Τρέλα: Το τελευταίο καταφύγιο του απατεώνα (με την πολιτική έννοια)

Το σκεπτικό του Ξυδάκη βουλευτή είναι το ίδιο με του κυρ-Αλέκου: Όταν δεν σου έχει μείνει τίποτα να πουλήσεις...

Φίλες, φίλοι και οι υπόλοιποι, πριν μπω στο κυρίως θέμα, επιτρέψτε μου να διευκρινίσω πως χρησιμοποιώ τους όρους «απάτη», «απατεώνας» κ.λπ. με την αμιγώς πολιτική έννοιά τους.

Σε καμία περίπτωση δεν τους χρησιμοποιω μιλώντας νομικά. Στο κάτω-κάτω δεν υπάρχουν –προς το παρόν τουλάχιστον– στοιχεία που να δικαιολογούν μια τέτοια χρήση και καθόλου δεν θα ήθελα να μοιάσω σε όλους αυτούς που βιάστηκαν να συκοφαντήσουν το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80… και του ’90… και των υπόλοιπων ετών.

Αφού έκανα την απαραίτητη διευκρίνιση, προχωρώ στην ουσία.

Και η ουσία είναι πως ο απατεώνας, όταν πια καταλαβαίνει πως η απάτη του αποκαλύπτεται, όταν νιώθει να σφίγγει ο κλοιός της πραγματικότητας, βλέπει δύο δρόμους να ανοίγονται μπροστά του: 

Ο ένας είναι να ζητήσει συγνώμη και επιείκεια.

Ο άλλος είναι να πουλήσει τρέλα, ελπίζοντας σε ένα μικρό αλλά εξαιρετικά φανατικό κοινό.

Με χαρά διαπιστώνω πως τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, φροντίζοντας για την ψυχαγωγία μας, ακολουθούν τον δεύτερο δρόμο και πουλάνε την τρέλα με το κιλό.

Την αρχή έκανε ο Αλέκος ο Φλαμπουράρης ο οποίος, με την ξεχωριστή περηφάνια που ταιριάζει σε έναν αριστερό αγωνιστή, δήλωσε πως η κυβέρνηση του Αλέκση και του Πάνου «έχει κάνει θαύματα» στην οικονομία.

Από σεμνότητα πρόσθεσε και ένα «με βάση τα δεδομένα», αλλά αυτό μικρή σημασία έχει όταν μιλάμε για θαύματα.

Όποιο κι αν είναι το πλαίσιο, το θαύμα δεν παύει να είναι κάτι που ξεπερνά τα κοινά και ανθρώπινα.

Αλλά ο κυρ-Αλέκος δεν σταμάτησε στη θαυματουργό δράση της πρώτης φοράς αριστεράς με ολίγη από ακροκεντροδεξιά. Με την ευθύτητα του ανθρώπου που έχει φάει τη ζωή του στα πεζοδρομια (προφανώς εννοώ τα πεζοδρόμια των λαϊκών αγώνων) άνοιξε το στόμα του και είπε:

«Μέσα στο 2017 και το 2018 θα δείτε τέτοια ανάπτυξη που θα τρίβετε τα μάτια σας».

Ενδεχομένως πολλοί να εκπλήσσεστε με την ευκολία με την οποία ο υπουργός της Επικρατείας πουλάει την τρέλα του.

Πιθανότατα επειδή έχετε ξεχάσει τις θεοπάλαβες υποσχέσεις και τα εντελώς τρελά συνθήματα με τα οποία το κόμμα του κέρδισε δύο εκλογές και ένα δημοψήφισμα.

Όπως και να έχει, νομίζω πως αυτό που θα μας βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα και τον κυρ-Αλέκο, αλλά και κάθε υπουργό ή βουλευτή του Αλέκση και του Πάνου, είναι η συνειδητοποίηση ότι μιλάμε για ανθρώπους που δεν έχουν να πιαστούν από πουθενά.

Θέλω να πω, πως αν είχαμε να κάνουμε με μια κυβέρνηση που είχε έστω μια επιτυχία, θα μπορούσαν τα στελέχη της να μιλούν για αυτήν, αγνοώντας τις αποτυχίες.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση των Συριζανέλ δεν έχει ούτε μια επιτυχία. Ούτε μία. 

