Tώρα σε θέλω κάβουρα…

Επειδή δεν μου αρέσει να παριστάνω τον μΧπ (μετά Χριστόν προφήτη), έγραψα εγκαίρως, σύμφωνα με τις πληροφορίες και εκτιμήσεις που τότε υπήρχαν, γιατί ο Σαμαράς (και δευτερευόντως ο Βενιζέλος) βολεύονται με τις πρόωρες εκλογές, από διαφορετική οπτική γωνία ο καθένας.

Βεβαίως, αυτό μοιάζει αντιφατικό. 

Πώς είναι δυνατόν οι εκλογές να βολεύουν κάποιον που (φαίνεται ότι) θα ηττηθεί; Και αντιστρόφως: είναι δυνατόν αυτός που (φαίνεται ότι) θα νικήσει να γίνει θύμα αυτής της νίκης του;

Ας προσπαθήσουμε να τα δούμε με όση γίνεται καθαρότητα, τώρα που τα δεδομένα είναι όλα πάνω στο τραπέζι.

Από τη στιγμή που Σαμαράς και Βενιζέλος συναποφάσισαν ότι δεν θα υπογράψουν τη νέα συμφωνία

με την τρόικα, ήξεραν ότι οι πιθανότητες να οδηγηθεί η χώρα σε πρόωρες εκλογές ήταν τουλάχιστον 50%. Άρα συνειδητά έσπρωξαν τις εξελίξεις προς τα εκεί, με στόχο να έχουν τις μικρότερες δυνατές απώλειες. Είναι η θεωρία του «μικρότερου κακού».

Από την άλλη πλευρά, η μανιακή επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ για «εκλογές εδώ και τώρα» τον φέρνει αντιμέτωπο με την ωμή πραγματικότητα διαφορετικά απ’ ό,τι είχε υπολογίσει η ηγεσία του. Είχαν πιστέψει ότι Σαμαράς και Βενιζέλος θα κατέληγαν σε συμφωνία με την τρόικα. Η οποία, λόγω νέων επαχθών όρων, θα οδηγούσε αναπόφευκτα σε πρόωρες εκλογές (τον Μάρτιο), λόγω αδυναμίας εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας.

Ό,τι έγινε και τώρα, δηλαδή, αλλά με δύο διαφορές, που μπορούν να αποβούν καθοριστικές για το μετά.

Πρώτον, δεν υπάρχει συμφωνία με τους δανειστές και η αβεβαιότητα κυριαρχεί. Η αβεβαιότητα ενισχύει τους κινδύνους και την κινδυνολογία. Η κινδυνολογία δεν βολεύει το κόμμα που προηγείται. 

Συμπέρασμα: ο ΣΥΡΙΖΑ θα βολευόταν καλύτερα, αν οι εκλογές γίνονταν με υπογεγραμμένη τη συμφωνία με την τρόικα. Θα είχε διπλό κέρδος: και θα είχε για ψωμοτύρι την καταγγελία της συμφωνίας των Σαμαρά και Βενιζέλου και, ταυτόχρονα, η αβεβαιότητα θα ήταν περιορισμένη και η κινδυνολογία λιγότερο αποδοτική.

Δεύτερον, αν υποθέσουμε ότι τα προγνωστικά επιβεβαιωθούν, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα κληθεί να υπογράψει τη νέα συμφωνία. Δεν θα μπορεί, δηλαδή, να πει «τι να κάνουμε, έτσι τα βρήκαμε, οι προηγούμενοι μας έχουν δέσει χειροπόδαρα». 

Αντίθετα, τώρα θα κληθεί να αποδείξει ότι ισχύουν όσα καταγγέλλει όλα αυτά τα χρόνια. Δηλαδή, ότι Σαμαράς και Βενιζέλος υποτάσσονται στα κελεύσματα των δανειστών και μια «κυβέρνηση της Αριστεράς» θα ακολουθήσει άλλο δρόμο και θα τα καταφέρει καλύτερα. 

Γνωρίζω ότι οι πιο νουνεχείς από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι προβληματισμένοι και ανήσυχοι. 

Θα προτιμούσαν την πρώτη εξέλιξη. Σαμαράς και Βενιζέλος να βγάλουν (όλο) το φίδι από την τρύπα, και η (όποια) κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να πάει παρακάτω, χωρίς να έχει ως πρώτη βαριά αποστολή να υπογράψει μια νέα συμφωνία. Αυτή θα ήταν, πιστεύω, η καλύτερη εξέλιξη και για τη χώρα.

Όμως, οι υπολογισμοί δεν βγαίνουν πάντα όπως τους θέλουμε. Ήρθαν αλλιώς τα πράγματα και ο σοφός ψηφοφόρος θα δώσει τη λύση. Αν η κάλπη επιβεβαιώσει τα προγνωστικά, τα κάρβουνα θα είναι εκεί έξω απλωμένα και θα περιμένουν τους ερχόμενους να περπατήσουν πάνω τους. Εδώ σε θέλω κάβουρα (Αλέξη) και καβουράκια (ΣΥΡΙΖΑίοι και όποιοι άλλοι, σύμμαχοι). Η ώρα της αλήθειας φτάνει.

Όποιος νοιάζεται για τον τόπο και όχι για το κόμμα του, μόνο μια ευχή μπορεί να κάνει και μια επιθυμία να έχει: μακάρι οι ερχόμενοι να τα καταφέρουν καλύτερα. Να περπατήσουν σβέλτα πάνω στα κάρβουνα σαν τους αναστενάρηδες (όχι σαν τον κάβουρα). Και να μην καούν. Ούτε κι εμείς μαζί τους.




Γ.Καρελιάς
protagon.gr