Ελεύθερος Αρθρογράφος:Κείμενο-Παρέμβαση για την ονομασία της ΠΓΔΜ

Η Ιστορία της ΠΓΔΜ:

Η παρουσία της ΠΓΔΜ ως κρατικής οντότητας ξεκινά πρόσφατα, μόλις το 1991, με την απόσχισή της, ως αποτέλεσμα του διαμελισμού της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας, καθώς υπήρξε μία από τις έξι (6) ομόσπονδες δημοκρατίες της χώρας αυτής μετά το τέλος του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου.

Η σύνθεση της εν λόγω χώρας όπως είναι ευρέως γνωστό, παρουσιάζει εθνική πολυμορφία καθώς περικλείει Σλάβους, Αλβανούς, Ρομά, Σέρβους, Τούρκους, Βόσνιους Μουσουλμάνους και ένα μικρό ποσοστό άλλων μειονοτήτων, μεταξύ αυτών και Έλληνες, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι δεν έχει γίνει πληθυσμιακή απογραφή τα τελευταία δεκαπέντε (15) χρόνια περίπου.

Η αρχική κοιτίδα των Σλάβων, δηλαδή ο πρώτος τόπος διαμονής τους, προσδιορίζεται πέραν των Καρπαθίων στις περιοχές της σημερινής ανατολικής Πολωνίας, δυτικής Ουκρανίας και νοτιοδυτικής Λευκορωσίας, ενώ τα μεταναστευτικά ρεύματα που τους έφεραν εκεί που κατοικούν σήμερα ξεκινούν κατά τον 6ο μ.Χ. αιώνα και κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις με μία από αυτές να είναι η περιοχή της Βαλκανικής. Οι τόποι μόνιμης εγκατάστασής τους αποκρυσταλλώνονται σε μεγάλο βαθμό κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα ενώ τον 9ο αιώνα, ξεκινά ο εκχριστιανισμός τους και η είσοδός τους στην Ιστορία (με την έννοια της απόκτησης συστήματος γραφής) τον 9ο αιώνα με τη δράση των Φωτιστών των Σλάβων (και Προστατών Αγίων της Ευρώπης μαζί με τον Άγιο Βενέδικτο τον εκ Νουρσίας, σύμφωνα με το Βατικανό) Αγίων Κύριλλο και Μεθόδιο, μαθητών του Μεγάλου Φωτίου, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως.

ΔΟΜΗΣΗ ,ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΜΕΛΙΣΜΟΣ ΚΡΑΤΩΝ:

Η συστηματική προσπάθεια δόμησης μακεδονικού έθνους και ταυτόσημης εθνικής συνείδησης εντατικοποιείται κυρίως μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλαίσιο του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος της Κομουνιστικής Γιουγκοσλαβίας ,ενώ παράλληλα διαμορφώνεται το πλαίσιο μετασχηματισμού μιας κοινωνίας σε έθνος υπό το πλέγμα ακαδημαϊκών, πολιτικών ηγεσιών και πατριωτικής προπαγάνδας, έτσι ώστε να καλλιεργείται σε βάθος χρόνου η αφύπνιση της εθνικής συνείδησης , προκειμένου να μετατραπεί μετέπειτα σε εθνικό μαζικό κίνημα που δημιουργεί τετελεσμένα γεγονότα και οικειοποιείται σύμβολα του παρελθόντος. Έτσι, συντελείται η αποδόμηση ενός άλλου κράτους που κυριαρχείται από μικρονοϊκούς τακτικισμούς, έλλειψη ικανότητας στρατηγικών δράσεων, μικροκομματισμούς και συμβιβαστικούς ενδοτισμούς θεωρώντας πως αγοράζοντας χρόνο τα ελληνικά πολιτικά κόμματα θα ανέβαλαν ένα σοβαρό για τα ίδια πολιτικό κόστος. Το ίδιο συνέβη και με την ΠΓΔΜ της οποίας οι ιθύνοντες πίστευαν ότι με την πάροδο του χρόνου θα παγιώνονταν η ονομασία “Μακεδονία”... Με την διαφορά που αναφέρεται παραπάνω: του ολοκληρωμένου σχεδίου δόμησης νέου έθνους ως προϊόν κρατικής φαντασίωσης για την εξυπηρέτηση γεωπολιτικών επιδιώξεων στην ευρύτερη Βαλκανική...

ΦΤΑΝΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΗΜΕΡΑ:

Είναι προφανές πως βρισκόμαστε σε ένα νέο κύκλο διευθετήσεων και γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην περιοχή των Βαλκανίων με την συμμετοχή και της χώρας μας. Η υφιστάμενη συγκρουσιακή συγκυρία διαμορφώνεται, σε μεγάλο βαθμό από τη διαπλοκή των συμφερόντων της Δύσης (ΗΠΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑ) και την προσπάθεια ανάσχεσης της οποιασδήποτε επιρροής της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή στη λογική του «διαίρει και βασίλευε». Οι ΗΠΑ επιζητούν λύση εδώ και τώρα ως προς την ονομασία των Σκοπίων ώστε να ενταχθεί η τελευταία στο ΝΑΤΟ. Κι  έτσι, να διαμορφωθούν οι όροι διαιώνισης της επιβολής της Ατλαντικής πολιτικής με ποικίλους τρόπους κατευθύνοντας αποσχιστικές τάσεις και αλυτρωτικές συγκρούσεις στη Βαλκανική χερσόνησο. Συγκεκριμένα τα Σκόπια, όντας ένα κρατίδιο με χαμηλή εθνική ομοιογένεια και με τους Αλβανούς ως δεύτερη εθνική μειονότητα [που δεν τους αφορά η εθνική ολοκλήρωση αλλά η διαβίωση του πληθυσμού τους ,καθώς συγκεντρώνουν περίπου πέντε (5) εκατομμύρια πληθυσμό στο τρίγωνο Αλβανία-Κόσοβο-Σκόπια, κατέχοντας τους υψηλότερους ρυθμούς δημογραφικής ανάπτυξης] τίθεται το ερώτημα ποιό από αυτά τα τμήματα θα κληθεί να διεκδικήσει τον ρόλο του εθνικού κέντρου των αλβανόφωνων. Παράλληλα πρέπει να τονισθεί πως η σταθεροποίηση των Σκοπίων περναει μέσα από τις ενεργές πρωτοβουλίες της Ελλάδας για την  ειρηνική και αναπτυξιακή συνύπαρξη της περιοχής στο εγγύς μέλλον. Επιπρόσθετα, η ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ δημιουργεί μία οιονεί συμμαχία με την Τουρκία, η οποία συντάχθηκε στο πλευρό της χιτλερικής Γερμανίας (1941) που θεωρούσε και εξακολουθεί να θεωρεί την περιοχή ζωτικής σημασίας για τα συμφέροντά της (ενεργειακό-παγκόσμιο εμπόριο). Επιπλέον, υπάρχει σοβαρή πιθανότητα, αναλόγως των ισορροπιών, μιας μελλοντικής διζωνικής συνομοσπονδίας, όπως και στην περίπτωση του Κοσσόβου, καθιστώντας την Ελλάδα ακόμη πιο αδύναμη εν όψει των γεωπολιτικών σχεδιασμών γνωστών κέντρων ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού...

