Δεν θα μείνει τίποτα όρθιο έτσι και πάμε σε εκλογές

Πέρα από τη μάχη ενάντια στο κακό, πιο σκληρός είναι ο πόλεμος με το Χαζό.

Ή βγάζουμε Πρόεδρο ή βγάζουμε τα μάτια μας! 

Μη λέμε μετά... ότι δεν το ξέραμε!

Σε ένα κανονικό κράτος και όχι μια ΓΕΛΟΙΑ χώρα, όπως έχουμε ξαναπεί, θα καθόντουσαν ο Σαμαράς με τον Τσίπρα και θα το συζήταγαν μεταξύ τους: 

«Ακου, αδελφέ, φτάσαμε στο σημείο να εξαρτάται η Ελλάδα απ’ το αν θα πουν ναι ή όχι κάποια περιθωριακά ή γραφικά κόμματα, που όλα μαζί φλερτάρουν με το 5%-7%.

Είναι σοβαρό τώρα αυτό, να εκβιάζομαι εγώ σήμερα, ή ΕΣΥ ΑΥΡΙΟ, από πέντε-δέκα ανεξέλεγκτους,
που ο καθένας έχει τα συμφέροντά του; Μήπως πρέπει να το ξαναδούμε απ’ την αρχή, αφού ΠΡΟΦΑΝΩΣ κάτι πάει λάθος;».

Διότι αν ολόκληρη συμφωνία με την Ε.Ε. -καλή ή κακή, εξαρτάται τόσο καιρό από τη συγκαταβατικότητα και... τα νταραβέρια, κακά τα ψέματα, κάποιων νομα­ταίων του Βενιζέλου- και γενικώς τα πάντα πήγαν να τιναχτούν στον αέρα για τον αξιολογότατο ως ηθοποιό Χαϊκάλη, πού θα σταματήσει αυτό το χάλι; 

Τι θα καταλάβει στο κάτω-κάτω κι ο ίδιος ο Αλέξης αν τα φέρει η ζωή και στην κυβέρνηση τύπου «πρώτη φορά Αριστερά» λογοδοτεί καθημερινά στον... συνεργαζόμενο Γιωργάκη Παπανδρέου, ας πούμε; 

Οταν η Ιστορία επαναλαμβάνεται σαν τιμωρία!

Α, ναι, για... αντίβαρο μπορεί να ’χει τον Καμμένο. Αρκεί να φανταστεί κανείς την εξίσωση ΣΥΡΙΖΑ - ΓΑΠ - ΑΝ.ΕΛ., ανεξάρτητα από τη σοβαρότητα των τριών πόλων ξεχωριστά που εκτιμούν όλοι ιδιαιτέρως, για ν’ αντιληφθεί ότι η οικονομία είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να εξαρτάται απ’ τους πολιτικούς. 

Αλλά κι απ’ τους ψηφοφόρους, τολμώ να πω. 

Και ως εδώ.

Επειδή στην Ιστορία είχαμε κι άλλα φαινόμενα μαζικής παράνοιας που οδήγησαν σε ομαδικές αυτοκτονίες φυλών και λαών που πίστευαν ότι έρχεται η συντέλεια του κόσμου ή δεν ξέρω γω τι άλλο, αισθάνομαι ότι τα περιθώρια για κουβέντα έχουν τελειώσει. 

Ο,τι είπαμε, είπαμε, όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, κι από δω και πέρα τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει αυτό που θα συμβεί. 

Ενδεχομένως -το ευχόμαστε- τελευταία στιγμή κάποιοι βουλευτές να ’ρθουν στα συγκαλά τους και να καταλάβουν ότι το να πάμε τέτοια εποχή σε εκλογές είναι σαν να ετοιμαζόμαστε Πρωτοχρονιά για καλοκαιρινές διακοπές. 

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΤΑΪΜΙΝΓΚ.

Ή αλλιώς, το τάιμινγκ του θανάτου! 

Αν η στοιχειώδης λογική επικρατήσει, τότε μπορεί και να γλιτώσουμε μια αχρείαστη έως δραματική περιπέτεια και να συρθούμε σιγά-σιγά προς κάπως καλύτερες μέρες. 

Αν όμως δεν το καταλάβουμε κι αποφασίσουν όλοι μαζί... οι πολιτικοί ότι πρέπει να... αυτοκτονήσουμε γιατί έτσι λέει το... καταστατικό του κόμματος (απ’ το οποίο μπορεί και να έφυγαν κάποιοι, π.χ. Τατσόπουλος), τι κάνουμε, αδέλφια; 

Τουλάχιστον παλιά λέγαμε ότι υπάρχουν οι δυνάμεις του Καλού και του Κακού, του Σκότους και του Φωτός, κατά τον αείμνηστο, και πάει λέγοντας.

Τώρα έχουμε να παλέψουμε όχι με τις δυνάμεις του Καλού ή του Κακού, αλλά... του ΧΑΖΟΥ! 

