DEBATE ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΠΕΙΘΑΡΧΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ

Πόσο μια πολυήμερη αποβολή θα συνετίσει έναν έφηβο; Πόσο αυτές οι τρεις, τέσσερις ή πέντε ημέρες εκτός σχολικού περιβάλλοντος θα τον βοηθήσουν να αλλάξει συμπεριφορά; Μήπως θα επιτύχουν το ακριβώς αντίστροφο; Να τον αποξενώσουν τελείως από το σχολείο του; Να τον καταστήσουν δακτυλοδεικτούμενο; Αλλά, τότε, ποιος ο ρόλος του «πειθαρχικού δικαίου» στο σχολείο; Στο σχολείο δεν πρέπει να διδάσκεται η πειθαρχία στους κανόνες μιας οργανωμένης δημοκρατίας;

Η πρόσφατη απόφαση του υπουργού Παιδείας Κώστα Γαβρόγλου να καταργήσει τις πολυήμερες αποβολές (από τρεις έως και πέντε ημέρες) στο γυμνάσιο και στο λύκειο έχει διχάσει την εκπαιδευτική κοινότητα. «Ο σύλλογος διδασκόντων έχει την παιδαγωγική ευθύνη να προβαίνει σε ενέργειες και να εφαρμόζει πρακτικές για τη δημιουργία στο σχολείο του κλίματος που απαιτείται για την υλοποίηση των στόχων της εκπαίδευσης και για τη διαπαιδαγώγηση των μαθητών, έτσι ώστε να σέβονται τους διαφορετικούς ρόλους και να αναγνωρίζουν την ανάγκη τήρησης των κανόνων. Για τον σκοπό αυτό πρέπει να χρησιμοποιεί όλους τους διαθέσιμους τρόπους (π.χ. συμβουλευτικές συναντήσεις με τις υποστηρικτικές εκπαιδευτικές δομές, διαδικασία διαμεσολάβησης) για την αντιμετώπιση κάθε παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς», λέει το σκεπτικό της υπουργικής απόφασης.

Ωστόσο, πώς μπορούν οι εκπαιδευτικοί να επιβάλουν την τάξη στο σχολείο όταν η κοινωνία –πρόσφατα ελέω και της πολιτείας, σε κάποιες εμβληματικές περιπτώσεις– εθίζεται στην ανοχή της παραβατικότητας; Ποιος κρίνει, και με ποιο μέτρο, ποια πράξη ενός εφήβου είναι μεμπτή; Και όταν η... απόκλιση από την προσήκουσα διαγωγή δεν είναι δυνατόν να επανορθωθεί εντός του ίδιου σχολικού περιβάλλοντος; «Αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος μπορεί να επιβάλει μόνο ο σύλλογος διδασκόντων, με απόφαση στην οποία πρέπει να αιτιολογείται ειδικά ο λόγος για τον οποίο κρίνεται ότι δεν είναι δυνατή η επανόρθωση της παρέκκλισης εντός του ίδιου σχολικού περιβάλλοντος και με τη σύμφωνη γνώμη ειδικού των υποστηρικτικών εκπαιδευτικών δομών. Στη συνεδρίαση έχουν δικαίωμα να παρίστανται ο κηδεμόνας του μαθητή, καθώς και το προεδρείο της μαθητικής κοινότητας του τμήματός του και το προεδρείο του μαθητικού συμβουλίου του σχολείου, οι οποίοι αποχωρούν την ώρα της ψηφοφορίας», λέει η υπουργική απόφαση, βάζοντας στο κάδρο και τον μαθητικό «συνδικαλισμό». «Το παιδαγωγικό μέτρο της αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος ισχύει για το σχολικό έτος εντός του οποίου ελήφθη. Από το επόμενο έτος ο μαθητής έχει δικαίωμα να επανέλθει στο σχολείο», ορίζει η απόφαση.

«Οι καθηγητές μπορούν να κάνουν πλέον μόνο παρατήρηση ή επίπληξη στους μαθητές που αυθαδιάζουν, παίζουν με το κινητό τους, χρησιμοποιούν βία, χτυπούν τους συμμαθητές τους, βρίζουν χυδαία την ώρα του μαθήματος ή δεν μπαίνουν στην τάξη την ώρα που χτυπάει το κουδούνι αλλά τριγυρνούν στο σχολείο και ενοχλούν τις υπόλοιπες τάξεις», ανέφερε στην «Κ» εκπαιδευτικός που τάσσεται κατά της προωθούμενης χαλάρωσης των πειθαρχικών μέτρων των μαθητών της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. «Δεν έχει παιδαγωγική αξία να επιβάλλουμε σε μαθητές ακραία μέτρα όπως η πολυήμερη αποβολή. Οφείλουμε να συζητήσουμε τους λόγους των πράξεών του με τον ίδιο τον μαθητή και τους γονείς του», αντιτείνει συνάδελφος. Για το ζήτημα αυτό, η «Κ» αναζήτησε και παρουσιάζει την άποψη δύο έμπειρων εκπαιδευτικών σε ελληνικά σχολεία, οι οποίες, καθώς έχουν αντίθετες απόψεις για το θέμα, αναπτύσσουν με ευκρίνεια τις πτυχές του.