Η χώρα μας οφείλει να κινηθεί με συνέπεια και οξυδέρκεια σε αυτό το γεωπολιτικό παιχνίδι που δείχνει να κορυφώνεται. Λαμβάνοντας υπόψη την γεωγραφική της οντότητα, την ιστορική της ταυτότητα και, πρωτίστως, την ηθική της ευθύνη όχι μόνο έναντι του Οικουμενικού Ελληνισμού αλλά και έναντι των αξιών του Δικαίου και της πανανθρώπινης ειρηνικής συνεργασίας που υπηρέτησε διαχρονικά η Ελληνική Ψυχή. Η εκχώρηση του ονόματος της Μακεδονίας δημιουργεί de facto ανιστόρητες και επικίνδυνες συνθήκες διαβίωσης και υπόστασης των Βαλκανικών λαών σε μία περιοχή η οποία αποτέλεσε στο πρόσφατο παρελθόν την “πυριτιδαποθήκη” της Ευρώπης. Και η αιτία υπήρξε ακριβώς η αλλοίωση της ιστορικής αλήθειας με τον εθνικό αυτοπροσδιορισμό ή ετεροπροσδιορισμό λαών σε βάρος άλλων κρατών. Η ονομασία είναι αλληλένδετη με το Σύνταγμα του κράτους των Σκοπίων και δεν πρέπει να αποσυνδέεται από αυτό καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος διαιώνισης προπαγανδιστικών συμβόλων, σχολικών βιβλίων κ.λ.π.(νομικές δεσμευτικές εγγυήσεις). Το ενδεχόμενο αλυτρωτικών κινήσεων, αν συνδυασθεί με παράλληλη οπισθοχώρηση και εκμηδενιστικές τάσεις ελληνικών πολιτικών φορέων ενδέχεται να δημιουργήσουν τη θρυαλλίδα που θα εμπλέξει τη χώρα μας σε ανεπιθύμητες περιπέτειες...

Η κομματοκρατία είναι υπεύθυνη για τις εθνικές υποχωρήσεις και τον υποβιβασμό της χώρας μας:

Το όνομα της Μακεδονίας θα χαθεί μόνο εάν η Ελλάδα συνθηκολογήσει. Η στάση για τη Μακεδονία της ελληνικής πολιτικής τάξης, εντός και εκτός Βουλής, στη μεγάλη της πλειοψηφία καθώς και αυτή της ψευτοδιανόησης και των μισθοφόρων της ενημέρωσης, δείχνει ότι είναι αντιστρόφως ανάλογη της Ελληνικής ιστορίας, της θέλησης του Ελληνικού λαού.

Η πρόταση του Ελλαδικού πτωχευμένου πολιτικού προσωπικού από τη δεκαετία του ‘90 για σύνθετη ονομασία– «άνω- νέα», κλπ- νομιμοποιεί την κλοπή, την πλαστογράφηση, την προπαγάνδα και τον εθνικισμό των Σκοπίων, που είναι βέβαιο ότι δεν θα τιθασευτεί από την ένταξη της γειτονικής χώρας στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.

Η πρόταση για την ονομασία των Σκοπίων

Για εμάς η πρόταση που πρέπει η Ελληνική πλευρά αταλάντευτα να προτείνει είναι η Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία. Αυτή η πρόταση υπάρχει από το 1993 όταν την κατέθεσε με σχετικά κείμενα ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης:

Κεντρική, γιατί η απόσταση ανάμεσα στα Σκόπια και το νοτιότερο άκρο της Βαλκανικής, το ακρωτήριο Ταίναρο και τα Σκόπια, μέχρι το βορειότερο άκρο, τον Προύθο ποταμό είναι ίδια.

Βαλκανική, γιατί αναφέρεται και αντιπροσωπεύει μια κοινή σε όλες τις εθνικές ομάδες του νέου κράτους συνείδηση ταυτότητα και προσδοκία.

Δημοκρατία, γιατί αυτό το κράτος για την επιβίωση του και μόνο πρέπει να είναι δημοκρατικό. Να εξασφαλίζει σε όλες τις εθνικές θρησκευτικές ομάδες συνθήκες ισότητας, ισονομίας, ισοπολιτείας.

Οι πολίτες του θα εκφράζουν ελεύθερα τη ταυτότητα της εθνικής ή θρησκευτικής ομάδας στην οποία αισθάνονται ότι ανήκουν ή αναγνωρίζονται.

Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους Μακεδόνα, σημαίνει ότι θεωρούν τον εαυτό τους μέρος ενός ιστορικού και μαρτυρικού -λόγω των αλλεπάλληλων διώξεων και καταναγκασμών- κομματιού του ελληνισμού, αυτού που ένωσε το Έθνος των Ελλήνων.

elefterosarthrografos.blogspot.gr