Η θητεία της είναι μια σειρά αποτυχιών οι οποίες διαφέρουν μόνο ως προς το μέγεθος της καταστροφής που προκαλούν.

Το μόνο, λοιπόν, που μένει στον κυβερνητικό βουλευτή ή υπουργό, το μόνο από το οποίο μπορεί να πιαστεί προκειμενου να διασώσει ένα μέρος της πελατείας του, είναι η τρέλα.

Στο κάτω-κάτω εδώ υπάρχουν συμπολίτες που πιστεύουν τα δισεκατομμύρια του Σώρρα, δεν θα βρεθούν κάποιοι να πιστέψουν και τις παλαβομάρες του Φλαμπουράρη;

Το ίδιο σκεπτικό, δηλαδή ότι μπορείς να ξεστομίσεις το πιο τρελό πράγμα και όλο και κάποιοι θα βρεθουν να σε πιστέψουν, υποθέτω πως είχε και ο Ξυδάκης βουλευτής όταν μίλησε για το ελληνικό μεγαλείο στα 180 χρόνια του εθνικού νομίσματος.

«Η Ελλάδα μεγαλούργησε και με δραχμή» ξεστόμισε με περηφάνια γυμνασιάρχη της επταετίας που εκφωνεί τον πανηγυρικό σε κάποια εθνική γιορτή, κάνοντας πως δεν καταλαβαίνει πως η «ψωροκώσταινα» της δραχμής, των πτωχεύσεων, των πραξικοπημάτων, των εμφυλίων και της συνεχούς και αδιάκοπης φτώχειας, τίποτα το μεγαλειώδες δεν είχε.

Παριστάνοντας πως δεν ξέρει πως η σύγχρονη Ελλάδα όχι μόνο δεν μεγαλούργησε αλλά είναι πολύ ευχαριστημένη που κατάφερε και να επιβιώσει παρότι πολλές φορές έκανε ό,τι περνάει από το χέρι της για να μην τα καταφέρει.

Όμως το σκεπτικό του Ξυδάκη βουλευτή είναι το ίδιο με του κυρ-Αλέκου: 

Όταν δεν σου έχει μείνει τίποτα να πουλήσεις, μπορείς πάντα να πουλήσεις τρέλα. 

Ακόμα και η πιο τρελή άποψη, ακόμα και η πιο καταστροφική πρόταση, κάποιους θα γοητεύσει.

Η τρέλα πάντα θα βρίσκει κάποιους αγοραστές αρκεί να είσαι αρκετά αδίστακτος ώστε να βλέπεις κυβερνητικά «θαύματα».

Αρκεί να μην ντρέπεσαι να προφητεύσεις πρωτοφανή ανάπτυξη.

Αρκεί να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις πως οποιαδήποτε αναφορά σε εθνικό νόμισμα μόνο κακό κάνει στη χώρα σου.

Αρκεί να κρύψεις πως οι μόνοι που θα ωφεληθούν από το πέρασμα σε εθνικό νόμισμα θα είναι μόνο όσοι έχουν περιουσία ή εισόδημα στο εξωτερικό.

Αρκεί να μην μπεις στον κόπο να εξηγήσεις πως όσο πιο φτωχός είναι κάποιος τόσο περισσότερο θα υποφέρει με τη «μεγαλειώδη» δραχμή.

Αρκεί να είσαι εκείνο το είδος του καπετάνιου που από το να παραδεχτεί τα λάθη του και να ζητήσει συγνώμη, προτιμά να βουλιάξει το πλοίο μπας και γλιτώσει κι από τους μάρτυρες της ανικανότητάς του.

Και μπράβο σου.

Υ.Γ. Σύμφωνα με τον αρχηγό του Ξυδάκη, το να θέσει κανείς το θέμα της δραχμής «θα ήταν ανοησία ή πραγματική προδοσία». 

Ο Ξυδάκης, είτε ανόητος είτε προδότης σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, παραμένει κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ. 

Τρέλα δεν είναι;


Μάνος Βουλαρινός
athensvoice.gr