Δεν αναφερόμαστε σε κανέναν συγκεκριμένο για να μη μυγιαστεί όποιος έχει τη μύγα, αλλά σ’ εκείνους που πιστεύουν τις ΧΑΖΟΜΑΡΕΣ. 

Αμα δηλαδή πετάει ο πολιτευτάκιας μια μπαλαφάρα του τύπου «θα χορεύουμε τις αγορές όπως γουστάρουμε», ή ότι θα πάρουν πίσω άπαντες όσα έχουν χάσει στη διετία, ή, ξέρω γω, ότι καμία τάξη δεν πρόκειται... να ζημιωθεί ό,τι και να γίνει... ΤΙ ΝΟΗΜΑ ΕΧΕΙ η συζήτηση; 

Φταίει αυτός όταν τόσο χοντρή μπαρούφα κάθονται και τη χάβουν σαν ΧΑΝΝΟΙ; 

Ε, θα τους πει κι άλλη αφού τα θέλει ο κ.... που ’χουν στο κεφάλι! 

Οι δυνάμεις ΤΟΥ ΧΑΖΟΥ είναι ανίκητες ακριβώς επειδή ΔΕΝ καταλαβαίνουν. 

Οπότε...

Οπότε πάσα συζήτηση περιττή κι ο σώζων εαυτόν σωθείτω. 

Αυτό είναι το κλίμα που θα επικρατήσει αν ο Μεϊμαράκης «σφυρίξει» άκαρπη και την τρίτη ψηφοφορία και προκηρυχθούν εκλογές. 

Δεν θα μείνει ΤΙΠΟΤΑ όρθιο. 

Το μόνο που μπορώ να πάω στοίχημα 100:1 άνευ φόβου και πάθους. 

Δεν θα μείνει ΤΙ-ΠΟ-ΤΑ ΟΡΘΙΟ, άπαξ κι έχει μια κάποια οποιαδήποτε ανταλλακτική αξία. 

Ο πάντα ψύχραιμος και υπεύθυνος λαός, που τρέχει στα σούπερ μάρκετ ακόμη κι αν γίνει πόλεμος στη Λαπωνία (μπας και ξεμείνει από ρέγκες), θα αντιδράσει, όπως όλοι φανταζόμαστε.

Δεν χρειάζεται να το περιγράψουμε, για να μη θεωρηθεί προτροπή, αλλά νομίζω ότι καταλαβαινόμαστε. 

Ο,τι ΠΕΤΑΕΙ κι ό,τι ΚΟΛΥΜΠΑΕΙ θα πάει-πάει-πάει και... θα μας γράφει.

Αυτό ήδη συμβαίνει. 

Από τον τελευταίο συνταξιούχο και τον μικρομαγαζάτορα έως το πανέξυπνο χρήμα των μεγάλων που έχει πάρει ΗΔΗ ΘΕΣΕΙΣ. 

Περιμένει τη Δευτέρα, 12 η ώρα το μεσημεράκι, για να πατήσει το κουμπί και να «σεταριστεί», όπως λέει κι ο λαός, τώρα που πονήρεψε κι αυτός κι έχει μάθει τα «άλλα κόλπα» των ολίγων και ισχυρών. 

Μέχρι τα μεσάνυχτα που κλείνουν όλες οι ξένες αγορές, αν με αντιλαμβάνεστε, μεσολαβεί ένα δωδεκάωρο όπου τα «θέματα» θα έχουν τακτοποιηθεί. 

Τα βασικά. 

Από κει και πέρα έως των Φώτων, τα δευτερεύοντα. 

Και μετά τ’ Αϊ-Γιαννιού, όποιος θέλει να αναλάβει τη χώρα καλά θα κάνει να πάει να προπονηθεί πηδώντας ΦΩΤΙΕΣ. 

Θα το χρειαστεί γιατί, ανεξαρτήτως, του εκλογικού αποτελέσματος, θα έχει να κάνει με ΚΑΜΕΝΗ γη.

Και καμένη και σκαμμένη. 

Δεν θα έχει μείνει τίποτα όρθιο. 

Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. 

Οσοι προκαλούν εκλογές θα μείνουν στην Ιστορία ως οι πρωταίτιοι της πιο ηλίθιας και προβλεπόμενης εθνικής χρεοκοπίας. 

Και ίσως κάποτε να λογοδοτήσουν εκεί που πρέπει, διότι γνωρίζουν πολύ καλά πού μας οδηγούν σαν κανονικοί σαμποτέρ. 

Αλλά τότε θα είναι πολύ αργά. 

Το ζήτημα είναι να μη φτάσουμε εκεί. 

Να μην πάμε στις κάλπες σ’ αυτό το μαύρο χάλι. 

Να μη νικήσουν οι δυνάμεις του Χαζού.

Θ.Αναστασιάδης
protothema.gr