Οι ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ (και με διαφορά...)

«Σκέψου ότι κάποτε αρκούσε μια μεταγραφή του παιδιού σου, στα όρια της νομικότητας για να παραιτηθεις από Υπουργός», γράφει ένας φίλος.

Ακριβώς έτσι.

Να προσθέσω μόνο πως δεν παραιτείται κανείς ντε και καλά γιατί φταίει ο ίδιος,  γιατί ήταν ανίκανος, γιατί δεν έπραξε ο ίδιος τα δέοντα.


Παραιτείται ακόμη κι αν οι υπ’ αυτόν έκαναν λάθη, υπήρξαν κατώτεροι των περιστάσεων, δεν απέδωσαν τα αναμενόμενα.

Παραιτείται κάποιος από μία θέση ευθύνης, όταν υπάρχουν τόσοι νεκροί, από εκείνη την αίσθηση που είναι κράμα ντροπής και απογοήτευσης, αιδούς και θλίψης, παραιτείται κανείς, από φιλότιμο και μόνο.

Ακόμη κι αν πιστεύει πως «έπραξε ότι καλύτερο μπορούσε».

Εκτός αν είναι ΣΥΡΙΖΑίος.