Χρυσοθήρας ο Σαμαράς; ΓΑΠ του 2009 ο Τσίπρας;

Υπάρχουν ορισμένα σημάδια που αρχίζουν να μας οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο Αντώνης Σαμαράς δεν κατέβαλε καμιά ουσιαστική προσπάθεια να εκλεγεί πρόεδρος της Δημοκρατίας, επειδή επιδιώκει πρόωρες εκλογές.

Το πρώτο και καθοριστικό σημάδι είναι το γεγονός ότι υπέρ του Σταύρου Δήμα ψήφισαν μόνο ανεξάρτητοι βουλευτές από το χώρο της Κεντροαριστεράς. Οι διαδιδόμενες, σε όλη αυτήν την περίοδο, πληροφορίες ότι άνθρωποι του πρωθυπουργού είχαν ξαμοληθεί για να πείσουν  τους ανεξάρτητους δεξιούς βουλευτές και ότι το είχαν σχεδόν καταφέρει, αποδείχτηκαν ψευδείς εκ του αποτελέσματος.
Δυο τινά  συμβαίνουν. ’Η οι συνεργάτες του πρωθυπουργού είναι παντελώς ανίκανοι να πείσουν συγγενείς τους πολιτικά βουλευτές, οι οποίοι γνωρίζουν ότι οι πρόωρες εκλογές θα τους στείλουν
στα σπίτια τους. Ή δεν κατέβαλαν καμιά ουσιαστική προσπάθεια, γιατί ο σχεδιασμός τους ήταν εξαρχής να γίνουν πρόωρες εκλογές.
Ο κ. Σαμαράς και ο στενός κύκλος των συνεργατών του φαίνεται ότι έχουν καταλήξει οριστικά ότι τους συμφέρει να γίνουν ΤΩΡΑ οι εκλογές. Για τέσσερις λόγους:

1. Θεωρούν ότι το αποτέλεσμά τους είναι ανοιχτό, αν καταφέρουν να συρρικνώσουν τα άλλα μικρότερα κόμματα της ευρύτερης Δεξιάς (Ανεξάρτητοι Ελληνες, Χρυσή Αυγή, το υπό διάλυση ΛΑΟΣ). Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι υπάρχει μια τάση προς αυτήν την κατεύθυνση.
2. Παίζουν με το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης». Πιστεύουν ότι, ακόμα κι αν νικήσει ο ΣΥΡΙΖΑ,  η νίκη του θα είναι πύρρειος. Και, επιπλέον, το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει με τους ευρωπαίους δανειστές θα είναι αξεπέραστο. Είτε θα συμβιβαστεί, θα έχει εσωτερικά προβλήματα και σύντομα θα υποστεί μεγάλες απώλειες είτε θα συγκρουστεί και η κυβέρνησή του θα πέσει μέσα σε οικονομική και κοινωνική αναταραχή, όπως έγινε το 2011 με τον Γιώργο Παπανδρέου.
3. Απορρίπτουν κάθε άλλη λύση (πχ αυτό που αποκαλείται «κυβέρνηση ειδικού σκοπού»), διότι προϋποθέτει αλλαγή πρωθυπουργού. Αν συμβεί αυτό, ο ρόλος του κ. Σαμαρά στην πολιτική σκηνή θα έχει τελειώσει.
4. Δεν μπόρεσαν -και δεν ήθελαν- να καταλήξουν σε συμφωνία με την τρόικα, διότι το εκλογικό κόστος θα ήταν βαρύ. Την άφησαν, λοιπόν, για μετά. Είτε θα την συνάψουν οι ίδιοι έχοντας νωπή λαϊκή εντολή είτε θα σκάσει η «βόμβα» στα χέρια του κ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Αν τις επόμενες μέρες ο πρωθυπουργός συνεχίσει να απορρίπτει κάθε ενδιάμεση πρόταση, το ερωτηματικό από τη φράση «θέλει εκλογές;» θα φύγει. Θα έχει αποδειχθεί ότι ο κ. Σαμαράς γνώριζε εξαρχής ότι πλειοψηφία 180 βουλευτών δεν υπήρχε και ο ίδιος δεν κατέβαλε καμιά ουσιαστική προσπάθεια να την πλησιάσει.
Επιδίωκε εξαρχής εκλογές και αυτό είναι το μόνο σημείο στο οποίο συναντιέται με τον Αλέξη Τσίπρα.
Εκλογές προτιμά κατά βάθος και ο Ευάγγελος Βενιζέλος. Διαφοροποιείται, όμως, από τον κ. Σαμαρά, δείχνοντας ότι προωθεί κάποια ενδιάμεση λύση. Η άμεση προσφυγή στην κάλπη βολεύει τον κ. Βενιζέλο από στενή κομματική σκοπιά, διότι το «πρόβλημα Παπανδρέου» θα είναι από ανύπαρκτο έως πολύ μικρό. Ο πρώην πρωθυπουργός, ακόμα κι αν το επιδιώκει, πολύ δύσκολα θα μπορέσει μέσα σε ένα μήνα να φτιάξει κόμμα, το οποίο θα έχει ελπίδες να εκπροσωπηθεί στη Βουλή.
Ο κ. Βενιζέλος και το ΠΑΣΟΚ  διαφοροποιούνται λεκτικά από τον κ. Σαμαρά και τη ΝΔ εν όψει εκλογών και κρατούν χαμηλούς τόνους εν όψει μετεκλογικών εξελίξεων. Προσπαθούν να παίξουν το ρόλο του «εγγυητή της σταθερότητας». Πιστεύουν ότι μπορούν να βρεθούν στην τρίτη θέση, όπως και το 2012, καθώς θεωρούν ότι τα άλλα μικρά κόμματα του χώρου της Κεντροαριστεράς (ΔΗΜΑΡ, Ποτάμι) είναι περισσότερο ευάλωτα στην προεκλογική πόλωση και θα έχουν μεγαλύτερες απώλειες προς την ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο πιστεύουν ότι θα συμβεί και με την Χρυσή Αυγή, που θα έχει απώλειες προς τη ΝΔ.
Στον ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει καμιά άλλη σκέψη από τις πρόωρες εκλογές. Απορρίπτουν κατηγορηματικά κάθε ενδιάμεση λύση. Θεωρούν δεδομένη την εκλογική νίκη, αλλά δεν γνωρίζουν πώς θα διαχειριστούν το μετεκλογικό τοπίο, το οποίο θα συνδιαμορφωθεί τόσο από τους πιθανούς ή μη συμμάχους όσο και από τις διαθέσεις των δανειστών.
Εν κατακλείδι: ο κ. Σαμαράς φαίνεται ότι έχει επιλέξει το ρόλο του τυχοδιώκτη χρυσοθήρα. Και ο κ. Τσίπρας θα επιδιώξει να αποφύγει έναν ρόλο  σαν κι αυτόν που έπαιξε ο Γιώργος Παπανδρέου στο τέλος του  2009, ο οποίος έγινε «Ιφιγένεια» (εκουσίως ή ακουσίως μικρή σημασία έχει πλέον) ενάμισι χρόνο μετά.
protagon.gr