ΟΤΑΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΜΕΙΣ ΚΟΙΤΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΖΟΥΡΑΡΙ

Σε όλη την Ευρώπη γίνονται κοσμογονικές αλλαγές στο χώρο της Παιδείας. Οι κυβερνήσεις προχωρούν σε μεταρρυθμίσεις των εκπαιδευτικών συστημάτων με βάση τις κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες που δημιουργούν οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις. Η ΨΗΦΙΑΚΗ εποχή, η επανάσταση της τεχνητής νοημοσύνης, η είσοδος της ρομποτικής στην αγορά εργασίας ανατρέπουν τα πάντα και οι προνοητικές χώρες επενδύουν από τώρα στη γνώση για να μη χάσουν το τρένο της προόδου. Το στίγμα της νέας εποχής έδωσε ο καθηγητής του φημισμένου MIT Κωνσταντίνος Δασκαλάκης μιλώντας στην κατάμεστη αίθουσα του ΑΠΘ. 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ όμως στην Ελλάδα οι ειδήσεις για την Παιδεία περιστρέφονται γύρω από τους μπαχαλάκηδες των πανεπιστημίων, τις ανοησίες του παραιτηθέντος υφυπουργού Ζουράρι και τις τριμελείς επιτροπές με τα 5/6 μέλη του υπουργού Γαβρόγλου. Να το ξεκαθαρίσουμε λοιπόν ότι από την κρίση δεν πρόκειται να ξεφύγουμε ποτέ όσο αφήνουμε την Παιδεία σε αλμπάνηδες, που ως βασικές προτεραιότητες έχουν να κομματικοποιήσουν πλήρως τα αμφιθέατρα, να ποινικοποιήσουν τη διάκριση και να βρίσκουν άλλοθι για τους βανδαλισμούς στα πανεπιστήμια. 

Η ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑ ανθεί, οι επιδόσεις των Ελλήνων μαθητών διαρκώς χαμηλώνουν σύμφωνα με τις διεθνείς έρευνες, έννοιες όπως αξιολόγηση δομών, σχολείων και εκπαιδευτικών παραμένουν ταμπού. Στην υπόλοιπη Ευρώπη επενδύουν στην εκπαίδευση και κάνουν ότι μπορούν για να βελτιώσουν το επίπεδο των μαθημάτων και να προσελκύσουν ξένους φοιτητές. 

Η ΚΥΠΡΟΣ έχει αναδειχθεί σε εκπαιδευτικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής και πάνω από 40.000 ξένοι φοιτητές σπουδάζουν στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κυπριακής κυβέρνησης, κάθε φοιτητής παράγει οικονομικό αποτέλεσμα για τη χώρα που ισοδυναμεί με το αντίστοιχο 80 τουριστών. Οι συγκρίσεις είναι θλιβερές και δείχνουν ότι η Ελλάδα έχει ακόμη πολλές δυσκολίες μπροστά της. Η Παιδεία ακολουθεί το δρόμο της εθνικής παρακμής. 

ΧΩΡΙΣ κανένα σχέδιο για το μέλλον, η αντιπαράθεση αναλίσκεται στις... αρλουμπολογίες της ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Εδώ και τώρα χρειάζεται η εφαρμογή ενός εθνικού πλάνου για τη σωτηρία του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική, μπορούμε να δούμε τι έχουν κάνει χώρες όπως η Φινλανδία, η Γαλλία και γιατί όχι η Κύπρος. Τα κροκοδείλια δάκρυα για τη φυγή του επιστημονικού μας δυναμικού στο εξωτερικό να αντικατασταθούν από συγκεκριμένες πολιτικές για την αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Χωρίς άλλες καθυστερήσεις, γιατί όσο ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει το δάσος των εξελίξεων στην εκπαίδευση, εμείς κοιτάζουμε τον Ζουράρι.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