλα αυτά.Aλλά,  μάρκας Burberry…

Γράφει το Παρατηρητήριο
του Lykavitos.gr