Αλλά, όπως φαίνεται, αυτό που ενθουσιάζει μια μερίδα ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, δεν συγκινεί το ίδιο την κοινωνία. Είναι άλλο να εκλέγεσαι σε μια κομματική αναμέτρηση κι άλλο να κρίνεσαι από το σύνολο (Φαναράς, Mega 28/9). Τέσσερις απανωτές έρευνες (Alco, Metron Analysis, Pulse, Opinion Poll) έδειξαν ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων μπορεί να βλέπει με περιέργεια ή και συμπάθεια τον νέο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δεν εμπιστεύεται ούτε το πρόσωπο, ούτε το σχέδιο. Εξάλλου, εν μέσω πλημμυρών, ακρίβειας, ανασφάλειας και μεταναστευτικού κύματος οι Έλληνες έχουν άλλες προτεραιότητες.
Οι πρώτες δημοσκοπήσεις δεν δικαιώνουν και όσους πρόωρα πανηγύριζαν ότι ευρέθη ο Μεσσίας του ΣΥΡΙΖΑ και «νάτος νάτος ο πρωθυπουργός». Ποτέ άλλοτε νεοεκλεγείς αρχηγός κόμματος δεν είχε τόσο χαμηλά ποσοστά δημοφιλίας (54% αρνητικές γνώμες, 31% θετικές) όσο ο Κασσελάκης. Σε αποδοχή βρίσκεται κάτω από τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά και κάτω από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που είναι τέσσερα χρόνια πρωθυπουργός και υφίσταται τις αναπόφευκτες φθορές.
Ο νέος αρχηγός, παρά τον μαραθώνιο γοητείας στις κάμερες, δεν κατόρθωσε να ανατάξει ούτε τα ποσοστά του κόμματος: αυτή τη στιγμή, το 40% των πολιτών εκτιμά ότι η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι χειρότερη μετά τη νίκη Κασσελάκη (Alco). Βέβαια δεν γνωρίζουμε αν η Έφη Αχτσιόγλου θα είχε καλύτερη μοίρα. Μπορεί να μη φταίει ο αρχηγός, αλλά η απαξίωση του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία.
Είναι αυτονόητο ότι το project Κασσελάκης έχει δρόμο ακόμα και κάθε πρόβλεψη είναι πρόωρη. Αντιλαμβάνομαι ότι η κοινή γνώμη δεν έχει ζυγίσει οριστικά το «φαινόμενο», ζητάει πίστωση χρόνου για επανεξέταση. Εξάλλου, γιατί να συγκλονιστεί ο μέσος Έλληνας με την είδηση ότι ο Κασσελάκης μοιάζει στον Τραμπ, στον Κένεντι, στον Ωνάση; Ή να πιστέψει ότι βρέθηκε αυτός που θα κερδίσει τον Μητσοτάκη; Αντίθετα, ακούει με δυσπιστία αυτές τις συριζαϊκές υπερβολές και διαπιστώνει ότι όποιος κι αν είναι αρχηγός στον ΣΥΡΙΖΑ, πάλι ο Πολάκης κερδίζει.
Τώρα ο Κασσελάκης θα πρέπει να κάνει διπλή δουλειά για να πείσει. Η υπερέκθεση στις κάμερες, χωρίς πολιτικό σχέδιο, είναι δίκοπο μαχαίρι. Όταν εμφανίζεσαι παντού σαν ένας επιτήδειος performer, κορδωμένος, με μια μόνιμη έκφραση αυταρέσκειας, είναι πιθανό να σε προσέξουν, αλλά όχι να σε πάρουν σοβαρά. Η πολιτική δεν είναι μόνο selfies και κουβεντούλα στο δρόμο, ούτε ένα διαρκές κόκκινο χαλί.
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν επίσης αυτό που όλοι ξέραμε, ότι η μόνη σταθερά στο πολιτικό τοπίο είναι η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Η κυριαρχία του πρωθυπουργού στον μεσαίο χώρο δεν αμφισβητείται, ο ίδιος δεν έχει ανταγωνιστές. Ακόμα και στα δύσκολα, με τεράστιες φυσικές καταστροφές, ο Μητσοτάκης δεν έχει αντιπολίτευση. Παρά τα λάθη και τις αστοχίες, εξακολουθεί να εμπνέει εμπιστοσύνη. Λειτουργεί με έναν σύγχρονο τρόπο και φαίνεται συγκροτημένος. Με τον ΣΥΡΙΖΑ σε πορεία επισφαλούς μετάλλαξης και πιθανής διάσπασης και με το ΠΑΣΟΚ να κινείται κάτω από τα αντιπολιτευτικά ραντάρ, η κυβέρνηση εξακολουθεί να είναι ένα δίχτυ ασφαλείας σε ένα επισφαλές πολιτικό τοπίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου